سورة هود - سورة 11
بسم الله الرحمن الرحيم
الَر كِتَابٌ أُحْكِمَتْ آيَاتُهُ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِن لَّدُنْ حَكِيمٍ خَبِيرٍ
أَلاَّ تَعْبُدُواْ إِلاَّ اللّهَ إِنَّنِي لَكُم مِّنْهُ نَذِيرٌ وَبَشِيرٌ
وَأَنِ اسْتَغْفِرُواْ رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُواْ إِلَيْهِ يُمَتِّعْكُم مَّتَاعًا حَسَنًا إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى وَيُؤْتِ كُلَّ ذِي فَضْلٍ فَضْلَهُ وَإِن تَوَلَّوْاْ فَإِنِّيَ أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ كَبِيرٍ
إِلَى اللّهِ مَرْجِعُكُمْ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
أَلا إِنَّهُمْ يَثْنُونَ صُدُورَهُمْ لِيَسْتَخْفُواْ مِنْهُ أَلا حِينَ يَسْتَغْشُونَ ثِيَابَهُمْ يَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا يُعْلِنُونَ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ
وَمَا مِن دَآبَّةٍ فِي الأَرْضِ إِلاَّ عَلَى اللّهِ رِزْقُهَا وَيَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَمُسْتَوْدَعَهَا كُلٌّ فِي كِتَابٍ مُّبِينٍ
وَهُوَ الَّذِي خَلَق السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ وَكَانَ عَرْشُهُ عَلَى الْمَاء لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً وَلَئِن قُلْتَ إِنَّكُم مَّبْعُوثُونَ مِن بَعْدِ الْمَوْتِ لَيَقُولَنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ إِنْ هَـذَا إِلاَّ سِحْرٌ مُّبِينٌ
وَلَئِنْ أَخَّرْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِلَى أُمَّةٍ مَّعْدُودَةٍ لَّيَقُولُنَّ مَا يَحْبِسُهُ أَلاَ يَوْمَ يَأْتِيهِمْ لَيْسَ مَصْرُوفًا عَنْهُمْ وَحَاقَ بِهِم مَّا كَانُواْ بِهِ يَسْتَهْزِؤُونَ
وَلَئِنْ أَذَقْنَا الإِنْسَانَ مِنَّا رَحْمَةً ثُمَّ نَزَعْنَاهَا مِنْهُ إِنَّهُ لَيَئُوسٌ كَفُورٌ
وَلَئِنْ أَذَقْنَاهُ نَعْمَاء بَعْدَ ضَرَّاء مَسَّتْهُ لَيَقُولَنَّ ذَهَبَ السَّيِّئَاتُ عَنِّي إِنَّهُ لَفَرِحٌ فَخُورٌ
إِلاَّ الَّذِينَ صَبَرُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ أُوْلَـئِكَ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ كَبِيرٌ
فَلَعَلَّكَ تَارِكٌ بَعْضَ مَا يُوحَى إِلَيْكَ وَضَآئِقٌ بِهِ صَدْرُكَ أَن يَقُولُواْ لَوْلاَ أُنزِلَ عَلَيْهِ كَنزٌ أَوْ جَاء مَعَهُ مَلَكٌ إِنَّمَا أَنتَ نَذِيرٌ وَاللّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ وَكِيلٌ
أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ قُلْ فَأْتُواْ بِعَشْرِ سُوَرٍ مِّثْلِهِ مُفْتَرَيَاتٍ وَادْعُواْ مَنِ اسْتَطَعْتُم مِّن دُونِ اللّهِ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ
فَإِن لَّمْ يَسْتَجِيبُواْ لَكُمْ فَاعْلَمُواْ أَنَّمَا أُنزِلِ بِعِلْمِ اللّهِ وَأَن لاَّ إِلَـهَ إِلاَّ هُوَ فَهَلْ أَنتُم مُّسْلِمُونَ
مَن كَانَ يُرِيدُ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا وَزِينَتَهَا نُوَفِّ إِلَيْهِمْ أَعْمَالَهُمْ فِيهَا وَهُمْ فِيهَا لاَ يُبْخَسُونَ
أُوْلَـئِكَ الَّذِينَ لَيْسَ لَهُمْ فِي الآخِرَةِ إِلاَّ النَّارُ وَحَبِطَ مَا صَنَعُواْ فِيهَا وَبَاطِلٌ مَّا كَانُواْ يَعْمَلُونَ
أَفَمَن كَانَ عَلَى بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّهِ وَيَتْلُوهُ شَاهِدٌ مِّنْهُ وَمِن قَبْلِهِ كِتَابُ مُوسَى إَمَامًا وَرَحْمَةً أُوْلَـئِكَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَمَن يَكْفُرْ بِهِ مِنَ الأَحْزَابِ فَالنَّارُ مَوْعِدُهُ فَلاَ تَكُ فِي مِرْيَةٍ مِّنْهُ إِنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّكَ وَلَـكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يُؤْمِنُونَ
وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللّهِ كَذِبًا أُوْلَـئِكَ يُعْرَضُونَ عَلَى رَبِّهِمْ وَيَقُولُ الأَشْهَادُ هَـؤُلاء الَّذِينَ كَذَبُواْ عَلَى رَبِّهِمْ أَلاَ لَعْنَةُ اللّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ
الَّذِينَ يَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللّهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجًا وَهُم بِالآخِرَةِ هُمْ كَافِرُونَ
أُولَـئِكَ لَمْ يَكُونُواْ مُعْجِزِينَ فِي الأَرْضِ وَمَا كَانَ لَهُم مِّن دُونِ اللّهِ مِنْ أَوْلِيَاء يُضَاعَفُ لَهُمُ الْعَذَابُ مَا كَانُواْ يَسْتَطِيعُونَ السَّمْعَ وَمَا كَانُواْ يُبْصِرُونَ
أُوْلَـئِكَ الَّذِينَ خَسِرُواْ أَنفُسَهُمْ وَضَلَّ عَنْهُم مَّا كَانُواْ يَفْتَرُونَ
لاَ جَرَمَ أَنَّهُمْ فِي الآخِرَةِ هُمُ الأَخْسَرُونَ
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ وَأَخْبَتُواْ إِلَى رَبِّهِمْ أُوْلَـئِكَ أَصْحَابُ الجَنَّةِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ
مَثَلُ الْفَرِيقَيْنِ كَالأَعْمَى وَالأَصَمِّ وَالْبَصِيرِ وَالسَّمِيعِ هَلْ يَسْتَوِيَانِ مَثَلاً أَفَلاَ تَذَكَّرُونَ
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ إِنِّي لَكُمْ نَذِيرٌ مُّبِينٌ
أَن لاَّ تَعْبُدُواْ إِلاَّ اللّهَ إِنِّيَ أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ أَلِيمٍ
فَقَالَ الْمَلأُ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِن قِوْمِهِ مَا نَرَاكَ إِلاَّ بَشَرًا مِّثْلَنَا وَمَا نَرَاكَ اتَّبَعَكَ إِلاَّ الَّذِينَ هُمْ أَرَاذِلُنَا بَادِيَ الرَّأْيِ وَمَا نَرَى لَكُمْ عَلَيْنَا مِن فَضْلٍ بَلْ نَظُنُّكُمْ كَاذِبِينَ
قَالَ يَا قَوْمِ أَرَأَيْتُمْ إِن كُنتُ عَلَى بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّيَ وَآتَانِي رَحْمَةً مِّنْ عِندِهِ فَعُمِّيَتْ عَلَيْكُمْ أَنُلْزِمُكُمُوهَا وَأَنتُمْ لَهَا كَارِهُونَ
وَيَا قَوْمِ لا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مَالاً إِنْ أَجْرِيَ إِلاَّ عَلَى اللّهِ وَمَآ أَنَاْ بِطَارِدِ الَّذِينَ آمَنُواْ إِنَّهُم مُّلاَقُو رَبِّهِمْ وَلَـكِنِّيَ أَرَاكُمْ قَوْمًا تَجْهَلُونَ
وَيَا قَوْمِ مَن يَنصُرُنِي مِنَ اللّهِ إِن طَرَدتُّهُمْ أَفَلاَ تَذَكَّرُونَ
وَلاَ أَقُولُ لَكُمْ عِندِي خَزَآئِنُ اللّهِ وَلاَ أَعْلَمُ الْغَيْبَ وَلاَ أَقُولُ إِنِّي مَلَكٌ وَلاَ أَقُولُ لِلَّذِينَ تَزْدَرِي أَعْيُنُكُمْ لَن يُؤْتِيَهُمُ اللّهُ خَيْرًا اللّهُ أَعْلَمُ بِمَا فِي أَنفُسِهِمْ إِنِّي إِذًا لَّمِنَ الظَّالِمِينَ
قَالُواْ يَا نُوحُ قَدْ جَادَلْتَنَا فَأَكْثَرْتَ جِدَالَنَا فَأْتَنِا بِمَا تَعِدُنَا إِن كُنتَ مِنَ الصَّادِقِينَ
قَالَ إِنَّمَا يَأْتِيكُم بِهِ اللّهُ إِن شَاء وَمَا أَنتُم بِمُعْجِزِينَ
وَلاَ يَنفَعُكُمْ نُصْحِي إِنْ أَرَدتُّ أَنْ أَنصَحَ لَكُمْ إِن كَانَ اللّهُ يُرِيدُ أَن يُغْوِيَكُمْ هُوَ رَبُّكُمْ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ
أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ قُلْ إِنِ افْتَرَيْتُهُ فَعَلَيَّ إِجْرَامِي وَأَنَاْ بَرِيءٌ مِّمَّا تُجْرَمُونَ
وَأُوحِيَ إِلَى نُوحٍ أَنَّهُ لَن يُؤْمِنَ مِن قَوْمِكَ إِلاَّ مَن قَدْ آمَنَ فَلاَ تَبْتَئِسْ بِمَا كَانُواْ يَفْعَلُونَ
وَاصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنَا وَوَحْيِنَا وَلاَ تُخَاطِبْنِي فِي الَّذِينَ ظَلَمُواْ إِنَّهُم مُّغْرَقُونَ
وَيَصْنَعُ الْفُلْكَ وَكُلَّمَا مَرَّ عَلَيْهِ مَلأٌ مِّن قَوْمِهِ سَخِرُواْ مِنْهُ قَالَ إِن تَسْخَرُواْ مِنَّا فَإِنَّا نَسْخَرُ مِنكُمْ كَمَا تَسْخَرُونَ
فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ مَن يَأْتِيهِ عَذَابٌ يُخْزِيهِ وَيَحِلُّ عَلَيْهِ عَذَابٌ مُّقِيمٌ
حَتَّى إِذَا جَاء أَمْرُنَا وَفَارَ التَّنُّورُ قُلْنَا احْمِلْ فِيهَا مِن كُلٍّ زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ وَأَهْلَكَ إِلاَّ مَن سَبَقَ عَلَيْهِ الْقَوْلُ وَمَنْ آمَنَ وَمَا آمَنَ مَعَهُ إِلاَّ قَلِيلٌ
وَقَالَ ارْكَبُواْ فِيهَا بِسْمِ اللّهِ مَجْرَاهَا وَمُرْسَاهَا إِنَّ رَبِّي لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ
وَهِيَ تَجْرِي بِهِمْ فِي مَوْجٍ كَالْجِبَالِ وَنَادَى نُوحٌ ابْنَهُ وَكَانَ فِي مَعْزِلٍ يَا بُنَيَّ ارْكَب مَّعَنَا وَلاَ تَكُن مَّعَ الْكَافِرِينَ
قَالَ سَآوِي إِلَى جَبَلٍ يَعْصِمُنِي مِنَ الْمَاء قَالَ لاَ عَاصِمَ الْيَوْمَ مِنْ أَمْرِ اللّهِ إِلاَّ مَن رَّحِمَ وَحَالَ بَيْنَهُمَا الْمَوْجُ فَكَانَ مِنَ الْمُغْرَقِينَ
وَقِيلَ يَا أَرْضُ ابْلَعِي مَاءكِ وَيَا سَمَاء أَقْلِعِي وَغِيضَ الْمَاء وَقُضِيَ الأَمْرُ وَاسْتَوَتْ عَلَى الْجُودِيِّ وَقِيلَ بُعْداً لِّلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ
وَنَادَى نُوحٌ رَّبَّهُ فَقَالَ رَبِّ إِنَّ ابُنِي مِنْ أَهْلِي وَإِنَّ وَعْدَكَ الْحَقُّ وَأَنتَ أَحْكَمُ الْحَاكِمِينَ
قَالَ يَا نُوحُ إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ أَهْلِكَ إِنَّهُ عَمَلٌ غَيْرُ صَالِحٍ فَلاَ تَسْأَلْنِ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ إِنِّي أَعِظُكَ أَن تَكُونَ مِنَ الْجَاهِلِينَ
قَالَ رَبِّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ أَنْ أَسْأَلَكَ مَا لَيْسَ لِي بِهِ عِلْمٌ وَإِلاَّ تَغْفِرْ لِي وَتَرْحَمْنِي أَكُن مِّنَ الْخَاسِرِينَ
قِيلَ يَا نُوحُ اهْبِطْ بِسَلاَمٍ مِّنَّا وَبَركَاتٍ عَلَيْكَ وَعَلَى أُمَمٍ مِّمَّن مَّعَكَ وَأُمَمٌ سَنُمَتِّعُهُمْ ثُمَّ يَمَسُّهُم مِّنَّا عَذَابٌ أَلِيمٌ
تِلْكَ مِنْ أَنبَاء الْغَيْبِ نُوحِيهَا إِلَيْكَ مَا كُنتَ تَعْلَمُهَا أَنتَ وَلاَ قَوْمُكَ مِن قَبْلِ هَـذَا فَاصْبِرْ إِنَّ الْعَاقِبَةَ لِلْمُتَّقِينَ
وَإِلَى عَادٍ أَخَاهُمْ هُودًا قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُواْ اللّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَـهٍ غَيْرُهُ إِنْ أَنتُمْ إِلاَّ مُفْتَرُونَ
يَا قَوْمِ لا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِنْ أَجْرِيَ إِلاَّ عَلَى الَّذِي فَطَرَنِي أَفَلاَ تَعْقِلُونَ
وَيَا قَوْمِ اسْتَغْفِرُواْ رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُواْ إِلَيْهِ يُرْسِلِ السَّمَاء عَلَيْكُم مِّدْرَارًا وَيَزِدْكُمْ قُوَّةً إِلَى قُوَّتِكُمْ وَلاَ تَتَوَلَّوْاْ مُجْرِمِينَ
قَالُواْ يَا هُودُ مَا جِئْتَنَا بِبَيِّنَةٍ وَمَا نَحْنُ بِتَارِكِي آلِهَتِنَا عَن قَوْلِكَ وَمَا نَحْنُ لَكَ بِمُؤْمِنِينَ
إِن نَّقُولُ إِلاَّ اعْتَرَاكَ بَعْضُ آلِهَتِنَا بِسُوَءٍ قَالَ إِنِّي أُشْهِدُ اللّهِ وَاشْهَدُواْ أَنِّي بَرِيءٌ مِّمَّا تُشْرِكُونَ
مِن دُونِهِ فَكِيدُونِي جَمِيعًا ثُمَّ لاَ تُنظِرُونِ
إِنِّي تَوَكَّلْتُ عَلَى اللّهِ رَبِّي وَرَبِّكُم مَّا مِن دَآبَّةٍ إِلاَّ هُوَ آخِذٌ بِنَاصِيَتِهَا إِنَّ رَبِّي عَلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ
فَإِن تَوَلَّوْاْ فَقَدْ أَبْلَغْتُكُم مَّا أُرْسِلْتُ بِهِ إِلَيْكُمْ وَيَسْتَخْلِفُ رَبِّي قَوْمًا غَيْرَكُمْ وَلاَ تَضُرُّونَهُ شَيْئًا إِنَّ رَبِّي عَلَىَ كُلِّ شَيْءٍ حَفِيظٌ
وَلَمَّا جَاء أَمْرُنَا نَجَّيْنَا هُودًا وَالَّذِينَ آمَنُواْ مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِّنَّا وَنَجَّيْنَاهُم مِّنْ عَذَابٍ غَلِيظٍ
وَتِلْكَ عَادٌ جَحَدُواْ بِآيَاتِ رَبِّهِمْ وَعَصَوْاْ رُسُلَهُ وَاتَّبَعُواْ أَمْرَ كُلِّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ
وَأُتْبِعُواْ فِي هَـذِهِ الدُّنْيَا لَعْنَةً وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ أَلا إِنَّ عَادًا كَفَرُواْ رَبَّهُمْ أَلاَ بُعْدًا لِّعَادٍ قَوْمِ هُودٍ
وَإِلَى ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحًا قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُواْ اللّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَـهٍ غَيْرُهُ هُوَ أَنشَأَكُم مِّنَ الأَرْضِ وَاسْتَعْمَرَكُمْ فِيهَا فَاسْتَغْفِرُوهُ ثُمَّ تُوبُواْ إِلَيْهِ إِنَّ رَبِّي قَرِيبٌ مُّجِيبٌ
قَالُواْ يَا صَالِحُ قَدْ كُنتَ فِينَا مَرْجُوًّا قَبْلَ هَـذَا أَتَنْهَانَا أَن نَّعْبُدَ مَا يَعْبُدُ آبَاؤُنَا وَإِنَّنَا لَفِي شَكٍّ مِّمَّا تَدْعُونَا إِلَيْهِ مُرِيبٍ
قَالَ يَا قَوْمِ أَرَأَيْتُمْ إِن كُنتُ عَلَى بَيِّنَةً مِّن رَّبِّي وَآتَانِي مِنْهُ رَحْمَةً فَمَن يَنصُرُنِي مِنَ اللّهِ إِنْ عَصَيْتُهُ فَمَا تَزِيدُونَنِي غَيْرَ تَخْسِيرٍ
وَيَا قَوْمِ هَـذِهِ نَاقَةُ اللّهِ لَكُمْ آيَةً فَذَرُوهَا تَأْكُلْ فِي أَرْضِ اللّهِ وَلاَ تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابٌ قَرِيبٌ
فَعَقَرُوهَا فَقَالَ تَمَتَّعُواْ فِي دَارِكُمْ ثَلاَثَةَ أَيَّامٍ ذَلِكَ وَعْدٌ غَيْرُ مَكْذُوبٍ
فَلَمَّا جَاء أَمْرُنَا نَجَّيْنَا صَالِحًا وَالَّذِينَ آمَنُواْ مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِّنَّا وَمِنْ خِزْيِ يَوْمِئِذٍ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ الْقَوِيُّ الْعَزِيزُ
وَأَخَذَ الَّذِينَ ظَلَمُواْ الصَّيْحَةُ فَأَصْبَحُواْ فِي دِيَارِهِمْ جَاثِمِينَ
كَأَن لَّمْ يَغْنَوْاْ فِيهَا أَلاَ إِنَّ ثَمُودَ كَفرُواْ رَبَّهُمْ أَلاَ بُعْدًا لِّثَمُودَ
وَلَقَدْ جَاءتْ رُسُلُنَا إِبْرَاهِيمَ بِالْبُـشْرَى قَالُواْ سَلاَمًا قَالَ سَلاَمٌ فَمَا لَبِثَ أَن جَاء بِعِجْلٍ حَنِيذٍ
فَلَمَّا رَأَى أَيْدِيَهُمْ لاَ تَصِلُ إِلَيْهِ نَكِرَهُمْ وَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِيفَةً قَالُواْ لاَ تَخَفْ إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمِ لُوطٍ
وَامْرَأَتُهُ قَآئِمَةٌ فَضَحِكَتْ فَبَشَّرْنَاهَا بِإِسْحَقَ وَمِن وَرَاء إِسْحَقَ يَعْقُوبَ
قَالَتْ يَا وَيْلَتَى أَأَلِدُ وَأَنَاْ عَجُوزٌ وَهَـذَا بَعْلِي شَيْخًا إِنَّ هَـذَا لَشَيْءٌ عَجِيبٌ
قَالُواْ أَتَعْجَبِينَ مِنْ أَمْرِ اللّهِ رَحْمَتُ اللّهِ وَبَرَكَاتُهُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ إِنَّهُ حَمِيدٌ مَّجِيدٌ
فَلَمَّا ذَهَبَ عَنْ إِبْرَاهِيمَ الرَّوْعُ وَجَاءتْهُ الْبُشْرَى يُجَادِلُنَا فِي قَوْمِ لُوطٍ
إِنَّ إِبْرَاهِيمَ لَحَلِيمٌ أَوَّاهٌ مُّنِيبٌ
يَا إِبْرَاهِيمُ أَعْرِضْ عَنْ هَذَا إِنَّهُ قَدْ جَاء أَمْرُ رَبِّكَ وَإِنَّهُمْ آتِيهِمْ عَذَابٌ غَيْرُ مَرْدُودٍ
وَلَمَّا جَاءتْ رُسُلُنَا لُوطًا سِيءَ بِهِمْ وَضَاقَ بِهِمْ ذَرْعًا وَقَالَ هَـذَا يَوْمٌ عَصِيبٌ
وَجَاءهُ قَوْمُهُ يُهْرَعُونَ إِلَيْهِ وَمِن قَبْلُ كَانُواْ يَعْمَلُونَ السَّيِّئَاتِ قَالَ يَا قَوْمِ هَـؤُلاء بَنَاتِي هُنَّ أَطْهَرُ لَكُمْ فَاتَّقُواْ اللّهَ وَلاَ تُخْزُونِ فِي ضَيْفِي أَلَيْسَ مِنكُمْ رَجُلٌ رَّشِيدٌ
قَالُواْ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا لَنَا فِي بَنَاتِكَ مِنْ حَقٍّ وَإِنَّكَ لَتَعْلَمُ مَا نُرِيدُ
قَالَ لَوْ أَنَّ لِي بِكُمْ قُوَّةً أَوْ آوِي إِلَى رُكْنٍ شَدِيدٍ
قَالُواْ يَا لُوطُ إِنَّا رُسُلُ رَبِّكَ لَن يَصِلُواْ إِلَيْكَ فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِّنَ اللَّيْلِ وَلاَ يَلْتَفِتْ مِنكُمْ أَحَدٌ إِلاَّ امْرَأَتَكَ إِنَّهُ مُصِيبُهَا مَا أَصَابَهُمْ إِنَّ مَوْعِدَهُمُ الصُّبْحُ أَلَيْسَ الصُّبْحُ بِقَرِيبٍ
فَلَمَّا جَاء أَمْرُنَا جَعَلْنَا عَالِيَهَا سَافِلَهَا وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهَا حِجَارَةً مِّن سِجِّيلٍ مَّنضُودٍ
مُّسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ وَمَا هِيَ مِنَ الظَّالِمِينَ بِبَعِيدٍ
وَإِلَى مَدْيَنَ أَخَاهُمْ شُعَيْبًا قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُواْ اللّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَـهٍ غَيْرُهُ وَلاَ تَنقُصُواْ الْمِكْيَالَ وَالْمِيزَانَ إِنِّيَ أَرَاكُم بِخَيْرٍ وَإِنِّيَ أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ مُّحِيطٍ
وَيَا قَوْمِ أَوْفُواْ الْمِكْيَالَ وَالْمِيزَانَ بِالْقِسْطِ وَلاَ تَبْخَسُواْ النَّاسَ أَشْيَاءهُمْ وَلاَ تَعْثَوْاْ فِي الأَرْضِ مُفْسِدِينَ
بَقِيَّةُ اللّهِ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ وَمَا أَنَاْ عَلَيْكُم بِحَفِيظٍ
قَالُواْ يَا شُعَيْبُ أَصَلاَتُكَ تَأْمُرُكَ أَن نَّتْرُكَ مَا يَعْبُدُ آبَاؤُنَا أَوْ أَن نَّفْعَلَ فِي أَمْوَالِنَا مَا نَشَاء إِنَّكَ لَأَنتَ الْحَلِيمُ الرَّشِيدُ
قَالَ يَا قَوْمِ أَرَأَيْتُمْ إِن كُنتُ عَلَىَ بَيِّنَةٍ مِّن رَّبِّي وَرَزَقَنِي مِنْهُ رِزْقًا حَسَنًا وَمَا أُرِيدُ أَنْ أُخَالِفَكُمْ إِلَى مَا أَنْهَاكُمْ عَنْهُ إِنْ أُرِيدُ إِلاَّ الإِصْلاَحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلاَّ بِاللّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ
وَيَا قَوْمِ لاَ يَجْرِمَنَّكُمْ شِقَاقِي أَن يُصِيبَكُم مِّثْلُ مَا أَصَابَ قَوْمَ نُوحٍ أَوْ قَوْمَ هُودٍ أَوْ قَوْمَ صَالِحٍ وَمَا قَوْمُ لُوطٍ مِّنكُم بِبَعِيدٍ
وَاسْتَغْفِرُواْ رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُواْ إِلَيْهِ إِنَّ رَبِّي رَحِيمٌ وَدُودٌ
قَالُواْ يَا شُعَيْبُ مَا نَفْقَهُ كَثِيرًا مِّمَّا تَقُولُ وَإِنَّا لَنَرَاكَ فِينَا ضَعِيفًا وَلَوْلاَ رَهْطُكَ لَرَجَمْنَاكَ وَمَا أَنتَ عَلَيْنَا بِعَزِيزٍ
قَالَ يَا قَوْمِ أَرَهْطِي أَعَزُّ عَلَيْكُم مِّنَ اللّهِ وَاتَّخَذْتُمُوهُ وَرَاءكُمْ ظِهْرِيًّا إِنَّ رَبِّي بِمَا تَعْمَلُونَ مُحِيطٌ
وَيَا قَوْمِ اعْمَلُواْ عَلَى مَكَانَتِكُمْ إِنِّي عَامِلٌ سَوْفَ تَعْلَمُونَ مَن يَأْتِيهِ عَذَابٌ يُخْزِيهِ وَمَنْ هُوَ كَاذِبٌ وَارْتَقِبُواْ إِنِّي مَعَكُمْ رَقِيبٌ
وَلَمَّا جَاء أَمْرُنَا نَجَّيْنَا شُعَيْبًا وَالَّذِينَ آمَنُواْ مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مَّنَّا وَأَخَذَتِ الَّذِينَ ظَلَمُواْ الصَّيْحَةُ فَأَصْبَحُواْ فِي دِيَارِهِمْ جَاثِمِينَ
كَأَن لَّمْ يَغْنَوْاْ فِيهَا أَلاَ بُعْدًا لِّمَدْيَنَ كَمَا بَعِدَتْ ثَمُودُ
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآيَاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُّبِينٍ
إِلَى فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَاتَّبَعُواْ أَمْرَ فِرْعَوْنَ وَمَا أَمْرُ فِرْعَوْنَ بِرَشِيدٍ
يَقْدُمُ قَوْمَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَأَوْرَدَهُمُ النَّارَ وَبِئْسَ الْوِرْدُ الْمَوْرُودُ
وَأُتْبِعُواْ فِي هَـذِهِ لَعْنَةً وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ بِئْسَ الرِّفْدُ الْمَرْفُودُ
ذَلِكَ مِنْ أَنبَاء الْقُرَى نَقُصُّهُ عَلَيْكَ مِنْهَا قَآئِمٌ وَحَصِيدٌ
وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَـكِن ظَلَمُواْ أَنفُسَهُمْ فَمَا أَغْنَتْ عَنْهُمْ آلِهَتُهُمُ الَّتِي يَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ مِن شَيْءٍ لِّمَّا جَاء أَمْرُ رَبِّكَ وَمَا زَادُوهُمْ غَيْرَ تَتْبِيبٍ
وَكَذَلِكَ أَخْذُ رَبِّكَ إِذَا أَخَذَ الْقُرَى وَهِيَ ظَالِمَةٌ إِنَّ أَخْذَهُ أَلِيمٌ شَدِيدٌ
إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لِّمَنْ خَافَ عَذَابَ الآخِرَةِ ذَلِكَ يَوْمٌ مَّجْمُوعٌ لَّهُ النَّاسُ وَذَلِكَ يَوْمٌ مَّشْهُودٌ
وَمَا نُؤَخِّرُهُ إِلاَّ لِأَجَلٍ مَّعْدُودٍ
يَوْمَ يَأْتِ لاَ تَكَلَّمُ نَفْسٌ إِلاَّ بِإِذْنِهِ فَمِنْهُمْ شَقِيٌّ وَسَعِيدٌ
فَأَمَّا الَّذِينَ شَقُواْ فَفِي النَّارِ لَهُمْ فِيهَا زَفِيرٌ وَشَهِيقٌ
خَالِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالأَرْضُ إِلاَّ مَا شَاء رَبُّكَ إِنَّ رَبَّكَ فَعَّالٌ لِّمَا يُرِيدُ
وَأَمَّا الَّذِينَ سُعِدُواْ فَفِي الْجَنَّةِ خَالِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالأَرْضُ إِلاَّ مَا شَاء رَبُّكَ عَطَاء غَيْرَ مَجْذُوذٍ
فَلاَ تَكُ فِي مِرْيَةٍ مِّمَّا يَعْبُدُ هَـؤُلاء مَا يَعْبُدُونَ إِلاَّ كَمَا يَعْبُدُ آبَاؤُهُم مِّن قَبْلُ وَإِنَّا لَمُوَفُّوهُمْ نَصِيبَهُمْ غَيْرَ مَنقُوصٍ
وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ فَاخْتُلِفَ فِيهِ وَلَوْلاَ كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّكَ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ وَإِنَّهُمْ لَفِي شَكٍّ مِّنْهُ مُرِيبٍ
وَإِنَّ كُـلاًّ لَّمَّا لَيُوَفِّيَنَّهُمْ رَبُّكَ أَعْمَالَهُمْ إِنَّهُ بِمَا يَعْمَلُونَ خَبِيرٌ
فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ وَمَن تَابَ مَعَكَ وَلاَ تَطْغَوْاْ إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ
وَلاَ تَرْكَنُواْ إِلَى الَّذِينَ ظَلَمُواْ فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ وَمَا لَكُم مِّن دُونِ اللّهِ مِنْ أَوْلِيَاء ثُمَّ لاَ تُنصَرُونَ
وَأَقِمِ الصَّلاَةَ طَرَفَيِ النَّهَارِ وَزُلَفًا مِّنَ اللَّيْلِ إِنَّ الْحَسَنَاتِ يُذْهِبْنَ السَّـيِّئَاتِ ذَلِكَ ذِكْرَى لِلذَّاكِرِينَ
وَاصْبِرْ فَإِنَّ اللّهَ لاَ يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ
فَلَوْلاَ كَانَ مِنَ الْقُرُونِ مِن قَبْلِكُمْ أُوْلُواْ بَقِيَّةٍ يَنْهَوْنَ عَنِ الْفَسَادِ فِي الأَرْضِ إِلاَّ قَلِيلاً مِّمَّنْ أَنجَيْنَا مِنْهُمْ وَاتَّبَعَ الَّذِينَ ظَلَمُواْ مَا أُتْرِفُواْ فِيهِ وَكَانُواْ مُجْرِمِينَ
وَمَا كَانَ رَبُّكَ لِيُهْلِكَ الْقُرَى بِظُلْمٍ وَأَهْلُهَا مُصْلِحُونَ
وَلَوْ شَاء رَبُّكَ لَجَعَلَ النَّاسَ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلاَ يَزَالُونَ مُخْتَلِفِينَ
إِلاَّ مَن رَّحِمَ رَبُّكَ وَلِذَلِكَ خَلَقَهُمْ وَتَمَّتْ كَلِمَةُ رَبِّكَ لأَمْلأنَّ جَهَنَّمَ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ
وَكُـلاًّ نَّقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنبَاء الرُّسُلِ مَا نُثَبِّتُ بِهِ فُؤَادَكَ وَجَاءكَ فِي هَـذِهِ الْحَقُّ وَمَوْعِظَةٌ وَذِكْرَى لِلْمُؤْمِنِينَ
وَقُل لِّلَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ اعْمَلُواْ عَلَى مَكَانَتِكُمْ إِنَّا عَامِلُونَ
وَانتَظِرُوا إِنَّا مُنتَظِرُونَ
وَلِلّهِ غَيْبُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَإِلَيْهِ يُرْجَعُ الأَمْرُ كُلُّهُ فَاعْبُدْهُ وَتَوَكَّلْ عَلَيْهِ وَمَا رَبُّكَ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ
HUD, CHAPTER NO. 011
With the Name of Allah, the Merciful Benefactor, The Merciful Redeemer
011.001 A. L. R. (This is) a Book, with verses basic or fundamental (of established meaning), further explained in detail,- from One Who is Wise and Well-acquainted (with all things):
011.002 (It teacheth) that ye should worship none but Allah. (Say): "Verily I am (sent) unto you from Him to warn and to bring glad tidings:
011.003 "(And to preach thus), ‘Seek ye the forgiveness of your Lord, and turn to Him in repentance; that He may grant you enjoyment, good (and true), for a term appointed, and bestow His abounding grace on all who abound in merit! But if ye turn away, then I fear for you the penalty of a great day:
011.004 ‘To Allah is your return, and He hath power over all things.’"
011.005 Behold! they fold up their hearts, that they may lie hid from Him! Ah even when they cover themselves with their garments, He knoweth what they conceal, and what they reveal: for He knoweth well the (inmost secrets) of the hearts.
011.006 There is no moving creature on earth but its sustenance dependeth on Allah:
He knoweth the time and place of its definite abode and its temporary deposit: All is in a clear Record.
011.007 He it is Who created the heavens and the earth in six Days - and His Throne was over the waters - that He might try you, which of you is best in conduct. But if thou wert to say to them, "Ye shall indeed be raised up after death", the Unbelievers would be sure to say, "This is nothing but obvious sorcery!"
011.008 If We delay the penalty for them for a definite term, they are sure to say, "What keeps it back?" Ah! On the day it (actually) reaches them, nothing will turn it away from them, and they will be completely encircled by that which they used to mock at!
011.009 If We give man a taste of Mercy from Ourselves, and then withdraw it from him, behold! he is in despair and (falls into) blasphemy.
011.010 But if We give him a taste of (Our) favours after adversity hath touched him, he is sure to say, "All evil has departed from me:" Behold! he falls into exultation and pride.
011.011 Not so do those who show patience and constancy, and work righteousness; for them is forgiveness (of sins) and a great reward.
011.012 Perchance thou mayest (feel the inclination) to give up a part of what is revealed unto thee, and thy heart feeleth straitened lest they say, "Why is not a treasure sent down unto him, or why does not an angel come down with him?" But thou art there only to warn! It is Allah that arrangeth all affairs!
011.013 Or they may say, "He forged it," Say, "Bring ye then ten suras forged, like unto it, and call (to your aid) whomsoever ye can, other than Allah!- If ye speak the truth!
011.014 "If then they (your false gods) answer not your (call), know ye that this revelation is sent down (replete) with the knowledge of Allah, and that there is no god but He! will ye even then submit (to Islam)?"
011.015 Those who desire the life of the present and its glitter,- to them we shall pay (the price of) their deeds therein,- without diminution.
011.016 They are those for whom there is nothing in the Hereafter but the Fire: vain are the designs they frame therein, and of no effect and the deeds that they do!
011.017 Can they be (like) those who accept a Clear (Sign) from their Lord, and whom a witness from Himself doth teach, as did the Book of Moses before it,- a guide and a mercy? They believe therein; but those of the Sects that reject it,- the Fire will be their promised meeting-place. Be not then in doubt thereon: for it is the truth from thy Lord: yet many among men do not believe!
011.018 Who doth more wrong than those who invent a life against Allah? They will be turned back to the presence of their Lord, and the witnesses will say, "These are the ones who lied against their Lord! Behold! the Curse of Allah is on those who do wrong!-
011.019 "Those who would hinder (men) from the path of Allah and would seek in it something crooked: these were they who denied the Hereafter!"
011.020 They will in no wise frustrate (His design) on earth, nor have they protectors besides Allah! Their penalty will be doubled! They lost the power to hear, and they did not see!
011.021 They are the ones who have lost their own souls: and the (fancies) they invented have left them in the lurch!
011.022 Without a doubt, these are the very ones who will lose most in the Hereafter!
011.023 But those who believe and work righteousness, and humble themselves before their Lord,- They will be companions of the gardens, to dwell therein for aye!
011.024 These two kinds (of men) may be compared to the blind and deaf, and those who can see and hear well. Are they equal when compared? Will ye not then take heed?
011.025 We sent Noah to his people (with a mission): "I have come to you with a Clear Warning:
011.026 "That ye serve none but Allah: Verily I do fear for you the penalty of a grievous day."
011.027 But the chiefs of the Unbelievers among his people said: "We see (in) thee nothing but a man like ourselves: Nor do we see that any follow thee but the meanest among us, in judgment immature: Nor do we see in you (all) any merit above us: in fact we thing ye are liars!"
011.028 He said: "O my people! See ye if (it be that) I have a Clear Sign from my Lord, and that He hath sent Mercy unto me from His own presence, but that the Mercy hath been obscured from your sight? shall we compel you to accept it when ye are averse to it?
011.029 "And O my people! I ask you for no wealth in return: my reward is from none but Allah: But I will not drive away (in contempt) those who believe: for verily they are to meet their Lord, and ye I see are the ignorant ones!
011.030 "And O my people! who would help me against Allah if I drove them away?
Will ye not then take heed?
011.031 "I tell you not that with me are the treasures of Allah, nor do I know what is hidden, nor claim I to be an angel. Nor yet do I say, of those whom your eyes do despise that Allah will not grant them (all) that is good: Allah knoweth best what is in their souls: I should, if I did, indeed be a wrong-doer."
011.032 They said: "O Noah! thou hast disputed with us, and (much) hast thou prolonged the dispute with us: now bring upon us what thou threatenest us with, if thou speakest the truth!?"
011.033 He said: "Truly, Allah will bring it on you if He wills,- and then, ye will not be able to frustrate it!
011.034 "Of no profit will be my counsel to you, much as I desire to give you (good) counsel, if it be that Allah willeth to leave you astray: He is your Lord! and to Him will ye return!"
011.035 Or do they say, "He has forged it"? Say: "If I had forged it, on me were my sin! and I am free of the sins of which ye are guilty!
011.036 It was revealed to Noah: "None of thy people will believe except those who have believed already! So grieve no longer over their (evil) deeds.
011.037 "But construct an Ark under Our eyes and Our inspiration, and address Me no (further) on behalf of those who are in sin: for they are about to be overwhelmed (in the Flood)."
011.038 Forthwith he (starts) constructing the Ark: Every time that the chiefs of his people passed by him, they threw ridicule on him. He said: "If ye ridicule us now, we (in our turn) can look down on you with ridicule likewise!
011.039 "But soon will ye know who it is on whom will descend a penalty that will cover them with shame,- on whom will be unloosed a penalty lasting:"
011.040 At length, behold! there came Our command, and the fountains of the earth gushed forth! We said: "Embark therein, of each kind two, male and female, and your family - except those against whom the word has already gone forth,- and the Believers." but only a few believed with him.
011.041 So he said: "Embark ye on the Ark, In the name of Allah, whether it move or be at rest! For my Lord is, be sure, Oft-Forgiving, Most Merciful!"
011.042 So the Ark floated with them on the waves (towering) like mountains, and Noah called out to his son, who had separated himself (from the rest): "O my son! embark with us, and be not with the unbelievers!"
011.043 The son replied: "I will betake myself to some mountain: it will save me from the water." Noah said: "This day nothing can save, from the command of Allah, any but those on whom He hath mercy! "And the waves came between them, and the son was among those overwhelmed in the Flood.
011.044 Then the word went forth: "O earth! swallow up thy water, and O sky!
Withhold (thy rain)!" and the water abated, and the matter was ended. The Ark rested on Mount Judi, and the word went forth: "Away with those who do wrong!"
011.045 And Noah called upon his Lord, and said: "O my Lord! surely my son is of my family! and Thy promise is true, and Thou art the justest of Judges!"
011.046 He said: "O Noah! He is not of thy family: For his conduct is unrighteous.
So ask not of Me that of which thou hast no knowledge! I give thee counsel, lest thou act like the ignorant!"
011.047 Noah said: "O my Lord! I do seek refuge with Thee, lest I ask Thee for that of which I have no knowledge. And unless thou forgive me and have Mercy on me, I should indeed be lost!"
011.048 The word came: "O Noah! Come down (from the Ark) with peace from Us, and blessing on thee and on some of the peoples (who will spring) from those with thee: but (there will be other) peoples to whom We shall grant their pleasures (for a time), but in the end will a grievous penalty reach them from Us."
011.049 Such are some of the stories of the unseen, which We have revealed unto thee: before this, neither thou nor thy people knew them. So persevere patiently: for the End is for those who are righteous.
011.050 To the ‘Ad People (We sent) Hud, one of their own brethren. He said: "O my people! worship Allah! ye have no other god but Him. (Your other gods) ye do nothing but invent!
011.051 "O my people! I ask of you no reward for this (Message). My reward is from none but Him who created me: Will ye not then understand?
011.052 "And O my people! Ask forgiveness of your Lord, and turn to Him (in repentance): He will send you the skies pouring abundant rain, and add strength to your strength: so turn ye not back in sin!"
011.053 They said: "O Hud! No Clear (Sign) that hast thou brought us, and we are not the ones to desert our gods on thy word! Nor shall we believe in thee!
011.054 "We say nothing but that (perhaps) some of our gods may have seized thee with imbecility." He said: "I call Allah to witness, and do ye bear witness, that I am free from the sin of ascribing, to Him,
011.055 "Other gods as partners! so scheme (your worst) against me, all of you, and give me no respite.
011.056 "I put my trust in Allah, My Lord and your Lord! There is not a moving creature, but He hath grasp of its fore-lock. Verily, it is my Lord that is on a straight Path.
011.057 "If ye turn away,- I (at least) have conveyed the Message with which I was sent to you. My Lord will make another people to succeed you, and you will not harm Him in the least. For my Lord hath care and watch over all things."
011.058 So when Our decree issued, We saved Hud and those who believed with him, by (special) Grace from Ourselves: We saved them from a severe penalty.
011.059 Such were the ‘Ad People: they rejected the Signs of their Lord and Cherisher; disobeyed His apostles; And followed the command of every powerful, obstinate transgressor.
011.060 And they were pursued by a Curse in this life,- and on the Day of Judgment.
Ah! Behold! for the ‘Ad rejected their Lord and Cherisher! Ah! Behold! removed (from sight) were ‘Ad the people of Hud!
011.061 To the Thamud People (We sent) Salih, one of their own brethren. He said:
"O my people! Worship Allah: ye have no other god but Him. It is He Who hath produced you from the earth and settled you therein: then ask forgiveness of Him, and turn to Him (in repentance): for my Lord is (always) near, ready to answer."
011.062 They said: "O Salih! thou hast been of us! a centre of our hopes hitherto! dost thou (now) forbid us the worship of what our fathers worshipped? But we are really in suspicious (disquieting) doubt as to that to which thou invitest us."
011.063 He said: "O my people! do ye see? if I have a Clear (Sign) from my Lord and He hath sent Mercy unto me from Himself,- who then can help me against Allah if I were to disobey Him? What then would ye add to my (portion) but perdition?
011.064 "And O my people! This she-camel of Allah is a symbol to you: leave her to feed on Allah’s (free) earth, and inflict no harm on her, or a swift penalty will seize you!"
011.065 But they did ham-string her. So he said: "Enjoy yourselves in your homes for three days: (Then will be your ruin): (Behold) there a promise not to be belied!"
011.066 When Our Decree issued, We saved Salih and those who believed with him, by (special) Grace from Ourselves - and from the Ignominy of that day. For thy Lord - He is the Strong One, and able to enforce His Will.
011.067 The (mighty) Blast overtook the wrong-doers, and they lay prostrate in their homes before the morning,-
011.068 As if they had never dwelt and flourished there. Ah! Behold! for the Thamud rejected their Lord and Cherisher! Ah! Behold! removed (from sight) were the Thamud!
011.069 There came Our messengers to Abraham with glad tidings. They said, "Peace!" He answered, "Peace!" and hastened to entertain them with a roasted calf.
011.070 But when he saw their hands went not towards the (meal), he felt some mistrust of them, and conceived a fear of them. They said: "Fear not: We have been sent against the people of Lut."
011.071 And his wife was standing (there), and she laughed: But we gave her glad tidings of Isaac, and after him, of Jacob.
011.072 She said: "Alas for me! shall I bear a child, seeing I am an old woman, and my husband here is an old man? That would indeed be a wonderful thing!"
011.073 They said: "Dost thou wonder at Allah’s decree? The grace of Allah and His blessings on you, o ye people of the house! for He is indeed worthy of all praise, full of all glory!"
011.074 When fear had passed from (the mind of) Abraham and the glad tidings had reached him, he began to plead with us for Lut’s people.
011.075 For Abraham was, without doubt, forbearing (of faults), compassionate, and given to look to Allah.
011.076 O Abraham! Seek not this. The decree of thy Lord hath gone forth: for them there cometh a penalty that cannot be turned back!
011.077 When Our messengers came to Lut, he was grieved on their account and felt himself powerless (to protect) them. He said: "This is a distressful day."
011.078 And his people came rushing towards him, and they had been long in the habit of practising abominations. He said: "O my people! Here are my daughters: they are purer for you (if ye marry)! Now fear Allah, and cover me not with shame about my guests! Is there not among you a single right-minded man?"
011.079 They said: "Well dost thou know we have no need of thy daughters: indeed thou knowest quite well what we want!"
011.080 He said: "Would that I had power to suppress you or that I could betake myself to some powerful support."
011.081 (The Messengers) said: "O Lut! We are Messengers from thy Lord! By no means shall they reach thee! now travel with thy family while yet a part of the night remains, and let not any of you look back: but thy wife (will remain behind): To her will happen what happens to the people. Morning is their time appointed: Is not the morning nigh?"
011.082 When Our Decree issued, We turned (the cities) upside down, and rained down on them brimstones hard as baked clay, spread, layer on layer,-
011.083 Marked as from thy Lord: Nor are they ever far from those who do wrong!
011.084 To the Madyan People (We sent) Shu’aib, one of their own brethren: he said:
"O my people! worship Allah: Ye have no other god but Him. And give not short measure or weight: I see you in prosperity, but I fear for you the penalty of a day that will compass (you) all round.
011.085 "And O my people! give just measure and weight, nor withhold from the people the things that are their due: commit not evil in the land with intent to do mischief.
011.086 "That which is left you by Allah is best for you, if ye (but) believed! but I am not set over you to keep watch!"
011.087 They said: "O Shu’aib! Does thy (religion of) prayer command thee that we leave off the worship which our fathers practised, or that we leave off doing what we like with our property? truly, thou art the one that forbeareth with faults and is right-minded!"
011.088 He said: "O my people! see ye whether I have a Clear (Sign) from my Lord, and He hath given me sustenance (pure and) good as from Himself? I wish not, in opposition to you, to do that which I forbid you to do. I only desire (your) betterment to the best of my power; and my success (in my task) can only come from Allah. In Him I trust, and unto Him I look.
011.089 "And O my people! let not my dissent (from you) cause you to sin, lest ye suffer a fate similar to that of the people of Noah or of Hud or of Salih, nor are the people of Lut far off from you!
011.090 "But ask forgiveness of your Lord, and turn unto Him (in repentance): For my Lord is indeed full of mercy and loving-kindness."
011.091 They said: "O Shu’aib! much of what thou sayest we do not understand! In fact among us we see that thou hast no strength! Were it not for thy family, we should certainly have stoned thee! for thou hast among us no great position!"
011.092 He said: "O my people! is then my family of more consideration with you than Allah? For ye cast Him away behind your backs (with contempt). But verily my Lord encompasseth on all sides all that ye do!
011.093 "And O my people! Do whatever ye can: I will do (my part): Soon will ye know who it is on whom descends the penalty of ignominy; and who is a liar! and watch ye! for I too am watching with you!"
011.094 When Our decree issued, We saved Shu’aib and those who believed with him, by (special) mercy from Ourselves: But the (mighty) blast did seize the wrong-doers, and they lay prostrate in their homes by the morning,-
011.095 As if they had never dwelt and flourished there! Ah! Behold! How the Madyan were removed (from sight) as were removed the Thamud!
011.096 And we sent Moses, with Our Clear (Signs) and an authority manifest,
011.097 Unto Pharaoh and his chiefs: but they followed the command of Pharaoh and the command of Pharaoh was no right (guide).
011.098 He will go before his people on the Day of Judgment, and lead them into the Fire (as cattle are led to water): But woeful indeed will be the place to which they are led!
011.099 And they are followed by a curse in this (life) and on the Day of Judgment: and woeful is the gift which shall be given (unto them)!
011.100 These are some of the stories of communities which We relate unto thee: of them some are standing, and some have been mown down (by the sickle of time).
011.101 It was not We that wronged them: They wronged their own souls: the deities, other than Allah, whom they invoked, profited them no whit when there issued the decree of thy Lord: Nor did they add aught (to their lot) but perdition!
011.102 Such is the chastisement of thy Lord when He chastises communities in the midst of their wrong: grievous, indeed, and severe is His chastisement.
011.103 In that is a Sign for those who fear the penalty of the Hereafter: that is a Day for which mankind will be gathered together: that will be a Day of Testimony.
011.104 Nor shall We delay it but for a term appointed.
011.105 The day it arrives, no soul shall speak except by His leave: of those (gathered) some will be wretched and some will be blessed.
011.106 Those who are wretched shall be in the Fire: There will be for them therein (nothing but) the heaving of sighs and sobs:
011.107 They will dwell therein for all the time that the heavens and the earth endure, except as thy Lord willeth: for thy Lord is the (sure) accomplisher of what He planneth.
011.108 And those who are blessed shall be in the Garden: They will dwell therein for all the time that the heavens and the earth endure, except as thy Lord willeth: a gift without break.
011.109 Be not then in doubt as to what these men worship. They worship nothing but what their fathers worshipped before (them): but verily We shall pay them back (in full) their portion without (the least) abatement.
011.110 We certainly gave the Book to Moses, but differences arose therein: had it not been that a word had gone forth before from thy Lord, the matter would have been decided between them, but they are in suspicious doubt concerning it.
011.111 And, of a surety, to all will your Lord pay back (in full the recompense) of their deeds: for He knoweth well all that they do.
011.112 Therefore stand firm (in the straight Path) as thou art commanded,- thou and those who with thee turn (unto Allah); and transgress not (from the Path): for He seeth well all that ye do.
011.113 And incline not to those who do wrong, or the Fire will seize you; and ye have no protectors other than Allah, nor shall ye be helped.
011.114 And establish regular prayers at the two ends of the day and at the approaches of the night: For those things, that are good remove those that are evil: Be that the word of remembrance to those who remember (their Lord):
011.115 And be steadfast in patience; for verily Allah will not suffer the reward of the righteous to perish.
011.116 Why were there not, among the generations before you, persons possessed of balanced good sense, prohibiting (men) from mischief in the earth - except a few among them whom We saved (from harm)? But the wrong-doers pursued the enjoyment of the good things of life which were given them, and persisted in sin.
011.117 Nor would thy Lord be the One to destroy communities for a single wrong-doing, if its members were likely to mend.
011.118 If thy Lord had so willed, He could have made mankind one people: but they will not cease to dispute.
011.119 Except those on whom thy Lord hath bestowed His Mercy: and for this did He create them: and the Word of thy Lord shall be fulfilled: "I will fill Hell with jinns and men all together."
011.120 All that we relate to thee of the stories of the apostles,- with it We make firm thy heart: in them there cometh to thee the Truth, as well as an exhortation and a message of remembrance to those who believe.
011.121 Say to those who do not believe: "Do what ever ye can: We shall do our part;
011.122 "And wait ye! We too shall wait."
011.123 To Allah do belong the unseen (secrets) of the heavens and the earth, and to Him goeth back every affair (for decision): then worship Him, and put thy trust in Him: and thy Lord is not unmindful of aught that ye do.
പരിശുദ്ധ ഖുര്ആന് അദ്ധ്യായം 011 ഹൂദ്
പരമകാരുണികനും കരുണാനിധിയുമായ അല്ലാഹുവിന്റെനാമത്തില്.
അലിഫ്-ലാം-റാ. ഒരു പ്രമാണഗ്രന്ഥമത്രെ ഇത്. അതിലെ വചനങ്ങള് ആശയഭദ്രതയുള്ളതാക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. പിന്നീടത് വിശദീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. യുക്തിമാനും സൂക്ഷ്മജ്ഞാനിയുമായ അല്ലാഹുവിന്റെ അടുക്കല് നിന്നുള്ളതത്രെ അത്.
എന്തെന്നാല് അല്ലാഹുവിനെയല്ലാതെ നിങ്ങള് ആരാധിക്കരുത്. തീര്ച്ചയായും അവങ്കല് നിന്ന് നിങ്ങളിലേക്ക് നിയോഗിക്കപ്പെട്ട താക്കീതുകാരനും സന്തോഷവാര്ത്തക്കാരനുമത്രെ ഞാന്.
നിങ്ങള് നിങ്ങളുടെ രക്ഷിതാവിനോട് പാപമോചനം തേടുകയും എന്നിട്ട് അവനിലേക്ക് ഖേദിച്ചുമടങ്ങുകയും ചെയ്യുക. എങ്കില് നിര്ണിതമായ ഒരു അവധിവരെ അവന് നിങ്ങള്ക്ക് നല്ല സൌഖ്യമനുഭവിപ്പിക്കുകയും, ഉദാരമനസ്ഥിതിയുള്ള എല്ലാവര്ക്കും തങ്ങളുടെ ഉദാരതയ്ക്കുള്ള പ്രതിഫലം നല്കുകയും ചെയ്യുന്നതാണ്. നിങ്ങള് തിരിഞ്ഞുകളയുന്ന പക്ഷം ഭയങ്കരമായ ഒരു ദിവസത്തിലെ ശിക്ഷ നിങ്ങളുടെ മേല് ഞാന് നിശ്ചയമായും ഭയപ്പെടുന്നു.
അല്ലാഹുവിങ്കലേക്കണ് നിങ്ങളുടെ മടക്കം. അവന് എല്ലാകാര്യത്തിനും കഴിവുള്ളവനത്രെ.
ശ്രദ്ധിക്കുക: അവനില് നിന്ന് ( അല്ലാഹുവില് നിന്ന് ) ഒളിക്കാന് വേണ്ടി അവര് തങ്ങളുടെ നെഞ്ചുകള് മടക്കിക്കളയുന്നു. ശ്രദ്ധിക്കുക: അവര് തങ്ങളുടെ വസ്ത്രങ്ങള്കൊണ്ട് പുതച്ച് മൂടുമ്പോള് പോലും അവര് രഹസ്യമാക്കുന്നതും പരസ്യമാക്കുന്നതും അവന് അറിയുന്നു. തീര്ച്ചയായും അവന് നെഞ്ചുകളിലുള്ളത് അറിയുന്നവനാകുന്നു.
ഭൂമിയില് യാതൊരു ജന്തുവും അതിന്റെ ഉപജീവനം അല്ലാഹു ബാധ്യത ഏറ്റതായിട്ടല്ലാതെ ഇല്ല. അവയുടെ താമസസ്ഥലവും സൂക്ഷിപ്പുസ്ഥലവും അവന് അറിയുന്നു. എല്ലാം സ്പഷ്ടമായ ഒരു രേഖയിലുണ്ട്.
ആറുദിവസങ്ങളിലായി ( അഥവാ ഘട്ടങ്ങളിലായി ) ആകാശങ്ങളും ഭൂമിയും സൃഷ്ടിച്ചത് അവനത്രെ. അവന്റെ അര്ശ് ( സിംഹാസനം ) വെള്ളത്തിന്മേലായിരുന്നു. നിങ്ങളില് ആരാണ് കര്മ്മം കൊണ്ട് ഏറ്റവും നല്ലവന് എന്നറിയുന്നതിന് നിങ്ങളെ പരീക്ഷിക്കുവാന് വേണ്ടിയത്രെ അത്. തീര്ച്ചയായും നിങ്ങള് മരണത്തിന് ശേഷം ഉയിര്ത്തെഴുന്നേല്പിക്കപ്പെടുന്നവരാണ്. എന്ന് നീ പറഞ്ഞാല് അവിശ്വസിച്ചവര് പറയും; ഇത് സ്പഷ്ടമായ ജാലവിദ്യയല്ലാതെ മറ്റൊന്നുമല്ല.
ഒരു നിര്ണിത കാലപരിധി വരെ അവരില് നിന്നും നാം ശിക്ഷ മേറ്റീവ്ച്ചാല് അവര് പറയുക തന്നെ ചെയ്യും; അതിനെ തടഞ്ഞു നിര്ത്തുന്ന കാര്യമെന്താണ് എന്ന്. ശ്രദ്ധിക്കുക. അതവര്ക്ക് വന്നെത്തുന്ന ദിവസം അതവരില് നിന്ന് തിരിച്ചുകളയപ്പെടുന്നതല്ല. എന്തൊന്നിനെപ്പറ്റി അവര് പരിഹസിച്ചിരുന്നുവോ അതവരില് വന്നെത്തുകയും ചെയ്യും.
മനുഷ്യന്ന് നാം നമ്മുടെ പക്കല് നിന്നുള്ള വല്ല കാരുണ്യവും ആസ്വദിപ്പിക്കുകയും, എന്നിട്ട് നാം അതവനില് നിന്ന് എടുത്തുനീക്കുകയും ചെയ്താല് തീര്ച്ചയായും അവന് നിരാശനും ഏറ്റവും നന്ദികെട്ടവനുമായിരിക്കും.
അവന്ന് ഒരു കഷ്ടത ബാധിച്ചതിന് ശേഷം നാമവന്ന് ഒരു അനുഗ്രഹം ആസ്വദിപ്പിച്ചുവെങ്കിലോ നിശ്ചയമായും അവന് പറയും; തിന്മകള് എന്നില് നിന്ന് ഒഴിഞ്ഞ് പോയിരിക്കുന്നു എന്ന്. തീര്ച്ചയായും അവന് ആഹ്ലാദഭരിതനും അഹങ്കാരിയുമാകുന്നു.
ക്ഷമിക്കുകയും സല്കര്മ്മങ്ങള് പ്രവര്ത്തിക്കുകയും ചെയ്തവരൊഴികെ. അവര്ക്കാകുന്നു പാപമോചനവും വലിയ പ്രതിഫലവുമുള്ളത്.
ഇയാള്ക്ക് ഒരു നിധി ഇറക്കപ്പെടുകയോ, ഇയാളോടൊപ്പം ഒരു മലക്ക് വരികയോ ചെയ്യാത്തതെന്ത് എന്ന് ( നിന്നെപറ്റി ) അവര് പറയുന്ന കാരണത്താല് നിനക്ക് നല്കപ്പെടുന്ന സന്ദേശങ്ങളില് ചിലത് നീ വിട്ടുകളയുകയും, അതിന്റെ പേരില് നിനക്ക് മനഃപ്രയാസമുണ്ടാകുകയും ചെയ്തേക്കാം. എന്നാല് നീ ഒരു താക്കീതുകാരന് മാത്രമാകുന്നു. അല്ലാഹു എല്ലാകാര്യത്തിന്റെയും സംരക്ഷണമേറ്റവനാകുന്നു.
അതല്ല, അദ്ദേഹം അത് കെട്ടിച്ചമച്ചു എന്നാണോ അവര് പറയുന്നത്? പറയുക: എന്നാല് ഇതുപേലെയുള്ള പത്ത് അദ്ധ്യായങ്ങള് ചമച്ചുണ്ടാക്കിയത് നിങ്ങള് കൊണ്ട് വരൂ. അല്ലാഹുവിന് പുറമെ നിങ്ങള്ക്ക് സാധിക്കുന്നവരെയെല്ലാം നിങ്ങള് വിളിച്ചുകൊള്ളുകയും ചെയ്യുക. നിങ്ങള് സത്യവാന്മാരാണെങ്കില്.
അവരാരും നിങ്ങളുടെ വിളിക്ക് ഉത്തരം നല്കിയില്ലെങ്കില്, അല്ലാഹുവിന്റെ അറിവോട് കൂടി മാത്രമാണ് ഇത് അവതരിപ്പിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ളതെന്നും, അവനല്ലാതെ യാതൊരു ദൈവവുമില്ലെന്നും നിങ്ങള് മനസ്സിലാക്കുക. ഇനിയെങ്കിലും നിങ്ങള് കീഴ്പെടാന് സന്നദ്ധരാണോ?
ഐഹികജീവിതത്തെയും അതിന്റെ അലങ്കാരത്തെയുമാണ് ആരെങ്കിലും ഉദ്ദേശിക്കുന്നതെങ്കില് അവരുടെ പ്രവര്ത്തനങ്ങള് അവിടെ ( ഇഹലോകത്ത് ) വെച്ച് അവര്ക്ക് നാം നിറവേറ്റികൊടുക്കുന്നതാണ്. അവര്ക്കവിടെ യാതൊരു കുറവും വരുത്തപ്പെടുകയില്ല.
പരലോകത്ത് നരകമല്ലാതെ മറ്റൊന്നും കിട്ടാനില്ലാത്തവരാകുന്നു അക്കൂട്ടര്. അവര് ഇവിടെ പ്രവര്ത്തിച്ചതെല്ലാം പൊളിഞ്ഞുപോയിരിക്കുന്നു. അവര് ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നതെല്ലാം ഫലശൂന്യമത്രെ.
എന്നാല് ഒരാള് തന്റെ രക്ഷിതാവിങ്കല് നിന്ന് ലഭിച്ച വ്യക്തമായ തെളിവിനെ അവലംബിക്കുന്നു. അവങ്കല് നിന്നുള്ള ഒരു സാക്ഷി ( ഖുര്ആന് ) അതിനെ തുടര്ന്ന് വരുകയും ചെയ്യുന്നു. അതിന് മുമ്പ് മാതൃകയും കാരുണ്യവുമായിക്കൊണ്ട് മൂസായുടെ ഗ്രന്ഥം വന്നിട്ടുമുണ്ട്. ( അങ്ങനെയുള്ള ഒരാള് ആ ദുന്യാ പ്രേമികളെ പോലെ ഖുര്ആന് നിഷേധിക്കുമോ? ഇല്ല. ) അത്തരക്കാര് അതില് വിശ്വസിക്കും. വിവിധ സംഘങ്ങളില് നിന്ന് അതില് അവിശ്വസിക്കുന്നവരാരോ അവരുടെ വാഗ്ദത്തസ്ഥാനം നരകമാകുന്നു. ആകയാല് നീ അതിനെപ്പറ്റി സംശയത്തിലാവരുത്. തീര്ച്ചയായും അത് നിന്റെ രക്ഷിതാവിങ്കല് നിന്നുള്ള സത്യമാകുന്നു. പക്ഷെ ജനങ്ങളില് അധികപേരും വിശ്വസിക്കുന്നില്ല.
അല്ലാഹുവിന്റെ പേരില് കള്ളം കെട്ടിച്ചമച്ചവനേക്കാള് അക്രമിയായി ആരുണ്ട്? അവര് അവരുടെ രക്ഷിതാവിന്റെ മുമ്പില് ഹാജരാക്കപ്പെടുന്നതാണ്. സാക്ഷികള് പറയും: ഇവരാകുന്നു തങ്ങളുടെ രക്ഷിതാവിന്റെ പേരില് കള്ളം പറഞ്ഞവര്, ശ്രദ്ധിക്കുക: അല്ലാഹുവിന്റെ ശാപം ആ അക്രമികളുടെ മേലുണ്ടായിരിക്കും.
അല്ലാഹുവിന്റെ മാര്ഗത്തില് നിന്ന് തടയുകയും, അതിന് വക്രത വരുത്താന് ആഗ്രഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവരത്രെ അവര്. അവരാകട്ടെ പരലോകത്തില് വിശ്വാസമില്ലാത്തവരുമാണ്.
അക്കൂട്ടര് ഭൂമിയില് ( അല്ലാഹുവെ ) തോല്പിക്കാന് കഴിയുന്നവരായിട്ടില്ല. അല്ലാഹുവിന് പുറമെ അവര്ക്ക് രക്ഷാധികാരികളാരും ഉണ്ടായിട്ടുമില്ല. അവര്ക്ക് ശിക്ഷ ഇരട്ടിപ്പിക്കപ്പെടുന്നതാണ്. അവര് കേള്ക്കാന് കഴിയുന്നവരായില്ല. അവര് കണ്ടറിയുന്നവരുമായില്ല.
അത്തരക്കാരാകുന്നു ആത്മനഷ്ടം പറ്റിയവര്. അവര് കെട്ടിച്ചമച്ചിരുന്നതെല്ലാം അവരെ വിട്ടുമാറിക്കളയുകയും ചെയ്തു.
നിസ്സംശയം, അവര് തന്നെയാണ് പരലോകത്തില് ഏറ്റവും നഷ്ടം പറ്റിയവര്.
തീര്ച്ചയായും വിശ്വസിക്കുകയും സല്കര്മ്മങ്ങള് പ്രവര്ത്തിക്കുകയും, തങ്ങളുടെ രക്ഷിതാവിങ്കലേക്ക് വിനയപൂര്വ്വം മടങ്ങുകയും ചെയ്തവരാരോ അവരാകുന്നു സ്വര്ഗാവകാശികള്. അവരതില് നിത്യവാസികളായിരിക്കും.
ഈ രണ്ട് വിഭാഗങ്ങളുടെയും ഉപമ അന്ധനും ബധിരനുമായ ഒരാളെപ്പോലെയും, കാഴ്ചയും കേള്വിയുമുള്ള മറ്റൊരാളെപ്പോലെയുമാകുന്നു. ഇവര് ഇരുവരും ഉപമയില് തുല്യരാകുമോ? അപ്പോള് നിങ്ങള് ചിന്തിച്ചുനോക്കുന്നില്ലേ?
നൂഹിനെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജനതയിലേക്ക് നാം നിയോഗിക്കുകയുണ്ടായി. ( അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: ) തീര്ച്ചയായും ഞാന് നിങ്ങള്ക്ക് സ്പഷ്ടമായ താക്കീത് നല്കുന്നവനാകുന്നു.
എന്തെന്നാല് അല്ലാഹുവെയല്ലാതെ നിങ്ങള് ആരാധിക്കരുത്. വേദനയേറിയ ഒരു ദിവസത്തെ ശിക്ഷ നിങ്ങളുടെ മേല് തീര്ച്ചയായും ഞാന് ഭയപ്പെടുന്നു.
അപ്പോള് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജനതയില് നിന്ന് അവിശ്വസിച്ചവരായ പ്രമാണിമാര് പറഞ്ഞു: ഞങ്ങളെപോലെയുള്ള മനുഷ്യനായിട്ട് മാത്രമേ നിന്നെ ഞങ്ങള് കാണുന്നുള്ളൂ. ഞങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തില് ഏറ്റവും നിസ്സാരന്മാരായിട്ടുള്ളവര് പ്രഥമവീക്ഷണത്തില് ( ശരിയായി ചിന്തിക്കാതെ ) നിന്നെ പിന്തുടര്ന്നതായിട്ട് മാത്രമാണ് ഞങ്ങള് കാണുന്നത്. നിങ്ങള്ക്ക് ഞങ്ങളെക്കാള് യാതൊരു ശ്രേഷ്ഠതയും ഞങ്ങള് കാണുന്നുമില്ല. പ്രത്യുത, നിങ്ങള് വ്യാജവാദികളാണെന്ന് ഞങ്ങള് കരുതുന്നു.
അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: എന്റെ ജനങ്ങളേ, നിങ്ങള് ചിന്തിച്ച് നോക്കിയിട്ടുണ്ടോ? ഞാന് എന്റെ രക്ഷിതാവിങ്കല് നിന്നുള്ള വ്യക്തമായ തെളിവിനെ അവലംബിക്കുന്നവനായിരിക്കുകയും അവന്റെ അടുക്കല് നിന്നുള്ള കാരുണ്യം അവന് എനിക്ക് തന്നിരിക്കുകയും, എന്നിട്ട് നിങ്ങള്ക്ക് ( അത് കണ്ടറിയാനാവാത്ത വിധം ) അന്ധത വരുത്തപ്പെടുകയുമാണ് ഉണ്ടായിട്ടുള്ളതെങ്കില് ( ഞാന് എന്ത് ചെയ്യും? ) നിങ്ങള് അത് ഇഷ്ടപ്പെടാത്തവരായിരിക്കെ നിങ്ങളുടെ മേല് നാം അതിന് നിര്ബന്ധം ചെലുത്തുകയോ ?
എന്റെ ജനങ്ങളേ, ഇതിന്റെ പേരില് നിങ്ങളോട് ഞാന് ധനം ചോദിക്കുന്നില്ല. എനിക്കുള്ള പ്രതിഫലം അല്ലാഹു തരേണ്ടത് മാത്രമാകുന്നു. വിശ്വസിച്ചവരെ ഞാന് ആട്ടിയോടിക്കുന്നതല്ല. തീര്ച്ചയായും അവര് അവരുടെ രക്ഷിതാവിനെ കണ്ടുമുട്ടാന് പോകുന്നവരാണ്. എന്നാല് ഞാന് നിങ്ങളെ കാണുന്നത് വിവരമില്ലാത്ത ഒരു ജനവിഭാഗമായിട്ടാണ്.
എന്റെ ജനങ്ങളേ, ഞാനവരെ ആട്ടിയോടിക്കുന്ന പക്ഷം അല്ലാഹുവിന്റെ ശിക്ഷയില് നിന്ന് എന്നെ രക്ഷിക്കുവാനാരാണുള്ളത്. നിങ്ങള് ആലോചിച്ച് നോക്കുന്നില്ലേ?
അല്ലാഹുവിന്റെ ഖജനാവുകള് എന്റെ പക്കലുണ്ടെന്ന് ഞാന് നിങ്ങളോട് പറയുന്നുമില്ല. ഞാന് അദൃശ്യകാര്യം അറിയുകയുമില്ല. നിങ്ങളുടെ കണ്ണുകള് നിസ്സാരമായി കാണുന്നവരെപറ്റി, അവര്ക്ക് അല്ലാഹു യാതൊരു ഗുണവും നല്കുന്നതേയല്ല എന്നും ഞാന് പറയുകയില്ല. അല്ലാഹുവാണ് അവരുടെ മനസ്സുകളിലുള്ളതിനെപ്പറ്റി നല്ലവണ്ണം അറിയുന്നവന്. അപ്പോള് ( അവരെ ദുഷിച്ച് പറയുന്ന പക്ഷം ) തീര്ച്ചയായും ഞാന് അക്രമികളില് പെട്ടവനായിരിക്കും.
അവര് പറഞ്ഞു: നൂഹേ, നീ ഞങ്ങളോട് തര്ക്കിച്ചു. വളരെയേറെ തര്ക്കിച്ചു. എന്നാല് നീ സത്യവാന്മാരുടെ കൂട്ടത്തിലാണെങ്കില് നീ ഞങ്ങള്ക്ക് താക്കീത് നല്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത് ( ശിക്ഷ ) ഞങ്ങള്ക്ക് നീ ഇങ്ങു കൊണ്ട് വരൂ.
അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: അല്ലാഹു മാത്രമാണ് നിങ്ങള്ക്കത് കൊണ്ട് വരുക; അവന് ഉദ്ദേശിച്ചെങ്കില്, നിങ്ങള്ക്ക് ( അവനെ ) തോല്പിച്ച് കളയാനാവില്ല.
അല്ലാഹു നിങ്ങളെ വഴിതെറ്റിച്ചുവിടാന് ഉദ്ദേശിക്കുന്ന പക്ഷം ഞാന് നിങ്ങള്ക്ക് ഉപദേശം നല്കാന് ഉദ്ദേശിച്ചാലും എന്റെ ഉപദേശം നിങ്ങള്ക്ക് പ്രയോജനപ്പെടുകയില്ല. അവനാണ് നിങ്ങളുടെ രക്ഷിതാവ്. അവങ്കലേക്കാണ് നിങ്ങള് മടക്കപ്പെടുന്നത്.
അതല്ല, അദ്ദേഹമത് കെട്ടിച്ചമച്ചു എന്നാണോ അവര് പറയുന്നത്? പറയുക: ഞാനത് കെട്ടിച്ചമച്ചുവെങ്കില് ഞാന് കുറ്റം ചെയ്യുന്നതിന്റെ ദോഷം എനിക്കു തന്നെയായിരിക്കും. നിങ്ങള് ചെയ്യുന്ന കുറ്റത്തിന്റെ കാര്യത്തില് ഞാന് നിരപരാധിയുമാണ്.
നിന്റെ ജനതയില് നിന്ന് വിശ്വസിച്ചുകഴിഞ്ഞിട്ടുള്ളവരല്ലാതെ ഇനിയാരും വിശ്വസിക്കുകയേയില്ല. അതിനാല് അവര് ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നതിനെപ്പറ്റി നീ സങ്കടപ്പെടരുത് എന്ന് നൂഹിന് സന്ദേശം നല്കപ്പെട്ടു.
നമ്മുടെ മേല്നോട്ടത്തിലും, നമ്മുടെ നിര്ദേശപ്രകാരവും നീ കപ്പല് നിര്മിക്കുക. അക്രമം ചെയ്തവരുടെ കാര്യത്തില് നീ എന്നോട് സംസാരിക്കരുത്. തീര്ച്ചയായും അവര് മുക്കി നശിപ്പിക്കപ്പെടാന് പോകുകയാണ്.
അദ്ദേഹം കപ്പല് നിര്മിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജനതയിലെ ഓരോ പ്രമാണിക്കൂട്ടം അദ്ദേഹത്തിന്റെ അടുത്ത് കൂടി കടന്ന് പോയപ്പോഴല്ലാം അദ്ദേഹത്തെ പരിഹസിച്ചു. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: നിങ്ങള് ഞങ്ങളെ പരിഹസിക്കുന്ന പക്ഷം തീര്ച്ചയായും നിങ്ങള് പരിഹസിക്കുന്നത് പോലെത്തന്നെ ഞങ്ങള് നിങ്ങളെയും പരിഹസിക്കുന്നതാണ്.
അപമാനകരമായ ശിക്ഷ ആര്ക്കാണ് വന്നെത്തുന്നതെന്നും, സ്ഥിരമായ ശിക്ഷ ആരുടെ മേലാണ് വന്നുഭവിക്കുന്നതെന്നും നിങ്ങള്ക്ക് വഴിയെ അറിയാം.
അങ്ങനെ നമ്മുടെ കല്പന വരികയും അടുപ്പ് ഉറവപൊട്ടി ഒഴുകുകയും ചെയ്തപ്പോള് നാം പറഞ്ഞു: എല്ലാ വര്ഗത്തില് നിന്നും രണ്ട് ഇണകളെ വീതവും, നിന്റെ കുടുംബാംഗങ്ങളെയും അതില് കയറ്റികൊള്ളുക. ( അവരുടെ കൂട്ടത്തില് നിന്ന് ) ആര്ക്കെതിരില് ( ശിക്ഷയുടെ ) വചനം മുന്കൂട്ടി ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടോ അവരൊഴികെ. വിശ്വസിച്ചവരെയും ( കയറ്റികൊള്ളുക. ) അദ്ദേഹത്തോടൊപ്പം കുറച്ച് പേരല്ലാതെ വിശ്വസിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല.
അദ്ദേഹം ( അവരോട് ) പറഞ്ഞു: നിങ്ങളതില് കയറിക്കൊള്ളുക. അതിന്റെ ഓട്ടവും നിര്ത്തവും അല്ലാഹുവിന്റെ പേരിലാകുന്നു. തീര്ച്ചയായും എന്റെ രക്ഷിതാവ് ഏറെ പൊറുക്കുന്നവനും കരുണാനിധിയുമാണ്.
പര്വ്വതതുല്യമായ തിരമാലകള്ക്കിടയിലൂടെ അത് ( കപ്പല് ) അവരെയും കൊണ്ട് സഞ്ചരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. നൂഹ് തന്റെ മകനെ വിളിച്ചു. അവന് അകലെ ഒരു സ്ഥലത്തായിരുന്നു. എന്റെ കുഞ്ഞുമകനേ, നീ ഞങ്ങളോടൊപ്പം കയറിക്കൊള്ളുക. നീ സത്യനിഷേധികളുടെ കൂടെ ആയിപ്പോകരുത്
അവന് പറഞ്ഞു: വെള്ളത്തില് നിന്ന് എനിക്ക് രക്ഷനല്കുന്ന വല്ല മലയിലും ഞാന് അഭയം പ്രാപിച്ചുകൊള്ളാം. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: അല്ലാഹുവിന്റെ കല്പനയില് നിന്ന് ഇന്ന് രക്ഷനല്കാന് ആരുമില്ല; അവന് കരുണ ചെയ്തവര്ക്കൊഴികെ. ( അപ്പോഴേക്കും ) അവര് രണ്ട് പേര്ക്കുമിടയില് തിരമാല മറയിട്ടു. അങ്ങനെ അവന് മുക്കി നശിപ്പിക്കപ്പെട്ടവരുടെ കൂട്ടത്തിലായി.
ഭൂമീ! നിന്റെ വെള്ളം നീ വിഴുങ്ങൂ. ആകാശമേ! മഴ നിര്ത്തൂ! എന്ന് കല്പന നല്കപ്പെട്ടു. വെള്ളം വറ്റുകയും ഉത്തരവ് നിറവേറ്റപ്പെടുകയും ചെയ്തു. അത് ( കപ്പല് ) ജൂദി പര്വ്വതത്തിന് മേല് ഉറച്ചുനില്ക്കുകയും ചെയ്തു. അക്രമികളായ ജനതയ്ക്ക് നാശം എന്ന് പറയപ്പെടുകയും ചെയ്തു.
നൂഹ് തന്റെ രക്ഷിതാവിനെ വിളിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു: എന്റെ രക്ഷിതാവേ, എന്റെ മകന് എന്റെ കുടുംബാംഗങ്ങളില് പെട്ടവന് തന്നെയാണല്ലോ. തീര്ച്ചയായും നിന്റെ വാഗ്ദാനം സത്യമാണുതാനും. നീ വിധികര്ത്താക്കളില് വെച്ച് ഏറ്റവും നല്ല വിധികര്ത്താവുമാണ്
അവന് ( അല്ലാഹു ) പറഞ്ഞു: നൂഹേ, തീര്ച്ചയായും അവന് നിന്റെ കുടുംബത്തില് പെട്ടവനല്ല. തീര്ച്ചയായും അവന് ശരിയല്ലാത്തത് ചെയ്തവനാണ്. അതിനാല് നിനക്ക് അറിവില്ലാത്ത കാര്യം എന്നോട് ആവശ്യപ്പെടരുത്. നീ വിവരമില്ലാത്തവരുടെ കൂട്ടത്തിലായിപോകരുതെന്ന് ഞാന് നിന്നോട് ഉപദേശിക്കുകയാണ്.
അദ്ദേഹം ( നൂഹ് ) പറഞ്ഞു: എന്റെ രക്ഷിതാവേ, എനിക്ക് അറിവില്ലാത്ത കാര്യം നിന്നോട് ആവശ്യപ്പെടുന്നതില് നിന്ന് ഞാന് നിന്നോട് ശരണം തേടുന്നു. നീ എനിക്ക് പൊറുത്തുതരികയും, നീ എന്നോട് കരുണ കാണിക്കുകയും ചെയ്യാത്ത പക്ഷം ഞാന് നഷ്ടക്കാരുടെ കൂട്ടത്തിലായിരിക്കും.
( അദ്ദേഹത്തോട് ) പറയപ്പെട്ടു: നൂഹേ, നമ്മുടെ പക്കല് നിന്നുള്ള ശാന്തിയോടുകൂടിയും, നിനക്കും നിന്റെ കൂടെയുള്ളവരില് നിന്നുള്ള സമൂഹങ്ങള്ക്കും അനുഗ്രഹങ്ങളോടുകൂടിയും നീ ഇറങ്ങിക്കൊള്ളുക. എന്നാല് ( വേറെ ) ചില സമൂഹങ്ങളുണ്ട്. അവര്ക്ക് നാം സൌഖ്യം നല്കുന്നതാണ്. പിന്നീട് നമ്മുടെ പക്കല് നിന്നുള്ള വേദനയേറിയ ശിക്ഷയും അവര്ക്ക് ബാധിക്കുന്നതാണ്.
( നബിയേ, ) അവയൊക്കെ അദൃശ്യവാര്ത്തകളില് പെട്ടതാകുന്നു. നിനക്ക് നാം അത് സന്ദേശമായി നല്കുന്നു. നീയോ, നിന്റെ ജനതയോ ഇതിനു മുമ്പ് അതറിയുമായിരുന്നില്ല. അതുകൊണ്ട് ക്ഷമിക്കുക. തീര്ച്ചയായും അനന്തരഫലം സൂക്ഷ്മത പാലിക്കുന്നവര്ക്ക് അനുകൂലമായിരിക്കും.
ആദ് ജനതയിലേക്ക് അവരുടെ സഹോദരനായ ഹൂദിനെയും ( നാം നിയോഗിക്കുകയുണ്ടായി. ) അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: എന്റെ ജനങ്ങളേ, നിങ്ങള് അല്ലാഹുവിനെ ആരാധിക്കുക. നിങ്ങള്ക്ക് അവനല്ലാതെ യാതൊരു ദൈവവുമില്ല. നിങ്ങള് കെട്ടിച്ചമച്ച് പറയുന്നവര് മാത്രമാകുന്നു.
എന്റെ ജനങ്ങളേ, ഞാന് നിങ്ങളോട് ഇതിന്റെ പേരില് യാതൊരു പ്രതിഫലവും ആവശ്യപ്പെടുന്നില്ല. എനിക്കുള്ള പ്രതിഫലം എന്നെ സൃഷ്ടിച്ചവന് തരേണ്ടത് മാത്രമാണ്. നിങ്ങള് ചിന്തിച്ച് ഗ്രഹിക്കുന്നില്ലേ?
എന്റെ ജനങ്ങളേ, നിങ്ങള് നിങ്ങളുടെ രക്ഷിതാവിനോട് പാപമോചനം തേടുക. എന്നിട്ട് അവങ്കലേക്ക് ഖേദിച്ചുമടങ്ങുകയും ചെയ്യുക. എങ്കില് അവന് നിങ്ങള്ക്ക് സമൃദ്ധമായി മഴ അയച്ചുതരികയും, നിങ്ങളുടെ ശക്തിയിലേക്ക് അവന് കൂടുതല് ശക്തി ചേര്ത്തുതരികയും ചെയ്യുന്നതാണ്. നിങ്ങള് കുറ്റവാളികളായിക്കൊണ്ട് പിന്തിരിഞ്ഞ് പോകരുത്.
അവര് പറഞ്ഞു: ഹൂടേ, നീ ഞങ്ങള്ക്ക് വ്യക്തമായ ഒരു തെളിവും കൊണ്ടു വന്നിട്ടില്ല. നീ പറഞ്ഞതിനാല് മാത്രം ഞങ്ങള് ഞങ്ങളുടെ ദൈവങ്ങളെ വിട്ടുകളയുന്നതല്ല. ഞങ്ങള് നിന്നെ വിശ്വസിക്കുന്നതുമല്ല.
ഞങ്ങളുടെ ദൈവങ്ങളില് ഒരാള് നിനക്ക് എന്തോ ദോഷബാധ ഉളവാക്കിയിരിക്കുന്നു എന്ന് മാത്രമാണ് ഞങ്ങള്ക്ക് പറയാനുള്ളത്. ഹൂദ് പറഞ്ഞു: നിങ്ങള് പങ്കാളികളായി ചേര്ക്കുന്ന യാതൊന്നുമായും എനിക്ക് ബന്ധമില്ല എന്നതിന് ഞാന് അല്ലാഹുവെ സാക്ഷി നിര്ത്തുന്നു. ( നിങ്ങളും ) അതിന്ന് സാക്ഷികളായിരിക്കുക.
അല്ലാഹുവിന് പുറമെ. അതുകൊണ്ട് നിങ്ങളെല്ലാവരും കൂടി എനിക്കെതിരില് തന്ത്രം പ്രയോഗിച്ച് കൊള്ളുക. എന്നിട്ട് നിങ്ങള് എനിക്ക് ഇടതരികയും വേണ്ട.
എന്റെയും നിങ്ങളുടെയും രക്ഷിതാവായ അല്ലാഹുവിന്റെ മേല് ഞാനിതാ ഭരമേല്പിച്ചിരിക്കുന്നു. യാതൊരു ജന്തുവും അവന് അതിന്റെ നെറുകയില് പിടിക്കുന്ന ( നിയന്ത്രിക്കുന്ന ) തായിട്ടില്ലാതെയില്ല. തീര്ച്ചയായും എന്റെ രക്ഷിതാവ് നേരായ പാതയിലാകുന്നു.
ഇനി നിങ്ങള് പിന്തിരിഞ്ഞ് കളയുകയാണെങ്കില്, ഞാന് നിങ്ങളുടെ അടുത്തേക്ക് അയക്കപ്പെട്ടത് ഏതൊരു കാര്യവുമായിട്ടാണോ അത് ഞാന് നിങ്ങള്ക്ക് എത്തിച്ചുതന്നിട്ടുണ്ട്. നിങ്ങളല്ലാത്ത ഒരു ജനതയെ എന്റെ രക്ഷിതാവ് പകരം കൊണ്ടുവരുന്നതുമാണ്. അവന്ന് യാതൊരു ഉപദ്രവവും വരുത്താന് നിങ്ങള്ക്കാവില്ല. തീര്ച്ചയായും എന്റെ രക്ഷിതാവ് എല്ലാ കാര്യവും സംരക്ഷിച്ച് പോരുന്നവനാകുന്നു.
നമ്മുടെ കല്പന വന്നപ്പോള് ഹൂദിനെയും അദ്ദേഹത്തോടൊപ്പം വിശ്വസിച്ചവരെയും നമ്മുടെ കാരുണ്യം കൊണ്ട് നാം രക്ഷിച്ചു. കഠിനമായ ശിക്ഷയില് നിന്ന് നാം അവരെ രക്ഷപ്പെടുത്തി.
അതാണ് ആദ് ജനത. തങ്ങളുടെ രക്ഷിതാവിന്റെ ദൃഷ്ടാന്തങ്ങളെ അവര് നിഷേധിക്കുകയും, അവന്റെ ദൂതന്മാരെ അവര് ധിക്കരിക്കുകയും, മര്ക്കടമുഷ്ടിക്കാരായ എല്ലാ സ്വേച്ഛാധിപതികളുടെയും കല്പന അവന് പിന്പറ്റുകയും ചെയ്തു.
ഈ ഐഹികജീവിതത്തിലും ഉയിര്ത്തെഴുന്നേല്പിന്റെ നാളിലും ശാപം അവരുടെ പിന്നാലെ അയക്കപ്പെട്ടു. ശ്രദ്ധിക്കുക: തീര്ച്ചയായും ആദ് ജനത തങ്ങളുടെ രക്ഷിതാവിനോട് നന്ദികേട് കാണിച്ചിരിക്കുന്നു. ശ്രദ്ധിക്കുക: ഹൂദിന്റെ ജനതയായ ആദിന് നാശം!
ഥമൂദ് ജനതയിലേക്ക് അവരുടെ സഹോദരനായ സ്വാലിഹിനെയും ( നാം നിയോഗിക്കുകയുണ്ടായി. ) അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: എന്റെ ജനങ്ങളേ, നിങ്ങള് അല്ലാഹുവെ ആരാധിക്കുക. നിങ്ങള്ക്ക് അവനല്ലാതെ യാതൊരു ദൈവവുമില്ല. അവന് നിങ്ങളെ ഭൂമിയില് നിന്ന് സൃഷ്ടിച്ച് വളര്ത്തുകയും നിങ്ങളെ അവിടെ അധിവസിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു. ആകയാല് നിങ്ങള് അവനോട് പാപമോചനം തേടുകയും, എന്നിട്ട് അവനിലേക്ക് ഖേദിച്ചുമടങ്ങുകയും ചെയ്യുക. തീര്ച്ചയായും എന്റെ രക്ഷിതാവ് അടുത്തു തന്നെയുള്ളവനും ( പ്രാര്ത്ഥനക്ക് ) ഉത്തരം നല്കുന്നവനുമാകുന്നു.
അവര് പറഞ്ഞു: സ്വാലിഹേ, ഇതിനു മുമ്പ് നീ ഞങ്ങള്ക്കിടയില് അഭിലഷണീയനായിരുന്നു. ഞങ്ങളുടെ പിതാക്കന്മാര് ആരാധിച്ചു വരുന്നതിനെ ഞങ്ങള് ആരാധിക്കുന്നതില് നിന്ന് നീ ഞങ്ങളെ വിലക്കുകയാണോ? നീ ഞങ്ങളെ ക്ഷണിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുന്ന കാര്യത്തെപ്പറ്റി ഞങ്ങള് അവിശ്വാസജനകമായ സംശയത്തിലാണ്.
അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: എന്റെ ജനങ്ങളേ, നിങ്ങള് ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ടോ? ഞാന് എന്റെ രക്ഷിതാവിങ്കല് നിന്നുള്ള വ്യക്തമായ തെളിവിനെ അവലംബിക്കുന്നവനായിരിക്കുകയും, അവന്റെ പക്കല് നിന്നുള്ള കാരുണ്യം അവനെനിക്ക് നല്കിയിരിക്കുകയുമാണെങ്കില് -അല്ലാഹുവോട് ഞാന് അനുസരണക്കേട് കാണിക്കുന്ന പക്ഷം- അവന്റെ ശിക്ഷയില് നിന്ന് ( രക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് ) എന്നെ സഹായിക്കാനാരുണ്ട്? അപ്പോള് ( കാര്യം ഇങ്ങനെയാണെങ്കില് ) നിങ്ങള് എനിക്ക് കൂടുതല് നഷ്ടം വരുത്തിവെക്കുക മാത്രമേ ചെയ്യൂ.
എന്റെ ജനങ്ങളേ, ഇതാ നിങ്ങള്ക്കു ഒരു ദൃഷ്ടാന്തമായിക്കൊണ്ട് അല്ലാഹുവിന്റെ ഒട്ടകം. അല്ലാഹുവിന്റെ ഭൂമിയില് നടന്ന് തിന്നുവാന് നിങ്ങളതിനെ വിട്ടേക്കുക. നിങ്ങളതിന് ഒരു ദോഷവും വരുത്തിവെക്കരുത്. അങ്ങനെ ചെയ്യുന്ന പക്ഷം അടുത്തു തന്നെ ശിക്ഷ നിങ്ങളെ പിടികൂടുന്നതാണ്.
എന്നിട്ട് അവരതിനെ വെട്ടിക്കൊന്നു. അപ്പോള് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: നിങ്ങള് മൂന്ന് ദിവസം നിങ്ങളുടെ വീടുകളില് സൌഖ്യമനുഭവിച്ചു കൊള്ളുക. ( അതോടെ ശിക്ഷ വന്നെത്തും. ) തെറ്റാകാനിടയില്ലാത്ത ഒരു വാഗ്ദാനമാണിത്.
അങ്ങനെ നമ്മുടെ കല്പന വന്നപ്പോള് സ്വാലിഹിനെയും അദ്ദേഹത്തോടൊപ്പം വിശ്വസിച്ചവരെയും നമ്മുടെ കാരുണ്യം കൊണ്ട് നാം രക്ഷപ്പെടുത്തി. ആ ദിവസത്തെ അപമാനത്തില് നിന്നും ( അവരെ നാം മോചിപ്പിച്ചു. ) തീര്ച്ചയായും നിന്റെ രക്ഷിതാവ് തന്നെയാണ് ശക്തനും പ്രതാപവാനും.
അക്രമം പ്രവര്ത്തിച്ചവരെ ഘോരശബ്ദം പിടികൂടി. അങ്ങനെ പ്രഭാതമായപ്പോള് അവര് അവരുടെ വീടുകളില് കമിഴ്ന്ന് വീണ അവസ്ഥയിലായിരുന്നു.
അവര് അവിടെ താമസിച്ചിട്ടില്ലാത്ത പോലെ ( അവര് ഉന്മൂലനം ചെയ്യപ്പെട്ടു. ) ശ്രദ്ധിക്കുക: തീര്ച്ചയായും ഥമൂദ് ജനത തങ്ങളുടെ രക്ഷിതാവിനോട് നന്ദികേട് കാണിച്ചു.ശ്രദ്ധിക്കുക: ഥമൂദ് ജനതയ്ക്ക് നാശം!
നമ്മുടെ ദൂതന്മാര് ഇബ്രാഹീമിന്റെ അടുത്ത് സന്തോഷവാര്ത്തയും കൊണ്ട് വരികയുണ്ടായി. അവര് പറഞ്ഞു: സലാം. അദ്ദേഹം പ്രതിവചിച്ചു. സലാം വൈകിയില്ല. അദ്ദേഹം ഒരു പൊരിച്ച മൂരിക്കുട്ടിയെ കൊണ്ട് വന്നു.
എന്നിട്ട് അവരുടെ കൈകള് അതിലേക്ക് നീളുന്നില്ലെന്ന് കണ്ടപ്പോള് അദ്ദേഹത്തിന് അവരുടെ കാര്യത്തില് പന്തികേട് തോന്നുകയും അവരെ പറ്റി ഭയം അനുഭവപ്പെടുകയും ചെയ്തു. അവര് പറഞ്ഞു: ഭയപ്പെടേണ്ട. ഞങ്ങള് ലൂത്വിന്റെ ജനതയിലേക്ക് നിയോഗിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുകയാണ്.
അദ്ദേഹത്തിന്റെ ( ഇബ്രാഹീം നബി ( അ ) യുടെ ) ഭാര്യ അവിടെ നില്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവര് ചിരിച്ചു. അപ്പോള് അവര്ക്ക് ഇഷാഖിനെപ്പറ്റിയും, ഇഷാഖിന്റെ പിന്നാലെ യഅ്ഖൂബിനെപ്പറ്റിയും സന്തോഷവാര്ത്ത അറിയിച്ചു.
അവര് പറഞ്ഞു: കഷ്ടം! ഞാനൊരു കിഴവിയായിട്ടും പ്രസവിക്കുകയോ? എന്റെ ഭര്ത്താവ് ഇതാ ഒരു വൃദ്ധന്! തീര്ച്ചയായും ഇതൊരു അത്ഭുതകരമായ കാര്യം തന്നെ.
അവര് ( ദൂതന്മാര് ) പറഞ്ഞു: അല്ലാഹുവിന്റെ കല്പനയെപ്പറ്റി നീ അത്ഭുതപ്പെടുകയോ? ഹേ, വീട്ടുകാരേ, നിങ്ങളില് അല്ലാഹുവിന്റെ കാരുണ്യവും അനുഗ്രഹങ്ങളുമുണ്ടായിരിക്കട്ടെ. തീര്ച്ചയായും അവന് സ്തുത്യര്ഹനും മഹത്വമേറിയവനും ആകുന്നു.
അങ്ങനെ ഇബ്രാഹീമില് നിന്ന് ഭയം വിട്ടുമാറുകയും, അദ്ദേഹത്തിന് സന്തോഷവാര്ത്ത വന്നുകിട്ടുകയും ചെയ്തപ്പോള് അദ്ദേഹമതാ ലൂത്വിന്റെ ജനതയുടെ കാര്യത്തില് നമ്മോട് തര്ക്കിക്കുന്നു.
തീര്ച്ചയായും ഇബ്രാഹീം സഹനശീലനും, ഏറെ അനുകമ്പയുള്ളവനും പശ്ചാത്താപമുള്ളവനും തന്നെയാണ്.
ഇബ്രാഹീമേ, ഇതില് നിന്ന് പിന്തിരിഞ്ഞേക്കുക. തീര്ച്ചയായും നിന്റെ രക്ഷിതാവിന്റെ കല്പന വന്നു കഴിഞ്ഞു. തീര്ച്ചയായും അവര്ക്ക് റദ്ദാക്കപ്പെടാത്ത ശിക്ഷ വരുകയാകുന്നു.
നമ്മുടെ ദൂതന്മാര് ( മലക്കുകള് ) ലൂത്വിന്റെ അടുക്കല് ചെന്നപ്പോള് അവരുടെ കാര്യത്തില് അദ്ദേഹത്തിന് ദുഃഖം തോന്നുകയും അവരെ പറ്റി ചിന്തിച്ചിട്ട് അദ്ദേഹത്തിന് മനഃപ്രയാസമുണ്ടാവുകയും ചെയ്തു. ഇതൊരു വിഷമകരമായ ദിവസം തന്നെ എന്ന് അദ്ദേഹം പറയുകയും ചെയ്തു.
ലൂത്വിന്റെ ജനങ്ങള് അദ്ദേഹത്തിന്റെ അടുത്തേക്ക് ഓടിവന്നു. മുമ്പു തന്നെ അവര് ദുര്നടപ്പുകാരായിരുന്നു. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: എന്റെ ജനങ്ങളേ, ഇതാ എന്റെ പെണ്മക്കള്. അവരാണ് നിങ്ങള്ക്ക് കൂടുതല് പരിശുദ്ധിയുള്ളവര്. ( അവരെ നിങ്ങള്ക്ക് വിവാഹം കഴിക്കാമല്ലോ? ) അതിനാല് നിങ്ങള് അല്ലാഹുവെ സൂക്ഷിക്കുകയും എന്റെ അതിഥികളുടെ കാര്യത്തില് എന്നെ അപമാനിക്കാതിരിക്കുകയും ചെയ്യുക. നിങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തില് വിവേകമുള്ള ഒരു പുരുഷനുമില്ലേ?
അവര് പറഞ്ഞു: നിന്റെ പെണ്മക്കളെ ഞങ്ങള്ക്ക് ആവശ്യമില്ലെന്ന് നിനക്ക് അറിവുണ്ടല്ലോ? തീര്ച്ചയായും നിനക്കറിയാം; ഞങ്ങള് എന്താണ് ഉദ്ദേശിക്കുന്നതെന്ന്.
അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: എനിക്ക് നിങ്ങളെ തടയുവാന് ശക്തിയുണ്ടായിരുന്നുവെങ്കില്! അല്ലെങ്കില് ശക്തനായ ഒരു സഹായിയെ എനിക്ക് ആശ്രയിക്കാനുണ്ടായിരുന്നുവെങ്കില്.
അവര് പറഞ്ഞു: ലൂത്വേ, തീര്ച്ചയായും ഞങ്ങള് നിന്റെ രക്ഷിതാവിന്റെ ദൂതന്മാരാണ്. അവര്ക്ക് ( ജനങ്ങള്ക്ക് ) നിന്റെ അടുത്തേക്കെത്താനാവില്ല. ആകയാല് നീ രാത്രിയില് നിന്നുള്ള ഒരു യാമത്തില് നിന്റെ കുടുംബത്തേയും കൊണ്ട് യാത്ര പുറപ്പെട്ട് കൊള്ളുക. നിങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തില് നിന്ന് ഒരാളും തിരിഞ്ഞ് നോക്കരുത്. നിന്റെ ഭാര്യയൊഴികെ. തീര്ച്ചയായും അവര്ക്ക് ( ജനങ്ങള്ക്ക് ) വന്നുഭവിച്ച ശിക്ഷ അവള്ക്കും വന്നുഭവിക്കുന്നതാണ്. തീര്ച്ചയായും അവര്ക്ക് നിശ്ചയിച്ച അവധി പ്രഭാതമാകുന്നു. പ്രഭാതം അടുത്ത് തന്നെയല്ലേ?
അങ്ങനെ നമ്മുടെ കല്പന വന്നപ്പോള് ആ രാജ്യത്തെ നാം കീഴ്മേല് മറിക്കുകയും, അട്ടിയട്ടിയായി ചൂളവെച്ച ഇഷ്ടികക്കല്ലുകള് നാം അവരുടെ മേല് വര്ഷിക്കുകയും ചെയ്തു.
നിന്റെ രക്ഷിതാവിന്റെ അടുക്കല് അടയാളം വെക്കപ്പെട്ടവയത്രെ ( ആ കല്ലുകള് ) അത് ഈ അക്രമികളില് നിന്ന് അകലെയല്ല.
മദ്യങ്കാരിലേക്ക് അവരുടെ സഹോദരനായ ശുഐബിനേയും ( നാം നിയോഗിക്കുകയുണ്ടായി. ) അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: എന്റെ ജനങ്ങളേ, നിങ്ങള് അല്ലാഹുവിനെ ആരാധിക്കുക. നിങ്ങള്ക്ക് അവനല്ലാതെ യാതൊരു ദൈവവുമില്ല. അളവിലും തൂക്കത്തിലും നിങ്ങള് കുറവ് വരുത്തരുത്. തീര്ച്ചയായും നിങ്ങളെ ഞാന് കാണുന്നത് ക്ഷേമത്തിലായിട്ടാണ്. നിങ്ങളെ ആകെ വലയം ചെയ്യുന്ന ഒരു ദിവസത്തെ ശിക്ഷ നിങ്ങളുടെ മേല് തീര്ച്ചയായും ഞാന് ഭയപ്പെടുന്നു.
എന്റെ ജനങ്ങളേ, നിങ്ങള് അളവും തൂക്കവും നീതിപൂര്വ്വം പൂര്ണ്ണമാക്കികൊടുക്കുക. ജനങ്ങള്ക്ക് അവരുടെ സാധനങ്ങളില് നിങ്ങള് കമ്മിവരുത്താതിരിക്കുകയും ചെയ്യുക. നാശകാരികളായിക്കൊണ്ട് ഭൂമിയില് നിങ്ങള് കുഴപ്പമുണ്ടാക്കരുത്.
അല്ലാഹു ബാക്കിയാക്കിത്തരുന്നതാണ് നിങ്ങള്ക്ക് ഗുണകരമായിട്ടുള്ളത്; നിങ്ങള് വിശ്വാസികളാണെങ്കില്. ഞാന് നിങ്ങളുടെ മേല് കാവല്ക്കാരനൊന്നുമല്ല.
അവര് പറഞ്ഞു: ശുഐബേ, ഞങ്ങളുടെ പിതാക്കന്മാര് ആരാധിച്ച് വരുന്നതിനെ ഞങ്ങള് ഉപേക്ഷിക്കണമെന്നോ, ഞങ്ങളുടെ സ്വത്തുക്കളില് ഞങ്ങള്ക്ക് ഇഷ്ടമുള്ള പ്രകാരം പ്രവര്ത്തിക്കാന് പാടില്ലെന്നോ നിനക്ക് കല്പന നല്കുന്നത് നിന്റെ ഈ നമസ്കാരമാണോ? തീര്ച്ചയായും നീ സഹനശീലനും വിവേകശാലിയുമാണല്ലോ ?
അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: എന്റെ ജനങ്ങളേ, നിങ്ങള് ചിന്തിച്ച് നോക്കിയിട്ടുണ്ടോ? ഞാന് എന്റെ രക്ഷിതാവിങ്കല് നിന്നുള്ള വ്യക്തമായ തെളിവിനെ അവലംബിക്കുന്നവനായിരിക്കുകയും, അവന് എനിക്ക് അവന്റെ വകയായി ഉത്തമമായ ഉപജീവനം നല്കിയിരിക്കുകയുമാണെങ്കില് ( എനിക്കെങ്ങനെ സത്യം മറച്ചു വെക്കാന് കഴിയും. ) നിങ്ങളെ ഞാന് ഒരു കാര്യത്തില് നിന്ന് വിലക്കുകയും, എന്നിട്ട് നിങ്ങളില് നിന്ന് വ്യത്യസ്തനായിക്കൊണ്ട് ഞാന് തന്നെ അത് പ്രവര്ത്തിക്കുകയും ചെയ്യണമെന്ന് ഉദ്ദേശിക്കുന്നുമില്ല. എനിക്ക് സാധ്യമായത്ര നന്മവരുത്താനല്ലാതെ മറ്റൊന്നും ഞാന് ഉദ്ദേശിക്കുന്നില്ല. അല്ലാഹു മുഖേന മാത്രമാണ് എനിക്ക് ( അതിന് ) അനുഗ്രഹം ലഭിക്കുന്നത്. അവന്റെ മേലാണ് ഞാന് ഭരമേല്പിച്ചിരിക്കുന്നത്. അവനിലേക്ക് ഞാന് താഴ്മയോടെ മടങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നു.
എന്റെ ജനങ്ങളേ, നൂഹിന്റെ ജനതയ്ക്കോ, ഹൂദിന്റെ ജനതയ്ക്കോ, സ്വാലിഹിന്റെ ജനതയ്ക്കോ ബാധിച്ചത് പോലെയുള്ള ശിക്ഷ നിങ്ങള്ക്കും ബാധിക്കുവാന് എന്നോടുള്ള മാത്സര്യം നിങ്ങള്ക്ക് ഇടവരുത്താതിരിക്കട്ടെ. ലൂത്വിന്റെ ജനത നിങ്ങളില് നിന്ന് അകലെയല്ല താനും.
നിങ്ങള് നിങ്ങളുടെ രക്ഷിതാവിനോട് പാപമോചനം തേടുകയും എന്നിട്ട് അവനിലേക്ക് ഖേദിച്ചുമടങ്ങുകയും ചെയ്യുക. തീര്ച്ചയായും എന്റെ രക്ഷിതാവ് ഏറെ കരുണയുള്ളവനും ഏറെ സ്നേഹമുള്ളവനുമത്രെ.
അവര് പറഞ്ഞു: ശുഐബേ, നീ പറയുന്നതില് നിന്ന് അധികഭാഗവും ഞങ്ങള്ക്ക് മനസ്സിലാകുന്നില്ല. തീര്ച്ചയായും ഞങ്ങളില് ബലഹീനനായിട്ടാണ് നിന്നെ ഞങ്ങള് കാണുന്നത്. നിന്റെ കുടുംബങ്ങള് ഇല്ലായിരുന്നെങ്കില് നിന്നെ ഞങ്ങള് എറിഞ്ഞ് കൊല്ലുക തന്നെ ചെയ്യുമായിരുന്നു. ഞങ്ങളെ സംബന്ധിച്ചേടത്തോളം നീയൊരു പ്രതാപവാനൊന്നുമല്ല.
അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: എന്റെ ജനങ്ങളേ, എന്റെ കുടുംബങ്ങളാണോ നിങ്ങളെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം അല്ലാഹുവെക്കാള് കൂടുതല് പ്രതാപമുള്ളവര്? എന്നിട്ട് അവനെ നിങ്ങള് നിങ്ങളുടെ പിന്നിലേക്ക് പുറം തള്ളിക്കളഞ്ഞിരിക്കുകയാണോ? തീര്ച്ചയായും എന്റെ രക്ഷിതാവ് നിങ്ങള് പ്രവര്ത്തിക്കുന്നതെല്ലാം സൂക്ഷ്മമായി അറിയുന്നവനാകുന്നു.
എന്റെ ജനങ്ങളേ, നിങ്ങളുടെ നിലപാടനുസരിച്ച് നിങ്ങള് പ്രവര്ത്തിച്ച് കൊള്ളുക. തീര്ച്ചയായും ഞാനും പ്രവര്ത്തിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. ആര്ക്കാണ് അപമാനകരമായ ശിക്ഷ വരുന്നതെന്നും ആരാണ് കള്ളം പറയുന്നവരെന്നും പുറകെ നിങ്ങള്ക്കറിയാം. നിങ്ങള് കാത്തിരിക്കുക. തീര്ച്ചയായും ഞാനും നിങ്ങളോടൊപ്പം കാത്തിരിക്കുകയാണ്.
നമ്മുടെ കല്പന വന്നപ്പോള് ശുഐബിനെയും അദ്ദേഹത്തോടൊപ്പം വിശ്വസിച്ചവരെയും നമ്മുടെ കാരുണ്യം കൊണ്ട് നാം രക്ഷപ്പെടുത്തി. അക്രമം ചെയ്തവരെ ഘോരശബ്ദം പിടികൂടുകയും ചെയ്തു. അങ്ങനെ നേരം പുലര്ന്നപ്പോള് അവര് തങ്ങളുടെ പാര്പ്പിടങ്ങളില് കമിഴ്ന്നു വീണുകിടക്കുകയായിരുന്നു.
അവര് അവിടെ താമസിച്ചിട്ടില്ലാത്ത പോലെ ( സ്ഥലം ശൂന്യമായി ) ശ്രദ്ധിക്കുക: ഥമൂദ് നശിച്ചത് പോലെതന്നെ മദ്യനിന്നും നാശം.
നമ്മുടെ ദൃഷ്ടാന്തങ്ങളും വ്യക്തമായ പ്രമാണവുമായി മൂസായെ നാം നിയോഗിക്കുകയുണ്ടായി.
ഫിര്ഔന്റെയും അവന്റെ പ്രമാണികളുടെയും അടുത്തേക്ക്. എന്നിട്ട് അവര് ( പ്രമാണിമാര് ) ഫിര്ഔന്റെ കല്പന പിന്പറ്റുകയാണ് ചെയ്തത്. ഫിര്ഔന്റെ കല്പനയാകട്ടെ വിവേകപൂര്ണ്ണമല്ലതാനും.
ഉയിര്ത്തെഴുന്നേല്പിന്റെ നാളില് അവന് ( ഫിര്ഔന് ) തന്റെ ജനതയുടെ മുമ്പിലുണ്ടായിരിക്കും. എന്നിട്ട് അവരെ അവന് നരകത്തിലേക്കാനയിക്കും. ( അവര് ) ആനയിക്കപ്പെടുന്ന ആ സ്ഥാനം എത്ര ചീത്ത!
ഈ ലോകത്തും ഉയിര്ത്തെഴുന്നേല്പിന്റെ നാളിലും ശാപം അവരുടെ പിന്നാലെ അയക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ( അവര്ക്ക് ) നല്കപ്പെട്ട ആ സമ്മാനം എത്ര ചീത്ത!
വിവിധ രാജ്യങ്ങളുടെ വൃത്താന്തങ്ങളില് ചിലതത്രെ അത്. നാമത് നിനക്ക് വിവരിച്ചുതരുന്നു. അവയില് ( ആ രാജ്യങ്ങളില് ) ചിലതു നിലനില്ക്കുന്നുണ്ട്. ചിലത് ഉന്മൂലനം ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുമുണ്ട്.
നാം അവരോട് അക്രമം ചെയ്തിട്ടില്ല. പക്ഷെ അവര് അവരോട് തന്നെ അക്രമം പ്രവര്ത്തിക്കുകയാണുണ്ടായത്. എന്നാല് നിന്റെ രക്ഷിതാവിന്റെ കല്പന വന്ന സമയത്ത് അല്ലാഹുവിന് പുറമെ അവര് വിളിച്ച് പ്രാര്ത്ഥിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുന്ന അവരുടെ ദൈവങ്ങള് അവര്ക്ക് യാതൊരു ഉപകാരവും ചെയ്തില്ല. അവര് ( ദൈവങ്ങള് ) അവര്ക്ക് നാശം വര്ദ്ധിപ്പിക്കുക മാത്രമാണ് ചെയ്തത്.
വിവിധ രാജ്യക്കാര് അക്രമികളായിരിക്കെ അവരെ പിടികൂടി ശിക്ഷിക്കുമ്പോള് നിന്റെ രക്ഷിതാവിന്റെ പിടുത്തം അപ്രകാരമാകുന്നു. തീര്ച്ചയായും അവന്റെ പിടുത്തം വേദനയേറിയതും കഠിനമായതുമാണ്.
പരലോകശിക്ഷയെ ഭയപ്പെടുന്നവര്ക്ക് തീര്ച്ചയായും അതില് ദൃഷ്ടാന്തമുണ്ട്. സര്വ്വ മനുഷ്യരും സമ്മേളിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു ദിവസമാണത്. ( സര്വ്വരുടെയും ) സാന്നിദ്ധ്യമുണ്ടാകുന്ന ഒരു ദിവസമാകുന്നു അത്.
നിര്ണിതമായ ഒരു അവധിവരെ മാത്രമാണ് നാമത് നീട്ടിവെക്കുന്നത്.
ആ അവധി വന്നെത്തുന്ന ദിവസം യാതൊരാളും അവന്റെ ( അല്ലാഹുവിന്റെ ) അനുമതിയോടെയല്ലാതെ സംസാരിക്കുകയില്ല. അപ്പോള് അവരുടെ കൂട്ടത്തില് നിര്ഭാഗ്യവാനും സൌഭാഗ്യവാനുമുണ്ടാകും.
എന്നാല് നിര്ഭാഗ്യമടഞ്ഞവരാകട്ടെ അവര് നരകത്തിലായിരിക്കും. അവര്ക്കവിടെ നെടുവീര്പ്പും തേങ്ങിക്കരച്ചിലുമാണുണ്ടായിരിക്കുക.
ആകാശങ്ങളും ഭൂമിയും നിലനില്ക്കുന്നേടത്തോളം () അവരതില് നിത്യവാസികളായിരിക്കും. നിന്റെ രക്ഷിതാവ് ഉദ്ദേശിച്ചതൊഴികെ. തീര്ച്ചയായും നിന്റെ രക്ഷിതാവ് താന് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് തികച്ചും നടപ്പിലാക്കുന്നവനാകുന്നു.
എന്നാല് സൌഭാഗ്യം സിദ്ധിച്ചവരാകട്ടെ, അവര് സ്വര്ഗത്തിലായിരിക്കും. ആകാശങ്ങളും ഭൂമിയും നിലനില്ക്കുന്നിടത്തോളം അവരതില് നിത്യവാസികളായിരിക്കും. നിന്റെ രക്ഷിതാവ് ഉദ്ദേശിച്ചതൊഴികെ. നിലച്ചുപോകാത്ത ഒരു ദാനമായിരിക്കും അത്.
അപ്പോള് ഇക്കൂട്ടര് ആരാധിച്ച് വരുന്നതിനെ സംബന്ധിച്ച് നീ യാതൊരു സംശയത്തിലും അകപ്പെടരുത്. മുമ്പ് ഇവരുടെ പിതാക്കന്മാര് ആരാധിച്ചിരുന്ന അതേ രീതിയില് ആരാധന നടത്തുക മാത്രമാണിവര് ചെയ്യുന്നത്. തീര്ച്ചയായും അവര്ക്കുള്ള ഓഹരി കുറവൊന്നും വരുത്താതെ നാമവര്ക്ക് നിറവേറ്റികൊടുക്കുന്നതാണ്.
മൂസായ്ക്ക് നാം വേദഗ്രന്ഥം നല്കുകയുണ്ടായി. എന്നിട്ട് അതിന്റെ കാര്യത്തില് അഭിപ്രായഭിന്നതകള് ഉണ്ടായി. നിന്റെ രക്ഷിതാവിങ്കല് നിന്ന് ഒരു വചനം മുന്കൂട്ടി ഉണ്ടായിരുന്നില്ലെങ്കില് അവര്ക്കിടയില് വിധി നടത്തപ്പെടുമായിരുന്നു. തീര്ച്ചയായും അവര് ഇതിനെപ്പറ്റി അവിശ്വാസജനകമായ സംശയത്തിലാകുന്നു.
തീര്ച്ചയായും അവരില് ഓരോ വിഭാഗത്തിനും നിന്റെ രക്ഷിതാവ് അവരവരുടെ കര്മ്മങ്ങള്ക്കുള്ള പ്രതിഫലം പൂര്ണ്ണമായി നല്കുകതന്നെ ചെയ്യും. തീര്ച്ചയായും അവന് അവര് പ്രവര്ത്തിക്കുന്നതിനെപ്പറ്റി സൂക്ഷ്മമായി അറിയുന്നവനാകുന്നു.
ആകയാല് നീ കല്പിക്കപ്പെട്ടതു പോലെ നീയും നിന്നോടൊപ്പം ( അല്ലാഹുവിങ്കലേക്ക് ) മടങ്ങിയവരും നേരായ മാര്ഗത്തില് നിലകൊള്ളുക. നിങ്ങള് അതിരുവിട്ട് പ്രവര്ത്തിക്കരുത്. തീര്ച്ചയായും അവന് നിങ്ങള് പ്രവര്ത്തിക്കുന്നതെല്ലാം കണ്ടറിയുന്നവനാണ്.
അക്രമം പ്രവര്ത്തിച്ചവരുടെ പക്ഷത്തേക്ക് നിങ്ങള് ചായരുത്. എങ്കില് നരകം നിങ്ങളെ സ്പര്ശിക്കുന്നതാണ്. അല്ലാഹുവിന് പുറമെ നിങ്ങള്ക്ക് രക്ഷാധികാരികളേയില്ല. പിന്നീട് നിങ്ങള് സഹായിക്കപ്പെടുന്നതല്ല.
പകലിന്റെ രണ്ടറ്റങ്ങളിലും, രാത്രിയിലെ ആദ്യയാമങ്ങളിലും നീ നമസ്കാരം മുറപോലെ നിര്വഹിക്കുക. തീര്ച്ചയായും സല്കര്മ്മങ്ങള് ദുഷ്കര്മ്മങ്ങളെ നീക്കികളയുന്നതാണ്. ചിന്തിച്ചു ഗ്രഹിക്കുന്നവര്ക്ക് ഒരു ഉല്ബോധനമാണത്.
നീ ക്ഷമിക്കുക. സുകൃതവാന്മാരുടെ പ്രതിഫലം അല്ലാഹു നഷ്ടപ്പെടുത്തിക്കളയുകയില്ല;തീര്ച്ച.
ഭൂമിയില് നാശമുണ്ടാക്കുന്നതില് നിന്ന് ( ജനങ്ങളെ ) തടയുന്ന, ( നന്മയുടെ ) പാരമ്പര്യമുള്ള ഒരു വിഭാഗം നിങ്ങള്ക്കുമുമ്പുള്ള തലമുറകളില് നിന്ന് എന്തുകൊണ്ട് ഉണ്ടായില്ല? അവരില് നിന്ന് നാം രക്ഷപ്പെടുത്തി എടുത്ത കൂട്ടത്തില് പെട്ട ചുരുക്കം ചിലരൊഴികെ. എന്നാല് അക്രമകാരികള് തങ്ങള്ക്ക് നല്കപ്പെട്ട സുഖാഡംബരങ്ങളുടെ പിന്നാലെ പോകുകയാണ് ചെയ്തത്. അവര് കുറ്റവാളികളായിരിക്കുന്നു.
നാട്ടുകാര് സല്പ്രവൃത്തികള് ചെയ്യുന്നവരായിരിക്കെ നിന്റെ രക്ഷിതാവ് അന്യായമായി രാജ്യങ്ങള് നശിപ്പിക്കുന്നതല്ല.
നിന്റെ രക്ഷിതാവ് ഉദ്ദേശിച്ചിരുന്നെങ്കില് മനുഷ്യരെ അവന് ഒരൊറ്റ സമുദായമാക്കുമായിരുന്നു. ( എന്നാല് ) അവര് ഭിന്നിച്ചുകൊണേ്ടയിരിക്കുന്നതാണ്.
നിന്റെ രക്ഷിതാവ് കരുണ ചെയ്തവരൊഴികെ. അതിന്നുവേണ്ടിയാണ് അവന് അവരെ സൃഷ്ടിച്ചത്. ജിന്നുകള്, മനുഷ്യര് എന്നീ രണ്ട് വിഭാഗത്തെയും കൊണ്ട് ഞാന് നരകം നിറക്കുക തന്നെ ചെയ്യുന്നതാണ് എന്ന നിന്റെ രക്ഷിതാവിന്റെ വചനം നിറവേറിയിരിക്കുന്നു.
ദൈവദൂതന്മാരുടെ വൃത്താന്തങ്ങളില് നിന്ന് നിന്റെ മനസ്സിന് സൈ്ഥര്യം നല്കുന്നതെല്ലാം നിനക്ക് നാം വിവരിച്ചുതരുന്നു. ഇതിലൂടെ യഥാര്ത്ഥ വിവരവും, സത്യവിശ്വാസികള്ക്ക് വേണ്ട സദുപദേശവും, ഉല്ബോധനവും നിനക്ക് വന്നുകിട്ടിയിരിക്കുകയാണ്.
വിശ്വസിക്കാത്തവരോട് നീ പറയുക: നിങ്ങള് നിങ്ങളുടെ നിലപാടനുസരിച്ച് പ്രവര്ത്തിച്ച് കൊള്ളുക. തീര്ച്ചയായും ഞങ്ങളും പ്രവര്ത്തിക്കുകയാണ്.
നിങ്ങള് കാത്തിരിക്കുക. തീര്ച്ചയായും ഞങ്ങളും കാത്തിരിക്കുകയാണ്.
ആകാശഭൂമികളിലെ അദൃശ്യയാഥാര്ത്ഥ്യങ്ങളെ പറ്റിയുള്ള അറിവ് അല്ലാഹുവിന്നുള്ളതാണ്. അവങ്കലേക്ക് തന്നെ കാര്യമെല്ലാം മടക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യും. ആകയാല് നീ അവനെ ആരാധിക്കുകയും, അവന്റെ മേല് ഭരമേല്പിക്കുകയും ചെയ്യുക. നിങ്ങള് പ്രവര്ത്തിക്കുന്നതിനെപ്പറ്റിയൊന്നും നിന്റെ രക്ഷിതാവ് അശ്രദ്ധനല്ല.
