14
بسم الله الرحمن الرحيم
الَر كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَيْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلَى صِرَاطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ
اللّهِ الَّذِي لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الأَرْضِ وَوَيْلٌ لِّلْكَافِرِينَ مِنْ عَذَابٍ شَدِيدٍ
الَّذِينَ يَسْتَحِبُّونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا عَلَى الآخِرَةِ وَيَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ اللّهِ وَيَبْغُونَهَا عِوَجًا أُوْلَـئِكَ فِي ضَلاَلٍ بَعِيدٍ
وَمَا أَرْسَلْنَا مِن رَّسُولٍ إِلاَّ بِلِسَانِ قَوْمِهِ لِيُبَيِّنَ لَهُمْ فَيُضِلُّ اللّهُ مَن يَشَاء وَيَهْدِي مَن يَشَاء وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآيَاتِنَا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ اللّهِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ
وَإِذْ قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ اذْكُرُواْ نِعْمَةَ اللّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ أَنجَاكُم مِّنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَسُومُونَكُمْ سُوءَ الْعَذَابِ وَيُذَبِّحُونَ أَبْنَاءكُمْ وَيَسْتَحْيُونَ نِسَاءكُمْ وَفِي ذَلِكُم بَلاء مِّن رَّبِّكُمْ عَظِيمٌ
وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكُمْ لَئِن شَكَرْتُمْ لأَزِيدَنَّكُمْ وَلَئِن كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ
وَقَالَ مُوسَى إِن تَكْفُرُواْ أَنتُمْ وَمَن فِي الأَرْضِ جَمِيعًا فَإِنَّ اللّهَ لَغَنِيٌّ حَمِيدٌ
أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَبَأُ الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ قَوْمِ نُوحٍ وَعَادٍ وَثَمُودَ وَالَّذِينَ مِن بَعْدِهِمْ لاَ يَعْلَمُهُمْ إِلاَّ اللّهُ جَاءتْهُمْ رُسُلُهُم بِالْبَيِّنَاتِ فَرَدُّواْ أَيْدِيَهُمْ فِي أَفْوَاهِهِمْ وَقَالُواْ إِنَّا كَفَرْنَا بِمَا أُرْسِلْتُم بِهِ وَإِنَّا لَفِي شَكٍّ مِّمَّا تَدْعُونَنَا إِلَيْهِ مُرِيبٍ
قَالَتْ رُسُلُهُمْ أَفِي اللّهِ شَكٌّ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ يَدْعُوكُمْ لِيَغْفِرَ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمْ وَيُؤَخِّرَكُمْ إِلَى أَجَلٍ مُّسَـمًّى قَالُواْ إِنْ أَنتُمْ إِلاَّ بَشَرٌ مِّثْلُنَا تُرِيدُونَ أَن تَصُدُّونَا عَمَّا كَانَ يَعْبُدُ آبَآؤُنَا فَأْتُونَا بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ
قَالَتْ لَهُمْ رُسُلُهُمْ إِن نَّحْنُ إِلاَّ بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ وَلَـكِنَّ اللّهَ يَمُنُّ عَلَى مَن يَشَاء مِنْ عِبَادِهِ وَمَا كَانَ لَنَا أَن نَّأْتِيَكُم بِسُلْطَانٍ إِلاَّ بِإِذْنِ اللّهِ وَعلَى اللّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ
وَمَا لَنَا أَلاَّ نَتَوَكَّلَ عَلَى اللّهِ وَقَدْ هَدَانَا سُبُلَنَا وَلَنَصْبِرَنَّ عَلَى مَا آذَيْتُمُونَا وَعَلَى اللّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُتَوَكِّلُونَ
وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُواْ لِرُسُلِهِمْ لَنُخْرِجَنَّـكُم مِّنْ أَرْضِنَآ أَوْ لَتَعُودُنَّ فِي مِلَّتِنَا فَأَوْحَى إِلَيْهِمْ رَبُّهُمْ لَنُهْلِكَنَّ الظَّالِمِينَ
وَلَنُسْكِنَنَّـكُمُ الأَرْضَ مِن بَعْدِهِمْ ذَلِكَ لِمَنْ خَافَ مَقَامِي وَخَافَ وَعِيدِ
وَاسْتَفْتَحُواْ وَخَابَ كُلُّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ
مِّن وَرَآئِهِ جَهَنَّمُ وَيُسْقَى مِن مَّاء صَدِيدٍ
يَتَجَرَّعُهُ وَلاَ يَكَادُ يُسِيغُهُ وَيَأْتِيهِ الْمَوْتُ مِن كُلِّ مَكَانٍ وَمَا هُوَ بِمَيِّتٍ وَمِن وَرَآئِهِ عَذَابٌ غَلِيظٌ
مَّثَلُ الَّذِينَ كَفَرُواْ بِرَبِّهِمْ أَعْمَالُهُمْ كَرَمَادٍ اشْتَدَّتْ بِهِ الرِّيحُ فِي يَوْمٍ عَاصِفٍ لاَّ يَقْدِرُونَ مِمَّا كَسَبُواْ عَلَى شَيْءٍ ذَلِكَ هُوَ الضَّلاَلُ الْبَعِيدُ
أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللّهَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ بِالْحقِّ إِن يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ وَيَأْتِ بِخَلْقٍ جَدِيدٍ
وَمَا ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ بِعَزِيزٍ
وَبَرَزُواْ لِلّهِ جَمِيعًا فَقَالَ الضُّعَفَاء لِلَّذِينَ اسْتَكْبَرُواْ إِنَّا كُنَّا لَكُمْ تَبَعًا فَهَلْ أَنتُم مُّغْنُونَ عَنَّا مِنْ عَذَابِ اللّهِ مِن شَيْءٍ قَالُواْ لَوْ هَدَانَا اللّهُ لَهَدَيْنَاكُمْ سَوَاء عَلَيْنَآ أَجَزِعْنَا أَمْ صَبَرْنَا مَا لَنَا مِن مَّحِيصٍ
وَقَالَ الشَّيْطَانُ لَمَّا قُضِيَ الأَمْرُ إِنَّ اللّهَ وَعَدَكُمْ وَعْدَ الْحَقِّ وَوَعَدتُّكُمْ فَأَخْلَفْتُكُمْ وَمَا كَانَ لِيَ عَلَيْكُم مِّن سُلْطَانٍ إِلاَّ أَن دَعَوْتُكُمْ فَاسْتَجَبْتُمْ لِي فَلاَ تَلُومُونِي وَلُومُواْ أَنفُسَكُم مَّا أَنَاْ بِمُصْرِخِكُمْ وَمَا أَنتُمْ بِمُصْرِخِيَّ إِنِّي كَفَرْتُ بِمَآ أَشْرَكْتُمُونِ مِن قَبْلُ إِنَّ الظَّالِمِينَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ
وَأُدْخِلَ الَّذِينَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ تَحِيَّتُهُمْ فِيهَا سَلاَمٌ
أَلَمْ تَرَ كَيْفَ ضَرَبَ اللّهُ مَثَلاً كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِي السَّمَاء
تُؤْتِي أُكُلَهَا كُلَّ حِينٍ بِإِذْنِ رَبِّهَا وَيَضْرِبُ اللّهُ الأَمْثَالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ
وَمَثلُ كَلِمَةٍ خَبِيثَةٍ كَشَجَرَةٍ خَبِيثَةٍ اجْتُثَّتْ مِن فَوْقِ الأَرْضِ مَا لَهَا مِن قَرَارٍ
يُثَبِّتُ اللّهُ الَّذِينَ آمَنُواْ بِالْقَوْلِ الثَّابِتِ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَفِي الآخِرَةِ وَيُضِلُّ اللّهُ الظَّالِمِينَ وَيَفْعَلُ اللّهُ مَا يَشَاء
أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ بَدَّلُواْ نِعْمَةَ اللّهِ كُفْرًا وَأَحَلُّواْ قَوْمَهُمْ دَارَ الْبَوَارِ
جَهَنَّمَ يَصْلَوْنَهَا وَبِئْسَ الْقَرَارُ
وَجَعَلُواْ لِلّهِ أَندَادًا لِّيُضِلُّواْ عَن سَبِيلِهِ قُلْ تَمَتَّعُواْ فَإِنَّ مَصِيرَكُمْ إِلَى النَّارِ
قُل لِّعِبَادِيَ الَّذِينَ آمَنُواْ يُقِيمُواْ الصَّلاَةَ وَيُنفِقُواْ مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلانِيَةً مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَ يَوْمٌ لاَّ بَيْعٌ فِيهِ وَلاَ خِلاَلٌ
اللّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ وَأَنزَلَ مِنَ السَّمَاء مَاء فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقًا لَّكُمْ وَسَخَّرَ لَكُمُ الْفُلْكَ لِتَجْرِيَ فِي الْبَحْرِ بِأَمْرِهِ وَسَخَّرَ لَكُمُ الأَنْهَارَ
وَسَخَّر لَكُمُ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ دَآئِبَينَ وَسَخَّرَ لَكُمُ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ
وَآتَاكُم مِّن كُلِّ مَا سَأَلْتُمُوهُ وَإِن تَعُدُّواْ نِعْمَتَ اللّهِ لاَ تُحْصُوهَا إِنَّ الإِنسَانَ لَظَلُومٌ كَفَّارٌ
وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ اجْعَلْ هَـذَا الْبَلَدَ آمِنًا وَاجْنُبْنِي وَبَنِيَّ أَن نَّعْبُدَ الأَصْنَامَ
رَبِّ إِنَّهُنَّ أَضْلَلْنَ كَثِيرًا مِّنَ النَّاسِ فَمَن تَبِعَنِي فَإِنَّهُ مِنِّي وَمَنْ عَصَانِي فَإِنَّكَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ
رَّبَّنَا إِنِّي أَسْكَنتُ مِن ذُرِّيَّتِي بِوَادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِندَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِيُقِيمُواْ الصَّلاَةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِّنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ وَارْزُقْهُم مِّنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ يَشْكُرُونَ
رَبَّنَا إِنَّكَ تَعْلَمُ مَا نُخْفِي وَمَا نُعْلِنُ وَمَا يَخْفَى عَلَى اللّهِ مِن شَيْءٍ فَي الأَرْضِ وَلاَ فِي السَّمَاء
الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِي وَهَبَ لِي عَلَى الْكِبَرِ إِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَقَ إِنَّ رَبِّي لَسَمِيعُ الدُّعَاء
رَبِّ اجْعَلْنِي مُقِيمَ الصَّلاَةِ وَمِن ذُرِّيَّتِي رَبَّنَا وَتَقَبَّلْ دُعَاء
رَبَّنَا اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِلْمُؤْمِنِينَ يَوْمَ يَقُومُ الْحِسَابُ
وَلاَ تَحْسَبَنَّ اللّهَ غَافِلاً عَمَّا يَعْمَلُ الظَّالِمُونَ إِنَّمَا يُؤَخِّرُهُمْ لِيَوْمٍ تَشْخَصُ فِيهِ الأَبْصَارُ
مُهْطِعِينَ مُقْنِعِي رُءُوسِهِمْ لاَ يَرْتَدُّ إِلَيْهِمْ طَرْفُهُمْ وَأَفْئِدَتُهُمْ هَوَاء
وَأَنذِرِ النَّاسَ يَوْمَ يَأْتِيهِمُ الْعَذَابُ فَيَقُولُ الَّذِينَ ظَلَمُواْ رَبَّنَا أَخِّرْنَا إِلَى أَجَلٍ قَرِيبٍ نُّجِبْ دَعْوَتَكَ وَنَتَّبِعِ الرُّسُلَ أَوَلَمْ تَكُونُواْ أَقْسَمْتُم مِّن قَبْلُ مَا لَكُم مِّن زَوَالٍ
وَسَكَنتُمْ فِي مَسَـاكِنِ الَّذِينَ ظَلَمُواْ أَنفُسَهُمْ وَتَبَيَّنَ لَكُمْ كَيْفَ فَعَلْنَا بِهِمْ وَضَرَبْنَا لَكُمُ الأَمْثَالَ
وَقَدْ مَكَرُواْ مَكْرَهُمْ وَعِندَ اللّهِ مَكْرُهُمْ وَإِن كَانَ مَكْرُهُمْ لِتَزُولَ مِنْهُ الْجِبَالُ
فَلاَ تَحْسَبَنَّ اللّهَ مُخْلِفَ وَعْدِهِ رُسُلَهُ إِنَّ اللّهَ عَزِيزٌ ذُو انْتِقَامٍ
يَوْمَ تُبَدَّلُ الأَرْضُ غَيْرَ الأَرْضِ وَالسَّمَاوَاتُ وَبَرَزُواْ للّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ
وَتَرَى الْمُجْرِمِينَ يَوْمَئِذٍ مُّقَرَّنِينَ فِي الأَصْفَادِ
سَرَابِيلُهُم مِّن قَطِرَانٍ وَتَغْشَى وُجُوهَهُمْ النَّارُ
لِيَجْزِي اللّهُ كُلَّ نَفْسٍ مَّا كَسَبَتْ إِنَّ اللّهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ
هَـذَا بَلاَغٌ لِّلنَّاسِ وَلِيُنذَرُواْ بِهِ وَلِيَعْلَمُواْ أَنَّمَا هُوَ إِلَـهٌ وَاحِدٌ وَلِيَذَّكَّرَ أُوْلُواْ الأَلْبَابِ
ABRAHAM, CHAPTER NO. 014
With the Name of Allah, the Merciful Benefactor, The Merciful Redeemer
014.001 A. L. R. A Book which We have revealed unto thee, in order that thou mightest lead mankind out of the depths of darkness into light - by the leave of their Lord - to the Way of (Him) the Exalted in power, worthy of all praise!-
014.002 Of Allah, to Whom do belong all things in the heavens and on earth! But alas for the Unbelievers for a terrible penalty (their Unfaith will bring them)!-
014.003 Those who love the life of this world more than the Hereafter, who hinder
(men) from the Path of Allah and seek therein something crooked: they are astray by a long distance.
014.004 We sent not an apostle except (to teach) in the language of his (own) people, in order to make (things) clear to them. Now Allah leaves straying those whom He pleases and guides whom He pleases: and He is Exalted in power, full of Wisdom.
014.005 We sent Moses with Our signs (and the command). "Bring out thy people from the depths of darkness into light, and teach them to remember the Days of Allah." Verily in this there are Signs for such as are firmly patient and constant,- grateful and appreciative.
014.006 Remember! Moses said to his people: "Call to mind the favour of Allah to you when He delivered you from the people of Pharaoh: they set you hard tasks and punishments, slaughtered your sons, and let your women-folk live: therein was a tremendous trial from your Lord."
014.007 And remember! your Lord caused to be declared (publicly): "If ye are grateful, I will add more (favours) unto you; But if ye show ingratitude, truly My punishment is terrible indeed."
014.008 And Moses said: "If ye show ingratitude, ye and all on earth together, yet is
Allah free of all wants, worthy of all praise.
014.009 Has not the story reached you, (O people!), of those who (went) before you?
of the people of Noah, and ‘Ad, and Thamud? - And of those who (came) after them? None knows them but Allah. To them came apostles with Clear (Signs); but they put their hands up to their mouths, and said: "We do deny (the mission) on which ye have been sent, and we are really in suspicious (disquieting) doubt as to that to which ye invite us."
014.010 Their apostles said: "Is there a doubt about Allah, The Creator of the heavens and the earth? It is He Who invites you, in order that He may forgive you your sins and give you respite for a term appointed!" They said: "Ah! ye are no more than human, like ourselves! Ye wish to turn us away from the (gods) our fathers used to worship: then bring us some clear authority."
014.011 Their apostles said to them: "True, we are human like yourselves, but Allah doth grant His grace to such of his servants as He pleases. It is not for us to bring you an authority except as Allah permits. And on Allah let all men of faith put their trust.
014.012 "No reason have we why we should not put our trust on Allah. Indeed He Has guided us to the Ways we (follow). We shall certainly bear with patience all the hurt you may cause us. For those who put their trust should put their trust on Allah."
014.013 And the Unbelievers said to their apostles: "Be sure we shall drive you out of our land, or ye shall return to our religion." But their Lord inspired (this Message) to them: "Verily We shall cause the wrong-doers to perish!
014.014 "And verily We shall cause you to abide in the land, and succeed them. This for such as fear the Time when they shall stand before My tribunal,- such as fear the punishment denounced."
014.015 But they sought victory and decision (there and then), and frustration was the lot of every powerful obstinate transgressor.
014.016 In front of such a one is Hell, and he is given, for drink, boiling fetid water.
014.017 In gulps will he sip it, but never will he be near swallowing it down his throat: death will come to him from every quarter, yet will he not die: and in front of him will be a chastisement unrelenting.
014.018 The parable of those who reject their Lord is that their works are as ashes, on which the wind blows furiously on a tempestuous day: No power have they over aught that they have earned: that is the straying far, far (from the goal).
014.019 Seest thou not that Allah created the heavens and the earth in Truth? If He so will, He can remove you and put (in your place) a new creation?
014.020 Nor is that for Allah any great matter.
014.021 They will all be marshalled before Allah together: then will the weak say to those who were arrogant, "For us, we but followed you; can ye then avail us to all against the wrath of Allah?" They will reply, "If we had received the Guidance of Allah, we should have given it to you: to us it makes no difference (now) whether we rage, or bear (these torments) with patience: for ourselves there is no way of escape."
014.022 And Satan will say when the matter is decided: "It was Allah Who gave you a promise of Truth: I too promised, but I failed in my promise to you. I had no authority over you except to call you but ye listened to me: then reproach not me, but reproach your own souls. I cannot listen to your cries, nor can ye listen to mine. I reject your former act in associating me with Allah. For wrong-doers there must be a grievous penalty."
014.023 But those who believe and work righteousness will be admitted to gardens beneath which rivers flow,- to dwell therein for aye with the leave of their Lord. Their greeting therein will be: "Peace!"
014.024 Seest thou not how Allah sets forth a parable? - A goodly word like a goodly tree, whose root is firmly fixed, and its branches (reach) to the heavens,- of its Lord. So Allah sets forth parables for men, in order that they may receive admonition.
014.025 It brings forth its fruit at all times, by the leave of its Lord. So Allah sets forth parables for men, in order that they may receive admonition.
014.026 And the parable of an evil Word is that of an evil tree: It is torn up by the root from the surface of the earth: it has no stability.
014.027 Allah will establish in strength those who believe, with the word that stands firm, in this world and in the Hereafter; but Allah will leave, to stray, those who do wrong: Allah doeth what He willeth.
014.028 Hast thou not turned thy vision to those who have changed the favour of
Allah. Into blasphemy and caused their people to descend to the House of Perdition?-
014.029 Into Hell? They will burn therein,- an evil place to stay in!
014.030 And they set up (idols) as equal to Allah, to mislead (men) from the Path!
Say: "Enjoy (your brief power)! But verily ye are making straightway for Hell!"
014.031 Speak to my servants who have believed, that they may establish regular prayers, and spend (in charity) out of the sustenance we have given them, secretly and openly, before the coming of a Day in which there will be neither mutual bargaining nor befriending.
014.032 It is Allah Who hath created the heavens and the earth and sendeth down rain from the skies, and with it bringeth out fruits wherewith to feed you; it is He Who hath made the ships subject to you, that they may sail through the sea by His command; and the rivers (also) hath He made subject to you.
014.033 And He hath made subject to you the sun and the moon, both diligently pursuing their courses; and the night and the day hath he (also) made subject to you.
014.034 And He giveth you of all that ye ask for. But if ye count the favours of Allah, never will ye be able to number them. Verily, man is given up to injustice and ingratitude.
014.035 Remember Abraham said: "O my Lord! make this city one of peace and security: and preserve me and my sons from worshipping idols.
014.036 "O my Lord! they have indeed led astray many among mankind; He then who follows my (ways) is of me, and he that disobeys me,- but Thou art indeed Oft-forgiving, Most Merciful.
014.037 "O our Lord! I have made some of my offspring to dwell in a valley without cultivation, by Thy Sacred House; in order, O our Lord, that they may establish regular Prayer: so fill the hearts of some among men with love towards them, and feed them with fruits: so that they may give thanks.
014.038 "O our Lord! truly Thou dost know what we conceal and what we reveal: for nothing whatever is hidden from Allah, whether on earth or in heaven.
014.039 "Praise be to Allah, Who hath granted unto me in old age Isma’il and Isaac: for truly my Lord is He, the Hearer of Prayer!
014.040 O my Lord! make me one who establishes regular Prayer, and also (raise such) among my offspring O our Lord! and accept Thou my Prayer.
014.041 "O our Lord! cover (us) with Thy Forgiveness - me, my parents, and (all)
Believers, on the Day that the Reckoning will be established!
014.042 Think not that Allah doth not heed the deeds of those who do wrong. He but giveth them respite against a Day when the eyes will fixedly stare in horror,-
014.043 They running forward with necks outstretched, their heads uplifted, their gaze returning not towards them, and their hearts a (gaping) void!
014.044 So warn mankind of the Day when the Wrath will reach them: then will the wrong-doers say: "Our Lord! respite us (if only) for a short term: we will answer Thy call, and follow the apostles!" "What! were ye not wont to swear aforetime that ye should suffer no decline?
014.045 "And ye dwelt in the dwellings of men who wronged their own souls; ye were clearly shown how We dealt with them; and We put forth (many) parables in your behoof!"
014.046 Mighty indeed were the plots which they made, but their plots were (well) within the sight of Allah, even though they were such as to shake the hills!
014.047 Never think that Allah would fail his apostles in His promise: for Allah is
Exalted in power, - the Lord of Retribution.
014.048 One day the earth will be changed to a different earth, and so will be the heavens, and (men) will be marshalled forth, before Allah, the One, the Irresistible;
014.049 And thou wilt see the sinners that day bound together in fetters;-
014.050 Their garments of liquid pitch, and their faces covered with Fire;
014.051 That Allah may requite each soul according to its deserts; and verily Allah is swift in calling to account.
014.052 Here is a Message for mankind: Let them take warning therefrom, and let them know that He is (no other than) One Allah: let men of understanding take heed.
പരിശുദ്ധ ഖുര്ആന് അദ്ധ്യായം 014 ഇബ്രാഹീം
പരമകാരുണികനും കരുണാനിധിയുമായ അല്ലാഹുവിന്റെനാമത്തില്.
മനുഷ്യരെ അവന്റെ രക്ഷിതാവിന്റെ അനുമതി പ്രകാരം ഇരുട്ടുകളില് നിന്ന് വെളിച്ചത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവരുവാന് വേണ്ടി നിനക്ക് അവതരിപ്പിച്ചു തന്നിട്ടുള്ള ഗ്രന്ഥമാണിത്. അതായത്, പ്രതാപിയും സ്തുത്യര്ഹനും ആയിട്ടുള്ളവന്റെ മാര്ഗത്തിലേക്ക്.
ആകാശങ്ങളിലുള്ളതിന്റെയും ഭൂമിയിലുള്ളതിന്റെയും ഉടമയായ അല്ലാഹുവിന്റെ ( മാര്ഗത്തിലേക്ക് അവരെ കൊണ്ട് വരുവാന് വേണ്ടി ) . സത്യനിഷേധികള്ക്ക് കഠിനമായ ശിക്ഷയാല് മഹാനാശം തന്നെ.
അതായത്, പരലോകത്തെക്കാള് ഇഹലോകജീവിതത്തെ കൂടുതല് സ്നേഹിക്കുകയും, അല്ലാഹുവിന്റെ മാര്ഗത്തില് നിന്ന് ( ജനങ്ങളെ ) പിന്തിരിപ്പിക്കുകയും അതിന് ( ആ മാര്ഗത്തിന് ) വക്രത വരുത്തുവാന് ആഗ്രഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവരാരോ അവര്ക്ക്. അക്കൂട്ടര് വിദൂരമായ വഴികേടിലാകുന്നു.
യാതൊരു ദൈവദൂതനെയും തന്റെ ജനതയ്ക്ക് ( കാര്യങ്ങള് ) വിശദീകരിച്ച് കൊടുക്കുന്നതിന് വേണ്ടി, അവരുടെ ഭാഷയില് ( സന്ദേശം നല്കിക്കൊണ്ട് ) അല്ലാതെ നാം നിയോഗിച്ചിട്ടില്ല. അങ്ങനെ താന് ഉദ്ദേശിക്കുന്നവരെ അല്ലാഹു ദുര്മാര്ഗത്തിലാക്കുകയും, താന് ഉദ്ദേശിക്കുന്നവരെ നേര്വഴിയിലാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അവനത്രെ പ്രതാപിയും യുക്തിമാനുമായിട്ടുള്ളവന്.
നിന്റെ ജനതയെ ഇരുട്ടുകളില് നിന്ന് വെളിച്ചത്തിലേക്ക് കൊണ്ട് വരികയും, അല്ലാഹുവിന്റെ ( അനുഗ്രഹത്തിന്റെ ) നാളുകളെപ്പറ്റി അവരെ ഓര്മിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുക എന്ന് നിര്ദേശിച്ചുകൊണ്ട് മൂസായെ നമ്മുടെ ദൃഷ്ടാന്തങ്ങളുമായി നാം അയക്കുകയുണ്ടായി. തികഞ്ഞ ക്ഷമാശീലമുള്ളവരും ഏറെ നന്ദിയുള്ളവരുമായ എല്ലാവര്ക്കും അതില് ദൃഷ്ടാന്തങ്ങളുണ്ട്. തീര്ച്ച.
മൂസാ തന്റെ ജനതയോട് പറഞ്ഞ സന്ദര്ഭം ( ശ്രദ്ധേയമാണ്. ) നിങ്ങള്ക്ക് കടുത്ത ശിക്ഷ ആസ്വദിപ്പിക്കുകയും, നിങ്ങളുടെ ആണ്മക്കളെ അറുകൊലനടത്തുകയും, നിങ്ങളുടെ പെണ്ണുങ്ങളെ ജീവിക്കാന് വിടുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്ന ഫിര്ഔനിന്റെ കൂട്ടരില് നിന്ന് നിങ്ങളെ രക്ഷപ്പെടുത്തിയ സന്ദര്ഭത്തില് അല്ലാഹു നിങ്ങള്ക്കു ചെയ്ത അനുഗ്രഹം നിങ്ങള് ഓര്മ്മിക്കുക. അതില് നിങ്ങളുടെ രക്ഷിതാവിങ്കല് നിന്നുള്ള വമ്പിച്ച പരീക്ഷണമുണ്ട്.
നിങ്ങള് നന്ദികാണിച്ചാല് തീര്ച്ചയായും ഞാന് നിങ്ങള്ക്ക് ( അനുഗ്രഹം ) വര്ദ്ധിപ്പിച്ചു തരുന്നതാണ്. എന്നാല്, നിങ്ങള് നന്ദികേട് കാണിക്കുകയാണെങ്കില് തീര്ച്ചയായും എന്റെ ശിക്ഷ കഠിനമായിരിക്കും. എന്ന് നിങ്ങളുടെ രക്ഷിതാവ് പ്രഖ്യാപിച്ച സന്ദര്ഭം ( ശ്രദ്ധേയമത്രെ. )
മൂസാ പറഞ്ഞു: നിങ്ങളും, ഭൂമിയിലുള്ള മുഴുവന് പേരും കൂടി നന്ദികേട് കാണിക്കുന്ന പക്ഷം, തീര്ച്ചയായും അല്ലാഹു പരാശ്രയമുക്തനും, സ്തുത്യര്ഹനുമാണ് ( എന്ന് നിങ്ങള് അറിഞ്ഞ് കൊള്ളുക. )
നൂഹിന്റെ ജനത, ആദ്, ഥമൂദ് സമുദായങ്ങള്, അവര്ക്ക് ശേഷമുള്ള അല്ലാഹുവിന്ന് മാത്രം ( കൃത്യമായി ) അറിയാവുന്ന ജനവിഭാഗങ്ങള് എന്നിവരെല്ലാം അടങ്ങുന്ന നിങ്ങളുടെ മുന്ഗാമികളെപ്പറ്റിയുള്ള വര്ത്തമാനം നിങ്ങള്ക്ക് വന്നുകിട്ടിയില്ലേ? നമ്മുടെ ദൂതന്മാര് വ്യക്തമായ തെളിവുകളും കൊണ്ട് അവരുടെ അടുക്കല് ചെന്നു. അപ്പോള് അവര് തങ്ങളുടെ കൈകള് വായിലേക്ക് മടക്കിക്കൊണ്ട്, നിങ്ങള് ഏതൊന്നുമായി അയക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നുവോ, അതില് ഞങ്ങള് അവിശ്വസിച്ചിരിക്കുന്നു. തീര്ച്ചയായും നിങ്ങള് ഞങ്ങളെ ഏതൊന്നിലേക്ക് ക്ഷണിക്കുന്നുവോ അതിനെപ്പറ്റി ഞങ്ങള് അവിശ്വാസജനകമായ സംശയത്തിലാണ് എന്ന് പറയുകയാണ് ചെയ്തത്.
അവരിലേക്ക് നിയോഗിക്കപ്പെട്ട ദൂതന്മാര് പറഞ്ഞു: ആകാശങ്ങളുടെയും ഭൂമിയുടെയും സൃഷ്ടികര്ത്താവായ അല്ലാഹുവിന്റെ കാര്യത്തിലാണോ സംശയമുള്ളത്? നിങ്ങളുടെ പാപങ്ങള് നിങ്ങള്ക്ക് പൊറുത്തുതരാനും, നിര്ണിതമായ ഒരു അവധി വരെ നിങ്ങള്ക്ക് സമയം നീട്ടിത്തരുവാനുമായി അവന് നിങ്ങളെ ക്ഷണിക്കുന്നു. അവര് ( ജനങ്ങള് ) പറഞ്ഞു: നിങ്ങള് ഞങ്ങളെപ്പോലെയുള്ള മനുഷ്യര് മാത്രമാകുന്നു. ഞങ്ങളുടെ പിതാക്കള് ആരാധിച്ച് വരുന്നതില് നിന്നു ഞങ്ങളെ പിന്തിരിപ്പിക്കാനാണ് നിങ്ങള് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്. അതിനാല് വ്യക്തമായ വല്ല രേഖയും നിങ്ങള് ഞങ്ങള്ക്ക് കൊണ്ട് വന്നുതരൂ.
അവരോട് അവരിലേക്കുള്ള ദൈവദൂതന്മാര് പറഞ്ഞു: ഞങ്ങള് നിങ്ങളെപ്പോലെയുള്ള മനുഷ്യന്മാര് തന്നെയാണ്. എങ്കിലും, അല്ലാഹു തന്റെ ദാസന്മാരില് നിന്ന് താന് ഉദ്ദേശിക്കുന്നവരോട് ഔദാര്യം കാണിക്കുന്നു. അല്ലാഹുവിന്റെ അനുമതി പ്രകാരമല്ലാതെ നിങ്ങള്ക്ക് യാതൊരു തെളിവും കൊണ്ട് വന്ന് തരാന് ഞങ്ങള്ക്കാവില്ല. അല്ലാഹുവിന്റെ മേലാണ് വിശ്വാസികള് ഭരമേല്പിക്കേണ്ടത്.
അല്ലാഹു ഞങ്ങളെ ഞങ്ങളുടെ വഴികളില് ചേര്ത്ത് തന്നിരിക്കെ അവന്റെ മേല് ഭരമേല്പിക്കാതിരിക്കാന് ഞങ്ങള്ക്കെന്തു ന്യായമാണുള്ളത്? നിങ്ങള് ഞങ്ങളെ ദ്രോഹിച്ചതിനെപ്പറ്റി ഞങ്ങള് ക്ഷമിക്കുക തന്നെ ചെയ്യും. അല്ലാഹുവിന്റെ മേലാണ് ഭരമേല്പിക്കുന്നവരെല്ലാം ഭരമേല്പിക്കേണ്ടത്.
അവിശ്വാസികള് തങ്ങളിലേക്കുള്ള ദൈവദൂതന്മാരോട് പറഞ്ഞു: ഞങ്ങളുടെ നാട്ടില് നിന്ന് നിങ്ങളെ ഞങ്ങള് പുറത്താക്കുക തന്നെ ചെയ്യും. അല്ലാത്ത പക്ഷം നിങ്ങള് ഞങ്ങളുടെ മതത്തിലേക്ക് തിരിച്ചുവന്നേ തീരു. അപ്പോള് അവര്ക്ക് ( ആ ദൂതന്മാര്ക്ക് ) അവരുടെ രക്ഷിതാവ് സന്ദേശം നല്കി. തീര്ച്ചയായും നാം ആ അക്രമികളെ നശിപ്പിക്കുക തന്നെ ചെയ്യും.
അവര്ക്കു ശേഷം നിങ്ങളെ നാം നാട്ടില് അധിവസിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതാണ്. എന്റെ സ്ഥാനത്തെ ഭയപ്പെടുകയും, എന്റെ താക്കീതിനെ ഭയപ്പെടുകയും ചെയ്തവര്ക്കുള്ളതാണ് ആ അനുഗ്രഹം.
അവര് ( ആ ദൂതന്മാര് ) വിജയത്തിനായി ( അല്ലാഹുവോട് ) അപേക്ഷിച്ചു. ഏത് ദുര്വാശിക്കാരനായ സര്വ്വാധിപതിയും പരാജയപ്പെടുകയും ചെയ്തു.
അവന്റെ പിന്നാലെ തന്നെയുണ്ട് നരകം. ചോരയും ചലവും കലര്ന്ന നീരില് നിന്നായിരിക്കും അവന്ന് കുടിക്കാന് നല്കപ്പെടുന്നത്.
അതവന് കീഴ്പോട്ടിറക്കാന് ശ്രമിക്കും. അത് തൊണ്ടയില് നിന്ന് ഇറക്കാന് അവന്ന് കഴിഞ്ഞേക്കുകയില്ല. എല്ലായിടത്ത് നിന്നും മരണം അവന്റെ നേര്ക്ക് വരും. എന്നാല് അവന് മരണപ്പെടുകയില്ല താനും. അതിന്റെ പിന്നാലെ തന്നെയുണ്ട് കഠോരമായ വേറെയും ശിക്ഷ.
തങ്ങളുടെ രക്ഷിതാവിനെ നിഷേധിച്ചവരെ, അവരുടെ കര്മ്മങ്ങളെ ഉപമിക്കാവുന്നത് കൊടുങ്കാറ്റുള്ള ഒരു ദിവസം കനത്ത കാറ്റടിച്ചു പാറിപ്പോയ വെണ്ണീറിനോടാകുന്നു. അവര് പ്രവര്ത്തിച്ചുണ്ടാക്കിയതില് നിന്ന് യാതൊന്നും അനുഭവിക്കാന് അവര്ക്ക് സാധിക്കുന്നതല്ല. അത് തന്നെയാണ് വിദൂരമായ മാര്ഗഭ്രംശം.
ആകാശങ്ങളും ഭൂമിയും അല്ലാഹു ശരിയായ ക്രമത്തിലാണ് സൃഷ്ടിച്ചിട്ടുള്ളതെന്ന് നീ കണ്ടില്ലേ? അവന് ഉദ്ദേശിക്കുന്ന പക്ഷം നിങ്ങളെ അവന് നീക്കം ചെയ്യുകയും, ഒരു പുതിയ സൃഷ്ടിയെ അവന് കൊണ്ട് വരികയും ചെയ്യുന്നതാണ്.
അല്ലാഹുവെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം അത് ഒരു വിഷമകരമായ കാര്യമല്ല.
അവരെല്ലാവരും അല്ലാഹുവിങ്കലേക്ക് പുറപ്പെട്ട് വന്നിരിക്കുകയാണ്. അപ്പോഴതാ ദുര്ബലര് അഹങ്കരിച്ചിരുന്നവരോട് പറയുന്നു: തീര്ച്ചയായും ഞങ്ങള് നിങ്ങളുടെ അനുയായികളായിരുന്നല്ലോ. ആകയാല് അല്ലാഹുവിന്റെ ശിക്ഷയില് നിന്ന് അല്പമെങ്കിലും നിങ്ങള് ഞങ്ങളില് നിന്ന് ഒഴിവാക്കിത്തരുമോ? അവര് ( അഹങ്കരിച്ചിരുന്നവര് ) പറയും: അല്ലാഹു ഞങ്ങളെ നേര്വഴിയിലാക്കിയിരുന്നെങ്കില് ഞങ്ങള് നിങ്ങളെയും നേര്വഴിയിലാക്കുമായിരുന്നു. നമ്മെ സംബന്ധിച്ചേടത്തോളം നാം ക്ഷമകേട് കാണിച്ചാലും ക്ഷമിച്ചാലും ഒരു പോലെയാകുന്നു. നമുക്ക് യാതൊരു രക്ഷാമാര്ഗവുമില്ല.
കാര്യം തീരുമാനിക്കപ്പെട്ട് കഴിഞ്ഞാല് പിശാച് പറയുന്നതാണ്. തീര്ച്ചയായും അല്ലാഹു നിങ്ങളോട് ഒരു വാഗ്ദാനം ചെയ്തു. സത്യവാഗ്ദാനം. ഞാനും നിങ്ങളോട് വാഗ്ദാനം ചെയ്തു. എന്നാല് നിങ്ങളോട് ( ഞാന് ചെയ്ത വാഗ്ദാനം ) ഞാന് ലംഘിച്ചു. എനിക്ക് നിങ്ങളുടെ മേല് യാതൊരു അധികാരവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഞാന് നിങ്ങളെ ക്ഷണിച്ചു. അപ്പോള് നിങ്ങളെനിക്ക് ഉത്തരം നല്കി എന്ന് മാത്രം. ആകയാല്, നിങ്ങള് എന്നെ കുറ്റപ്പെടുത്തേണ്ട, നിങ്ങള് നിങ്ങളെത്തന്നെ കുറ്റപ്പെടുത്തുക. എനിക്ക് നിങ്ങളെ സഹായിക്കാനാവില്ല. നിങ്ങള്ക്ക് എന്നെയും സഹായിക്കാനാവില്ല. മുമ്പ് നിങ്ങള് എന്നെ പങ്കാളിയാക്കിയിരുന്നതിനെ ഞാനിതാ നിഷേധിച്ചിരിക്കുന്നു. തീര്ച്ചയായും അക്രമകാരികളാരോ അവര്ക്കാണ് വേദനയേറിയ ശിക്ഷയുള്ളത്.
വിശ്വസിക്കുകയും സല്കര്മ്മങ്ങള് പ്രവര്ത്തിക്കുകയും ചെയ്തവര് താഴ്ഭാഗത്ത് കൂടി അരുവികള് ഒഴുകുന്ന സ്വര്ഗത്തോപ്പുകളില് പ്രവേശിപ്പിക്കപ്പെടുന്നതാണ്. അവരുടെ രക്ഷിതാവിന്റെ അനുമതിപ്രകാരം അവരതില് നിത്യവാസികളായിരിക്കും. അവര്ക്ക് അവിടെയുള്ള അഭിവാദ്യം സലാം ആയിരിക്കും.
അല്ലാഹു നല്ല വചനത്തിന് എങ്ങനെയാണ് ഉപമ നല്കിയിരിക്കുന്നത് എന്ന് നീ കണ്ടില്ലേ? ( അത് ) ഒരു നല്ല മരം പോലെയാകുന്നു. അതിന്റെ മുരട് ഉറച്ചുനില്ക്കുന്നതും അതിന്റെ ശാഖകള് ആകാശത്തേക്ക് ഉയര്ന്ന് നില്ക്കുന്നതുമാകുന്നു.
അതിന്റെ രക്ഷിതാവിന്റെ ഉത്തരവനുസരിച്ച് അത് എല്ലാ കാലത്തും അതിന്റെ ഫലം നല്കിക്കൊണ്ടിരിക്കും. മനുഷ്യര്ക്ക് അവര് ആലോചിച്ച് മനസ്സിലാക്കുന്നതിനായി അല്ലാഹു ഉപമകള് വിവരിച്ചുകൊടുക്കുന്നു.
ദുഷിച്ച വചനത്തെ ഉപമിക്കാവുന്നതാകട്ടെ, ഒരു ദുഷിച്ച വൃക്ഷത്തോടാകുന്നു. ഭൂതലത്തില് നിന്ന് അത് പിഴുതെടുക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. അതിന്ന് യാതൊരു നിലനില്പുമില്ല.
ഐഹികജീവിതത്തിലും, പരലോകത്തും സുസ്ഥിരമായ വാക്കുകൊണ്ട് സത്യവിശ്വാസികളെ അല്ലാഹു ഉറപ്പിച്ച് നിര്ത്തുന്നതാണ്. അക്രമകാരികളെ അല്ലാഹു ദുര്മാര്ഗത്തിലാക്കുകയും ചെയ്യും. അല്ലാഹു താന് ഉദ്ദേശിക്കുന്നതെന്തോ അത് പ്രവര്ത്തിക്കുന്നു.
അല്ലാഹുവിന്റെ അനുഗ്രഹത്തിന് ( നന്ദികാണിക്കേണ്ടതിനു ) പകരം നന്ദികേട് കാണിക്കുകയും, തങ്ങളുടെ ജനതയെ നാശത്തിന്റെ ഭവനത്തില് ഇറക്കിക്കളയുകയും ചെയ്ത ഒരു വിഭാഗത്തെ നീ കണ്ടില്ലേ?
അഥവാ നരകത്തില്. അതില് അവര് എരിയുന്നതാണ്. അത് എത്ര മോശമായ താമസസ്ഥലം!
അല്ലാഹുവിന്റെ മാര്ഗത്തില് നിന്ന് ( ജനങ്ങളെ ) തെറ്റിച്ചുകളയാന് വേണ്ടി അവര് അവന്ന് ചില സമന്മാരെ ഉണ്ടാക്കി വെച്ചിരിക്കുന്നു. പറയുക: നിങ്ങള് സുഖിച്ച് കൊള്ളൂ. നിങ്ങളുടെ മടക്കം നരകത്തിലേക്ക് തന്നെയാണ്.
വിശ്വാസികളായ എന്റെ ദാസന്മാരോട് നീ പറയുക: അവര് നമസ്കാരം മുറപോലെ നിര്വഹിക്കുകയും, നാം അവര്ക്കു നല്കിയ ധനത്തില് നിന്ന്, യാതൊരു ക്രയവിക്രയവും ചങ്ങാത്തവും നടക്കാത്ത ഒരു ദിവസം വരുന്നതിന് മുമ്പായി രഹസ്യമായും പരസ്യമായും അവര് ( നല്ല വഴിയില് ) ചെലവഴിക്കുകയും ചെയ്ത് കൊള്ളട്ടെ.
അല്ലാഹുവത്രെ ആകാശങ്ങളും ഭൂമിയും സൃഷ്ടിക്കുകയും, എന്നിട്ട് അതുമൂലം നിങ്ങളുടെ ഉപജീവനത്തിനായി കായ്കനികള് ഉല്പാദിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തത്. അവന്റെ കല്പന( നിയമ ) പ്രകാരം കടലിലൂടെ, സഞ്ചരിക്കുന്നതിനായി അവന് നിങ്ങള്ക്കു കപ്പലുകള് വിധേയമാക്കിത്തരികയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു. നദികളെയും അവന് നിങ്ങള്ക്ക് വിധേയമാക്കിത്തന്നിരിക്കുന്നു.
സൂര്യനെയും ചന്ദ്രനെയും പതിവായി സഞ്ചരിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുന്ന നിലയില് അവന് നിങ്ങള്ക്കു വിധേയമാക്കി തന്നിരിക്കുന്നു. രാവിനെയും പകലിനെയും അവന് നിങ്ങള്ക്കു വിധേയമാക്കിത്തന്നിരിക്കുന്നു.
നിങ്ങളവനോട് ആവശ്യപ്പെട്ടതില് നിന്നെല്ലാം നിങ്ങള്ക്ക് അവന് നല്കിയിരിക്കുന്നു. അല്ലാഹുവിന്റെ അനുഗ്രഹം നിങ്ങള് എണ്ണുകയാണെങ്കില് നിങ്ങള്ക്കതിന്റെ കണക്കെടുക്കാനാവില്ല. തീര്ച്ചയായും മനുഷ്യന് മഹാ അക്രമകാരിയും വളരെ നന്ദികെട്ടവനും തന്നെ.
ഇബ്രാഹീം ഇപ്രകാരം പറഞ്ഞ സന്ദര്ഭം ( ശ്രദ്ധേയമാകുന്നു. ) എന്റെ രക്ഷിതാവേ, നീ ഈ നാടിനെ ( മക്കയെ ) നിര്ഭയത്വമുള്ളതാക്കുകയും, എന്നെയും എന്റെ മക്കളെയും ഞങ്ങള് വിഗ്രഹങ്ങള്ക്ക് ആരാധന നടത്തുന്നതില് നിന്ന് അകറ്റി നിര്ത്തുകയും ചെയ്യേണമേ.
എന്റെ രക്ഷിതാവേ! തീര്ച്ചയായും അവ ( വിഗ്രഹങ്ങള് ) മനുഷ്യരില് നിന്ന് വളരെപ്പേരെ പിഴപ്പിച്ച് കളഞ്ഞിരിക്കുന്നു. അതിനാല് എന്നെ ആര് പിന്തുടര്ന്നുവോ അവന് എന്റെ കൂട്ടത്തില് പെട്ടവനാകുന്നു. ആരെങ്കിലും എന്നോട് അനുസരണക്കേട് കാണിക്കുന്ന പക്ഷം തീര്ച്ചയായും നീ ഏറെ പൊറുക്കുന്നവനും കരുണാനിധിയുമാണല്ലോ.
ഞങ്ങളുടെ രക്ഷിതാവേ, എന്റെ സന്തതികളില് നിന്ന് ( ചിലരെ ) കൃഷിയൊന്നും ഇല്ലാത്ത ഒരു താഴ്വരയില്, നിന്റെ പവിത്രമായ ഭവനത്തിന്റെ ( കഅ്ബയുടെ ) അടുത്ത് ഞാനിതാ താമസിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു. ഞങ്ങളുടെ രക്ഷിതാവേ, അവര് നമസ്കാരം മുറപ്രകാരം നിര്വഹിക്കുവാന് വേണ്ടിയാണ് ( അങ്ങനെ ചെയ്തത്. ) അതിനാല് മനുഷ്യരില് ചിലരുടെ മനസ്സുകളെ നീ അവരോട് ചായ്വുള്ളതാക്കുകയും, അവര്ക്ക് കായ്കനികളില് നിന്ന് നീ ഉപജീവനം നല്കുകയും ചെയ്യേണമേ. അവര് നന്ദികാണിച്ചെന്ന് വരാം.
ഞങ്ങളുടെ രക്ഷിതാവേ, തീര്ച്ചയായും ഞങ്ങള് മറച്ചുവെക്കുന്നതും പരസ്യമാക്കുന്നതും എല്ലാം നീ അറിയും. ഭൂമിയിലുള്ളതോ ആകാശത്തുള്ളതോ ആയ യാതൊരു വസ്തുവും അല്ലാഹുവിന് അവ്യക്തമാകുകയില്ല.
വാര്ദ്ധക്യകാലത്ത് എനിക്ക് ഇസ്മാഈലിനെയും ഇഷാഖിനെയും പ്രദാനം ചെയ്ത അല്ലാഹുവിന് സ്തുതി. തീര്ച്ചയായും എന്റെ രക്ഷിതാവ് പ്രാര്ത്ഥന കേള്ക്കുന്നവനാണ്.
എന്റെ രക്ഷിതാവേ, എന്നെ നീ നമസ്കാരം മുറപ്രകാരം നിര്വഹിക്കുന്നവനാക്കേണമേ. എന്റെ സന്തതികളില് പെട്ടവരെയും ( അപ്രകാരം ആക്കേണമേ ) ഞങ്ങളുടെ രക്ഷിതാവേ, എന്റെ പ്രാര്ത്ഥന നീ സ്വീകരിക്കുകയും ചെയ്യേണമേ.
ഞങ്ങളുടെ രക്ഷിതാവേ, വിചാരണ നിലവില് വരുന്ന ദിവസം എനിക്കും എന്റെ മാതാപിതാക്കള്ക്കും സത്യവിശ്വാസികള്ക്കും നീ പൊറുത്തുതരേണമേ.
അക്രമികള് പ്രവര്ത്തിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുന്നതിനെപ്പറ്റി അല്ലാഹു അശ്രദ്ധനാണെന്ന് നീ വിചാരിച്ച് പോകരുത്. കണ്ണുകള് തള്ളിപ്പോകുന്ന ഒരു ( ഭയാനകമായ ) ദിവസം വരെ അവര്ക്കു സമയം നീട്ടികൊടുക്കുക മാത്രമാണ് ചെയ്യുന്നത്.
( അന്ന് ) ബദ്ധപ്പെട്ട് ഓടിക്കൊണ്ടും, തലകള് ഉയര്ത്തിപ്പിടിച്ച് കൊണ്ടും ( അവര് വരും ) അവരുടെ ദൃഷ്ടികള് അവരിലേക്ക് തിരിച്ചുവരികയില്ല. അവരുടെ മനസ്സുകള് ശൂന്യവുമായിരിക്കും.
മനുഷ്യര്ക്ക് ശിക്ഷ വന്നെത്തുന്ന ഒരു ദിവസത്തെപ്പറ്റി നീ അവര്ക്ക് താക്കീത് നല്കുക. അക്രമം ചെയ്തവര് അപ്പോള് പറയും: ഞങ്ങളുടെ രക്ഷിതാവേ, അടുത്ത ഒരു അവധി വരെ ഞങ്ങള്ക്ക് നീ സമയം നീട്ടിത്തരേണമേ. എങ്കില് നിന്റെ വിളിക്ക് ഞങ്ങള് ഉത്തരം നല്കുകയും, ദൂതന്മാരെ ഞങ്ങള് പിന്തുടരുകയും ചെയ്തുകൊള്ളാം. നിങ്ങള്ക്കു ( മറ്റൊരു ലോകത്തേക്കു ) മാറേണ്ടിവരില്ലെന്ന് നിങ്ങള് സത്യം ചെയ്തു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ലേ? ( എന്നായിരിക്കും അവര്ക്ക് നല്കപ്പെടുന്ന മറുപടി. )
അവരവര്ക്കു തന്നെ ദ്രോഹം വരുത്തിവെച്ച ഒരു ജനവിഭാഗത്തിന്റെ വാസസ്ഥലങ്ങളിലാണ് നിങ്ങള് താമസിച്ചിരുന്നത്. അവരെക്കൊണ്ട് നാം എങ്ങനെയാണ് പ്രവര്ത്തിച്ചതെന്ന് നിങ്ങള്ക്ക് വ്യക്തമായി മനസ്സിലായിട്ടുമുണ്ട്. നിങ്ങള്ക്ക് നാം ഉപമകള് വിവരിച്ചുതന്നിട്ടുമുണ്ട്.
അവരാല് കഴിയുന്ന തന്ത്രം അവര് പ്രയോഗിച്ചിട്ടുണ്ട്. അല്ലാഹുവിങ്കലുണ്ട് അവര്ക്കായുള്ള തന്ത്രം അവരുടെ തന്ത്രം നിമിത്തം പര്വ്വതങ്ങള് നീങ്ങിപ്പോകാന് മാത്രമൊന്നുമായിട്ടില്ല.
ആകയാല് അല്ലാഹു തന്റെ ദൂതന്മാരോട് ചെയ്ത വാഗ്ദാനം ലംഘിക്കുന്നവനാണെന്ന് നീ വിചാരിച്ച് പോകരുത്. തീര്ച്ചയായും അല്ലാഹു പ്രതാപിയും ശിക്ഷാനടപടി കൈക്കൊള്ളുന്നവനുമാണ്;
ഭൂമി ഈ ഭൂമിയല്ലാത്ത മറ്റൊന്നായും, അത് പോലെ ആകാശങ്ങളും മാറ്റപ്പെടുകയും ഏകനും സര്വ്വാധികാരിയുമായ അല്ലാഹുവിങ്കലേക്ക് അവരെല്ലാം പുറപ്പെട്ട് വരുകയും ചെയ്യുന്ന ദിവസം.
ആ ദിവസം കുറ്റവാളികളെ ചങ്ങലകളില് അന്യോന്യം ചേര്ത്ത് ബന്ധിക്കപ്പെട്ടതായിട്ട് നിനക്ക് കാണാം.
അവരുടെ കുപ്പായങ്ങള് കറുത്ത കീല് ( ടാര് ) കൊണ്ടുള്ളതായിരിക്കും. അവരുടെ മുഖങ്ങളെ തീ പൊതിയുന്നതുമാണ്.
ഓരോ വ്യക്തിക്കും താന് സമ്പാദിച്ചുണ്ടാക്കിയതിനുള്ള പ്രതിഫലം അല്ലാഹു നല്കുവാന് വേണ്ടിയത്രെ അത്. തീര്ച്ചയായും അല്ലാഹു അതിവേഗത്തില് കണക്ക് നോക്കുന്നവനത്രെ.
ഇത് മനുഷ്യര്ക്ക് വേണ്ടി വ്യക്തമായ ഒരു ഉല്ബോധനമാകുന്നു. ഇതു മുഖേന അവര്ക്കു മുന്നറിയിപ്പ് നല്കപ്പെടേണ്ടതിനും, അവന് ഒരേയൊരു ആരാധ്യന് മാത്രമാണെന്ന് അവര് മനസ്സിലാക്കുന്നതിനും ബുദ്ധിമാന്മാര് ആലോചിച്ച് മനസ്സിലാക്കുന്നതിനും വേണ്ടിയുള്ള
(ഉല്ബോധനം).
Tuesday, September 15, 2009
Friday, August 21, 2009
പരിശുദ്ധ ഖുര്ആന് അദ്ധ്യായം 013 റഅദ്
سورة الرعد - سورة 13
بسم الله الرحمن الرحيم
المر تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ وَالَّذِيَ أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ الْحَقُّ وَلَـكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يُؤْمِنُونَ
اللّهُ الَّذِي رَفَعَ السَّمَاوَاتِ بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي لأَجَلٍ مُّسَمًّى يُدَبِّرُ الأَمْرَ يُفَصِّلُ الآيَاتِ لَعَلَّكُم بِلِقَاء رَبِّكُمْ تُوقِنُونَ
وَهُوَ الَّذِي مَدَّ الأَرْضَ وَجَعَلَ فِيهَا رَوَاسِيَ وَأَنْهَارًا وَمِن كُلِّ الثَّمَرَاتِ جَعَلَ فِيهَا زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ يُغْشِي اللَّيْلَ النَّهَارَ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ
وَفِي الأَرْضِ قِطَعٌ مُّتَجَاوِرَاتٌ وَجَنَّاتٌ مِّنْ أَعْنَابٍ وَزَرْعٌ وَنَخِيلٌ صِنْوَانٌ وَغَيْرُ صِنْوَانٍ يُسْقَى بِمَاء وَاحِدٍ وَنُفَضِّلُ بَعْضَهَا عَلَى بَعْضٍ فِي الأُكُلِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ
وَإِن تَعْجَبْ فَعَجَبٌ قَوْلُهُمْ أَئِذَا كُنَّا تُرَابًا أَئِنَّا لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ أُوْلَـئِكَ الَّذِينَ كَفَرُواْ بِرَبِّهِمْ وَأُوْلَئِكَ الأَغْلاَلُ فِي أَعْنَاقِهِمْ وَأُوْلَـئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدونَ
وَيَسْتَعْجِلُونَكَ بِالسَّيِّئَةِ قَبْلَ الْحَسَنَةِ وَقَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِمُ الْمَثُلاَتُ وَإِنَّ رَبَّكَ لَذُو مَغْفِرَةٍ لِّلنَّاسِ عَلَى ظُلْمِهِمْ وَإِنَّ رَبَّكَ لَشَدِيدُ الْعِقَابِ
وَيَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْلآ أُنزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِّن رَّبِّهِ إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ
اللّهُ يَعْلَمُ مَا تَحْمِلُ كُلُّ أُنثَى وَمَا تَغِيضُ الأَرْحَامُ وَمَا تَزْدَادُ وَكُلُّ شَيْءٍ عِندَهُ بِمِقْدَارٍ
عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ الْكَبِيرُ الْمُتَعَالِ
سَوَاء مِّنكُم مَّنْ أَسَرَّ الْقَوْلَ وَمَن جَهَرَ بِهِ وَمَنْ هُوَ مُسْتَخْفٍ بِاللَّيْلِ وَسَارِبٌ بِالنَّهَارِ
لَهُ مُعَقِّبَاتٌ مِّن بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ يَحْفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِ اللّهِ إِنَّ اللّهَ لاَ يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُواْ مَا بِأَنْفُسِهِمْ وَإِذَا أَرَادَ اللّهُ بِقَوْمٍ سُوءًا فَلاَ مَرَدَّ لَهُ وَمَا لَهُم مِّن دُونِهِ مِن وَالٍ
هُوَ الَّذِي يُرِيكُمُ الْبَرْقَ خَوْفًا وَطَمَعًا وَيُنْشِىءُ السَّحَابَ الثِّقَالَ
وَيُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ وَالْمَلاَئِكَةُ مِنْ خِيفَتِهِ وَيُرْسِلُ الصَّوَاعِقَ فَيُصِيبُ بِهَا مَن يَشَاء وَهُمْ يُجَادِلُونَ فِي اللّهِ وَهُوَ شَدِيدُ الْمِحَالِ
لَهُ دَعْوَةُ الْحَقِّ وَالَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِهِ لاَ يَسْتَجِيبُونَ لَهُم بِشَيْءٍ إِلاَّ كَبَاسِطِ كَفَّيْهِ إِلَى الْمَاء لِيَبْلُغَ فَاهُ وَمَا هُوَ بِبَالِغِهِ وَمَا دُعَاء الْكَافِرِينَ إِلاَّ فِي ضَلاَلٍ
وَلِلّهِ يَسْجُدُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ طَوْعًا وَكَرْهًا وَظِلالُهُم بِالْغُدُوِّ وَالآصَالِ
قُلْ مَن رَّبُّ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ قُلِ اللّهُ قُلْ أَفَاتَّخَذْتُم مِّن دُونِهِ أَوْلِيَاء لاَ يَمْلِكُونَ لِأَنفُسِهِمْ نَفْعًا وَلاَ ضَرًّا قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الأَعْمَى وَالْبَصِيرُ أَمْ هَلْ تَسْتَوِي الظُّلُمَاتُ وَالنُّورُ أَمْ جَعَلُواْ لِلّهِ شُرَكَاء خَلَقُواْ كَخَلْقِهِ فَتَشَابَهَ الْخَلْقُ عَلَيْهِمْ قُلِ اللّهُ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ وَهُوَ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ
أَنزَلَ مِنَ السَّمَاء مَاء فَسَالَتْ أَوْدِيَةٌ بِقَدَرِهَا فَاحْتَمَلَ السَّيْلُ زَبَدًا رَّابِيًا وَمِمَّا يُوقِدُونَ عَلَيْهِ فِي النَّارِ ابْتِغَاء حِلْيَةٍ أَوْ مَتَاعٍ زَبَدٌ مِّثْلُهُ كَذَلِكَ يَضْرِبُ اللّهُ الْحَقَّ وَالْبَاطِلَ فَأَمَّا الزَّبَدُ فَيَذْهَبُ جُفَاء وَأَمَّا مَا يَنفَعُ النَّاسَ فَيَمْكُثُ فِي الأَرْضِ كَذَلِكَ يَضْرِبُ اللّهُ الأَمْثَالَ
لِلَّذِينَ اسْتَجَابُواْ لِرَبِّهِمُ الْحُسْنَى وَالَّذِينَ لَمْ يَسْتَجِيبُواْ لَهُ لَوْ أَنَّ لَهُم مَّا فِي الأَرْضِ جَمِيعًا وَمِثْلَهُ مَعَهُ لاَفْتَدَوْاْ بِهِ أُوْلَـئِكَ لَهُمْ سُوءُ الْحِسَابِ وَمَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمِهَادُ
أَفَمَن يَعْلَمُ أَنَّمَا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَبِّكَ الْحَقُّ كَمَنْ هُوَ أَعْمَى إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُوْلُواْ الأَلْبَابِ
الَّذِينَ يُوفُونَ بِعَهْدِ اللّهِ وَلاَ يِنقُضُونَ الْمِيثَاقَ
وَالَّذِينَ يَصِلُونَ مَا أَمَرَ اللّهُ بِهِ أَن يُوصَلَ وَيَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ وَيَخَافُونَ سُوءَ الحِسَابِ
وَالَّذِينَ صَبَرُواْ ابْتِغَاء وَجْهِ رَبِّهِمْ وَأَقَامُواْ الصَّلاَةَ وَأَنفَقُواْ مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلاَنِيَةً وَيَدْرَؤُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ أُوْلَئِكَ لَهُمْ عُقْبَى الدَّارِ
جَنَّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَهَا وَمَنْ صَلَحَ مِنْ آبَائِهِمْ وَأَزْوَاجِهِمْ وَذُرِّيَّاتِهِمْ وَالمَلاَئِكَةُ يَدْخُلُونَ عَلَيْهِم مِّن كُلِّ بَابٍ
سَلاَمٌ عَلَيْكُم بِمَا صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ
وَالَّذِينَ يَنقُضُونَ عَهْدَ اللّهِ مِن بَعْدِ مِيثَاقِهِ وَيَقْطَعُونَ مَآ أَمَرَ اللّهُ بِهِ أَن يُوصَلَ وَيُفْسِدُونَ فِي الأَرْضِ أُوْلَئِكَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوءُ الدَّارِ
اللّهُ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاء وَيَقَدِرُ وَفَرِحُواْ بِالْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا فِي الآخِرَةِ إِلاَّ مَتَاعٌ
وَيَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْلاَ أُنزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِّن رَّبِّهِ قُلْ إِنَّ اللّهَ يُضِلُّ مَن يَشَاء وَيَهْدِي إِلَيْهِ مَنْ أَنَابَ
الَّذِينَ آمَنُواْ وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُم بِذِكْرِ اللّهِ أَلاَ بِذِكْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ
الَّذِينَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ طُوبَى لَهُمْ وَحُسْنُ مَآبٍ
كَذَلِكَ أَرْسَلْنَاكَ فِي أُمَّةٍ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهَا أُمَمٌ لِّتَتْلُوَ عَلَيْهِمُ الَّذِيَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ وَهُمْ يَكْفُرُونَ بِالرَّحْمَـنِ قُلْ هُوَ رَبِّي لا إِلَـهَ إِلاَّ هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ مَتَابِ
وَلَوْ أَنَّ قُرْآنًا سُيِّرَتْ بِهِ الْجِبَالُ أَوْ قُطِّعَتْ بِهِ الأَرْضُ أَوْ كُلِّمَ بِهِ الْمَوْتَى بَل لِّلّهِ الأَمْرُ جَمِيعًا أَفَلَمْ يَيْأَسِ الَّذِينَ آمَنُواْ أَن لَّوْ يَشَاء اللّهُ لَهَدَى النَّاسَ جَمِيعًا وَلاَ يَزَالُ الَّذِينَ كَفَرُواْ تُصِيبُهُم بِمَا صَنَعُواْ قَارِعَةٌ أَوْ تَحُلُّ قَرِيبًا مِّن دَارِهِمْ حَتَّى يَأْتِيَ وَعْدُ اللّهِ إِنَّ اللّهَ لاَ يُخْلِفُ الْمِيعَادَ
وَلَقَدِ اسْتُهْزِىءَ بِرُسُلٍ مِّن قَبْلِكَ فَأَمْلَيْتُ لِلَّذِينَ كَفَرُواْ ثُمَّ أَخَذْتُهُمْ فَكَيْفَ كَانَ عِقَابِ
أَفَمَنْ هُوَ قَآئِمٌ عَلَى كُلِّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ وَجَعَلُواْ لِلّهِ شُرَكَاء قُلْ سَمُّوهُمْ أَمْ تُنَبِّئُونَهُ بِمَا لاَ يَعْلَمُ فِي الأَرْضِ أَم بِظَاهِرٍ مِّنَ الْقَوْلِ بَلْ زُيِّنَ لِلَّذِينَ كَفَرُواْ مَكْرُهُمْ وَصُدُّواْ عَنِ السَّبِيلِ وَمَن يُضْلِلِ اللّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ
لَّهُمْ عَذَابٌ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَلَعَذَابُ الآخِرَةِ أَشَقُّ وَمَا لَهُم مِّنَ اللّهِ مِن وَاقٍ
مَّثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ أُكُلُهَا دَآئِمٌ وِظِلُّهَا تِلْكَ عُقْبَى الَّذِينَ اتَّقَواْ وَّعُقْبَى الْكَافِرِينَ النَّارُ
وَالَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَفْرَحُونَ بِمَا أُنزِلَ إِلَيْكَ وَمِنَ الأَحْزَابِ مَن يُنكِرُ بَعْضَهُ قُلْ إِنَّمَا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللّهَ وَلا أُشْرِكَ بِهِ إِلَيْهِ أَدْعُو وَإِلَيْهِ مَآبِ
وَكَذَلِكَ أَنزَلْنَاهُ حُكْمًا عَرَبِيًّا وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءهُم بَعْدَ مَا جَاءكَ مِنَ الْعِلْمِ مَا لَكَ مِنَ اللّهِ مِن وَلِيٍّ وَلاَ وَاقٍ
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلاً مِّن قَبْلِكَ وَجَعَلْنَا لَهُمْ أَزْوَاجًا وَذُرِّيَّةً وَمَا كَانَ لِرَسُولٍ أَن يَأْتِيَ بِآيَةٍ إِلاَّ بِإِذْنِ اللّهِ لِكُلِّ أَجَلٍ كِتَابٌ
يَمْحُو اللّهُ مَا يَشَاء وَيُثْبِتُ وَعِندَهُ أُمُّ الْكِتَابِ
وَإِن مَّا نُرِيَنَّكَ بَعْضَ الَّذِي نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّيَنَّكَ فَإِنَّمَا عَلَيْكَ الْبَلاَغُ وَعَلَيْنَا الْحِسَابُ
أَوَلَمْ يَرَوْاْ أَنَّا نَأْتِي الأَرْضَ نَنقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا وَاللّهُ يَحْكُمُ لاَ مُعَقِّبَ لِحُكْمِهِ وَهُوَ سَرِيعُ الْحِسَابِ
وَقَدْ مَكَرَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَلِلّهِ الْمَكْرُ جَمِيعًا يَعْلَمُ مَا تَكْسِبُ كُلُّ نَفْسٍ وَسَيَعْلَمُ الْكُفَّارُ لِمَنْ عُقْبَى الدَّارِ
وَيَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَسْتَ مُرْسَلاً قُلْ كَفَى بِاللّهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ وَمَنْ عِندَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ
THE THUNDER, CHAPTER NO. 013
With the Name of Allah, the Merciful Benefactor, The Merciful Redeemer
013.001 A.L.M.R. These are the signs (or verses) of the Book: that which hath been revealed unto thee from thy Lord is the Truth; but most men believe not.
013.002 Allah is He Who raised the heavens without any pillars that ye can see; is firmly established on the throne (of authority); He has subjected the sun and the moon (to his Law)! Each one runs (its course) for a term appointed. He doth regulate all affairs, explaining the signs in detail, that ye may believe with certainty in the meeting with your Lord.
013.003 And it is He who spread out the earth, and set thereon mountains standing firm and (flowing) rivers: and fruit of every kind He made in pairs, two and two: He draweth the night as a veil o’er the Day. Behold, verily in these things there are signs for those who consider!
013.004 And in the earth are tracts (diverse though) neighbouring, and gardens of vines and fields sown with corn, and palm trees - growing out of single roots or otherwise: watered with the same water, yet some of them We make more excellent than others to eat. Behold, verily in these things there are signs for those who understand!
013.005 If thou dost marvel (at their want of faith), strange is their saying: "When we are (actually) dust, shall we indeed then be in a creation renewed?" They are those who deny their Lord! They are those round whose necks will be yokes (of servitude): they will be Companions of the Fire, to dwell therein (for aye)!
013.006 They ask thee to hasten on the evil in preference to the good: Yet have come to pass, before them, (many) exemplary punishments! But verily thy Lord is full of forgiveness for mankind for their wrong-doing, and verily thy Lord is (also) strict in punishment.
013.007 And the Unbelievers say: "Why is not a sign sent down to him from his Lord?" But thou art truly a warner, and to every people a guide.
013.008 Allah doth know what every female (womb) doth bear, by how much the wombs fall short (of their time or number) or do exceed. Every single thing is before His sight, in (due) proportion.
013.009 He knoweth the unseen and that which is open: He is the Great, the Most High.
013.010 It is the same (to Him) whether any of you conceal his speech or declare it openly; whether he lie hid by night or walk forth freely by day.
013.011 For each (such person) there are (angels) in succession, before and behind him: They guard him by command of Allah. Verily never will Allah change the condition of a people until they change it themselves (with their own souls). But when (once) Allah willeth a people’s punishment, there can be no turning it back, nor will they find, besides Him, any to protect.
013.012 It is He Who doth show you the lightning, by way both of fear and of hope:
It is He Who doth raise up the clouds, heavy with (fertilising) rain!
013.013 Nay, thunder repeateth His praises, and so do the angels, with awe: He flingeth the loud-voiced thunder-bolts, and therewith He striketh whomsoever He will..yet these (are the men) who (dare to) dispute about Allah, with the strength of His power (supreme)!
013.014 For Him (alone) is prayer in Truth: any others that they call upon besides Him hear them no more than if they were to stretch forth their hands for water to reach their mouths but it reaches them not: for the prayer of those without Faith is nothing but (futile) wandering (in the mind).
013.015 Whatever beings there are in the heavens and the earth do prostrate themselves to Allah (Acknowledging subjection),- with good-will or in spite of themselves: so do their shadows in the morning and evenings.
013.016 Say: "Who is the Lord and Sustainer of the heavens and the earth?" Say: "(It is) Allah." Say: "Do ye then take (for worship) protectors other than Him, such as have no power either for good or for harm to themselves?" Say: "Are the blind equal with those who see? Or the depths of darkness equal with light?" Or do they assign to Allah partners who have created (anything) as He has created, so that the creation seemed to them similar? Say: "Allah is the Creator of all things: He is the One, the Supreme and Irresistible."
013.017 He sends down water from the skies, and the channels flow, each according to its measure: But the torrent bears away to foam that mounts up to the surface. Even so, from that (ore) which they heat in the fire, to make ornaments or utensils therewith, there is a scum likewise. Thus doth Allah (by parables) show forth Truth and Vanity. For the scum disappears like forth cast out; while that which is for the good of mankind remains on the earth. Thus doth Allah set forth parables.
013.018 For those who respond to their Lord, are (all) good things. But those who respond not to Him,- Even if they had all that is in the heavens and on earth, and as much more, (in vain) would they offer it for ransom. For them will the reckoning be terrible: their abode will be Hell,- what a bed of misery!
013.019 Is then one who doth know that that which hath been revealed unto thee from thy Lord is the Truth, like one who is blind? It is those who are endued with understanding that receive admonition;-
013.020 Those who fulfil the covenant of Allah and fail not in their plighted word;
013.021 Those who join together those things which Allah hath commanded to be joined, hold their Lord in awe, and fear the terrible reckoning;
013.022 Those who patiently persevere, seeking the countenance of their Lord;
Establish regular prayers; spend, out of (the gifts) We have bestowed for their
sustenance, secretly and openly; and turn off Evil with good: for such there is the
final attainment of the (eternal) home,-
013.023 Gardens of perpetual bliss: they shall enter there, as well as the righteous among their fathers, their spouses, and their offspring: and angels shall enter unto them from every gate (with the salutation):
013.024 "Peace unto you for that ye persevered in patience! Now how excellent is the final home!"
013.025 But those who break the Covenant of Allah, after having plighted their word thereto, and cut asunder those things which Allah has commanded to be joined, and work mischief in the land;- on them is the curse; for them is the terrible home!
013.026 Allah doth enlarge, or grant by (strict) measure, the sustenance (which He giveth) to whomso He pleaseth. (The wordly) rejoice in the life of this world: But the life of this world is but little comfort in the Hereafter.
013.027 The Unbelievers say: "Why is not a sign sent down to him from his Lord?"
Say: "Truly Allah leaveth, to stray, whom He will; But He guideth to Himself those
who turn to Him in penitence,-
013.028 "Those who believe, and whose hearts find satisfaction in the remembrance of Allah: for without doubt in the remembrance of Allah do hearts find satisfaction.
013.029 "For those who believe and work righteousness, is (every) blessedness, and a beautiful place of (final) return."
013.030 Thus have we sent thee amongst a People before whom (long since) have (other) Peoples (gone and) passed away; in order that thou mightest rehearse unto them what We send down unto thee by inspiration; yet do they reject (Him), the Most Gracious! Say: "He is my Lord! There is no god but He! On Him is my trust, and to Him do I turn!"
013.031 If there were a Qur’an with which mountains were moved, or the earth were cloven asunder, or the dead were made to speak, (this would be the one!) But, truly, the command is with Allah in all things! Do not the Believers know, that, had Allah (so) willed, He could have guided all mankind (to the right)? But the Unbelievers,- never will disaster cease to seize them for their (ill) deeds, or to settle close to their homes, until the promise of Allah come to pass, for, verily, Allah will not fail in His promise.
013.032 Mocked were (many) apostles before thee: but I granted respite to the unbelievers, and finally I punished them: Then how (terrible) was my requital!
013.033 Is then He who standeth over every soul (and knoweth) all that it doth, (like any others)? And yet they ascribe partners to Allah. Say: "But name them! is it that ye will inform Him of something he knoweth not on earth, or is it (just) a show of words?" Nay! to those who believe not, their pretence seems pleasing, but they are kept back (thereby) from the path. And those whom Allah leaves to stray, no one can guide.
013.034 For them is a penalty in the life of this world, but harder, truly, is the penalty of the Hereafter: and defender have they none against Allah.
013.035 The parable of the Garden which the righteous are promised!- beneath it flow rivers: perpetual is the enjoyment thereof and the shade therein: such is the end of the Righteous; and the end of Unbelievers in the Fire.
013.036 Those to whom We have given the Book rejoice at what hath been revealed unto thee: but there are among the clans those who reject a part thereof. Say: "I am commanded to worship Allah, and not to join partners with Him. Unto Him do I call, and unto Him is my return."
013.037 Thus have We revealed it to be a judgment of authority in Arabic. Wert thou to follow their (vain) desires after the knowledge which hath reached thee, then wouldst thou find neither protector nor defender against Allah.
013.038 We did send apostles before thee, and appointed for them wives and children: and it was never the part of an apostle to bring a sign except as Allah permitted (or commanded). For each period is a Book (revealed).
013.039 Allah doth blot out or confirm what He pleaseth: with Him is the Mother of the Book.
013.040 Whether We shall show thee (within thy life-time) part of what we promised them or take to ourselves thy soul (before it is all accomplished),- thy duty is to make (the Message) reach them: it is our part to call them to account.
013.041 See they not that We gradually reduce the land (in their control) from its outlying borders? (Where) Allah commands, there is none to put back His Command: and He is swift in calling to account.
013.042 Those before them did (also) devise plots; but in all things the master-planning is Allah’s He knoweth the doings of every soul: and soon will the Unbelievers know who gets home in the end.
013.043 The Unbelievers say: "No apostle art thou." Say: "Enough for a witness between me and you is Allah, and such as have knowledge of the Book."
പരിശുദ്ധ ഖുര്ആന് അദ്ധ്യായം 013 റഅദ്
പരമകാരുണികനും കരുണാനിധിയുമായ അല്ലാഹുവിന്റെനാമത്തില്.
1.അലിഫ് ലാം മീം റാ. വേദഗ്രന്ഥത്തിലെ വചനങ്ങളത്രെ അവ. നിന്റെ രക്ഷിതാവിങ്കല് നിന്ന് നിനക്ക് അവതരിപ്പിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ളത് സത്യമാകുന്നു. പക്ഷെ, ജനങ്ങളിലധികപേരും വിശ്വസിക്കുന്നില്ല.
2.അല്ലാഹുവാകുന്നു നിങ്ങള്ക്ക് കാണാവുന്ന അവലംബങ്ങള് കൂടാതെ ആകാശങ്ങള് ഉയര്ത്തി നിര്ത്തിയവന്.പിന്നെ അവന് സിംഹാസനസ്ഥനാകുകയും, സൂര്യനെയും ചന്ദ്രനെയും കീഴ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു. എല്ലാം ഒരു നിശ്ചിത അവധി വരെ സഞ്ചരിക്കുന്നു. അവന് കാര്യം നിയന്ത്രിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. നിങ്ങളുടെ രക്ഷിതാവുമായി കണ്ടുമുട്ടുന്നതിനെപ്പറ്റി നിങ്ങള് ദൃഢബോധ്യമുള്ളവരായിരിക്കുന്നതിന് വേണ്ടി അവന് ദൃഷ്ടാന്തങ്ങള് വിവരിച്ചുതരുന്നു.
3.അവനാണ് ഭൂമിയെ വിശാലമാക്കുകയും, അതില് ഉറച്ചുനില്ക്കുന്ന പര്വ്വതങ്ങളും നദികളും ഉണ്ടാക്കുകയും ചെയ്തവന്. എല്ലാ ഫലവര്ഗങ്ങളില് നിന്നും അവനതില് ഈ രണ്ട് ഇണകളെ ഉണ്ടാക്കിയിരിക്കുന്നു. അവന് രാത്രിയെക്കൊണ്ട് പകലിനെ മൂടുന്നു. തീര്ച്ചയായും അതില് ചിന്തിക്കുന്ന ജനങ്ങള്ക്ക് ദൃഷ്ടാന്തങ്ങളുണ്ട്.
4.ഭൂമിയില് തൊട്ടുതൊട്ടു കിടക്കുന്ന ഖണ്ഡങ്ങളുണ്ട്. മുന്തിരിത്തോട്ടങ്ങളും കൃഷികളും, ഒരു മുരട്ടില് നിന്ന് പല ശാഖങ്ങളായി വളരുന്നതും, വേറെ വേറെ മുരടുകളില് നിന്ന് വളരുന്നതുമായ ഈന്തപ്പനകളും ഉണ്ട്. ഒരേ വെള്ളം കൊണ്ടാണ് അത് നനയ്ക്കപ്പെടുന്നത്. ഫലങ്ങളുടെ കാര്യത്തില് അവയില് ചിലതിനെ മറ്റു ചിലതിനെക്കാള് നാം മെച്ചപ്പെടുത്തുന്നു. തീര്ച്ചയായും അതില് ചിന്തിക്കുന്ന ജനങ്ങള്ക്ക് ദൃഷ്ടാന്തങ്ങളുണ്ട്.
5.നീ അത്ഭുതപ്പെടുന്നുവെങ്കില് അവരുടെ ഈ വാക്കത്രെ അത്ഭുതകരമായിട്ടുള്ളത്. ഞങ്ങള് മണ്ണായിക്കഴിഞ്ഞിട്ടോ? ഞങ്ങള് പുതുതായി സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുക തന്നെ ചെയ്യുമോ? അക്കൂട്ടരാണ് തങ്ങളുടെ രക്ഷിതാവില് അവിശ്വസിച്ചവര്. അക്കൂട്ടരാണ് കഴുത്തുകളില് വിലങ്ങുകളുള്ളവര്. അക്കുട്ടരാണ് നരകാവകാശികള്. അവരതില് നിത്യവാസികളായിരിക്കും.
6.( നബിയേ, ) നിന്നോട് അവര് നന്മയേക്കാള് മുമ്പായി തിന്മയ്ക്ക് ( ശിക്ഷയ്ക്ക് ) വേണ്ടി തിടുക്കം കൂട്ടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. അവരുടെ മുമ്പ് മാതൃകാപരമായ ശിക്ഷകള് കഴിഞ്ഞുപോയിട്ടുണ്ട് താനും. തീര്ച്ചയായും, നിന്റെ രക്ഷിതാവ് മനുഷ്യര് അക്രമം പ്രവര്ത്തിച്ചിട്ടുകൂടി അവര്ക്ക് പാപമോചനം നല്കുന്നവനത്രെ, തീര്ച്ചയായും നിന്റെ രക്ഷിതാവ് കഠിനമായി ശിക്ഷിക്കുന്നവനുമാണ്.
7. ( നബിയെ പരിഹസിച്ചുകൊണ്ട് ) സത്യനിഷേധികള് പറയുന്നു: ഇവന്റെ രക്ഷിതാവിങ്കല് നിന്ന് ഇവന്റെ മേല് എന്താണ് ഒരു ദൃഷ്ടാന്തം ഇറക്കപ്പെടാത്തത്? ( നബിയേ, ) നീ ഒരു മുന്നറിയിപ്പുകാരന് മാത്രമാകുന്നു. എല്ലാ ജനവിഭാഗത്തിനുമുണ്ട് ഒരു മാര്ഗദര്ശി.
8. ഓരോ സ്ത്രീയും ഗര്ഭം ധരിക്കുന്നതെന്തെന്ന് അല്ലാഹു അറിയുന്നു. ഗര്ഭാശയങ്ങള് കമ്മിവരുത്തുന്നതും വര്ദ്ധനവുണ്ടാക്കുന്നതും അവനറിയുന്നു. ഏതൊരുകാര്യവും അവന്റെ അടുക്കല് ഒരു നിശ്ചിത തോതനുസരിച്ചാകുന്നു.
9. അദൃശ്യത്തേയും ദൃശ്യത്തേയും അറിയുന്നവനും മഹാനും ഉന്നതനുമാകുന്നു അവന്.
10. നിങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തില് നിന്ന് രഹസ്യമായി സംസാരിച്ചവനും പരസ്യമായി സംസാരിച്ചവനും രാത്രിയില് ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്നവനും പകലില് പുറത്തിറങ്ങി നടക്കുന്നവനുമെല്ലാം ( അവനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ) സമമാകുന്നു.
11. മനുഷ്യന്ന് അവന്റെ മുമ്പിലൂടെയും പിന്നിലൂടെയും തുടരെത്തുടരെ വന്ന് കൊണ്ട് അല്ലാഹുവിന്റെ കല്പനപ്രകാരം അവനെ കാത്തുസൂക്ഷിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുന്നവര് ( മലക്കുകള് ) ഉണ്ട്. ഏതൊരു ജനതയും തങ്ങളുടെ സ്വന്തം നിലപാടുകളില് മാറ്റം വരുത്തുന്നത് വരെ അല്ലാഹു അവരുടെ സ്ഥിതിക്ക് വ്യത്യാസം വരുത്തുകയില്ല; തീര്ച്ച. ഒരു ജനതയ്ക്ക് വല്ല ദോഷവും വരുത്താന് അല്ലാഹു ഉദ്ദേശിച്ചാല് അത് തട്ടിമാറ്റാനാവില്ല. അവന്നു പുറമെ അവര്ക്ക് യാതൊരു രക്ഷാധികാരിയുമില്ല.
12. ഭയവും ആശയും ജനിപ്പിച്ച് കൊണ്ട് നിങ്ങള്ക്ക് മിന്നല്പിണര് കാണിച്ചുതരുന്നത് അവനത്രെ. ( ജല ) ഭാരമുള്ള മേഘങ്ങളെ അവന് ഉണ്ടാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
13. ഇടിനാദം അവനെ സ്തുതിക്കുന്നതോടൊപ്പം ( അവനെ ) പ്രകീര്ത്തിക്കുന്നു. അവനെപ്പറ്റിയുള്ള ഭയത്താല് മലക്കുകളും ( അവനെ പ്രകീര്ത്തിക്കുന്നു. ) അവന് ഇടിവാളുകള് അയക്കുകയും, താന് ഉദ്ദേശിക്കുന്നവര്ക്ക് അവ ഏല്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അവര്( അവിശ്വാസികള് ) അല്ലാഹുവിന്റെ കാര്യത്തില് തര്ക്കിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. അതിശക്തമായി തന്ത്രം പ്രയോഗിക്കുന്നവനത്രെ അവന്.
14. അവനോടുള്ളതുമാത്രമാണ് ന്യായമായ പ്രാര്ത്ഥന. അവന്നു പുറമെ ആരോടെല്ലാം അവര് പ്രാര്ത്ഥിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുന്നുവോ അവരാരും അവര്ക്ക് യാതൊരു ഉത്തരവും നല്കുന്നതല്ല. വെള്ളം തന്റെ വായില് ( തനിയെ ) വന്നെത്താന് വേണ്ടി തന്റെ ഇരുകൈകളും അതിന്റെ നേരെ നീട്ടിക്കാണിക്കുന്നവനെപ്പോലെ മാത്രമാകുന്നു അവര്. അത് ( വെള്ളം ) വായില് വന്നെത്തുകയില്ലല്ലോ. സത്യനിഷേധികളുടെ പ്രാര്ത്ഥന നഷ്ടത്തില് തന്നെയാകുന്നു.
15. അല്ലാഹുവിന്നാണ് ആകാശങ്ങളിലും ഭൂമിയിലും ഉള്ളവരെല്ലാം പ്രണാമം ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. സ്വമനസ്സോടെയും നിര്ബന്ധിതരായിട്ടും. പ്രഭാതങ്ങളിലും സായാഹ്നങ്ങളിലും അവരുടെ നിഴലുകളും ( അവന്ന് പ്രണാമം ചെയ്യുന്നു. )
16. ( നബിയേ, ) ചോദിക്കുക: ആരാണ് ആകാശങ്ങളുടെയും ഭൂമിയുടെയും രക്ഷിതാവ്? പറയുക: അല്ലാഹുവാണ്. പറയുക: എന്നിട്ടും അവന്നു പുറമെ അവരവര്ക്കു തന്നെ ഉപകാരമോ ഉപദ്രവമോ ചെയ്യാന് സ്വാധീനമില്ലാത്ത ചില രക്ഷാധികാരികളെ നിങ്ങള് സ്വീകരിച്ചിരിക്കുകയാണോ? പറയുക: അന്ധനും കാഴ്ചയുള്ളവനും തുല്യരാകുമോ? അഥവാ ഇരുട്ടുകളും വെളിച്ചവും തുല്യമാകുമോ? അതല്ല, അല്ലാഹുവിന് പുറമെ അവര് പങ്കാളികളാക്കി വെച്ചവര്, അവന് സൃഷ്ടിക്കുന്നത് പോലെത്തന്നെ സൃഷ്ടി നടത്തിയിട്ട് ( ഇരു വിഭാഗത്തിന്റെയും ) സൃഷ്ടികള് അവര്ക്ക് തിരിച്ചറിയാതാവുകയാണോ ഉണ്ടായത്? പറയുക: അല്ലാഹുവത്രെ എല്ലാ വസ്തുക്കളുടെയും സ്രഷ്ടാവ്. അവന് ഏകനും സര്വ്വാധിപതിയുമാകുന്നു.
17. അവന് ( അല്ലാഹു ) ആകാശത്ത് നിന്ന് വെള്ളം ചൊരിഞ്ഞു. എന്നിട്ട് താഴ്വരകളിലൂടെ അവയുടെ ( വലുപ്പത്തിന്റെ ) തോത് അനുസരിച്ച് വെള്ളമൊഴുകി. അപ്പോള് ആ ഒഴുക്ക് പൊങ്ങി നില്ക്കുന്ന നുരയെ വഹിച്ചുകൊണ്ടാണ് വന്നത്. വല്ല ആഭരണമോ ഉപകരണമോ ഉണ്ടാക്കാന് ആഗ്രഹിച്ച് കൊണ്ട് അവര് തീയിലിട്ടു കത്തിക്കുന്ന ലോഹത്തില് നിന്നും അത് പോലുള്ള നുരയുണ്ടാകുന്നു. അതു പോലെയാകുന്നു അല്ലാഹു സത്യത്തെയും അസത്യത്തെയും ഉപമിക്കുന്നത്. എന്നാല് ആ നുര ചവറായി പോകുന്നു. മനുഷ്യര്ക്ക് ഉപകാരമുള്ളതാകട്ടെ ഭൂമിയില് തങ്ങിനില്ക്കുന്നു. അപ്രകാരം അല്ലാഹു ഉപമകള് വിവരിക്കുന്നു.
18. തങ്ങളുടെ രക്ഷിതാവിന്റെ ആഹ്വാനം സ്വീകരിച്ചവര്ക്കാണ് ഏറ്റവും ഉത്തമമായ പ്രതിഫലമുള്ളത്. അവന്റെ ആഹ്വാനം സ്വീകരിക്കാത്തവരാകട്ടെ ഭൂമിയിലുള്ളത് മുഴുവനും, അതോടൊപ്പം അത്രയും കൂടിയും അവര്ക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നാല് പോലും ( തങ്ങളുടെ രക്ഷയ്ക്കു വേണ്ടി ) അതൊക്കെയും അവര് പ്രായശ്ചിത്തമായി നല്കുമായിരുന്നു. അവര്ക്കാണ് കടുത്ത വിചാരണയുള്ളത്. അവരുടെ സങ്കേതം നരകമത്രെ. ആ വാസസ്ഥലം എത്ര മോശം!
19. അപ്പോള് നിനക്ക് നിന്റെ രക്ഷിതാവിങ്കല് നിന്ന് അവതരിപ്പിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ളത് സത്യമാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കുന്ന ഒരാള് അന്ധനായിക്കഴിയുന്ന ഒരാളെപ്പോലെയാണോ? ബുദ്ധിമാന്മാര് മാത്രമേ ചിന്തിച്ച് മനസ്സിലാക്കുകയുള്ളൂ.
20. അല്ലാഹുവോടുള്ള ബാധ്യത നിറവേറ്റുകയും കരാര് ലംഘിക്കാതിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവരത്രെ അവര്.
21. കൂട്ടിയിണക്കപ്പെടാന് അല്ലാഹു കല്പിച്ചത് ( ബന്ധങ്ങള് ) കൂട്ടിയിണക്കുകയും, തങ്ങളുടെ രക്ഷിതാവിനെ പേടിക്കുകയും കടുത്ത വിചാരണയെ ഭയപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നവര്.
22. തങ്ങളുടെ രക്ഷിതാവിന്റെ പ്രീതി ആഗ്രഹിച്ച് കൊണ്ട് ക്ഷമ കൈക്കൊള്ളുകയും, നമസ്കാരം മുറപോലെ നിര്വഹിക്കുകയും, നാം നല്കിയിട്ടുള്ളതില് നിന്ന് രഹസ്യമായും പരസ്യമായും ചെലവഴിക്കുകയും, തിന്മയെ നന്മ കൊണ്ട് തടുക്കുകയും ചെയ്യുന്നവര്. അത്തരക്കാര്ക്ക് അനുകൂലമത്രെ ലോകത്തിന്റെ പര്യവസാനം.
23. അതായത്, സ്ഥിരവാസത്തിനുള്ള സ്വര്ഗത്തോപ്പുകള്. അവരും, അവരുടെ പിതാക്കളില് നിന്നും, ഇണകളില് നിന്നും സന്തതികളില് നിന്നും സദ്വൃത്തരായിട്ടുള്ളവരും അതില് പ്രവേശിക്കുന്നതാണ്. മലക്കുകള് എല്ലാ വാതിലിലൂടെയും അവരുടെ അടുക്കല് കടന്നുവന്നിട്ട് പറയും:
24. നിങ്ങള് ക്ഷമ കൈക്കൊണ്ടതിനാല് നിങ്ങള്ക്ക് സമാധാനം! അപ്പോള് ലോകത്തിന്റെ പര്യവസാനം എത്ര നല്ലത്!
25. അല്ലാഹുവോടുള്ള ബാധ്യത ഉറപ്പിച്ചതിന് ശേഷം ലംഘിക്കുകയും, കൂട്ടിയിണക്കപ്പെടാന് അല്ലാഹു കല്പിച്ചതിനെ ( ബന്ധങ്ങളെ ) അറുത്ത് കളയുകയും, ഭൂമിയില് കുഴപ്പമുണ്ടാക്കുകയും ചെയ്യുന്നവരാരോ അവര്ക്കാണ് ശാപം. അവര്ക്കാണ് ചീത്ത ഭവനം.
26. അല്ലാഹു അവന് ഉദ്ദേശിക്കുന്ന ചിലര്ക്ക് ഉപജീവനം വിശാലമാക്കുകയും ( മറ്റു ചിലര്ക്ക് അത് ) പരിമിതപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. അവര് ഇഹലോകജീവിതത്തില് സന്തോഷമടഞ്ഞിരിക്കുന്നു. പരലോകത്തെ അപേക്ഷിച്ച് ഇഹലോകജീവിതം ( നിസ്സാരമായ ) ഒരു സുഖാനുഭവം മാത്രമാകുന്നു.
27. അവിശ്വസിച്ചവര് ( നബിയെപറ്റി ) പറയുന്നു: ഇവന്റെ മേല് എന്തുകൊണ്ടാണ് ഇവന്റെ രക്ഷിതാവിങ്കല് നിന്ന് വല്ല ദൃഷ്ടാന്തവും ഇറക്കപ്പെടാത്തത്? ( നബിയേ, ) പറയുക: തീര്ച്ചയായും അല്ലാഹു താന് ഉദ്ദേശിക്കുന്നവരെ വഴികേടിലാക്കുന്നു. പശ്ചാത്തപിച്ച് മടങ്ങിയവരെ തന്റെ മാര്ഗത്തിലേക്ക് അവന് നയിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
28. അതായത് വിശ്വസിക്കുകയും അല്ലാഹുവെ പറ്റിയുള്ള ഓര്മ കൊണ്ട് മനസ്സുകള് ശാന്തമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നവരെ. ശ്രദ്ധിക്കുക; അല്ലാഹുവെപ്പറ്റിയുള്ള ഓര്മ കൊണ്ടത്രെ മനസ്സുകള് ശാന്തമായിത്തീരുന്നത്.
29. വിശ്വസിക്കുകയും, സല്കര്മ്മങ്ങള് പ്രവര്ത്തിക്കുകയും ചെയ്തവരാരോ അവര്ക്കാണ് മംഗളം! മടങ്ങിച്ചെല്ലാനുള്ള നല്ല സങ്കേതവും ( അവര്ക്കു തന്നെ. )
30. അപ്രകാരം നിന്നെ നാം ഒരു സമുദായത്തില് ദൂതനായി നിയോഗിച്ചിരിക്കുന്നു. അതിന്നു മുമ്പ് പല സമുദായങ്ങളും കഴിഞ്ഞുപോയിട്ടുണ്ട്. നിനക്ക് നാം ദിവ്യസന്ദേശമായി നല്കിയിട്ടുള്ളത് അവര്ക്ക് ഓതികേള്പിക്കുവാന് വേണ്ടിയാണ് ( നിന്നെ നിയോഗിച്ചത്. ) അവരാകട്ടെ, പരമകാരുണികനായ ദൈവത്തില് അവിശ്വസിക്കുന്നു. പറയുക: അവനാണ് എന്റെ രക്ഷിതാവ്. അവനല്ലാതെ യാതൊരു ദൈവവുമില്ല. അവന്റെ മേലാണ് ഞാന് ഭരമേല്പിച്ചിരിക്കുന്നത്. അവനിലേക്കാണ് എന്റെ മടക്കം.
31. പാരായണം ചെയ്യപ്പെടുന്ന ഒരു ഗ്രന്ഥം മൂലം പര്വ്വതങ്ങള് നടത്തപ്പെടുകയോ, അല്ലെങ്കില് അതു കാരണമായി ഭൂമി തുണ്ടംതുണ്ടമായി മുറിക്കപ്പെടുകയോ, അല്ലെങ്കില് അതുമുഖേന മരിച്ചവരോട് സംസാരിക്കപ്പെടുകയോ ചെയ്തിരുന്നെങ്കില് പോലും ( അവര് വിശ്വസിക്കുമായിരുന്നില്ല. ) എന്നാല് കാര്യം മുഴുവന് അല്ലാഹുവിന്റെ നിയന്ത്രണത്തിലത്രെ. അപ്പോള് അല്ലാഹു ഉദ്ദേശിച്ചിരുന്നുവെങ്കില് മനുഷ്യരെ മുഴുവന് അവന് നേര്വഴിയിലാക്കുമായിരുന്നുവെന്ന് സത്യവിശ്വാസികള് മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ലേ? സത്യനിഷേധികള്ക്ക് തങ്ങള് പ്രവര്ത്തിച്ചതിന്റെ ഫലമായി ഏതെങ്കിലും അത്യാപത്ത് ബാധിച്ച് കൊണേ്ടയിരിക്കുന്നതാണ്. അല്ലെങ്കില് അവരുടെ താമസസ്ഥലത്തിനടുത്തു തന്നെ അത് ( ശിക്ഷ ) വന്നിറങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കും; അല്ലാഹുവിന്റെ വാഗ്ദത്തം വന്നെത്തുന്നത് വരെ. അല്ലാഹു വാഗ്ദാനം ലംഘിക്കുകയില്ല; തീര്ച്ച.
32. തീര്ച്ചയായും നിനക്കു മുമ്പും ദൂതന്മാര് പരിഹസിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. അപ്പോള് അവിശ്വസിച്ചവര്ക്ക് ഞാന് സമയം നീട്ടികൊടുക്കുകയും, പിന്നീട് അവരെ ഞാന് പിടികൂടുകയും ചെയ്തു. അപ്പോള് എന്റെ ശിക്ഷ എങ്ങനെയായിരുന്നു!
33. പ്പോള് ഓരോ വ്യക്തിയും പ്രവര്ത്തിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന കാര്യത്തിനു മേല്നോട്ടം വഹിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നവന് ( അല്ലാഹു ) ( യാതൊന്നും അറിയാത്തവരെപ്പോലെയാണോ? ) അവര് അല്ലാഹുവിന് പങ്കാളികളെ ആക്കിയിരിക്കുന്നു. ( നബിയേ, ) പറയുക: നിങ്ങള് അവരുടെ പേരൊന്നു പറഞ്ഞുതരൂ, അതല്ല, ഭൂമിയില് അവന് ( അല്ലാഹു ) അറിയാത്ത ഒരു കാര്യത്തെപ്പറ്റി നിങ്ങള് അവന്ന് പറഞ്ഞറിയിച്ച് കൊടുക്കുകയാണോ? അതല്ല, ( നിങ്ങള് പറയുന്നത് ) ഉപരിപ്ലവമായ ഒരു സംസാരമാണോ ? അല്ല, സത്യനിഷേധികള്ക്ക് അവരുടെ കുതന്ത്രം അലംകൃതമായി തോന്നിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ( ശരിയായ ) മാര്ഗത്തില് നിന്ന് അവര് തട്ടിത്തിരിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു. അല്ലാഹു വല്ലവനെയും ദുര്മാര്ഗത്തിലാക്കുന്ന പക്ഷം അവനെ നേര്വഴിയിലാക്കാന് ആരുമില്ല.
34. അവര്ക്ക് ഇഹലോകജീവിതത്തില് ശിക്ഷയുണ്ടായിരിക്കും. പരലോകശിക്ഷയാകട്ടെ ഏറ്റവും വിഷമമേറിയതു തന്നെയായിരിക്കും. അവര്ക്ക് അല്ലാഹുവിന്റെ ശിക്ഷയില് നിന്ന് ( തങ്ങളെ ) കാത്തുരക്ഷിക്കാന് ആരുമില്ല.
35. സൂക്ഷ്മത പാലിക്കുന്നവര്ക്ക് വാഗ്ദാനം ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുള്ള സ്വര്ഗത്തിന്റെ അവസ്ഥ ( ഇതത്രെ: ) അതിന്റെ താഴ്ഭാഗത്ത് കൂടി അരുവികള് ഒഴുകിക്കൊണ്ടിരിക്കും. അതിലെ കനികളും അതിലെ തണലും ശാശ്വതമായിരിക്കും. അതത്രെ സൂക്ഷ്മത പാലിച്ചവരുടെ പര്യവസാനം. സത്യനിഷേധികളുടെ പര്യവസാനം നരകമാകുന്നു.
36. നാം ( മുമ്പ് ) വേദഗ്രന്ഥം നല്കിയിട്ടുള്ളതാര്ക്കാണോ അവര് നിനക്ക് അവതരിപ്പിക്കപ്പെട്ടതില് ( ഖുര്ആനില് ) സന്തോഷം കൊള്ളുന്നു. ആ കക്ഷികളുടെ കൂട്ടത്തില് തന്നെ അതിന്റെ ചില ഭാഗം നിഷേധിക്കുന്നവരുമുണ്ട്. പറയുക: അല്ലാഹുവെ ഞാന് ആരാധിക്കണമെന്നും, അവനോട് ഞാന് പങ്കുചേര്ക്കരുത് എന്നും മാത്രമാണ് ഞാന് കല്പിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ളത്. അവനിലേക്കാണ് ഞാന് ക്ഷണിക്കുന്നത്. അവനിലേക്ക് തന്നെയാണ് എന്റെ മടക്കവും.
37. അപ്രകാരം ഇതിനെ ( ഖുര്ആനിനെ ) അറബിഭാഷയിലുള്ള ഒരു ന്യായപ്രമാണമായി നാം അവതരിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു. നിനക്ക് അറിവ് വന്നുകിട്ടിയതിന് ശേഷം അവരുടെ തന്നിഷ്ടങ്ങളെ നീ പിന്പറ്റിയാല് അല്ലാഹുവിന്റെ ശിക്ഷയില് നിന്ന് രക്ഷിക്കുന്ന യാതൊരു രക്ഷാധികാരിയും, യാതൊരു കാവല്ക്കാരനും നിനക്ക് ഉണ്ടായിരിക്കുകയില്ല.
38. നിനക്ക് മുമ്പും നാം ദൂതന്മാരെ നിയോഗിച്ചിട്ടുണ്ട്. അവര്ക്ക് നാം ഭാര്യമാരെയും സന്താനങ്ങളെയും നല്കിയിട്ടുണ്ട്. ഒരു ദൂതന്നും അല്ലാഹുവിന്റെ അനുമതിയോട് കൂടിയല്ലാതെ യാതൊരു ദൃഷ്ടാന്തവും കൊണ്ടുവരാനാവില്ല. ഓരോ കാലാവധിക്കും ഓരോ ( പ്രമാണ ) ഗ്രന്ഥമുണ്ട്.
39. ല്ലാഹു താന് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് മായ്ച്ചുകളയുകയും ( താന് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് ) സ്ഥിരപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. മൂലഗ്രന്ഥം അവന്റെ പക്കലുള്ളതാണ്.
40. നാം അവര്ക്ക് മുന്നറിയിപ്പ് നല്കുന്നതില് ( ശിക്ഷാനടപടികളില് ) ചിലത് നിനക്ക് നാം കാണിച്ചുതരികയോ, അല്ലെങ്കില് ( അതിനു മുമ്പ് ) നിന്റെ ജീവിതം നാം അവസാനിപ്പിക്കുകയോ ചെയ്യുന്ന പക്ഷം ( ഇത് രണ്ടില് ഏതാണ് സംഭവിക്കുന്നതെങ്കിലും ) നിന്റെ മേല് പ്രബോധന ബാധ്യത മാത്രമേയുള്ളൂ. ( അവരുടെ കണക്കു ) നോക്കുന്ന ബാധ്യത നമുക്കാകുന്നു.
41. നാം ( അവരുടെ ) ഭൂമിയില് ചെന്ന് അതിന്റെ നാനാവശങ്ങളില് നിന്ന് അതിനെ ചുരുക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത് അവര് കണ്ടില്ലേ ? അല്ലാഹു വിധിക്കുന്നു. അവന്റെ വിധി ഭേദഗതി ചെയ്യാന് ആരും തന്നെയില്ല. അവന് അതിവേഗത്തില് കണക്ക് നോക്കുന്നവനത്രെ.
42. ഇവരുടെ മുമ്പുള്ളവരും തന്ത്രം പ്രയോഗിച്ചിട്ടുണ്ട്. എന്നാല് മുഴുവന് തന്ത്രവും അല്ലാഹുവിന്നാണുള്ളത്. ഓരോ വ്യക്തിയും പ്രവര്ത്തിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുന്നത് അവര് അറിയുന്നു. ലോകത്തിന്റെ പര്യവസാനം ആര്ക്ക് അനുകൂലമാണെന്ന് സത്യനിഷേധികള് അറിഞ്ഞ് കൊള്ളും.
43. നീ ( ദൈവത്താല് ) നിയോഗിക്കപ്പെട്ടവനല്ലെന്ന് സത്യനിഷേധികള് പറയുന്നു. പറയുക: എനിക്കും നിങ്ങള്ക്കുമിടയില് സാക്ഷിയായി അല്ലാഹു മതി. ആരുടെ പക്കലാണോ വേദവിജ്ഞാനമുള്ളത് അവരും മതി.
بسم الله الرحمن الرحيم
المر تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ وَالَّذِيَ أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ الْحَقُّ وَلَـكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يُؤْمِنُونَ
اللّهُ الَّذِي رَفَعَ السَّمَاوَاتِ بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي لأَجَلٍ مُّسَمًّى يُدَبِّرُ الأَمْرَ يُفَصِّلُ الآيَاتِ لَعَلَّكُم بِلِقَاء رَبِّكُمْ تُوقِنُونَ
وَهُوَ الَّذِي مَدَّ الأَرْضَ وَجَعَلَ فِيهَا رَوَاسِيَ وَأَنْهَارًا وَمِن كُلِّ الثَّمَرَاتِ جَعَلَ فِيهَا زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ يُغْشِي اللَّيْلَ النَّهَارَ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ
وَفِي الأَرْضِ قِطَعٌ مُّتَجَاوِرَاتٌ وَجَنَّاتٌ مِّنْ أَعْنَابٍ وَزَرْعٌ وَنَخِيلٌ صِنْوَانٌ وَغَيْرُ صِنْوَانٍ يُسْقَى بِمَاء وَاحِدٍ وَنُفَضِّلُ بَعْضَهَا عَلَى بَعْضٍ فِي الأُكُلِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ
وَإِن تَعْجَبْ فَعَجَبٌ قَوْلُهُمْ أَئِذَا كُنَّا تُرَابًا أَئِنَّا لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ أُوْلَـئِكَ الَّذِينَ كَفَرُواْ بِرَبِّهِمْ وَأُوْلَئِكَ الأَغْلاَلُ فِي أَعْنَاقِهِمْ وَأُوْلَـئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدونَ
وَيَسْتَعْجِلُونَكَ بِالسَّيِّئَةِ قَبْلَ الْحَسَنَةِ وَقَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِمُ الْمَثُلاَتُ وَإِنَّ رَبَّكَ لَذُو مَغْفِرَةٍ لِّلنَّاسِ عَلَى ظُلْمِهِمْ وَإِنَّ رَبَّكَ لَشَدِيدُ الْعِقَابِ
وَيَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْلآ أُنزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِّن رَّبِّهِ إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ
اللّهُ يَعْلَمُ مَا تَحْمِلُ كُلُّ أُنثَى وَمَا تَغِيضُ الأَرْحَامُ وَمَا تَزْدَادُ وَكُلُّ شَيْءٍ عِندَهُ بِمِقْدَارٍ
عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ الْكَبِيرُ الْمُتَعَالِ
سَوَاء مِّنكُم مَّنْ أَسَرَّ الْقَوْلَ وَمَن جَهَرَ بِهِ وَمَنْ هُوَ مُسْتَخْفٍ بِاللَّيْلِ وَسَارِبٌ بِالنَّهَارِ
لَهُ مُعَقِّبَاتٌ مِّن بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ يَحْفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِ اللّهِ إِنَّ اللّهَ لاَ يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُواْ مَا بِأَنْفُسِهِمْ وَإِذَا أَرَادَ اللّهُ بِقَوْمٍ سُوءًا فَلاَ مَرَدَّ لَهُ وَمَا لَهُم مِّن دُونِهِ مِن وَالٍ
هُوَ الَّذِي يُرِيكُمُ الْبَرْقَ خَوْفًا وَطَمَعًا وَيُنْشِىءُ السَّحَابَ الثِّقَالَ
وَيُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ وَالْمَلاَئِكَةُ مِنْ خِيفَتِهِ وَيُرْسِلُ الصَّوَاعِقَ فَيُصِيبُ بِهَا مَن يَشَاء وَهُمْ يُجَادِلُونَ فِي اللّهِ وَهُوَ شَدِيدُ الْمِحَالِ
لَهُ دَعْوَةُ الْحَقِّ وَالَّذِينَ يَدْعُونَ مِن دُونِهِ لاَ يَسْتَجِيبُونَ لَهُم بِشَيْءٍ إِلاَّ كَبَاسِطِ كَفَّيْهِ إِلَى الْمَاء لِيَبْلُغَ فَاهُ وَمَا هُوَ بِبَالِغِهِ وَمَا دُعَاء الْكَافِرِينَ إِلاَّ فِي ضَلاَلٍ
وَلِلّهِ يَسْجُدُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ طَوْعًا وَكَرْهًا وَظِلالُهُم بِالْغُدُوِّ وَالآصَالِ
قُلْ مَن رَّبُّ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ قُلِ اللّهُ قُلْ أَفَاتَّخَذْتُم مِّن دُونِهِ أَوْلِيَاء لاَ يَمْلِكُونَ لِأَنفُسِهِمْ نَفْعًا وَلاَ ضَرًّا قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الأَعْمَى وَالْبَصِيرُ أَمْ هَلْ تَسْتَوِي الظُّلُمَاتُ وَالنُّورُ أَمْ جَعَلُواْ لِلّهِ شُرَكَاء خَلَقُواْ كَخَلْقِهِ فَتَشَابَهَ الْخَلْقُ عَلَيْهِمْ قُلِ اللّهُ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ وَهُوَ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ
أَنزَلَ مِنَ السَّمَاء مَاء فَسَالَتْ أَوْدِيَةٌ بِقَدَرِهَا فَاحْتَمَلَ السَّيْلُ زَبَدًا رَّابِيًا وَمِمَّا يُوقِدُونَ عَلَيْهِ فِي النَّارِ ابْتِغَاء حِلْيَةٍ أَوْ مَتَاعٍ زَبَدٌ مِّثْلُهُ كَذَلِكَ يَضْرِبُ اللّهُ الْحَقَّ وَالْبَاطِلَ فَأَمَّا الزَّبَدُ فَيَذْهَبُ جُفَاء وَأَمَّا مَا يَنفَعُ النَّاسَ فَيَمْكُثُ فِي الأَرْضِ كَذَلِكَ يَضْرِبُ اللّهُ الأَمْثَالَ
لِلَّذِينَ اسْتَجَابُواْ لِرَبِّهِمُ الْحُسْنَى وَالَّذِينَ لَمْ يَسْتَجِيبُواْ لَهُ لَوْ أَنَّ لَهُم مَّا فِي الأَرْضِ جَمِيعًا وَمِثْلَهُ مَعَهُ لاَفْتَدَوْاْ بِهِ أُوْلَـئِكَ لَهُمْ سُوءُ الْحِسَابِ وَمَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمِهَادُ
أَفَمَن يَعْلَمُ أَنَّمَا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَبِّكَ الْحَقُّ كَمَنْ هُوَ أَعْمَى إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُوْلُواْ الأَلْبَابِ
الَّذِينَ يُوفُونَ بِعَهْدِ اللّهِ وَلاَ يِنقُضُونَ الْمِيثَاقَ
وَالَّذِينَ يَصِلُونَ مَا أَمَرَ اللّهُ بِهِ أَن يُوصَلَ وَيَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ وَيَخَافُونَ سُوءَ الحِسَابِ
وَالَّذِينَ صَبَرُواْ ابْتِغَاء وَجْهِ رَبِّهِمْ وَأَقَامُواْ الصَّلاَةَ وَأَنفَقُواْ مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلاَنِيَةً وَيَدْرَؤُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ أُوْلَئِكَ لَهُمْ عُقْبَى الدَّارِ
جَنَّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَهَا وَمَنْ صَلَحَ مِنْ آبَائِهِمْ وَأَزْوَاجِهِمْ وَذُرِّيَّاتِهِمْ وَالمَلاَئِكَةُ يَدْخُلُونَ عَلَيْهِم مِّن كُلِّ بَابٍ
سَلاَمٌ عَلَيْكُم بِمَا صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ
وَالَّذِينَ يَنقُضُونَ عَهْدَ اللّهِ مِن بَعْدِ مِيثَاقِهِ وَيَقْطَعُونَ مَآ أَمَرَ اللّهُ بِهِ أَن يُوصَلَ وَيُفْسِدُونَ فِي الأَرْضِ أُوْلَئِكَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوءُ الدَّارِ
اللّهُ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاء وَيَقَدِرُ وَفَرِحُواْ بِالْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا فِي الآخِرَةِ إِلاَّ مَتَاعٌ
وَيَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْلاَ أُنزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِّن رَّبِّهِ قُلْ إِنَّ اللّهَ يُضِلُّ مَن يَشَاء وَيَهْدِي إِلَيْهِ مَنْ أَنَابَ
الَّذِينَ آمَنُواْ وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُم بِذِكْرِ اللّهِ أَلاَ بِذِكْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ
الَّذِينَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ طُوبَى لَهُمْ وَحُسْنُ مَآبٍ
كَذَلِكَ أَرْسَلْنَاكَ فِي أُمَّةٍ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهَا أُمَمٌ لِّتَتْلُوَ عَلَيْهِمُ الَّذِيَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ وَهُمْ يَكْفُرُونَ بِالرَّحْمَـنِ قُلْ هُوَ رَبِّي لا إِلَـهَ إِلاَّ هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ مَتَابِ
وَلَوْ أَنَّ قُرْآنًا سُيِّرَتْ بِهِ الْجِبَالُ أَوْ قُطِّعَتْ بِهِ الأَرْضُ أَوْ كُلِّمَ بِهِ الْمَوْتَى بَل لِّلّهِ الأَمْرُ جَمِيعًا أَفَلَمْ يَيْأَسِ الَّذِينَ آمَنُواْ أَن لَّوْ يَشَاء اللّهُ لَهَدَى النَّاسَ جَمِيعًا وَلاَ يَزَالُ الَّذِينَ كَفَرُواْ تُصِيبُهُم بِمَا صَنَعُواْ قَارِعَةٌ أَوْ تَحُلُّ قَرِيبًا مِّن دَارِهِمْ حَتَّى يَأْتِيَ وَعْدُ اللّهِ إِنَّ اللّهَ لاَ يُخْلِفُ الْمِيعَادَ
وَلَقَدِ اسْتُهْزِىءَ بِرُسُلٍ مِّن قَبْلِكَ فَأَمْلَيْتُ لِلَّذِينَ كَفَرُواْ ثُمَّ أَخَذْتُهُمْ فَكَيْفَ كَانَ عِقَابِ
أَفَمَنْ هُوَ قَآئِمٌ عَلَى كُلِّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ وَجَعَلُواْ لِلّهِ شُرَكَاء قُلْ سَمُّوهُمْ أَمْ تُنَبِّئُونَهُ بِمَا لاَ يَعْلَمُ فِي الأَرْضِ أَم بِظَاهِرٍ مِّنَ الْقَوْلِ بَلْ زُيِّنَ لِلَّذِينَ كَفَرُواْ مَكْرُهُمْ وَصُدُّواْ عَنِ السَّبِيلِ وَمَن يُضْلِلِ اللّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ
لَّهُمْ عَذَابٌ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَلَعَذَابُ الآخِرَةِ أَشَقُّ وَمَا لَهُم مِّنَ اللّهِ مِن وَاقٍ
مَّثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ أُكُلُهَا دَآئِمٌ وِظِلُّهَا تِلْكَ عُقْبَى الَّذِينَ اتَّقَواْ وَّعُقْبَى الْكَافِرِينَ النَّارُ
وَالَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَفْرَحُونَ بِمَا أُنزِلَ إِلَيْكَ وَمِنَ الأَحْزَابِ مَن يُنكِرُ بَعْضَهُ قُلْ إِنَّمَا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللّهَ وَلا أُشْرِكَ بِهِ إِلَيْهِ أَدْعُو وَإِلَيْهِ مَآبِ
وَكَذَلِكَ أَنزَلْنَاهُ حُكْمًا عَرَبِيًّا وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءهُم بَعْدَ مَا جَاءكَ مِنَ الْعِلْمِ مَا لَكَ مِنَ اللّهِ مِن وَلِيٍّ وَلاَ وَاقٍ
وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلاً مِّن قَبْلِكَ وَجَعَلْنَا لَهُمْ أَزْوَاجًا وَذُرِّيَّةً وَمَا كَانَ لِرَسُولٍ أَن يَأْتِيَ بِآيَةٍ إِلاَّ بِإِذْنِ اللّهِ لِكُلِّ أَجَلٍ كِتَابٌ
يَمْحُو اللّهُ مَا يَشَاء وَيُثْبِتُ وَعِندَهُ أُمُّ الْكِتَابِ
وَإِن مَّا نُرِيَنَّكَ بَعْضَ الَّذِي نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّيَنَّكَ فَإِنَّمَا عَلَيْكَ الْبَلاَغُ وَعَلَيْنَا الْحِسَابُ
أَوَلَمْ يَرَوْاْ أَنَّا نَأْتِي الأَرْضَ نَنقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا وَاللّهُ يَحْكُمُ لاَ مُعَقِّبَ لِحُكْمِهِ وَهُوَ سَرِيعُ الْحِسَابِ
وَقَدْ مَكَرَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَلِلّهِ الْمَكْرُ جَمِيعًا يَعْلَمُ مَا تَكْسِبُ كُلُّ نَفْسٍ وَسَيَعْلَمُ الْكُفَّارُ لِمَنْ عُقْبَى الدَّارِ
وَيَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَسْتَ مُرْسَلاً قُلْ كَفَى بِاللّهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ وَمَنْ عِندَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ
THE THUNDER, CHAPTER NO. 013
With the Name of Allah, the Merciful Benefactor, The Merciful Redeemer
013.001 A.L.M.R. These are the signs (or verses) of the Book: that which hath been revealed unto thee from thy Lord is the Truth; but most men believe not.
013.002 Allah is He Who raised the heavens without any pillars that ye can see; is firmly established on the throne (of authority); He has subjected the sun and the moon (to his Law)! Each one runs (its course) for a term appointed. He doth regulate all affairs, explaining the signs in detail, that ye may believe with certainty in the meeting with your Lord.
013.003 And it is He who spread out the earth, and set thereon mountains standing firm and (flowing) rivers: and fruit of every kind He made in pairs, two and two: He draweth the night as a veil o’er the Day. Behold, verily in these things there are signs for those who consider!
013.004 And in the earth are tracts (diverse though) neighbouring, and gardens of vines and fields sown with corn, and palm trees - growing out of single roots or otherwise: watered with the same water, yet some of them We make more excellent than others to eat. Behold, verily in these things there are signs for those who understand!
013.005 If thou dost marvel (at their want of faith), strange is their saying: "When we are (actually) dust, shall we indeed then be in a creation renewed?" They are those who deny their Lord! They are those round whose necks will be yokes (of servitude): they will be Companions of the Fire, to dwell therein (for aye)!
013.006 They ask thee to hasten on the evil in preference to the good: Yet have come to pass, before them, (many) exemplary punishments! But verily thy Lord is full of forgiveness for mankind for their wrong-doing, and verily thy Lord is (also) strict in punishment.
013.007 And the Unbelievers say: "Why is not a sign sent down to him from his Lord?" But thou art truly a warner, and to every people a guide.
013.008 Allah doth know what every female (womb) doth bear, by how much the wombs fall short (of their time or number) or do exceed. Every single thing is before His sight, in (due) proportion.
013.009 He knoweth the unseen and that which is open: He is the Great, the Most High.
013.010 It is the same (to Him) whether any of you conceal his speech or declare it openly; whether he lie hid by night or walk forth freely by day.
013.011 For each (such person) there are (angels) in succession, before and behind him: They guard him by command of Allah. Verily never will Allah change the condition of a people until they change it themselves (with their own souls). But when (once) Allah willeth a people’s punishment, there can be no turning it back, nor will they find, besides Him, any to protect.
013.012 It is He Who doth show you the lightning, by way both of fear and of hope:
It is He Who doth raise up the clouds, heavy with (fertilising) rain!
013.013 Nay, thunder repeateth His praises, and so do the angels, with awe: He flingeth the loud-voiced thunder-bolts, and therewith He striketh whomsoever He will..yet these (are the men) who (dare to) dispute about Allah, with the strength of His power (supreme)!
013.014 For Him (alone) is prayer in Truth: any others that they call upon besides Him hear them no more than if they were to stretch forth their hands for water to reach their mouths but it reaches them not: for the prayer of those without Faith is nothing but (futile) wandering (in the mind).
013.015 Whatever beings there are in the heavens and the earth do prostrate themselves to Allah (Acknowledging subjection),- with good-will or in spite of themselves: so do their shadows in the morning and evenings.
013.016 Say: "Who is the Lord and Sustainer of the heavens and the earth?" Say: "(It is) Allah." Say: "Do ye then take (for worship) protectors other than Him, such as have no power either for good or for harm to themselves?" Say: "Are the blind equal with those who see? Or the depths of darkness equal with light?" Or do they assign to Allah partners who have created (anything) as He has created, so that the creation seemed to them similar? Say: "Allah is the Creator of all things: He is the One, the Supreme and Irresistible."
013.017 He sends down water from the skies, and the channels flow, each according to its measure: But the torrent bears away to foam that mounts up to the surface. Even so, from that (ore) which they heat in the fire, to make ornaments or utensils therewith, there is a scum likewise. Thus doth Allah (by parables) show forth Truth and Vanity. For the scum disappears like forth cast out; while that which is for the good of mankind remains on the earth. Thus doth Allah set forth parables.
013.018 For those who respond to their Lord, are (all) good things. But those who respond not to Him,- Even if they had all that is in the heavens and on earth, and as much more, (in vain) would they offer it for ransom. For them will the reckoning be terrible: their abode will be Hell,- what a bed of misery!
013.019 Is then one who doth know that that which hath been revealed unto thee from thy Lord is the Truth, like one who is blind? It is those who are endued with understanding that receive admonition;-
013.020 Those who fulfil the covenant of Allah and fail not in their plighted word;
013.021 Those who join together those things which Allah hath commanded to be joined, hold their Lord in awe, and fear the terrible reckoning;
013.022 Those who patiently persevere, seeking the countenance of their Lord;
Establish regular prayers; spend, out of (the gifts) We have bestowed for their
sustenance, secretly and openly; and turn off Evil with good: for such there is the
final attainment of the (eternal) home,-
013.023 Gardens of perpetual bliss: they shall enter there, as well as the righteous among their fathers, their spouses, and their offspring: and angels shall enter unto them from every gate (with the salutation):
013.024 "Peace unto you for that ye persevered in patience! Now how excellent is the final home!"
013.025 But those who break the Covenant of Allah, after having plighted their word thereto, and cut asunder those things which Allah has commanded to be joined, and work mischief in the land;- on them is the curse; for them is the terrible home!
013.026 Allah doth enlarge, or grant by (strict) measure, the sustenance (which He giveth) to whomso He pleaseth. (The wordly) rejoice in the life of this world: But the life of this world is but little comfort in the Hereafter.
013.027 The Unbelievers say: "Why is not a sign sent down to him from his Lord?"
Say: "Truly Allah leaveth, to stray, whom He will; But He guideth to Himself those
who turn to Him in penitence,-
013.028 "Those who believe, and whose hearts find satisfaction in the remembrance of Allah: for without doubt in the remembrance of Allah do hearts find satisfaction.
013.029 "For those who believe and work righteousness, is (every) blessedness, and a beautiful place of (final) return."
013.030 Thus have we sent thee amongst a People before whom (long since) have (other) Peoples (gone and) passed away; in order that thou mightest rehearse unto them what We send down unto thee by inspiration; yet do they reject (Him), the Most Gracious! Say: "He is my Lord! There is no god but He! On Him is my trust, and to Him do I turn!"
013.031 If there were a Qur’an with which mountains were moved, or the earth were cloven asunder, or the dead were made to speak, (this would be the one!) But, truly, the command is with Allah in all things! Do not the Believers know, that, had Allah (so) willed, He could have guided all mankind (to the right)? But the Unbelievers,- never will disaster cease to seize them for their (ill) deeds, or to settle close to their homes, until the promise of Allah come to pass, for, verily, Allah will not fail in His promise.
013.032 Mocked were (many) apostles before thee: but I granted respite to the unbelievers, and finally I punished them: Then how (terrible) was my requital!
013.033 Is then He who standeth over every soul (and knoweth) all that it doth, (like any others)? And yet they ascribe partners to Allah. Say: "But name them! is it that ye will inform Him of something he knoweth not on earth, or is it (just) a show of words?" Nay! to those who believe not, their pretence seems pleasing, but they are kept back (thereby) from the path. And those whom Allah leaves to stray, no one can guide.
013.034 For them is a penalty in the life of this world, but harder, truly, is the penalty of the Hereafter: and defender have they none against Allah.
013.035 The parable of the Garden which the righteous are promised!- beneath it flow rivers: perpetual is the enjoyment thereof and the shade therein: such is the end of the Righteous; and the end of Unbelievers in the Fire.
013.036 Those to whom We have given the Book rejoice at what hath been revealed unto thee: but there are among the clans those who reject a part thereof. Say: "I am commanded to worship Allah, and not to join partners with Him. Unto Him do I call, and unto Him is my return."
013.037 Thus have We revealed it to be a judgment of authority in Arabic. Wert thou to follow their (vain) desires after the knowledge which hath reached thee, then wouldst thou find neither protector nor defender against Allah.
013.038 We did send apostles before thee, and appointed for them wives and children: and it was never the part of an apostle to bring a sign except as Allah permitted (or commanded). For each period is a Book (revealed).
013.039 Allah doth blot out or confirm what He pleaseth: with Him is the Mother of the Book.
013.040 Whether We shall show thee (within thy life-time) part of what we promised them or take to ourselves thy soul (before it is all accomplished),- thy duty is to make (the Message) reach them: it is our part to call them to account.
013.041 See they not that We gradually reduce the land (in their control) from its outlying borders? (Where) Allah commands, there is none to put back His Command: and He is swift in calling to account.
013.042 Those before them did (also) devise plots; but in all things the master-planning is Allah’s He knoweth the doings of every soul: and soon will the Unbelievers know who gets home in the end.
013.043 The Unbelievers say: "No apostle art thou." Say: "Enough for a witness between me and you is Allah, and such as have knowledge of the Book."
പരിശുദ്ധ ഖുര്ആന് അദ്ധ്യായം 013 റഅദ്
പരമകാരുണികനും കരുണാനിധിയുമായ അല്ലാഹുവിന്റെനാമത്തില്.
1.അലിഫ് ലാം മീം റാ. വേദഗ്രന്ഥത്തിലെ വചനങ്ങളത്രെ അവ. നിന്റെ രക്ഷിതാവിങ്കല് നിന്ന് നിനക്ക് അവതരിപ്പിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ളത് സത്യമാകുന്നു. പക്ഷെ, ജനങ്ങളിലധികപേരും വിശ്വസിക്കുന്നില്ല.
2.അല്ലാഹുവാകുന്നു നിങ്ങള്ക്ക് കാണാവുന്ന അവലംബങ്ങള് കൂടാതെ ആകാശങ്ങള് ഉയര്ത്തി നിര്ത്തിയവന്.പിന്നെ അവന് സിംഹാസനസ്ഥനാകുകയും, സൂര്യനെയും ചന്ദ്രനെയും കീഴ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു. എല്ലാം ഒരു നിശ്ചിത അവധി വരെ സഞ്ചരിക്കുന്നു. അവന് കാര്യം നിയന്ത്രിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. നിങ്ങളുടെ രക്ഷിതാവുമായി കണ്ടുമുട്ടുന്നതിനെപ്പറ്റി നിങ്ങള് ദൃഢബോധ്യമുള്ളവരായിരിക്കുന്നതിന് വേണ്ടി അവന് ദൃഷ്ടാന്തങ്ങള് വിവരിച്ചുതരുന്നു.
3.അവനാണ് ഭൂമിയെ വിശാലമാക്കുകയും, അതില് ഉറച്ചുനില്ക്കുന്ന പര്വ്വതങ്ങളും നദികളും ഉണ്ടാക്കുകയും ചെയ്തവന്. എല്ലാ ഫലവര്ഗങ്ങളില് നിന്നും അവനതില് ഈ രണ്ട് ഇണകളെ ഉണ്ടാക്കിയിരിക്കുന്നു. അവന് രാത്രിയെക്കൊണ്ട് പകലിനെ മൂടുന്നു. തീര്ച്ചയായും അതില് ചിന്തിക്കുന്ന ജനങ്ങള്ക്ക് ദൃഷ്ടാന്തങ്ങളുണ്ട്.
4.ഭൂമിയില് തൊട്ടുതൊട്ടു കിടക്കുന്ന ഖണ്ഡങ്ങളുണ്ട്. മുന്തിരിത്തോട്ടങ്ങളും കൃഷികളും, ഒരു മുരട്ടില് നിന്ന് പല ശാഖങ്ങളായി വളരുന്നതും, വേറെ വേറെ മുരടുകളില് നിന്ന് വളരുന്നതുമായ ഈന്തപ്പനകളും ഉണ്ട്. ഒരേ വെള്ളം കൊണ്ടാണ് അത് നനയ്ക്കപ്പെടുന്നത്. ഫലങ്ങളുടെ കാര്യത്തില് അവയില് ചിലതിനെ മറ്റു ചിലതിനെക്കാള് നാം മെച്ചപ്പെടുത്തുന്നു. തീര്ച്ചയായും അതില് ചിന്തിക്കുന്ന ജനങ്ങള്ക്ക് ദൃഷ്ടാന്തങ്ങളുണ്ട്.
5.നീ അത്ഭുതപ്പെടുന്നുവെങ്കില് അവരുടെ ഈ വാക്കത്രെ അത്ഭുതകരമായിട്ടുള്ളത്. ഞങ്ങള് മണ്ണായിക്കഴിഞ്ഞിട്ടോ? ഞങ്ങള് പുതുതായി സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുക തന്നെ ചെയ്യുമോ? അക്കൂട്ടരാണ് തങ്ങളുടെ രക്ഷിതാവില് അവിശ്വസിച്ചവര്. അക്കൂട്ടരാണ് കഴുത്തുകളില് വിലങ്ങുകളുള്ളവര്. അക്കുട്ടരാണ് നരകാവകാശികള്. അവരതില് നിത്യവാസികളായിരിക്കും.
6.( നബിയേ, ) നിന്നോട് അവര് നന്മയേക്കാള് മുമ്പായി തിന്മയ്ക്ക് ( ശിക്ഷയ്ക്ക് ) വേണ്ടി തിടുക്കം കൂട്ടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. അവരുടെ മുമ്പ് മാതൃകാപരമായ ശിക്ഷകള് കഴിഞ്ഞുപോയിട്ടുണ്ട് താനും. തീര്ച്ചയായും, നിന്റെ രക്ഷിതാവ് മനുഷ്യര് അക്രമം പ്രവര്ത്തിച്ചിട്ടുകൂടി അവര്ക്ക് പാപമോചനം നല്കുന്നവനത്രെ, തീര്ച്ചയായും നിന്റെ രക്ഷിതാവ് കഠിനമായി ശിക്ഷിക്കുന്നവനുമാണ്.
7. ( നബിയെ പരിഹസിച്ചുകൊണ്ട് ) സത്യനിഷേധികള് പറയുന്നു: ഇവന്റെ രക്ഷിതാവിങ്കല് നിന്ന് ഇവന്റെ മേല് എന്താണ് ഒരു ദൃഷ്ടാന്തം ഇറക്കപ്പെടാത്തത്? ( നബിയേ, ) നീ ഒരു മുന്നറിയിപ്പുകാരന് മാത്രമാകുന്നു. എല്ലാ ജനവിഭാഗത്തിനുമുണ്ട് ഒരു മാര്ഗദര്ശി.
8. ഓരോ സ്ത്രീയും ഗര്ഭം ധരിക്കുന്നതെന്തെന്ന് അല്ലാഹു അറിയുന്നു. ഗര്ഭാശയങ്ങള് കമ്മിവരുത്തുന്നതും വര്ദ്ധനവുണ്ടാക്കുന്നതും അവനറിയുന്നു. ഏതൊരുകാര്യവും അവന്റെ അടുക്കല് ഒരു നിശ്ചിത തോതനുസരിച്ചാകുന്നു.
9. അദൃശ്യത്തേയും ദൃശ്യത്തേയും അറിയുന്നവനും മഹാനും ഉന്നതനുമാകുന്നു അവന്.
10. നിങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തില് നിന്ന് രഹസ്യമായി സംസാരിച്ചവനും പരസ്യമായി സംസാരിച്ചവനും രാത്രിയില് ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്നവനും പകലില് പുറത്തിറങ്ങി നടക്കുന്നവനുമെല്ലാം ( അവനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ) സമമാകുന്നു.
11. മനുഷ്യന്ന് അവന്റെ മുമ്പിലൂടെയും പിന്നിലൂടെയും തുടരെത്തുടരെ വന്ന് കൊണ്ട് അല്ലാഹുവിന്റെ കല്പനപ്രകാരം അവനെ കാത്തുസൂക്ഷിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുന്നവര് ( മലക്കുകള് ) ഉണ്ട്. ഏതൊരു ജനതയും തങ്ങളുടെ സ്വന്തം നിലപാടുകളില് മാറ്റം വരുത്തുന്നത് വരെ അല്ലാഹു അവരുടെ സ്ഥിതിക്ക് വ്യത്യാസം വരുത്തുകയില്ല; തീര്ച്ച. ഒരു ജനതയ്ക്ക് വല്ല ദോഷവും വരുത്താന് അല്ലാഹു ഉദ്ദേശിച്ചാല് അത് തട്ടിമാറ്റാനാവില്ല. അവന്നു പുറമെ അവര്ക്ക് യാതൊരു രക്ഷാധികാരിയുമില്ല.
12. ഭയവും ആശയും ജനിപ്പിച്ച് കൊണ്ട് നിങ്ങള്ക്ക് മിന്നല്പിണര് കാണിച്ചുതരുന്നത് അവനത്രെ. ( ജല ) ഭാരമുള്ള മേഘങ്ങളെ അവന് ഉണ്ടാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
13. ഇടിനാദം അവനെ സ്തുതിക്കുന്നതോടൊപ്പം ( അവനെ ) പ്രകീര്ത്തിക്കുന്നു. അവനെപ്പറ്റിയുള്ള ഭയത്താല് മലക്കുകളും ( അവനെ പ്രകീര്ത്തിക്കുന്നു. ) അവന് ഇടിവാളുകള് അയക്കുകയും, താന് ഉദ്ദേശിക്കുന്നവര്ക്ക് അവ ഏല്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അവര്( അവിശ്വാസികള് ) അല്ലാഹുവിന്റെ കാര്യത്തില് തര്ക്കിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. അതിശക്തമായി തന്ത്രം പ്രയോഗിക്കുന്നവനത്രെ അവന്.
14. അവനോടുള്ളതുമാത്രമാണ് ന്യായമായ പ്രാര്ത്ഥന. അവന്നു പുറമെ ആരോടെല്ലാം അവര് പ്രാര്ത്ഥിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുന്നുവോ അവരാരും അവര്ക്ക് യാതൊരു ഉത്തരവും നല്കുന്നതല്ല. വെള്ളം തന്റെ വായില് ( തനിയെ ) വന്നെത്താന് വേണ്ടി തന്റെ ഇരുകൈകളും അതിന്റെ നേരെ നീട്ടിക്കാണിക്കുന്നവനെപ്പോലെ മാത്രമാകുന്നു അവര്. അത് ( വെള്ളം ) വായില് വന്നെത്തുകയില്ലല്ലോ. സത്യനിഷേധികളുടെ പ്രാര്ത്ഥന നഷ്ടത്തില് തന്നെയാകുന്നു.
15. അല്ലാഹുവിന്നാണ് ആകാശങ്ങളിലും ഭൂമിയിലും ഉള്ളവരെല്ലാം പ്രണാമം ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. സ്വമനസ്സോടെയും നിര്ബന്ധിതരായിട്ടും. പ്രഭാതങ്ങളിലും സായാഹ്നങ്ങളിലും അവരുടെ നിഴലുകളും ( അവന്ന് പ്രണാമം ചെയ്യുന്നു. )
16. ( നബിയേ, ) ചോദിക്കുക: ആരാണ് ആകാശങ്ങളുടെയും ഭൂമിയുടെയും രക്ഷിതാവ്? പറയുക: അല്ലാഹുവാണ്. പറയുക: എന്നിട്ടും അവന്നു പുറമെ അവരവര്ക്കു തന്നെ ഉപകാരമോ ഉപദ്രവമോ ചെയ്യാന് സ്വാധീനമില്ലാത്ത ചില രക്ഷാധികാരികളെ നിങ്ങള് സ്വീകരിച്ചിരിക്കുകയാണോ? പറയുക: അന്ധനും കാഴ്ചയുള്ളവനും തുല്യരാകുമോ? അഥവാ ഇരുട്ടുകളും വെളിച്ചവും തുല്യമാകുമോ? അതല്ല, അല്ലാഹുവിന് പുറമെ അവര് പങ്കാളികളാക്കി വെച്ചവര്, അവന് സൃഷ്ടിക്കുന്നത് പോലെത്തന്നെ സൃഷ്ടി നടത്തിയിട്ട് ( ഇരു വിഭാഗത്തിന്റെയും ) സൃഷ്ടികള് അവര്ക്ക് തിരിച്ചറിയാതാവുകയാണോ ഉണ്ടായത്? പറയുക: അല്ലാഹുവത്രെ എല്ലാ വസ്തുക്കളുടെയും സ്രഷ്ടാവ്. അവന് ഏകനും സര്വ്വാധിപതിയുമാകുന്നു.
17. അവന് ( അല്ലാഹു ) ആകാശത്ത് നിന്ന് വെള്ളം ചൊരിഞ്ഞു. എന്നിട്ട് താഴ്വരകളിലൂടെ അവയുടെ ( വലുപ്പത്തിന്റെ ) തോത് അനുസരിച്ച് വെള്ളമൊഴുകി. അപ്പോള് ആ ഒഴുക്ക് പൊങ്ങി നില്ക്കുന്ന നുരയെ വഹിച്ചുകൊണ്ടാണ് വന്നത്. വല്ല ആഭരണമോ ഉപകരണമോ ഉണ്ടാക്കാന് ആഗ്രഹിച്ച് കൊണ്ട് അവര് തീയിലിട്ടു കത്തിക്കുന്ന ലോഹത്തില് നിന്നും അത് പോലുള്ള നുരയുണ്ടാകുന്നു. അതു പോലെയാകുന്നു അല്ലാഹു സത്യത്തെയും അസത്യത്തെയും ഉപമിക്കുന്നത്. എന്നാല് ആ നുര ചവറായി പോകുന്നു. മനുഷ്യര്ക്ക് ഉപകാരമുള്ളതാകട്ടെ ഭൂമിയില് തങ്ങിനില്ക്കുന്നു. അപ്രകാരം അല്ലാഹു ഉപമകള് വിവരിക്കുന്നു.
18. തങ്ങളുടെ രക്ഷിതാവിന്റെ ആഹ്വാനം സ്വീകരിച്ചവര്ക്കാണ് ഏറ്റവും ഉത്തമമായ പ്രതിഫലമുള്ളത്. അവന്റെ ആഹ്വാനം സ്വീകരിക്കാത്തവരാകട്ടെ ഭൂമിയിലുള്ളത് മുഴുവനും, അതോടൊപ്പം അത്രയും കൂടിയും അവര്ക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നാല് പോലും ( തങ്ങളുടെ രക്ഷയ്ക്കു വേണ്ടി ) അതൊക്കെയും അവര് പ്രായശ്ചിത്തമായി നല്കുമായിരുന്നു. അവര്ക്കാണ് കടുത്ത വിചാരണയുള്ളത്. അവരുടെ സങ്കേതം നരകമത്രെ. ആ വാസസ്ഥലം എത്ര മോശം!
19. അപ്പോള് നിനക്ക് നിന്റെ രക്ഷിതാവിങ്കല് നിന്ന് അവതരിപ്പിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ളത് സത്യമാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കുന്ന ഒരാള് അന്ധനായിക്കഴിയുന്ന ഒരാളെപ്പോലെയാണോ? ബുദ്ധിമാന്മാര് മാത്രമേ ചിന്തിച്ച് മനസ്സിലാക്കുകയുള്ളൂ.
20. അല്ലാഹുവോടുള്ള ബാധ്യത നിറവേറ്റുകയും കരാര് ലംഘിക്കാതിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവരത്രെ അവര്.
21. കൂട്ടിയിണക്കപ്പെടാന് അല്ലാഹു കല്പിച്ചത് ( ബന്ധങ്ങള് ) കൂട്ടിയിണക്കുകയും, തങ്ങളുടെ രക്ഷിതാവിനെ പേടിക്കുകയും കടുത്ത വിചാരണയെ ഭയപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നവര്.
22. തങ്ങളുടെ രക്ഷിതാവിന്റെ പ്രീതി ആഗ്രഹിച്ച് കൊണ്ട് ക്ഷമ കൈക്കൊള്ളുകയും, നമസ്കാരം മുറപോലെ നിര്വഹിക്കുകയും, നാം നല്കിയിട്ടുള്ളതില് നിന്ന് രഹസ്യമായും പരസ്യമായും ചെലവഴിക്കുകയും, തിന്മയെ നന്മ കൊണ്ട് തടുക്കുകയും ചെയ്യുന്നവര്. അത്തരക്കാര്ക്ക് അനുകൂലമത്രെ ലോകത്തിന്റെ പര്യവസാനം.
23. അതായത്, സ്ഥിരവാസത്തിനുള്ള സ്വര്ഗത്തോപ്പുകള്. അവരും, അവരുടെ പിതാക്കളില് നിന്നും, ഇണകളില് നിന്നും സന്തതികളില് നിന്നും സദ്വൃത്തരായിട്ടുള്ളവരും അതില് പ്രവേശിക്കുന്നതാണ്. മലക്കുകള് എല്ലാ വാതിലിലൂടെയും അവരുടെ അടുക്കല് കടന്നുവന്നിട്ട് പറയും:
24. നിങ്ങള് ക്ഷമ കൈക്കൊണ്ടതിനാല് നിങ്ങള്ക്ക് സമാധാനം! അപ്പോള് ലോകത്തിന്റെ പര്യവസാനം എത്ര നല്ലത്!
25. അല്ലാഹുവോടുള്ള ബാധ്യത ഉറപ്പിച്ചതിന് ശേഷം ലംഘിക്കുകയും, കൂട്ടിയിണക്കപ്പെടാന് അല്ലാഹു കല്പിച്ചതിനെ ( ബന്ധങ്ങളെ ) അറുത്ത് കളയുകയും, ഭൂമിയില് കുഴപ്പമുണ്ടാക്കുകയും ചെയ്യുന്നവരാരോ അവര്ക്കാണ് ശാപം. അവര്ക്കാണ് ചീത്ത ഭവനം.
26. അല്ലാഹു അവന് ഉദ്ദേശിക്കുന്ന ചിലര്ക്ക് ഉപജീവനം വിശാലമാക്കുകയും ( മറ്റു ചിലര്ക്ക് അത് ) പരിമിതപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. അവര് ഇഹലോകജീവിതത്തില് സന്തോഷമടഞ്ഞിരിക്കുന്നു. പരലോകത്തെ അപേക്ഷിച്ച് ഇഹലോകജീവിതം ( നിസ്സാരമായ ) ഒരു സുഖാനുഭവം മാത്രമാകുന്നു.
27. അവിശ്വസിച്ചവര് ( നബിയെപറ്റി ) പറയുന്നു: ഇവന്റെ മേല് എന്തുകൊണ്ടാണ് ഇവന്റെ രക്ഷിതാവിങ്കല് നിന്ന് വല്ല ദൃഷ്ടാന്തവും ഇറക്കപ്പെടാത്തത്? ( നബിയേ, ) പറയുക: തീര്ച്ചയായും അല്ലാഹു താന് ഉദ്ദേശിക്കുന്നവരെ വഴികേടിലാക്കുന്നു. പശ്ചാത്തപിച്ച് മടങ്ങിയവരെ തന്റെ മാര്ഗത്തിലേക്ക് അവന് നയിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
28. അതായത് വിശ്വസിക്കുകയും അല്ലാഹുവെ പറ്റിയുള്ള ഓര്മ കൊണ്ട് മനസ്സുകള് ശാന്തമായിത്തീരുകയും ചെയ്യുന്നവരെ. ശ്രദ്ധിക്കുക; അല്ലാഹുവെപ്പറ്റിയുള്ള ഓര്മ കൊണ്ടത്രെ മനസ്സുകള് ശാന്തമായിത്തീരുന്നത്.
29. വിശ്വസിക്കുകയും, സല്കര്മ്മങ്ങള് പ്രവര്ത്തിക്കുകയും ചെയ്തവരാരോ അവര്ക്കാണ് മംഗളം! മടങ്ങിച്ചെല്ലാനുള്ള നല്ല സങ്കേതവും ( അവര്ക്കു തന്നെ. )
30. അപ്രകാരം നിന്നെ നാം ഒരു സമുദായത്തില് ദൂതനായി നിയോഗിച്ചിരിക്കുന്നു. അതിന്നു മുമ്പ് പല സമുദായങ്ങളും കഴിഞ്ഞുപോയിട്ടുണ്ട്. നിനക്ക് നാം ദിവ്യസന്ദേശമായി നല്കിയിട്ടുള്ളത് അവര്ക്ക് ഓതികേള്പിക്കുവാന് വേണ്ടിയാണ് ( നിന്നെ നിയോഗിച്ചത്. ) അവരാകട്ടെ, പരമകാരുണികനായ ദൈവത്തില് അവിശ്വസിക്കുന്നു. പറയുക: അവനാണ് എന്റെ രക്ഷിതാവ്. അവനല്ലാതെ യാതൊരു ദൈവവുമില്ല. അവന്റെ മേലാണ് ഞാന് ഭരമേല്പിച്ചിരിക്കുന്നത്. അവനിലേക്കാണ് എന്റെ മടക്കം.
31. പാരായണം ചെയ്യപ്പെടുന്ന ഒരു ഗ്രന്ഥം മൂലം പര്വ്വതങ്ങള് നടത്തപ്പെടുകയോ, അല്ലെങ്കില് അതു കാരണമായി ഭൂമി തുണ്ടംതുണ്ടമായി മുറിക്കപ്പെടുകയോ, അല്ലെങ്കില് അതുമുഖേന മരിച്ചവരോട് സംസാരിക്കപ്പെടുകയോ ചെയ്തിരുന്നെങ്കില് പോലും ( അവര് വിശ്വസിക്കുമായിരുന്നില്ല. ) എന്നാല് കാര്യം മുഴുവന് അല്ലാഹുവിന്റെ നിയന്ത്രണത്തിലത്രെ. അപ്പോള് അല്ലാഹു ഉദ്ദേശിച്ചിരുന്നുവെങ്കില് മനുഷ്യരെ മുഴുവന് അവന് നേര്വഴിയിലാക്കുമായിരുന്നുവെന്ന് സത്യവിശ്വാസികള് മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ലേ? സത്യനിഷേധികള്ക്ക് തങ്ങള് പ്രവര്ത്തിച്ചതിന്റെ ഫലമായി ഏതെങ്കിലും അത്യാപത്ത് ബാധിച്ച് കൊണേ്ടയിരിക്കുന്നതാണ്. അല്ലെങ്കില് അവരുടെ താമസസ്ഥലത്തിനടുത്തു തന്നെ അത് ( ശിക്ഷ ) വന്നിറങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കും; അല്ലാഹുവിന്റെ വാഗ്ദത്തം വന്നെത്തുന്നത് വരെ. അല്ലാഹു വാഗ്ദാനം ലംഘിക്കുകയില്ല; തീര്ച്ച.
32. തീര്ച്ചയായും നിനക്കു മുമ്പും ദൂതന്മാര് പരിഹസിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. അപ്പോള് അവിശ്വസിച്ചവര്ക്ക് ഞാന് സമയം നീട്ടികൊടുക്കുകയും, പിന്നീട് അവരെ ഞാന് പിടികൂടുകയും ചെയ്തു. അപ്പോള് എന്റെ ശിക്ഷ എങ്ങനെയായിരുന്നു!
33. പ്പോള് ഓരോ വ്യക്തിയും പ്രവര്ത്തിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന കാര്യത്തിനു മേല്നോട്ടം വഹിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നവന് ( അല്ലാഹു ) ( യാതൊന്നും അറിയാത്തവരെപ്പോലെയാണോ? ) അവര് അല്ലാഹുവിന് പങ്കാളികളെ ആക്കിയിരിക്കുന്നു. ( നബിയേ, ) പറയുക: നിങ്ങള് അവരുടെ പേരൊന്നു പറഞ്ഞുതരൂ, അതല്ല, ഭൂമിയില് അവന് ( അല്ലാഹു ) അറിയാത്ത ഒരു കാര്യത്തെപ്പറ്റി നിങ്ങള് അവന്ന് പറഞ്ഞറിയിച്ച് കൊടുക്കുകയാണോ? അതല്ല, ( നിങ്ങള് പറയുന്നത് ) ഉപരിപ്ലവമായ ഒരു സംസാരമാണോ ? അല്ല, സത്യനിഷേധികള്ക്ക് അവരുടെ കുതന്ത്രം അലംകൃതമായി തോന്നിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ( ശരിയായ ) മാര്ഗത്തില് നിന്ന് അവര് തട്ടിത്തിരിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു. അല്ലാഹു വല്ലവനെയും ദുര്മാര്ഗത്തിലാക്കുന്ന പക്ഷം അവനെ നേര്വഴിയിലാക്കാന് ആരുമില്ല.
34. അവര്ക്ക് ഇഹലോകജീവിതത്തില് ശിക്ഷയുണ്ടായിരിക്കും. പരലോകശിക്ഷയാകട്ടെ ഏറ്റവും വിഷമമേറിയതു തന്നെയായിരിക്കും. അവര്ക്ക് അല്ലാഹുവിന്റെ ശിക്ഷയില് നിന്ന് ( തങ്ങളെ ) കാത്തുരക്ഷിക്കാന് ആരുമില്ല.
35. സൂക്ഷ്മത പാലിക്കുന്നവര്ക്ക് വാഗ്ദാനം ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുള്ള സ്വര്ഗത്തിന്റെ അവസ്ഥ ( ഇതത്രെ: ) അതിന്റെ താഴ്ഭാഗത്ത് കൂടി അരുവികള് ഒഴുകിക്കൊണ്ടിരിക്കും. അതിലെ കനികളും അതിലെ തണലും ശാശ്വതമായിരിക്കും. അതത്രെ സൂക്ഷ്മത പാലിച്ചവരുടെ പര്യവസാനം. സത്യനിഷേധികളുടെ പര്യവസാനം നരകമാകുന്നു.
36. നാം ( മുമ്പ് ) വേദഗ്രന്ഥം നല്കിയിട്ടുള്ളതാര്ക്കാണോ അവര് നിനക്ക് അവതരിപ്പിക്കപ്പെട്ടതില് ( ഖുര്ആനില് ) സന്തോഷം കൊള്ളുന്നു. ആ കക്ഷികളുടെ കൂട്ടത്തില് തന്നെ അതിന്റെ ചില ഭാഗം നിഷേധിക്കുന്നവരുമുണ്ട്. പറയുക: അല്ലാഹുവെ ഞാന് ആരാധിക്കണമെന്നും, അവനോട് ഞാന് പങ്കുചേര്ക്കരുത് എന്നും മാത്രമാണ് ഞാന് കല്പിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ളത്. അവനിലേക്കാണ് ഞാന് ക്ഷണിക്കുന്നത്. അവനിലേക്ക് തന്നെയാണ് എന്റെ മടക്കവും.
37. അപ്രകാരം ഇതിനെ ( ഖുര്ആനിനെ ) അറബിഭാഷയിലുള്ള ഒരു ന്യായപ്രമാണമായി നാം അവതരിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു. നിനക്ക് അറിവ് വന്നുകിട്ടിയതിന് ശേഷം അവരുടെ തന്നിഷ്ടങ്ങളെ നീ പിന്പറ്റിയാല് അല്ലാഹുവിന്റെ ശിക്ഷയില് നിന്ന് രക്ഷിക്കുന്ന യാതൊരു രക്ഷാധികാരിയും, യാതൊരു കാവല്ക്കാരനും നിനക്ക് ഉണ്ടായിരിക്കുകയില്ല.
38. നിനക്ക് മുമ്പും നാം ദൂതന്മാരെ നിയോഗിച്ചിട്ടുണ്ട്. അവര്ക്ക് നാം ഭാര്യമാരെയും സന്താനങ്ങളെയും നല്കിയിട്ടുണ്ട്. ഒരു ദൂതന്നും അല്ലാഹുവിന്റെ അനുമതിയോട് കൂടിയല്ലാതെ യാതൊരു ദൃഷ്ടാന്തവും കൊണ്ടുവരാനാവില്ല. ഓരോ കാലാവധിക്കും ഓരോ ( പ്രമാണ ) ഗ്രന്ഥമുണ്ട്.
39. ല്ലാഹു താന് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് മായ്ച്ചുകളയുകയും ( താന് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് ) സ്ഥിരപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു. മൂലഗ്രന്ഥം അവന്റെ പക്കലുള്ളതാണ്.
40. നാം അവര്ക്ക് മുന്നറിയിപ്പ് നല്കുന്നതില് ( ശിക്ഷാനടപടികളില് ) ചിലത് നിനക്ക് നാം കാണിച്ചുതരികയോ, അല്ലെങ്കില് ( അതിനു മുമ്പ് ) നിന്റെ ജീവിതം നാം അവസാനിപ്പിക്കുകയോ ചെയ്യുന്ന പക്ഷം ( ഇത് രണ്ടില് ഏതാണ് സംഭവിക്കുന്നതെങ്കിലും ) നിന്റെ മേല് പ്രബോധന ബാധ്യത മാത്രമേയുള്ളൂ. ( അവരുടെ കണക്കു ) നോക്കുന്ന ബാധ്യത നമുക്കാകുന്നു.
41. നാം ( അവരുടെ ) ഭൂമിയില് ചെന്ന് അതിന്റെ നാനാവശങ്ങളില് നിന്ന് അതിനെ ചുരുക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത് അവര് കണ്ടില്ലേ ? അല്ലാഹു വിധിക്കുന്നു. അവന്റെ വിധി ഭേദഗതി ചെയ്യാന് ആരും തന്നെയില്ല. അവന് അതിവേഗത്തില് കണക്ക് നോക്കുന്നവനത്രെ.
42. ഇവരുടെ മുമ്പുള്ളവരും തന്ത്രം പ്രയോഗിച്ചിട്ടുണ്ട്. എന്നാല് മുഴുവന് തന്ത്രവും അല്ലാഹുവിന്നാണുള്ളത്. ഓരോ വ്യക്തിയും പ്രവര്ത്തിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കുന്നത് അവര് അറിയുന്നു. ലോകത്തിന്റെ പര്യവസാനം ആര്ക്ക് അനുകൂലമാണെന്ന് സത്യനിഷേധികള് അറിഞ്ഞ് കൊള്ളും.
43. നീ ( ദൈവത്താല് ) നിയോഗിക്കപ്പെട്ടവനല്ലെന്ന് സത്യനിഷേധികള് പറയുന്നു. പറയുക: എനിക്കും നിങ്ങള്ക്കുമിടയില് സാക്ഷിയായി അല്ലാഹു മതി. ആരുടെ പക്കലാണോ വേദവിജ്ഞാനമുള്ളത് അവരും മതി.
Monday, March 30, 2009
പരിശുദ്ധ ഖുര്ആന് അദ്ധ്യായം 012 യൂസുഫ്
سورة يوسف - سورة 12
بسم الله الرحمن الرحيم
الر تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ
إِنَّا أَنزَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لَّعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ
نَحْنُ نَقُصُّ عَلَيْكَ أَحْسَنَ الْقَصَصِ بِمَا أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ هَـذَا الْقُرْآنَ وَإِن كُنتَ مِن قَبْلِهِ لَمِنَ الْغَافِلِينَ
إِذْ قَالَ يُوسُفُ لِأَبِيهِ يَا أَبتِ إِنِّي رَأَيْتُ أَحَدَ عَشَرَ كَوْكَبًا وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ رَأَيْتُهُمْ لِي سَاجِدِينَ
قَالَ يَا بُنَيَّ لاَ تَقْصُصْ رُؤْيَاكَ عَلَى إِخْوَتِكَ فَيَكِيدُواْ لَكَ كَيْدًا إِنَّ الشَّيْطَانَ لِلإِنسَانِ عَدُوٌّ مُّبِينٌ
وَكَذَلِكَ يَجْتَبِيكَ رَبُّكَ وَيُعَلِّمُكَ مِن تَأْوِيلِ الأَحَادِيثِ وَيُتِمُّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكَ وَعَلَى آلِ يَعْقُوبَ كَمَا أَتَمَّهَا عَلَى أَبَوَيْكَ مِن قَبْلُ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْحَقَ إِنَّ رَبَّكَ عَلِيمٌ حَكِيمٌ
لَّقَدْ كَانَ فِي يُوسُفَ وَإِخْوَتِهِ آيَاتٌ لِّلسَّائِلِينَ
إِذْ قَالُواْ لَيُوسُفُ وَأَخُوهُ أَحَبُّ إِلَى أَبِينَا مِنَّا وَنَحْنُ عُصْبَةٌ إِنَّ أَبَانَا لَفِي ضَلاَلٍ مُّبِينٍ
اقْتُلُواْ يُوسُفَ أَوِ اطْرَحُوهُ أَرْضًا يَخْلُ لَكُمْ وَجْهُ أَبِيكُمْ وَتَكُونُواْ مِن بَعْدِهِ قَوْمًا صَالِحِينَ
قَالَ قَآئِلٌ مَّنْهُمْ لاَ تَقْتُلُواْ يُوسُفَ وَأَلْقُوهُ فِي غَيَابَةِ الْجُبِّ يَلْتَقِطْهُ بَعْضُ السَّيَّارَةِ إِن كُنتُمْ فَاعِلِينَ
قَالُواْ يَا أَبَانَا مَا لَكَ لاَ تَأْمَنَّا عَلَى يُوسُفَ وَإِنَّا لَهُ لَنَاصِحُونَ
أَرْسِلْهُ مَعَنَا غَدًا يَرْتَعْ وَيَلْعَبْ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ
قَالَ إِنِّي لَيَحْزُنُنِي أَن تَذْهَبُواْ بِهِ وَأَخَافُ أَن يَأْكُلَهُ الذِّئْبُ وَأَنتُمْ عَنْهُ غَافِلُونَ
قَالُواْ لَئِنْ أَكَلَهُ الذِّئْبُ وَنَحْنُ عُصْبَةٌ إِنَّا إِذًا لَّخَاسِرُونَ
فَلَمَّا ذَهَبُواْ بِهِ وَأَجْمَعُواْ أَن يَجْعَلُوهُ فِي غَيَابَةِ الْجُبِّ وَأَوْحَيْنَآ إِلَيْهِ لَتُنَبِّئَنَّهُم بِأَمْرِهِمْ هَـذَا وَهُمْ لاَ يَشْعُرُونَ
وَجَاؤُواْ أَبَاهُمْ عِشَاء يَبْكُونَ
قَالُواْ يَا أَبَانَا إِنَّا ذَهَبْنَا نَسْتَبِقُ وَتَرَكْنَا يُوسُفَ عِندَ مَتَاعِنَا فَأَكَلَهُ الذِّئْبُ وَمَا أَنتَ بِمُؤْمِنٍ لِّنَا وَلَوْ كُنَّا صَادِقِينَ
وَجَآؤُوا عَلَى قَمِيصِهِ بِدَمٍ كَذِبٍ قَالَ بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ أَنفُسُكُمْ أَمْرًا فَصَبْرٌ جَمِيلٌ وَاللّهُ الْمُسْتَعَانُ عَلَى مَا تَصِفُونَ
وَجَاءتْ سَيَّارَةٌ فَأَرْسَلُواْ وَارِدَهُمْ فَأَدْلَى دَلْوَهُ قَالَ يَا بُشْرَى هَـذَا غُلاَمٌ وَأَسَرُّوهُ بِضَاعَةً وَاللّهُ عَلِيمٌ بِمَا يَعْمَلُونَ
وَشَرَوْهُ بِثَمَنٍ بَخْسٍ دَرَاهِمَ مَعْدُودَةٍ وَكَانُواْ فِيهِ مِنَ الزَّاهِدِينَ
وَقَالَ الَّذِي اشْتَرَاهُ مِن مِّصْرَ لاِمْرَأَتِهِ أَكْرِمِي مَثْوَاهُ عَسَى أَن يَنفَعَنَا أَوْ نَتَّخِذَهُ وَلَدًا وَكَذَلِكَ مَكَّنِّا لِيُوسُفَ فِي الأَرْضِ وَلِنُعَلِّمَهُ مِن تَأْوِيلِ الأَحَادِيثِ وَاللّهُ غَالِبٌ عَلَى أَمْرِهِ وَلَـكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يَعْلَمُونَ
وَلَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُ آتَيْنَاهُ حُكْمًا وَعِلْمًا وَكَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ
وَرَاوَدَتْهُ الَّتِي هُوَ فِي بَيْتِهَا عَن نَّفْسِهِ وَغَلَّقَتِ الأَبْوَابَ وَقَالَتْ هَيْتَ لَكَ قَالَ مَعَاذَ اللّهِ إِنَّهُ رَبِّي أَحْسَنَ مَثْوَايَ إِنَّهُ لاَ يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ
وَلَقَدْ هَمَّتْ بِهِ وَهَمَّ بِهَا لَوْلا أَن رَّأَى بُرْهَانَ رَبِّهِ كَذَلِكَ لِنَصْرِفَ عَنْهُ السُّوءَ وَالْفَحْشَاء إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُخْلَصِينَ
وَاسُتَبَقَا الْبَابَ وَقَدَّتْ قَمِيصَهُ مِن دُبُرٍ وَأَلْفَيَا سَيِّدَهَا لَدَى الْبَابِ قَالَتْ مَا جَزَاء مَنْ أَرَادَ بِأَهْلِكَ سُوَءًا إِلاَّ أَن يُسْجَنَ أَوْ عَذَابٌ أَلِيمٌ
قَالَ هِيَ رَاوَدَتْنِي عَن نَّفْسِي وَشَهِدَ شَاهِدٌ مِّنْ أَهْلِهَا إِن كَانَ قَمِيصُهُ قُدَّ مِن قُبُلٍ فَصَدَقَتْ وَهُوَ مِنَ الكَاذِبِينَ
وَإِنْ كَانَ قَمِيصُهُ قُدَّ مِن دُبُرٍ فَكَذَبَتْ وَهُوَ مِن الصَّادِقِينَ
فَلَمَّا رَأَى قَمِيصَهُ قُدَّ مِن دُبُرٍ قَالَ إِنَّهُ مِن كَيْدِكُنَّ إِنَّ كَيْدَكُنَّ عَظِيمٌ
يُوسُفُ أَعْرِضْ عَنْ هَـذَا وَاسْتَغْفِرِي لِذَنبِكِ إِنَّكِ كُنتِ مِنَ الْخَاطِئِينَ
وَقَالَ نِسْوَةٌ فِي الْمَدِينَةِ امْرَأَةُ الْعَزِيزِ تُرَاوِدُ فَتَاهَا عَن نَّفْسِهِ قَدْ شَغَفَهَا حُبًّا إِنَّا لَنَرَاهَا فِي ضَلاَلٍ مُّبِينٍ
فَلَمَّا سَمِعَتْ بِمَكْرِهِنَّ أَرْسَلَتْ إِلَيْهِنَّ وَأَعْتَدَتْ لَهُنَّ مُتَّكَأً وَآتَتْ كُلَّ وَاحِدَةٍ مِّنْهُنَّ سِكِّينًا وَقَالَتِ اخْرُجْ عَلَيْهِنَّ فَلَمَّا رَأَيْنَهُ أَكْبَرْنَهُ وَقَطَّعْنَ أَيْدِيَهُنَّ وَقُلْنَ حَاشَ لِلّهِ مَا هَـذَا بَشَرًا إِنْ هَـذَا إِلاَّ مَلَكٌ كَرِيمٌ
قَالَتْ فَذَلِكُنَّ الَّذِي لُمْتُنَّنِي فِيهِ وَلَقَدْ رَاوَدتُّهُ عَن نَّفْسِهِ فَاسَتَعْصَمَ وَلَئِن لَّمْ يَفْعَلْ مَا آمُرُهُ لَيُسْجَنَنَّ وَلَيَكُونًا مِّنَ الصَّاغِرِينَ
قَالَ رَبِّ السِّجْنُ أَحَبُّ إِلَيَّ مِمَّا يَدْعُونَنِي إِلَيْهِ وَإِلاَّ تَصْرِفْ عَنِّي كَيْدَهُنَّ أَصْبُ إِلَيْهِنَّ وَأَكُن مِّنَ الْجَاهِلِينَ
فَاسْتَجَابَ لَهُ رَبُّهُ فَصَرَفَ عَنْهُ كَيْدَهُنَّ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ
ثُمَّ بَدَا لَهُم مِّن بَعْدِ مَا رَأَوُاْ الآيَاتِ لَيَسْجُنُنَّهُ حَتَّى حِينٍ
وَدَخَلَ مَعَهُ السِّجْنَ فَتَيَانَ قَالَ أَحَدُهُمَآ إِنِّي أَرَانِي أَعْصِرُ خَمْرًا وَقَالَ الآخَرُ إِنِّي أَرَانِي أَحْمِلُ فَوْقَ رَأْسِي خُبْزًا تَأْكُلُ الطَّيْرُ مِنْهُ نَبِّئْنَا بِتَأْوِيلِهِ إِنَّا نَرَاكَ مِنَ الْمُحْسِنِينَ
قَالَ لاَ يَأْتِيكُمَا طَعَامٌ تُرْزَقَانِهِ إِلاَّ نَبَّأْتُكُمَا بِتَأْوِيلِهِ قَبْلَ أَن يَأْتِيكُمَا ذَلِكُمَا مِمَّا عَلَّمَنِي رَبِّي إِنِّي تَرَكْتُ مِلَّةَ قَوْمٍ لاَّ يُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَهُم بِالآخِرَةِ هُمْ كَافِرُونَ
وَاتَّبَعْتُ مِلَّةَ آبَآئِـي إِبْرَاهِيمَ وَإِسْحَقَ وَيَعْقُوبَ مَا كَانَ لَنَا أَن نُّشْرِكَ بِاللّهِ مِن شَيْءٍ ذَلِكَ مِن فَضْلِ اللّهِ عَلَيْنَا وَعَلَى النَّاسِ وَلَـكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يَشْكُرُونَ
يَا صَاحِبَيِ السِّجْنِ أَأَرْبَابٌ مُّتَفَرِّقُونَ خَيْرٌ أَمِ اللّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ
مَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِهِ إِلاَّ أَسْمَاء سَمَّيْتُمُوهَا أَنتُمْ وَآبَآؤُكُم مَّا أَنزَلَ اللّهُ بِهَا مِن سُلْطَانٍ إِنِ الْحُكْمُ إِلاَّ لِلّهِ أَمَرَ أَلاَّ تَعْبُدُواْ إِلاَّ إِيَّاهُ ذَلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ وَلَـكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يَعْلَمُونَ
يَا صَاحِبَيِ السِّجْنِ أَمَّا أَحَدُكُمَا فَيَسْقِي رَبَّهُ خَمْرًا وَأَمَّا الآخَرُ فَيُصْلَبُ فَتَأْكُلُ الطَّيْرُ مِن رَّأْسِهِ قُضِيَ الأَمْرُ الَّذِي فِيهِ تَسْتَفْتِيَانِ
وَقَالَ لِلَّذِي ظَنَّ أَنَّهُ نَاجٍ مِّنْهُمَا اذْكُرْنِي عِندَ رَبِّكَ فَأَنسَاهُ الشَّيْطَانُ ذِكْرَ رَبِّهِ فَلَبِثَ فِي السِّجْنِ بِضْعَ سِنِينَ
وَقَالَ الْمَلِكُ إِنِّي أَرَى سَبْعَ بَقَرَاتٍ سِمَانٍ يَأْكُلُهُنَّ سَبْعٌ عِجَافٌ وَسَبْعَ سُنبُلاَتٍ خُضْرٍ وَأُخَرَ يَابِسَاتٍ يَا أَيُّهَا الْمَلأُ أَفْتُونِي فِي رُؤْيَايَ إِن كُنتُمْ لِلرُّؤْيَا تَعْبُرُونَ
قَالُواْ أَضْغَاثُ أَحْلاَمٍ وَمَا نَحْنُ بِتَأْوِيلِ الأَحْلاَمِ بِعَالِمِينَ
وَقَالَ الَّذِي نَجَا مِنْهُمَا وَادَّكَرَ بَعْدَ أُمَّةٍ أَنَاْ أُنَبِّئُكُم بِتَأْوِيلِهِ فَأَرْسِلُونِ
يُوسُفُ أَيُّهَا الصِّدِّيقُ أَفْتِنَا فِي سَبْعِ بَقَرَاتٍ سِمَانٍ يَأْكُلُهُنَّ سَبْعٌ عِجَافٌ وَسَبْعِ سُنبُلاَتٍ خُضْرٍ وَأُخَرَ يَابِسَاتٍ لَّعَلِّي أَرْجِعُ إِلَى النَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَعْلَمُونَ
قَالَ تَزْرَعُونَ سَبْعَ سِنِينَ دَأَبًا فَمَا حَصَدتُّمْ فَذَرُوهُ فِي سُنبُلِهِ إِلاَّ قَلِيلاً مِّمَّا تَأْكُلُونَ
ثُمَّ يَأْتِي مِن بَعْدِ ذَلِكَ سَبْعٌ شِدَادٌ يَأْكُلْنَ مَا قَدَّمْتُمْ لَهُنَّ إِلاَّ قَلِيلاً مِّمَّا تُحْصِنُونَ
ثُمَّ يَأْتِي مِن بَعْدِ ذَلِكَ عَامٌ فِيهِ يُغَاثُ النَّاسُ وَفِيهِ يَعْصِرُونَ
وَقَالَ الْمَلِكُ ائْتُونِي بِهِ فَلَمَّا جَاءهُ الرَّسُولُ قَالَ ارْجِعْ إِلَى رَبِّكَ فَاسْأَلْهُ مَا بَالُ النِّسْوَةِ اللاَّتِي قَطَّعْنَ أَيْدِيَهُنَّ إِنَّ رَبِّي بِكَيْدِهِنَّ عَلِيمٌ
قَالَ مَا خَطْبُكُنَّ إِذْ رَاوَدتُّنَّ يُوسُفَ عَن نَّفْسِهِ قُلْنَ حَاشَ لِلّهِ مَا عَلِمْنَا عَلَيْهِ مِن سُوءٍ قَالَتِ امْرَأَةُ الْعَزِيزِ الآنَ حَصْحَصَ الْحَقُّ أَنَاْ رَاوَدتُّهُ عَن نَّفْسِهِ وَإِنَّهُ لَمِنَ الصَّادِقِينَ
ذَلِكَ لِيَعْلَمَ أَنِّي لَمْ أَخُنْهُ بِالْغَيْبِ وَأَنَّ اللّهَ لاَ يَهْدِي كَيْدَ الْخَائِنِينَ
وَمَا أُبَرِّىءُ نَفْسِي إِنَّ النَّفْسَ لأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلاَّ مَا رَحِمَ رَبِّيَ إِنَّ رَبِّي غَفُورٌ رَّحِيمٌ
وَقَالَ الْمَلِكُ ائْتُونِي بِهِ أَسْتَخْلِصْهُ لِنَفْسِي فَلَمَّا كَلَّمَهُ قَالَ إِنَّكَ الْيَوْمَ لَدَيْنَا مِكِينٌ أَمِينٌ
قَالَ اجْعَلْنِي عَلَى خَزَآئِنِ الأَرْضِ إِنِّي حَفِيظٌ عَلِيمٌ
وَكَذَلِكَ مَكَّنِّا لِيُوسُفَ فِي الأَرْضِ يَتَبَوَّأُ مِنْهَا حَيْثُ يَشَاء نُصِيبُ بِرَحْمَتِنَا مَن نَّشَاء وَلاَ نُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ
وَلَأَجْرُ الآخِرَةِ خَيْرٌ لِّلَّذِينَ آمَنُواْ وَكَانُواْ يَتَّقُونَ
وَجَاء إِخْوَةُ يُوسُفَ فَدَخَلُواْ عَلَيْهِ فَعَرَفَهُمْ وَهُمْ لَهُ مُنكِرُونَ
وَلَمَّا جَهَّزَهُم بِجَهَازِهِمْ قَالَ ائْتُونِي بِأَخٍ لَّكُم مِّنْ أَبِيكُمْ أَلاَ تَرَوْنَ أَنِّي أُوفِي الْكَيْلَ وَأَنَاْ خَيْرُ الْمُنزِلِينَ
فَإِن لَّمْ تَأْتُونِي بِهِ فَلاَ كَيْلَ لَكُمْ عِندِي وَلاَ تَقْرَبُونِ
قَالُواْ سَنُرَاوِدُ عَنْهُ أَبَاهُ وَإِنَّا لَفَاعِلُونَ
وَقَالَ لِفِتْيَانِهِ اجْعَلُواْ بِضَاعَتَهُمْ فِي رِحَالِهِمْ لَعَلَّهُمْ يَعْرِفُونَهَا إِذَا انقَلَبُواْ إِلَى أَهْلِهِمْ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ
فَلَمَّا رَجِعُوا إِلَى أَبِيهِمْ قَالُواْ يَا أَبَانَا مُنِعَ مِنَّا الْكَيْلُ فَأَرْسِلْ مَعَنَا أَخَانَا نَكْتَلْ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ
قَالَ هَلْ آمَنُكُمْ عَلَيْهِ إِلاَّ كَمَا أَمِنتُكُمْ عَلَى أَخِيهِ مِن قَبْلُ فَاللّهُ خَيْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ
وَلَمَّا فَتَحُواْ مَتَاعَهُمْ وَجَدُواْ بِضَاعَتَهُمْ رُدَّتْ إِلَيْهِمْ قَالُواْ يَا أَبَانَا مَا نَبْغِي هَـذِهِ بِضَاعَتُنَا رُدَّتْ إِلَيْنَا وَنَمِيرُ أَهْلَنَا وَنَحْفَظُ أَخَانَا وَنَزْدَادُ كَيْلَ بَعِيرٍ ذَلِكَ كَيْلٌ يَسِيرٌ
قَالَ لَنْ أُرْسِلَهُ مَعَكُمْ حَتَّى تُؤْتُونِ مَوْثِقًا مِّنَ اللّهِ لَتَأْتُنَّنِي بِهِ إِلاَّ أَن يُحَاطَ بِكُمْ فَلَمَّا آتَوْهُ مَوْثِقَهُمْ قَالَ اللّهُ عَلَى مَا نَقُولُ وَكِيلٌ
وَقَالَ يَا بَنِيَّ لاَ تَدْخُلُواْ مِن بَابٍ وَاحِدٍ وَادْخُلُواْ مِنْ أَبْوَابٍ مُّتَفَرِّقَةٍ وَمَا أُغْنِي عَنكُم مِّنَ اللّهِ مِن شَيْءٍ إِنِ الْحُكْمُ إِلاَّ لِلّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَعَلَيْهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُتَوَكِّلُونَ
وَلَمَّا دَخَلُواْ مِنْ حَيْثُ أَمَرَهُمْ أَبُوهُم مَّا كَانَ يُغْنِي عَنْهُم مِّنَ اللّهِ مِن شَيْءٍ إِلاَّ حَاجَةً فِي نَفْسِ يَعْقُوبَ قَضَاهَا وَإِنَّهُ لَذُو عِلْمٍ لِّمَا عَلَّمْنَاهُ وَلَـكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يَعْلَمُونَ
وَلَمَّا دَخَلُواْ عَلَى يُوسُفَ آوَى إِلَيْهِ أَخَاهُ قَالَ إِنِّي أَنَاْ أَخُوكَ فَلاَ تَبْتَئِسْ بِمَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ
فَلَمَّا جَهَّزَهُم بِجَهَازِهِمْ جَعَلَ السِّقَايَةَ فِي رَحْلِ أَخِيهِ ثُمَّ أَذَّنَ مُؤَذِّنٌ أَيَّتُهَا الْعِيرُ إِنَّكُمْ لَسَارِقُونَ
قَالُواْ وَأَقْبَلُواْ عَلَيْهِم مَّاذَا تَفْقِدُونَ
قَالُواْ نَفْقِدُ صُوَاعَ الْمَلِكِ وَلِمَن جَاء بِهِ حِمْلُ بَعِيرٍ وَأَنَاْ بِهِ زَعِيمٌ
قَالُواْ تَاللّهِ لَقَدْ عَلِمْتُم مَّا جِئْنَا لِنُفْسِدَ فِي الأَرْضِ وَمَا كُنَّا سَارِقِينَ
قَالُواْ فَمَا جَزَآؤُهُ إِن كُنتُمْ كَاذِبِينَ
قَالُواْ جَزَآؤُهُ مَن وُجِدَ فِي رَحْلِهِ فَهُوَ جَزَاؤُهُ كَذَلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ
فَبَدَأَ بِأَوْعِيَتِهِمْ قَبْلَ وِعَاء أَخِيهِ ثُمَّ اسْتَخْرَجَهَا مِن وِعَاء أَخِيهِ كَذَلِكَ كِدْنَا لِيُوسُفَ مَا كَانَ لِيَأْخُذَ أَخَاهُ فِي دِينِ الْمَلِكِ إِلاَّ أَن يَشَاء اللّهُ نَرْفَعُ دَرَجَاتٍ مِّن نَّشَاء وَفَوْقَ كُلِّ ذِي عِلْمٍ عَلِيمٌ
قَالُواْ إِن يَسْرِقْ فَقَدْ سَرَقَ أَخٌ لَّهُ مِن قَبْلُ فَأَسَرَّهَا يُوسُفُ فِي نَفْسِهِ وَلَمْ يُبْدِهَا لَهُمْ قَالَ أَنتُمْ شَرٌّ مَّكَانًا وَاللّهُ أَعْلَمْ بِمَا تَصِفُونَ
قَالُواْ يَا أَيُّهَا الْعَزِيزُ إِنَّ لَهُ أَبًا شَيْخًا كَبِيرًا فَخُذْ أَحَدَنَا مَكَانَهُ إِنَّا نَرَاكَ مِنَ الْمُحْسِنِينَ
قَالَ مَعَاذَ اللّهِ أَن نَّأْخُذَ إِلاَّ مَن وَجَدْنَا مَتَاعَنَا عِندَهُ إِنَّـآ إِذًا لَّظَالِمُونَ
فَلَمَّا اسْتَيْأَسُواْ مِنْهُ خَلَصُواْ نَجِيًّا قَالَ كَبِيرُهُمْ أَلَمْ تَعْلَمُواْ أَنَّ أَبَاكُمْ قَدْ أَخَذَ عَلَيْكُم مَّوْثِقًا مِّنَ اللّهِ وَمِن قَبْلُ مَا فَرَّطتُمْ فِي يُوسُفَ فَلَنْ أَبْرَحَ الأَرْضَ حَتَّىَ يَأْذَنَ لِي أَبِي أَوْ يَحْكُمَ اللّهُ لِي وَهُوَ خَيْرُ الْحَاكِمِينَ
ارْجِعُواْ إِلَى أَبِيكُمْ فَقُولُواْ يَا أَبَانَا إِنَّ ابْنَكَ سَرَقَ وَمَا شَهِدْنَا إِلاَّ بِمَا عَلِمْنَا وَمَا كُنَّا لِلْغَيْبِ حَافِظِينَ
وَاسْأَلِ الْقَرْيَةَ الَّتِي كُنَّا فِيهَا وَالْعِيْرَ الَّتِي أَقْبَلْنَا فِيهَا وَإِنَّا لَصَادِقُونَ
قَالَ بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ أَنفُسُكُمْ أَمْرًا فَصَبْرٌ جَمِيلٌ عَسَى اللّهُ أَن يَأْتِيَنِي بِهِمْ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ
وَتَوَلَّى عَنْهُمْ وَقَالَ يَا أَسَفَى عَلَى يُوسُفَ وَابْيَضَّتْ عَيْنَاهُ مِنَ الْحُزْنِ فَهُوَ كَظِيمٌ
قَالُواْ تَالله تَفْتَأُ تَذْكُرُ يُوسُفَ حَتَّى تَكُونَ حَرَضًا أَوْ تَكُونَ مِنَ الْهَالِكِينَ
قَالَ إِنَّمَا أَشْكُو بَثِّي وَحُزْنِي إِلَى اللّهِ وَأَعْلَمُ مِنَ اللّهِ مَا لاَ تَعْلَمُونَ
يَا بَنِيَّ اذْهَبُواْ فَتَحَسَّسُواْ مِن يُوسُفَ وَأَخِيهِ وَلاَ تَيْأَسُواْ مِن رَّوْحِ اللّهِ إِنَّهُ لاَ يَيْأَسُ مِن رَّوْحِ اللّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْكَافِرُونَ
فَلَمَّا دَخَلُواْ عَلَيْهِ قَالُواْ يَا أَيُّهَا الْعَزِيزُ مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ وَجِئْنَا بِبِضَاعَةٍ مُّزْجَاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْكَيْلَ وَتَصَدَّقْ عَلَيْنَآ إِنَّ اللّهَ يَجْزِي الْمُتَصَدِّقِينَ
قَالَ هَلْ عَلِمْتُم مَّا فَعَلْتُم بِيُوسُفَ وَأَخِيهِ إِذْ أَنتُمْ جَاهِلُونَ
قَالُواْ أَإِنَّكَ لَأَنتَ يُوسُفُ قَالَ أَنَاْ يُوسُفُ وَهَـذَا أَخِي قَدْ مَنَّ اللّهُ عَلَيْنَا إِنَّهُ مَن يَتَّقِ وَيِصْبِرْ فَإِنَّ اللّهَ لاَ يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ
قَالُواْ تَاللّهِ لَقَدْ آثَرَكَ اللّهُ عَلَيْنَا وَإِن كُنَّا لَخَاطِئِينَ
قَالَ لاَ تَثْرَيبَ عَلَيْكُمُ الْيَوْمَ يَغْفِرُ اللّهُ لَكُمْ وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ
اذْهَبُواْ بِقَمِيصِي هَـذَا فَأَلْقُوهُ عَلَى وَجْهِ أَبِي يَأْتِ بَصِيرًا وَأْتُونِي بِأَهْلِكُمْ أَجْمَعِينَ
وَلَمَّا فَصَلَتِ الْعِيرُ قَالَ أَبُوهُمْ إِنِّي لَأَجِدُ رِيحَ يُوسُفَ لَوْلاَ أَن تُفَنِّدُونِ
قَالُواْ تَاللّهِ إِنَّكَ لَفِي ضَلاَلِكَ الْقَدِيمِ
فَلَمَّا أَن جَاء الْبَشِيرُ أَلْقَاهُ عَلَى وَجْهِهِ فَارْتَدَّ بَصِيرًا قَالَ أَلَمْ أَقُل لَّكُمْ إِنِّي أَعْلَمُ مِنَ اللّهِ مَا لاَ تَعْلَمُونَ
قَالُواْ يَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا كُنَّا خَاطِئِينَ
قَالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّيَ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ
فَلَمَّا دَخَلُواْ عَلَى يُوسُفَ آوَى إِلَيْهِ أَبَوَيْهِ وَقَالَ ادْخُلُواْ مِصْرَ إِن شَاء اللّهُ آمِنِينَ
وَرَفَعَ أَبَوَيْهِ عَلَى الْعَرْشِ وَخَرُّواْ لَهُ سُجَّدًا وَقَالَ يَا أَبَتِ هَـذَا تَأْوِيلُ رُؤْيَايَ مِن قَبْلُ قَدْ جَعَلَهَا رَبِّي حَقًّا وَقَدْ أَحْسَنَ بَي إِذْ أَخْرَجَنِي مِنَ السِّجْنِ وَجَاء بِكُم مِّنَ الْبَدْوِ مِن بَعْدِ أَن نَّزغَ الشَّيْطَانُ بَيْنِي وَبَيْنَ إِخْوَتِي إِنَّ رَبِّي لَطِيفٌ لِّمَا يَشَاء إِنَّهُ هُوَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ
رَبِّ قَدْ آتَيْتَنِي مِنَ الْمُلْكِ وَعَلَّمْتَنِي مِن تَأْوِيلِ الأَحَادِيثِ فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ أَنتَ وَلِيِّي فِي الدُّنُيَا وَالآخِرَةِ تَوَفَّنِي مُسْلِمًا وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ
ذَلِكَ مِنْ أَنبَاء الْغَيْبِ نُوحِيهِ إِلَيْكَ وَمَا كُنتَ لَدَيْهِمْ إِذْ أَجْمَعُواْ أَمْرَهُمْ وَهُمْ يَمْكُرُونَ
وَمَا أَكْثَرُ النَّاسِ وَلَوْ حَرَصْتَ بِمُؤْمِنِينَ
وَمَا تَسْأَلُهُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ هُوَ إِلاَّ ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ
وَكَأَيِّن مِّن آيَةٍ فِي السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ يَمُرُّونَ عَلَيْهَا وَهُمْ عَنْهَا مُعْرِضُونَ
وَمَا يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِاللّهِ إِلاَّ وَهُم مُّشْرِكُونَ
أَفَأَمِنُواْ أَن تَأْتِيَهُمْ غَاشِيَةٌ مِّنْ عَذَابِ اللّهِ أَوْ تَأْتِيَهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً وَهُمْ لاَ يَشْعُرُونَ
قُلْ هَـذِهِ سَبِيلِي أَدْعُو إِلَى اللّهِ عَلَى بَصِيرَةٍ أَنَاْ وَمَنِ اتَّبَعَنِي وَسُبْحَانَ اللّهِ وَمَا أَنَاْ مِنَ الْمُشْرِكِينَ
وَمَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ إِلاَّ رِجَالاً نُّوحِي إِلَيْهِم مِّنْ أَهْلِ الْقُرَى أَفَلَمْ يَسِيرُواْ فِي الأَرْضِ فَيَنظُرُواْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَلَدَارُ الآخِرَةِ خَيْرٌ لِّلَّذِينَ اتَّقَواْ أَفَلاَ تَعْقِلُونَ
حَتَّى إِذَا اسْتَيْأَسَ الرُّسُلُ وَظَنُّواْ أَنَّهُمْ قَدْ كُذِبُواْ جَاءهُمْ نَصْرُنَا فَنُجِّيَ مَن نَّشَاء وَلاَ يُرَدُّ بَأْسُنَا عَنِ الْقَوْمِ الْمُجْرِمِينَ
لَقَدْ كَانَ فِي قَصَصِهِمْ عِبْرَةٌ لِّأُوْلِي الأَلْبَابِ مَا كَانَ حَدِيثًا يُفْتَرَى وَلَـكِن تَصْدِيقَ الَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ وَتَفْصِيلَ كُلَّ شَيْءٍ وَهُدًى وَرَحْمَةً لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ
JOSEPH, CHAPTER NO. 012
With the Name of Allah, the Merciful Benefactor, The Merciful Redeemer
012.001 A.L.R. These are the symbols (or Verses) of the perspicuous Book.
012.002 We have sent it down as an Arabic Qur’an, in order that ye may learn wisdom.
012.003 We do relate unto thee the most beautiful of stories, in that We reveal to thee this (portion of the) Qur’an: before this, thou too was among those who knew it not.
012.004 Behold! Joseph said to his father: "O my father! I did see eleven stars and the sun and the moon: I saw them prostrate themselves to me!"
012.005 Said (the father): "My (dear) little son! relate not thy vision to thy brothers, lest they concoct a plot against thee: for Satan is to man an avowed enemy!
012.006 "Thus will thy Lord choose thee and teach thee the interpretation of stories
(and events) and perfect His favour to thee and to the posterity of Jacob - even as He perfected it to thy fathers Abraham and Isaac aforetime! for Allah is full of knowledge and wisdom."
012.007 Verily in Joseph and his brethren are signs (or symbols) for seekers (after
Truth).
012.008 They said: "Truly Joseph and his brother are loved more by our father than we: But we are a goodly body! really our father is obviously wandering (in his mind)!
012.009 "Slay ye Joseph or cast him out to some (unknown) land, that so the favour of your father may be given to you alone: (there will be time enough) for you to be righteous after that!"
012.010 Said one of them: "Slay not Joseph, but if ye must do something, throw him down to the bottom of the well: he will be picked up by some caravan of travellers."
012.011 They said: "O our father! why dost thou not trust us with Joseph,- seeing we are indeed his sincere well-wishers?
012.012 "Send him with us tomorrow to enjoy himself and play, and we shall take every care of him."
012.013 (Jacob) said: "Really it saddens me that ye should take him away: I fear lest the wolf should devour him while ye attend not to him."
012.014 They said: "If the wolf were to devour him while we are (so large) a party, then should we indeed (first) have perished ourselves!"
012.015 So they did take him away, and they all agreed to throw him down to the bottom of the well: and We put into his heart (this Message): ‘Of a surety thou shalt (one day) tell them the truth of this their affair while they know (thee) not’
012.016 Then they came to their father in the early part of the night, weeping.
012.017 They said: "O our father! We went racing with one another, and left Joseph with our things; and the wolf devoured him.... But thou wilt never believe us even though we tell the truth."
012.018 They stained his shirt with false blood. He said: "Nay, but your minds have made up a tale (that may pass) with you, (for me) patience is most fitting: Against that which ye assert, it is Allah (alone) Whose help can be sought"..
012.019 Then there came a caravan of travellers: they sent their water-carrier (for water), and he let down his bucket (into the well)...He said: "Ah there! Good news! Here is a (fine) young man!" So they concealed him as a treasure! But Allah knoweth well all that they do!
012.020 The (Brethren) sold him for a miserable price, for a few dirhams counted out: in such low estimation did they hold him!
012.021 The man in Egypt who bought him, said to his wife: "Make his stay (among us) honourable: may be he will bring us much good, or we shall adopt him as a son." Thus did We establish Joseph in the land, that We might teach him the interpretation of stories (and events). And Allah hath full power and control over His affairs; but most among mankind know it not.
012.022 When Joseph attained His full manhood, We gave him power and knowledge: thus do We reward those who do right.
012.023 But she in whose house he was, sought to seduce him from his (true) self: she fastened the doors, and said: "Now come, thou (dear one)!" He said: "Allah forbid! truly (thy husband) is my lord! he made my sojourn agreeable! truly to no good come those who do wrong!"
012.024 And (with passion) did she desire him, and he would have desired her, but that he saw the evidence of his Lord: thus (did We order) that We might turn away from him (all) evil and shameful deeds: for he was one of Our servants, sincere and purified.
012.025 So they both raced each other to the door, and she tore his shirt from the back: they both found her lord near the door. She said: "What is the (fitting) punishment for one who formed an evil design against thy wife, but prison or a grievous chastisement?"
012.026 He said: "It was she that sought to seduce me - from my (true) self." And one of her household saw (this) and bore witness, (thus):- "If it be that his shirt is rent from the front, then is her tale true, and he is a liar!
012.027 "But if it be that his shirt is torn from the back, then is she the liar, and he is telling the truth!"
012.028 So when he saw his shirt,- that it was torn at the back,- (her husband) said:
"Behold! It is a snare of you women! truly, mighty is your snare!
012.029 "O Joseph, pass this over! (O wife), ask forgiveness for thy sin, for truly thou hast been at fault!"
012.030 Ladies said in the City: "The wife of the (great) ‘Aziz is seeking to seduce her slave from his (true) self: Truly hath he inspired her with violent love: we see she is evidently going astray."
012.031 When she heard of their malicious talk, she sent for them and prepared a banquet for them: she gave each of them a knife: and she said (to Joseph), "Come out before them." When they saw him, they did extol him, and (in their amazement) cut their hands: they said, "Allah preserve us! no mortal is this! this is none other than a noble angel!"
012.032 She said: "There before you is the man about whom ye did blame me! I did seek to seduce him from his (true) self but he did firmly save himself guiltless!....and now, if he doth not my bidding, he shall certainly be cast into prison, and (what is more) be of the company of the vilest!"
012.033 He said: "O my Lord! the prison is more to my liking than that to which they invite me: Unless Thou turn away their snare from me, I should (in my youthful folly) feel inclined towards them and join the ranks of the ignorant."
012.034 So his Lord hearkened to him (in his prayer), and turned away from him their snare: Verily He heareth and knoweth (all things).
012.035 Then it occurred to the men, after they had seen the signs, (that it was best) to imprison him for a time.
012.036 Now with him there came into the prison two young men. Said one of them:
"I see myself (in a dream) pressing wine." said the other: "I see myself (in a dream) carrying bread on my head, and birds are eating, thereof." "Tell us" (they said) "The truth and meaning thereof: for we see thou art one that doth good (to all)."
012.037 He said: "Before any food comes (in due course) to feed either of you, I will surely reveal to you the truth and meaning of this ere it befall you: that is part of the (duty) which my Lord hath taught me. I have (I assure you) abandoned the ways of a people that believe not in Allah and that (even) deny the Hereafter.
012.038 "And I follow the ways of my fathers,- Abraham, Isaac, and Jacob; and never could we attribute any partners whatever to Allah: that (comes) of the grace of Allah to us and to mankind: yet most men are not grateful.
012.039 "O my two companions of the prison! (I ask you): are many lords differing among themselves better, or the One Allah, Supreme and Irresistible?
012.040 "If not Him, ye worship nothing but names which ye have named,- ye and your fathers,- for which Allah hath sent down no authority: the command is for none but Allah: He hath commanded that ye worship none but Him: that is the right religion, but most men understand not...
012.041 "O my two companions of the prison! As to one of you, he will pour out the wine for his lord to drink: as for the other, he will hang from the cross, and the birds will eat from off his head. (so) hath been decreed that matter whereof ye twain do enquire"...
012.042 And of the two, to that one whom he consider about to be saved, he said:
"Mention me to thy lord." But Satan made him forget to mention him to his lord: and (Joseph) lingered in prison a few (more) years.
012.043 The king (of Egypt) said: "I do see (in a vision) seven fat kine, whom seven lean ones devour, and seven green ears of corn, and seven (others) withered. O ye chiefs! Expound to me my vision if it be that ye can interpret visions."
012.044 They said: "A confused medley of dreams: and we are not skilled in the interpretation of dreams."
012.045 But the man who had been released, one of the two (who had been in prison) and who now bethought him after (so long) a space of time, said: "I will tell you the truth of its interpretation: send ye me (therefore)."
012.046 "O Joseph!" (he said) "O man of truth! Expound to us (the dream) of seven fat kine whom seven lean ones devour, and of seven green ears of corn and (seven) others withered: that I may return to the people, and that they may understand."
012.047 (Joseph) said: "For seven years shall ye diligently sow as is your wont: and the harvests that ye reap, ye shall leave them in the ear,- except a little, of which ye shall eat.
012.048 "Then will come after that (period) seven dreadful (years), which will devour what ye shall have laid by in advance for them,- (all) except a little which ye shall have (specially) guarded.
012.049 "Then will come after that (period) a year in which the people will have abundant water, and in which they will press (wine and oil)."
012.050 So the king said: "Bring ye him unto me." But when the messenger came to him, (Joseph) said: "Go thou back to thy lord, and ask him, ‘What is the state of mind of the ladies who cut their hands’? For my Lord is certainly well aware of their snare."
012.051 (The king) said (to the ladies): "What was your affair when ye did seek to seduce Joseph from his (true) self?" The ladies said: "Allah preserve us! no evil know we against him!" Said the ‘Aziz’s wife: "Now is the truth manifest (to all): it was I who sought to seduce him from his (true) self: He is indeed of those who are (ever) true (and virtuous).
012.052 "This (say I), in order that He may know that I have never been false to him in his absence, and that Allah will never guide the snare of the false ones.
012.053 "Nor do I absolve my own self (of blame): the (human) soul is certainly prone to evil, unless my Lord do bestow His Mercy: but surely my Lord is Oft-forgiving, Most Merciful."
012.054 So the king said: "Bring him unto me; I will take him specially to serve about my own person." Therefore when he had spoken to him, he said: "Be assured this day, thou art, before our own presence, with rank firmly established, and fidelity fully proved!
012.055 (Joseph) said: "Set me over the store-houses of the land: I will indeed guard them, as one that knows (their importance)."
012.056 Thus did We give established power to Joseph in the land, to take possession therein as, when, or where he pleased. We bestow of our Mercy on whom We please, and We suffer not, to be lost, the reward of those who do good.
012.057 But verily the reward of the Hereafter is the best, for those who believe, and are constant in righteousness.
012.058 Then came Joseph’s brethren: they entered his presence, and he knew them, but they knew him not.
012.059 And when he had furnished them forth with provisions (suitable) for them, he said: "Bring unto me a brother ye have, of the same father as yourselves, (but a different mother): see ye not that I pay out full measure, and that I do provide the best hospitality?
012.060 "Now if ye bring him not to me, ye shall have no measure (of corn) from me, nor shall ye (even) come near me."
012.061 They said: "We shall certainly seek to get our wish about him from his father: Indeed we shall do it."
012.062 And (Joseph) told his servants to put their stock-in-trade (with which they had bartered) into their saddle-bags, so they should know it only when they returned to their people, in order that they might come back.
012.063 Now when they returned to their father, they said: "O our father! No more measure of grain shall we get (unless we take our brother): So send our brother with us, that we may get our measure; and we will indeed take every care of him."
012.064 He said: "Shall I trust you with him with any result other than when I trusted you with his brother aforetime? But Allah is the best to take care (of him), and He is the Most Merciful of those who show mercy!"
012.065 Then when they opened their baggage, they found their stock-in-trade had been returned to them. They said: "O our father! What (more) can we desire? this our stock-in-trade has been returned to us: so we shall get (more) food for our family; We shall take care of our brother; and add (at the same time) a full camel’s load (of grain to our provisions). This is but a small quantity.
012.066 (Jacob) said: "Never will I send him with you until ye swear a solemn oath to me, in Allah’s name, that ye will be sure to bring him back to me unless ye are yourselves hemmed in (and made powerless). And when they had sworn their solemn oath, he said: "Over all that we say, be Allah the witness and guardian!"
012.067 Further he said: "O my sons! enter not all by one gate: enter ye by different gates. Not that I can profit you aught against Allah (with my advice): None can command except Allah: On Him do I put my trust: and let all that trust put their trust on Him."
012.068 And when they entered in the manner their father had enjoined, it did not profit them in the least against (the plan of) Allah: It was but a necessity of Jacob’s soul, which he discharged. For he was, by our instruction, full of knowledge (and experience): but most men know not.
012.069 Now when they came into Joseph’s presence, he received his (full) brother to stay with him. He said (to him): "Behold! I am thy (own) brother; so grieve not at aught of their doings."
012.070 At length when he had furnished them forth with provisions (suitable) for them, he put the drinking cup into his brother’s saddle-bag. Then shouted out a crier:
"O ye (in) the caravan! behold! ye are thieves, without doubt!"
012.071 They said, turning towards them: "What is it that ye miss?"
012.072 They said: "We miss the great beaker of the king; for him who produces it, is (the reward of) a camel load; I will be bound by it."
012.073 (The brothers) said: "By Allah! well ye know that we came not to make mischief in the land, and we are no thieves!"
012.074 (The Egyptians) said: "What then shall be the penalty of this, if ye are
(proved) to have lied?"
012.075 They said: "The penalty should be that he in whose saddle-bag it is found, should be held (as bondman) to atone for the (crime). Thus it is we punish the wrong-doers!"
012.076 So he began (the search) with their baggage, before (he came to) the baggage of his brother: at length he brought it out of his brother’s baggage. Thus did We plan for Joseph. He could not take his brother by the law of the king except that Allah willed it (so). We raise to degrees (of wisdom) whom We please: but over all endued with knowledge is one, the All-Knowing.
012.077 They said: "If he steals, there was a brother of his who did steal before
(him)." But these things did Joseph keep locked in his heart, revealing not the secrets to them. He (simply) said (to himself): "Ye are the worse situated; and Allah knoweth best the truth of what ye assert!"
012.078 They said: "O exalted one! Behold! he has a father, aged and venerable,
(who will grieve for him); so take one of us in his place; for we see that thou art (gracious) in doing good."
012.079 He said: "Allah forbid that we take other than him with whom we found our property: indeed (if we did so), we should be acting wrongfully.
012.080 Now when they saw no hope of his (yielding), they held a conference in private. The leader among them said: "Know ye not that your father did take an oath from you in Allah’s name, and how, before this, ye did fail in your duty with Joseph? Therefore will I not leave this land until my father permits me, or Allah commands me; and He is the best to command.
012.081 "Turn ye back to your father, and say, ‘O our father! behold! thy son committed theft! we bear witness only to what we know, and we could not well guard against the unseen!
012.082 "’Ask at the town where we have been and the caravan in which we returned, and (you will find) we are indeed telling the truth.’"
012.083 Jacob said: "Nay, but ye have yourselves contrived a story (good enough) for you. So patience is most fitting (for me). Maybe Allah will bring them (back) all to me (in the end). For He is indeed full of knowledge and wisdom."
012.084 And he turned away from them, and said: "How great is my grief for
Joseph!" And his eyes became white with sorrow, and he fell into silent melancholy.
012.085 They said: "By Allah! (never) wilt thou cease to remember Joseph until thou reach the last extremity of illness, or until thou die!"
012.086 He said: "I only complain of my distraction and anguish to Allah, and I know from Allah that which ye know not...
012.087 "O my sons! go ye and enquire about Joseph and his brother, and never give up hope of Allah’s Soothing Mercy: truly no one despairs of Allah’s Soothing Mercy, except those who have no faith."
012.088 Then, when they came (back) into (Joseph’s) presence they said: "O exalted one! distress has seized us and our family: we have (now) brought but scanty capital: so pay us full measure, (we pray thee), and treat it as charity to us: for Allah doth reward the charitable."
012.089 He said: "Know ye how ye dealt with Joseph and his brother, not knowing
(what ye were doing)?"
012.090 They said: "Art thou indeed Joseph?" He said, "I am Joseph, and this is my brother: Allah has indeed been gracious to us (all): behold, he that is righteous and patient,- never will Allah suffer the reward to be lost, of those who do right."
012.091 They said: "By Allah! indeed has Allah preferred thee above us, and we certainly have been guilty of sin!"
012.092 He said: "This day let no reproach be (cast) on you: Allah will forgive you, and He is the Most Merciful of those who show mercy!
012.093 "Go with this my shirt, and cast it over the face of my father: he will come to see (clearly). Then come ye (here) to me together with all your family."
012.094 When the caravan left (Egypt), their father said: "I do indeed scent the presence of Joseph: Nay, think me not a dotard."
012.095 They said: "By Allah! truly thou art in thine old wandering mind."
012.096 Then when the bearer of the good news came, He cast (the shirt) over his face, and he forthwith regained clear sight. He said: "Did I not say to you, ‘I know from Allah that which ye know not?’"
012.097 They said: "O our father! ask for us forgiveness for our sins, for we were truly at fault."
012.098 He said: "Soon will I ask my Lord for forgiveness for you: for he is indeed
Oft-Forgiving, Most Merciful."
012.099 Then when they entered the presence of Joseph, he provided a home for his parents with himself, and said: "Enter ye Egypt (all) in safety if it please Allah."
012.100 And he raised his parents high on the throne (of dignity), and they fell down in prostration, (all) before him. He said: "O my father! this is the fulfilment of my vision of old! Allah hath made it come true! He was indeed good to me when He took me out of prison and brought you (all here) out of the desert, (even) after Satan had sown enmity between me and my brothers. Verily my Lord understandeth best the mysteries of all that He planneth to do, for verily He is full of knowledge and wisdom.
012.101 "O my Lord! Thou hast indeed bestowed on me some power, and taught me something of the interpretation of dreams and events,- O Thou Creator of the heavens and the earth! Thou art my Protector in this world and in the Hereafter. Take Thou my soul (at death) as one submitting to Thy will (as a Muslim), and unite me with the righteous."
012.102 Such is one of the stories of what happened unseen, which We reveal by inspiration unto thee; nor wast thou (present) with them then when they concerted their plans together in the process of weaving their plots.
012.103 Yet no faith will the greater part of mankind have, however ardently thou dost desire it.
012.104 And no reward dost thou ask of them for this: it is no less than a message for all creatures.
012.105 And how many Signs in the heavens and the earth do they pass by? Yet they turn (their faces) away from them!
012.106 And most of them believe not in Allah without associating (other as partners) with Him!
012.107 Do they then feel secure from the coming against them of the covering veil of the wrath of Allah,- or of the coming against them of the (final) Hour all of a sudden while they perceive not?
012.108 Say thou: "This is my way: I do invite unto Allah,- on evidence clear as the seeing with one’s eyes,- I and whoever follows me. Glory to Allah! and never will I join gods with Allah!"
012.109 Nor did We send before thee (as apostles) any but men, whom we did inspire,- (men) living in human habitations. Do they not travel through the earth, and see what was the end of those before them? But the home of the hereafter is best, for those who do right. Will ye not then understand?
012.110 (Respite will be granted) until, when the apostles give up hope (of their people) and (come to) think that they were treated as liars, there reaches them Our help, and those whom We will are delivered into safety. But never will be warded off our punishment from those who are in sin.
012.111 There is, in their stories, instruction for men endued with understanding. It is not a tale invented, but a confirmation of what went before it,- a detailed exposition of all things, and a guide and a mercy to any such as believe.
പരമകാരുണികനും കരുണാനിധിയുമായ അല്ലാഹുവിന്റെനാമത്തില്.
അലിഫ്-ലാം-റാ. സ്പഷ്ടമായ വേദഗ്രന്ഥത്തിലെ വചനങ്ങളാകുന്നു അവ.
നിങ്ങള് ഗ്രഹിക്കുന്നതിന് വേണ്ടി അത് അറബിഭാഷയില് വായിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു പ്രമാണമായി അവതരിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു.
നിനക്ക് ഈ ഖുര്ആന് ബോധനം നല്കിയത് വഴി ഏറ്റവും നല്ല ചരിത്രവിവരണമാണ് നാം നിനക്ക് നല്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. തീര്ച്ചയായും ഇതിനുമുമ്പ് നീ അതിനെപ്പറ്റി ബോധമില്ലാത്തവനായിരുന്നു.
യൂസുഫ് തന്റെ പിതാവിനോട് പറഞ്ഞ സന്ദര്ഭം: എന്റെ പിതാവേ, പതിനൊന്നു നക്ഷത്രങ്ങളും സൂര്യനും ചന്ദ്രനും എനിക്ക് സാഷ്ടാംഗം ചെയ്യുന്നതായി ഞാന് സ്വപ്നം കണ്ടിരിക്കുന്നു.
അദ്ദേഹം ( പിതാവ് ) പറഞ്ഞു: എന്റെ കുഞ്ഞുമകനേ, നിന്റെ സ്വപ്നം നീ നിന്റെ സഹോദരന്മാര്ക്ക് വിവരിച്ചുകൊടുക്കരുത്. അവര് നിനക്കെതിരെ വല്ല തന്ത്രവും പ്രയോഗിച്ചേക്കും. തീര്ച്ചയായും പിശാച് മനുഷ്യന്റെ പ്രത്യക്ഷ ശത്രുവാകുന്നു.
അപ്രകാരം നിന്റെ രക്ഷിതാവ് നിന്നെ തെരഞ്ഞെടുക്കുകയും, സ്വപ്നവാര്ത്തകളുടെ വ്യാഖ്യാനത്തില് നിന്ന് നിനക്കവന് പഠിപ്പിച്ചുതരികയും, നിന്റെ മേലും യഅ്ഖൂബ് കുടുംബത്തിന്റെ മേലും അവന്റെ അനുഗ്രഹങ്ങള് അവന് നിറവേറ്റുകയും ചെയ്യുന്നതാണ്. മുമ്പ് നിന്റെ രണ്ട് പിതാക്കളായ ഇബ്രാഹീമിന്റെയും ഇഷാഖിന്റെയും കാര്യത്തില് അതവന് നിറവേറ്റിയത് പോലെത്തന്നെ. തീര്ച്ചയായും നിന്റെ രക്ഷിതാവ് സര്വ്വജ്ഞനും യുക്തിമാനുമാകുന്നു.
തീര്ച്ചയായും യൂസുഫിലും അദ്ദേഹത്തിന്റെ സഹോദരന്മാരിലും ചോദിച്ച് മനസ്സിലാക്കുന്നവര്ക്ക് പല ദൃഷ്ടാന്തങ്ങളുമുണ്ട്.
യൂസുഫും അവന്റെ സഹോദരനുമാണ് നമ്മുടെ പിതാവിന് നമ്മളെക്കാള് ഇഷ്ടപ്പെട്ടവര്. നമ്മളാകട്ടെ ഒരു ( പ്രബലമായ ) സംഘമാണ് താനും. തീര്ച്ചയായും നമ്മുടെ പിതാവ് വ്യക്തമായ വഴിപിഴവില് തന്നെയാണ്.
നിങ്ങള് യൂസുഫിനെ കൊന്നുകളയുക. അല്ലെങ്കില് വല്ല ഭൂപ്രദേശത്തും അവനെ ( കൊണ്ടുപോയി ) ഇട്ടേക്കുക. എങ്കില് നിങ്ങളുടെ പിതാവിന്റെ മുഖം നിങ്ങള്ക്ക് ഒഴിഞ്ഞ് കിട്ടും. അതിന് ശേഷം നിങ്ങള്ക്ക് നല്ല ആളുകളായികഴിയുകയും ചെയ്യാം. എന്ന് അവര് പറഞ്ഞ സന്ദര്ഭം ( ശ്രദ്ധേയമത്രെ. )
അവരില് നിന്ന് ഒരു വക്താവ് പറഞ്ഞു: യൂസുഫിനെ നിങ്ങള് കൊല്ലരുത്. നിങ്ങള്ക്ക് വല്ലതും ചെയ്യണമെന്നുണ്ടെങ്കില് അവനെ നിങ്ങള് ( ഒരു ) കിണറ്റിന്റെ അടിയിലേക്ക് ഇട്ടേക്കുക. ഏതെങ്കിലും യാത്രാസംഘം അവനെ കണ്ടെടുത്ത് കൊള്ളും.
( തുടര്ന്ന് പിതാവിന്റെ അടുത്ത് ചെന്ന് ) അവര് പറഞ്ഞു: ഞങ്ങളുടെ പിതാവേ: താങ്കള്ക്കെന്തുപറ്റി? യൂസുഫിന്റെ കാര്യത്തില് താങ്കള് ഞങ്ങളെ വിശ്വസിക്കുന്നില്ല! ഞങ്ങളാകട്ടെ തീര്ച്ചയായും അവന്റെ ഗുണകാംക്ഷികളാണ് താനും.
നാളെ അവനെ ഞങ്ങളോടൊപ്പം അയച്ചുതരിക. അവന് ഉല്ലസിച്ച് നടന്നുകളിക്കട്ടെ. തീര്ച്ചയായും ഞങ്ങള് അവനെ കാത്തുരക്ഷിച്ച് കൊള്ളാം.
അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: നിങ്ങള് അവനെ കൊണ്ടുപോകുക എന്നത് തീര്ച്ചയായും എനിക്ക് സങ്കടമുണ്ടാക്കുന്നതാണ്. നിങ്ങള് അവനെപ്പറ്റി അശ്രദ്ധരായിരിക്കെ അവനെ ചെന്നായ തിന്നേക്കുമെന്ന് ഞാന് ഭയപ്പെടുന്നു.
അവര് പറഞ്ഞു: ഞങ്ങള് ഒരു ( പ്രബലമായ ) സംഘമുണ്ടായിട്ടും അവനെ ചെന്നായ തിന്നുകയാണെങ്കില് തീര്ച്ചയായും ഞങ്ങള് മഹാനഷ്ടക്കാര് തന്നെയായിരിക്കും.
അങ്ങനെ അവര് അവനെ ( യൂസുഫിനെ ) യും കൊണ്ടുപോകുകയും, അവനെ കിണറ്റിന്റെ അടിയിലേക്ക് ഇടുവാന് അവര് ഒന്നിച്ച് തീരുമാനിക്കുകയും ചെയ്തപ്പോള് ( അവര് ആ കടും കൈ പ്രവര്ത്തിക്കുക തന്നെ ചെയ്തു. ) തീര്ച്ചയായും നീ അവര്ക്ക് അവരുടെ ഈ ചെയ്തിയെപ്പറ്റി ( ഒരിക്കല് ) വിവരിച്ചുകൊടുക്കുമെന്ന് അവന്ന് ( യൂസുഫിന് ) നാം ബോധനം നല്കുകയും ചെയ്തു. ( അന്ന് ) അവര് അതിനെപറ്റി ബോധവാന്മാരായിരിക്കുകയില്ല.
അവര് സന്ധ്യാസമയത്ത് അവരുടെ പിതാവിന്റെ അടുക്കല് കരഞ്ഞുകൊണ്ട് ചെന്നു.
അവര് പറഞ്ഞു: ഞങ്ങളുടെ പിതാവേ, ഞങ്ങള് മത്സരിച്ച് ഓടിപ്പോകുകയും, യൂസുഫിനെ ഞങ്ങളുടെ സാധനങ്ങളുടെ അടുത്ത് വിട്ടുപോകുകയും ചെയ്തു. അപ്പോള് അവനെ ചെന്നായ തിന്നുകളഞ്ഞു. ഞങ്ങള് സത്യം പറയുന്നവരാണെങ്കില്പോലും താങ്കള് വിശ്വസിക്കുകയില്ലല്ലോ.
യൂസുഫിന്റെ കുപ്പായത്തില് കള്ളച്ചോരയുമായാണ് അവര് വന്നത്. പിതാവ് പറഞ്ഞു: അങ്ങനെയല്ല, നിങ്ങളുടെ മനസ്സ് നിങ്ങള്ക്ക് ഒരു കാര്യം ഭംഗിയായി തോന്നിച്ചിരിക്കുകയാണ്. അതിനാല് നല്ല ക്ഷമ കൈക്കൊള്ളുക തന്നെ. നിങ്ങളീ പറഞ്ഞുണ്ടാക്കുന്ന കാര്യത്തില് ( എനിക്ക് ) സഹായം തേടാനുള്ളത് അല്ലാഹുവോടത്രെ.
ഒരു യാത്രാസംഘം വന്നു. അവര് അവര്ക്ക് വെള്ളം കൊണ്ട് വരുന്ന ജോലിക്കാരനെ അയച്ചു. അവന് തന്നെ തൊട്ടിയിറക്കി. അവന് പറഞ്ഞു: ഹാ, സന്തോഷം! ഇതാ ഒരു ബാലന്! അവര് ബാലനെ ഒരു കച്ചവടച്ചരക്കായി ഒളിച്ചുവെച്ചു. അവര് പ്രവര്ത്തിച്ചിരുന്നതിനെ പറ്റി അല്ലാഹു നല്ലവണ്ണം അറിയുന്നവനാകുന്നു.
അവര് അവനെ തുച്ഛമായ ഒരു വിലയ്ക്ക്- ഏതാനും വെള്ളിക്കാശിന് - വില്ക്കുകയും ചെയ്തു. അവര് അവന്റെ കാര്യത്തില് താല്പര്യമില്ലാത്തവരുടെ കൂട്ടത്തിലായിരുന്നു.
ഈജിപ്തില് നിന്ന് അവനെ ( യൂസുഫിനെ ) വിലക്കെടുത്ത ആള് തന്റെ ഭാര്യയോട് പറഞ്ഞു: ഇവന്ന് മാന്യമായ താമസസൌകര്യം നല്കുക. അവന് നമുക്ക് പ്രയോജനപ്പെട്ടേക്കാം. അല്ലെങ്കില് നമുക്കവനെ മകനായി സ്വീകരിക്കാം. അപ്രകാരം യൂസുഫിന് നാം ആ ഭൂപ്രദേശത്ത് സൌകര്യമുണ്ടാക്കികൊടുത്തു. സ്വപ്നവാര്ത്തകളുടെ വ്യാഖ്യാനത്തില് നിന്ന് അദ്ദേഹത്തിന് നാം അറിയിച്ച് കൊടുക്കാന് വേണ്ടിയും കൂടിയാണത്. അല്ലാഹു തന്റെ കാര്യം ജയിച്ചടക്കുന്നവനത്രെ. പക്ഷെ മനുഷ്യരില് അധികപേരും അത് മനസ്സിലാക്കുന്നില്ല.
അങ്ങനെ അദ്ദേഹം പൂര്ണ്ണവളര്ച്ചയെത്തിയപ്പോള് അദ്ദേഹത്തിന് നാം യുക്തിബോധവും അറിവും നല്കി. സുകൃതം ചെയ്യുന്നവര്ക്ക് അപ്രകാരം നാം പ്രതിഫലം നല്കുന്നു.
അവന് ( യൂസുഫ് ) ഏതൊരുവളുടെ വീട്ടിലാണോ അവള് അവനെ വശീകരിക്കുവാന് ശ്രമം നടത്തി. വാതിലുകള് അടച്ച് പൂട്ടിയിട്ട് അവള് പറഞ്ഞു: ഇങ്ങോട്ട് വാ. അവന് പറഞ്ഞു. അല്ലാഹുവില് ശരണം! നിശ്ചയമായും അവനാണ് എന്റെ രക്ഷിതാവ്. അവന് എന്റെ താമസം ക്ഷേമകരമാക്കിയിരിക്കുന്നു. തീര്ച്ചയായും അക്രമം പ്രവര്ത്തിക്കുന്നവര് വിജയിക്കുകയില്ല.
അവള്ക്ക് അവനില് ആഗ്രഹം ജനിച്ചു. തന്റെ രക്ഷിതാവിന്റെ പ്രമാണം കണ്ടറിഞ്ഞില്ലായിരുന്നെങ്കില് അവന്ന് അവളിലും ആഗ്രഹം ജനിച്ചേനെ. അപ്രകാരം ( സംഭവിച്ചത് ) തിന്മയും നീചവൃത്തിയും അവനില് നിന്ന് നാം തിരിച്ചുവിടുന്നതിന് വേണ്ടിയത്രെ. തീര്ച്ചയായും അവന് നമ്മുടെ നിഷ്കളങ്കരായ ദാസന്മാരില് പെട്ടവനാകുന്നു.
അവര് രണ്ടുപേരും വാതില്ക്കലേക്ക് മത്സരിച്ചോടി. അവള് പിന്നില് നിന്ന് അവന്റെ കുപ്പായം ( പിടിച്ചു. അത് ) കീറി. അവര് ഇരുവരും വാതില്ക്കല് വെച്ച് അവളുടെ നാഥനെ ( ഭര്ത്താവിനെ ) കണ്ടുമുട്ടി. അവള് പറഞ്ഞു: താങ്കളുടെ ഭാര്യയുടെ കാര്യത്തില് ദുരുദ്ദേശം പുലര്ത്തിയവനുള്ള പ്രതിഫലം അവന് തടവിലാക്കപ്പെടുക എന്നതോ, വേദനയേറിയ മറ്റെന്തെങ്കിലും ശിക്ഷയോ തന്നെ ആയിരിക്കണം.
യൂസുഫ് പറഞ്ഞു: അവളാണ് എന്നെ വശീകരിക്കുവാന് ശ്രമം നടത്തിയത്. അവളുടെ കുടുംബത്തില് പെട്ട ഒരു സാക്ഷി ഇപ്രകാരം സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തി: അവന്റെ കുപ്പായം മുന്നില് നിന്നാണ് കീറിയിട്ടുള്ളതെങ്കില് അവള് സത്യമാണ് പറഞ്ഞത്. അവനാകട്ടെ കളവ് പറയുന്നവരുടെ കൂട്ടത്തിലാണ്.
എന്നാല് അവന്റെ കുപ്പായം പിന്നില് നിന്നാണ് കീറിയിട്ടുള്ളതെങ്കില് അവള് കളവാണ് പറഞ്ഞത്. അവനാകട്ടെ സത്യം പറഞ്ഞവരുടെ കൂട്ടത്തിലാണ്.
അങ്ങനെ അവന്റെ ( യൂസുഫിന്റെ ) കുപ്പായം പിന്നില് നിന്നാണ് കീറിയിട്ടുള്ളത് എന്ന് കണ്ടപ്പോള് അയാള് ( ഗൃഹനാഥന്-തന്റെ ഭാര്യയോട് ) പറഞ്ഞു: തീര്ച്ചയായും ഇത് നിങ്ങളുടെ ( സ്ത്രീകളുടെ ) തന്ത്രത്തില് പെട്ടതാണ്. നിങ്ങളുടെ തന്ത്രം ഭയങ്കരം തന്നെ.
യൂസുഫേ നീ ഇത് അവഗണിച്ചേക്കുക. ( പെണ്ണേ, ) നീ നിന്റെ പാപത്തിന് മാപ്പുതേടുക. തീര്ച്ചയായും നീ പിഴച്ചവരുടെ കൂട്ടത്തിലാകുന്നു.
നഗരത്തിലെ ചില സ്ത്രീകള് പറഞ്ഞു: പ്രഭുവിന്റെ ഭാര്യ തന്റെ വേലക്കാരനെ വശീകരിക്കാന് ശ്രമിക്കുന്നു. അവള് അവനോട് പ്രേമബദ്ധയായിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. തീര്ച്ചയായും അവള് വ്യക്തമായ പിഴവില് അകപ്പെട്ടതായി ഞങ്ങള് കാണുന്നു.
അങ്ങനെ ആ സ്ത്രീകളുടെ കുസൃതിയെപ്പറ്റി അവള് കേട്ടറിഞ്ഞപ്പോള് അവരുടെ അടുത്തേക്ക് അവള് ആളെ അയക്കുകയും അവര്ക്ക് ചാരിയിരിക്കാവുന്ന ഇരിപ്പിടങ്ങളൊരുക്കുകയും ചെയ്തു. അവരില് ഓരോരുത്തര്ക്കും ( പഴങ്ങള് മുറിക്കാന് ) അവള് ഓരോ കത്തി കൊടുത്തു. ( യൂസുഫിനോട് ) അവള് പറഞ്ഞു: നീ അവരുടെ മുമ്പിലേക്ക് പുറപ്പെടുക. അങ്ങനെ അവനെ അവര് കണ്ടപ്പോള് അവര്ക്ക് അവനെപ്പറ്റി വിസ്മയം തോന്നുകയും, അവരുടെ സ്വന്തം കൈകള് അവര് തന്നെ അറുത്ത് പോകുകയും ചെയ്തു. അവര് പറഞ്ഞു: അല്ലാഹു എത്ര പരിശുദ്ധന്! ഇതൊരു മനുഷ്യനല്ല. ആദരണീയനായ ഒരു മലക്ക് തന്നെയാണ്.
അവള് പറഞ്ഞു: എന്നാല് ഏതൊരുവന്റെ കാര്യത്തില് നിങ്ങളെന്നെ ആക്ഷേപിച്ചുവോ അവനാണിത്. തീര്ച്ചയായും ഞാന് അവനെ വശീകരിക്കാന് ശ്രമിച്ചിട്ടുണ്ട്. അപ്പോള് അവന് ( സ്വയം കളങ്കപ്പെടുത്താതെ ) കാത്തുസൂക്ഷിക്കുകയാണ് ചെയ്തത്. ഞാനവനോട് കല്പിക്കുന്ന പ്രകാരം അവന് ചെയ്തില്ലെങ്കില് തീര്ച്ചയായും അവന് തടവിലാക്കപ്പെടുകയും, നിന്ദ്യരുടെ കൂട്ടത്തിലായിരിക്കുകയും ചെയ്യും.
അവന് ( യൂസുഫ് ) പറഞ്ഞു: എന്റെ രക്ഷിതാവേ, ഇവര് എന്നെ ഏതൊന്നിലേക്ക് ക്ഷണിക്കുന്നുവോ അതിനെക്കാളും എനിക്ക് കൂടുതല് പ്രിയപ്പെട്ടത് ജയിലാകുന്നു. ഇവരുടെ കുതന്ത്രം എന്നെ വിട്ട് നീ തിരിച്ചുകളയാത്ത പക്ഷം ഞാന് അവരിലേക്ക് ചാഞ്ഞുപോയേക്കും. അങ്ങനെ ഞാന് അവിവേകികളുടെ കൂട്ടത്തില് ആയിപോകുകയും ചെയ്യും.
അപ്പോള് അവന്റെ പ്രാര്ത്ഥന തന്റെ രക്ഷിതാവ് സ്വീകരിക്കുകയും അവരുടെ കുതന്ത്രം അവനില് നിന്ന് അവന് തട്ടിത്തിരിച്ചുകളയുകയും ചെയ്തു. തീര്ച്ചയായും അവന് എല്ലാം കേള്ക്കുന്നവനും കാണുന്നവനുമത്രെ.
പിന്നീട് തെളിവുകള് കണ്ടറിഞ്ഞതിന് ശേഷവും അവര്ക്ക് തോന്നി; അവനെ ഒരു അവധിവരെ തടവിലാക്കുക തന്നെ വേണമെന്ന്.
അവനോടൊപ്പം രണ്ട് യുവാക്കളും ജയിലില് പ്രവേശിച്ചു. അവരില് ഒരാള് പറഞ്ഞു: ഞാന് വീഞ്ഞ് പിഴിഞ്ഞെടുക്കുന്നതായി സ്വപ്നം കാണുന്നു. മറ്റൊരാള് പറഞ്ഞു: ഞാന് എന്റെ തലയില് റൊട്ടി ചുമക്കുകയും, എന്നിട്ട് അതില് നിന്ന് പറവകള് തിന്നുകയും ചെയ്യുന്നതായി ഞാന് സ്വപ്നം കാണുന്നു. ഞങ്ങള്ക്ക് താങ്കള് അതിന്റെ വ്യാഖ്യാനം വിവരിച്ചുതരൂ. തീര്ച്ചയായും ഞങ്ങള് താങ്കളെ കാണുന്നത് സദ്വൃത്തരില് ഒരാളായിട്ടാണ്.
അവന് ( യൂസുഫ് ) പറഞ്ഞു: നിങ്ങള്ക്ക് ( കൊണ്ടുവന്ന് ) നല്കപ്പെടാറുള്ള ഭക്ഷണം നിങ്ങള്ക്ക് വന്നെത്തുന്നതിന്റെ മുമ്പായി അതിന്റെ വ്യാഖ്യാനം ഞാന് നിങ്ങള്ക്ക് വിവരിച്ചുതരാതിരിക്കുകയില്ല. എന്റെ രക്ഷിതാവ് എനിക്ക് പഠിപ്പിച്ചുതന്നതില് പെട്ടതത്രെ അത്. അല്ലാഹുവില് വിശ്വസിക്കാത്തവരും പരലോകത്തെ നിഷേധിക്കുന്നവരുമായിട്ടുള്ളവരുടെ മാര്ഗം തീര്ച്ചയായും ഞാന് ഉപേക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു.
എന്റെ പിതാക്കളായ ഇബ്രാഹീം, ഇഷാഖ്, യഅ്ഖൂബ് എന്നിവരുടെ മാര്ഗം ഞാന് പിന്തുടര്ന്നിരിക്കുന്നു. അല്ലാഹുവിനോട് യാതൊന്നിനെയും പങ്കുചേര്ക്കുവാന് ഞങ്ങള്ക്ക് പാടുള്ളതല്ല. ഞങ്ങള്ക്കും മനുഷ്യര്ക്കും അല്ലാഹു നല്കിയ അനുഗ്രഹത്തില് പെട്ടതത്രെ അത് ( സന്മാര്ഗദര്ശനം. ) പക്ഷെ മനുഷ്യരില് അധികപേരും നന്ദികാണിക്കുന്നില്ല.
ജയിലിലെ രണ്ട് സുഹൃത്തുക്കളേ, വ്യത്യസ്ത രക്ഷാധികാരികളാണോ ഉത്തമം; അതല്ല, ഏകനും സര്വ്വാധികാരിയുമായ അല്ലാഹുവാണോ?
അവന്നുപുറമെ നിങ്ങള് ആരാധിക്കുന്നവ നിങ്ങളും നിങ്ങളുടെ പിതാക്കളും നാമകരണം ചെയ്തിട്ടുള്ള ചില നാമങ്ങളല്ലാതെ മറ്റൊന്നുമല്ല. അവയെപ്പറ്റി അല്ലാഹു യാതൊരു പ്രമാണവും അവതരിപ്പിച്ചിട്ടില്ല. വിധികര്ത്തൃത്വം അല്ലാഹുവിന് മാത്രമാകുന്നു. അവനെയല്ലാതെ നിങ്ങള് ആരാധിക്കരുതെന്ന് അവന് കല്പിച്ചിരിക്കുന്നു. വക്രതയില്ലാത്ത മതം അതത്രെ. പക്ഷെ മനുഷ്യരില് അധികപേരും മനസ്സിലാക്കുന്നില്ല.
ജയിലിലെ രണ്ട് സുഹൃത്തുക്കളേ, എന്നാല് നിങ്ങളിലൊരുവന് തന്റെ യജമാനന്ന് വീഞ്ഞ് കുടിപ്പിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കും. എന്നാല് മറ്റേ ആള് ക്രൂശിക്കപ്പെടും. എന്നിട്ട് അയാളുടെ തലയില് നിന്ന് പറവകള് കൊത്തിത്തിന്നും. ഏതൊരു കാര്യത്തെപ്പറ്റി നിങ്ങള് ഇരുവരും വിധി ആരായുന്നുവോ ആ കാര്യം തീരുമാനിക്കപ്പെട്ട് കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
അവര് രണ്ട് പേരില് നിന്ന് രക്ഷപ്പെടുന്നവനാണ് എന്ന് വിചാരിച്ച ആളോട് അദ്ദേഹം ( യൂസുഫ് ) പറഞ്ഞു: നിന്റെ യജമാനന്റെ അടുക്കല് നീ എന്നെ പറ്റി പ്രസ്താവിക്കുക. എന്നാല് തന്റെ യജമാനനോട് അത് പ്രസ്താവിക്കുന്ന കാര്യം പിശാച് അവനെ മറപ്പിച്ച് കളഞ്ഞു. അങ്ങനെ ഏതാനും കൊല്ലങ്ങള് അദ്ദേഹം ( യൂസുഫ് ) ജയിലില് താമസിച്ചു.
( ഒരിക്കല് ) രാജാവ് പറഞ്ഞു: തടിച്ചുകൊഴുത്ത ഏഴ് പശുക്കളെ ഏഴ് മെലിഞ്ഞ പശുക്കള് തിന്നുന്നതായി ഞാന് സ്വപ്നം കാണുന്നു. ഏഴ് പച്ചക്കതിരുകളും, ഏഴ് ഉണങ്ങിയ കതിരുകളും ഞാന് കാണുന്നു. ഹേ, പ്രധാനികളേ, നിങ്ങള് സ്വപ്നത്തിന് വ്യാഖ്യാനം നല്കുന്നവരാണെങ്കില് എന്റെ ഈ സ്വപ്നത്തിന്റെ കാര്യത്തില് നിങ്ങളെനിക്ക് വിധി പറഞ്ഞുതരൂ.
അവര് പറഞ്ഞു: പലതരം പേക്കിനാവുകള്! ഞങ്ങള് അത്തരം പേക്കിനാവുകളുടെ വ്യാഖ്യാനത്തെപ്പറ്റി അറിവുള്ളവരല്ല.
ആ രണ്ട് പേരില് ( യൂസുഫിന്റെ രണ്ട് ജയില് സുഹൃത്തുക്കളില് ) നിന്ന് രക്ഷപ്പെട്ടവന് ഒരു നീണ്ടകാലയളവിന് ശേഷം ( യൂസുഫിന്റെ കാര്യം ) ഓര്മിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു: അതിന്റെ വ്യാഖ്യാനത്തെപ്പറ്റി ഞാന് നിങ്ങള്ക്ക് വിവരമറിയിച്ചു തരാം. നിങ്ങള് ( അതിന് ) എന്നെ നിയോഗിച്ചേക്കൂ.
( അവന് യൂസുഫിന്റെ അടുത്ത് ചെന്ന് പറഞ്ഞു: ) ഹേ, സത്യസന്ധനായ യൂസുഫ്, തടിച്ച് കൊഴുത്ത ഏഴ് പശുക്കളെ ഏഴ് മെലിഞ്ഞ പശുക്കള് തിന്നുന്ന കാര്യത്തിലും ഏഴ് പച്ചക്കതിരുകളുടെയും വേറെ ഏഴ് ഉണങ്ങിയ കതിരുകളുടെയും കാര്യത്തിലും താങ്കള് ഞങ്ങള്ക്കു വിധി പറഞ്ഞുതരണം. ജനങ്ങള് അറിയുവാനായി ആ വിവരവും കൊണ്ട് എനിക്ക് അവരുടെ അടുത്തേക്ക് മടങ്ങാമല്ലോ.
അദ്ദേഹം ( യൂസുഫ് ) പറഞ്ഞു: നിങ്ങള് ഏഴുകൊല്ലം തുടര്ച്ചയായി കൃഷി ചെയ്യുന്നതാണ്. എന്നിട്ട് നിങ്ങള് കൊയ്തെടുത്തതില് നിന്ന് നിങ്ങള്ക്ക് ഭക്ഷിക്കുവാന് അല്പം ഒഴിച്ച് ബാക്കി അതിന്റെ കതിരില് തന്നെ വിട്ടേക്കുക.
പിന്നീടതിന് ശേഷം പ്രയാസകരമായ ഏഴ് വര്ഷം വരും. ആ വര്ഷങ്ങള്, അന്നേക്കായി നിങ്ങള് മുന്കൂട്ടി സൂക്ഷിച്ച് വെച്ചിട്ടുള്ളതിനെയെല്ലാം തിന്നുതീര്ക്കുന്നതാണ്. നിങ്ങള് കാത്തുവെക്കുന്നതില് നിന്ന് അല്പം ഒഴികെ.
പിന്നീടതിന് ശേഷം ഒരു വര്ഷം വരും. അന്ന് ജനങ്ങള്ക്ക് സമൃദ്ധി നല്കപ്പെടുകയും, അന്ന് അവര് ( വീഞ്ഞും മറ്റും ) പിഴിഞ്ഞെടുക്കുകയും ചെയ്യും.
രാജാവ് പറഞ്ഞു: നിങ്ങള് യൂസുഫിനെ എന്റെ അടുത്ത് കൊണ്ട് വരൂ. അങ്ങനെ തന്റെ അടുത്ത് ദൂതന് വന്നപ്പോള് അദ്ദേഹം ( യൂസുഫ് ) പറഞ്ഞു: നീ നിന്റെ യജമാനന്റെ അടുത്തേക്ക് തിരിച്ചുപോയിട്ട് സ്വന്തം കൈകള് മുറിപ്പെടുത്തിയ ആ സ്ത്രീകളുടെ നിലപാടെന്താണെന്ന് അദ്ദേഹത്തോട് ചോദിച്ച് നോക്കുക. തീര്ച്ചയായും എന്റെ രക്ഷിതാവ് അവരുടെ തന്ത്രത്തെപ്പറ്റി നന്നായി അറിയുന്നവനാകുന്നു.
( ആ സ്ത്രീകളെ വിളിച്ചുവരുത്തിയിട്ട് ) അദ്ദേഹം ( രാജാവ് ) ചോദിച്ചു: യൂസുഫിനെ വശീകരിക്കുവാന് നിങ്ങള് ശ്രമം നടത്തിയപ്പോള് നിങ്ങളുടെ സ്ഥിതി എന്തായിരുന്നു? അവര് പറഞ്ഞു: അല്ലാഹു എത്ര പരിശുദ്ധന്! ഞങ്ങള് യൂസുഫിനെപ്പറ്റി ദോഷകരമായ ഒന്നും മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ല. പ്രഭുവിന്റെ ഭാര്യ പറഞ്ഞു: ഇപ്പോള് സത്യം വെളിപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഞാന് അദ്ദേഹത്തെ വശീകരിക്കാന് ശ്രമിക്കുകയാണുണ്ടായത്. തീര്ച്ചയായും അദ്ദേഹം സത്യവാന്മാരുടെ കൂട്ടത്തില് തന്നെയാകുന്നു.
അത് ( ഞാനങ്ങനെ പറയുന്നത്, അദ്ദേഹത്തിന്റെ ) അസാന്നിദ്ധ്യത്തില് ഞാന് അദ്ദേഹത്തെ വഞ്ചിച്ചിട്ടില്ലെന്ന് അദ്ദേഹം അറിയുന്നതിന് വേണ്ടിയാകുന്നു. വഞ്ചകന്മാരുടെ തന്ത്രത്തെ അല്ലാഹു ലക്ഷ്യത്തിലെത്തിക്കുകയില്ല എന്നതിനാലുമാകുന്നു.
ഞാന് എന്റെ മനസ്സിനെ കുറ്റത്തില് നിന്ന് ഒഴിവാക്കുന്നില്ല. തീര്ച്ചയായും മനസ്സ് ദുഷ്പ്രവൃത്തിക്ക് പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത് തന്നെയാകുന്നു. എന്റെ രക്ഷിതാവിന്റെ കരുണ ലഭിച്ച മനസ്സൊഴികെ. തീര്ച്ചയായും എന്റെ രക്ഷിതാവ് ഏറെ പൊറുക്കുന്നവനും കരുണാനിധിയുമാകുന്നു.
രാജാവ് പറഞ്ഞു: നിങ്ങള് അദ്ദേഹത്തെ എന്റെ അടുത്ത് കൊണ്ട് വരൂ. ഞാന് അദ്ദേഹത്തെ എന്റെ ഒരു പ്രത്യേകക്കാരനായി സ്വീകരിക്കുന്നതാണ്. അങ്ങനെ അദ്ദേഹത്തോട് സംസാരിച്ചപ്പോള് രാജാവ് പറഞ്ഞു: തീര്ച്ചയായും താങ്കള് ഇന്ന് നമ്മുടെ അടുക്കല് സ്ഥാനമുള്ളവനും വിശ്വസ്തനുമാകുന്നു.
അദ്ദേഹം ( യൂസുഫ് ) പറഞ്ഞു: താങ്കള് എന്നെ ഭൂമിയിലെ ഖജനാവുകളുടെ അധികാരമേല്പിക്കൂ. തീര്ച്ചയായും ഞാന് വിവരമുള്ള ഒരു സൂക്ഷിപ്പുകാരനായിരിക്കും.
അപ്രകാരം യൂസുഫിന് ആ ഭൂപ്രദേശത്ത്, അദ്ദേഹം ഉദ്ദേശിക്കുന്നിടത്ത് താമസമുറപ്പിക്കാവുന്ന വിധം നാം സ്വാധീനം നല്കി. നമ്മുടെ കാരുണ്യം നാം ഉദ്ദേശിക്കുന്നവര്ക്ക് നാം അനുഭവിപ്പിക്കുന്നു. സദ്വൃത്തര്ക്കുള്ള പ്രതിഫലം നാം നഷ്ടപ്പെടുത്തിക്കളയുകയില്ല.
വിശ്വസിക്കുകയും സൂക്ഷ്മത പാലിക്കുന്നവരായിരിക്കുകയും ചെയ്തവര്ക്ക് പരലോകത്തെ പ്രതിഫലമാകുന്നു കൂടുതല് ഉത്തമം.
യൂസുഫിന്റെ സഹോദരന്മാര് വന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ അടുത്ത് പ്രവേശിച്ചു. അപ്പോള് അദ്ദേഹം അവരെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അവര് അദ്ദേഹത്തെ തിരിച്ചറിഞ്ഞിരുന്നില്ല.
അങ്ങനെ അവര്ക്ക് വേണ്ട സാധനങ്ങള് അവര്ക്ക് ഒരുക്കികൊടുത്തപ്പോള് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: നിങ്ങളുടെ ബാപ്പയൊത്ത ഒരു സഹോദരന് നിങ്ങള്ക്കുണ്ടല്ലോ. അവനെ നിങ്ങള് എന്റെ അടുത്ത് കൊണ്ട് വരണം. ഞാന് അളവ് തികച്ചുതരുന്നുവെന്നും, ഏറ്റവും നല്ല ആതിഥ്യമാണ് ഞാന് നല്കുന്നത് എന്നും നിങ്ങള് കാണുന്നില്ലേ?
എന്നാല് അവനെ നിങ്ങള് എന്റെ അടുത്ത് കൊണ്ട് വരുന്നില്ലെങ്കില് നിങ്ങള്ക്കിനി എന്റെ അടുക്കല് നിന്ന് അളന്നുതരുന്നതല്ല. നിങ്ങള് എന്നെ സമീപിക്കേണ്ടതുമില്ല.
അവര് പറഞ്ഞു: ഞങ്ങള് അവന്റെ കാര്യത്തില് അവന്റെ പിതാവിനോട് ഒരു ശ്രമം നടത്തിനോക്കാം. തീര്ച്ചയായും ഞങ്ങളത് ചെയ്യും.
അദ്ദേഹം ( യൂസുഫ് ) തന്റെ ഭൃത്യന്മാരോട് പറഞ്ഞു: അവര് കൊണ്ട് വന്ന ചരക്കുകള് അവരുടെ ഭാണ്ഡങ്ങളില് തന്നെ നിങ്ങള് വെച്ചേക്കുക. അവര് അവരുടെ കുടുംബത്തില് തിരിച്ചെത്തുമ്പോള് അവരത് മനസ്സിലാക്കിക്കൊള്ളും. അവര് ഒരുവേള മടങ്ങി വന്നേക്കാം.
അങ്ങനെ അവര് തങ്ങളുടെ പിതാവിന്റെ അടുത്ത് തിരിച്ചെത്തിയപ്പോള് അവര് പറഞ്ഞു: ഞങ്ങളുടെ പിതാവേ, ഞങ്ങള്ക്ക് അളന്നുതരുന്നത് മുടക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. അത് കൊണ്ട് ഞങ്ങളോടൊപ്പം ഞങ്ങളുടെ സഹോദരനെയും കൂടി താങ്കള് അയച്ചുതരണം. എങ്കില് ഞങ്ങള്ക്ക് അളന്നുകിട്ടുന്നതാണ്. തീര്ച്ചയായും ഞങ്ങള് അവനെ കാത്തുസൂക്ഷിക്കുക തന്നെ ചെയ്യും.
അദ്ദേഹം ( പിതാവ് ) പറഞ്ഞു: അവന്റെ സഹോദരന്റെ കാര്യത്തില് മുമ്പ് ഞാന് നിങ്ങളെ വിശ്വസിച്ചത് പോലെയല്ലാതെ അവന്റെ കാര്യത്തില് നിങ്ങളെ എനിക്ക് വിശ്വസിക്കാനാകുമോ? എന്നാല് അല്ലാഹുവാണ് നല്ലവണ്ണം കാത്തുസൂക്ഷിക്കുന്നവന്. അവന് കരുണയുള്ളവരില് ഏറ്റവും കാരുണികനാകുന്നു.
അവര് അവരുടെ സാധനങ്ങള് തുറന്നുനോക്കിയപ്പോള് തങ്ങളുടെ ചരക്കുകള് തങ്ങള്ക്ക് തിരിച്ചുനല്കപ്പെട്ടതായി അവര് കണ്ടെത്തി. അവര് പറഞ്ഞു: ഞങ്ങളുടെ പിതാവേ, നമുക്കിനി എന്തുവേണം? നമ്മുടെ ചരക്കുകള് ഇതാ നമുക്ക് തന്നെ തിരിച്ചുനല്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ( മേലിലും ) ഞങ്ങള് ഞങ്ങളുടെ കുടുംബത്തിന് ആഹാരം കൊണ്ട് വരാം. ഞങ്ങളുടെ സഹോദരനെ ഞങ്ങള് കാത്തുകൊള്ളുകയും ചെയ്യാം. ഒരു ഒട്ടകത്തിന് വഹിക്കാവുന്ന അളവ് ഞങ്ങള്ക്ക് കൂടുതല് കിട്ടുകയും ചെയ്യും. കുറഞ്ഞ ഒരു അളവാകുന്നു അത്.
അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: തീര്ച്ചയായും നിങ്ങള് അവനെ എന്റെ അടുക്കല് കൊണ്ട് വന്നുതരുമെന്ന് അല്ലാഹുവിന്റെ പേരില് എനിക്ക് ഉറപ്പ് നല്കുന്നത് വരെ ഞാനവനെ നിങ്ങളുടെ കുടെ അയക്കുകയില്ല തന്നെ. നിങ്ങള് ( ആപത്തുകളാല് ) വലയം ചെയ്യപ്പെടുന്നുവെങ്കില് ഒഴികെ. അങ്ങനെ അവരുടെ ഉറപ്പ് അദ്ദേഹത്തിന് അവര് നല്കിയപ്പോള് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: അല്ലാഹു നാം പറയുന്നതിന് മേല്നോട്ടം വഹിക്കുന്നവനാകുന്നു.
അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: എന്റെ മക്കളേ, നിങ്ങള് ഒരേ വാതിലിലൂടെ പ്രവേശിക്കാതെ വ്യത്യസ്ത വാതിലുകളിലൂടെ പ്രവേശിക്കുക. അല്ലാഹുവിങ്കല് നിന്നുണ്ടാകുന്ന യാതൊന്നും നിങ്ങളില് നിന്ന് തടുക്കുവാന് എനിക്കാവില്ല. വിധികര്ത്തൃത്വം അല്ലാഹുവിന് മാത്രമാകുന്നു. അവന്റെ മേല് ഞാന് ഭരമേല്പിക്കുന്നു. അവന്റെ മേല് തന്നെയാണ് ഭരമേല്പിക്കുന്നവര് ഭരമേല്പിക്കേണ്ടത്.
അവരുടെ പിതാവ് അവരോട് കല്പിച്ച വിധത്തില് അവര് പ്രവേശിച്ചപ്പോള് അല്ലാഹുവിങ്കല് നിന്നുണ്ടാകുന്ന യാതൊന്നും അവരില് നിന്ന് തടുക്കുവാന് അദ്ദേഹത്തിന് കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല. യഅ്ഖൂബിന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്ന ഒരു ആവശ്യം അദ്ദേഹം നിറവേറ്റി എന്ന് മാത്രം. നാം അദ്ദേഹത്തിന് പഠിപ്പിച്ചുകൊടുത്തിട്ടുള്ളതിനാല് തീര്ച്ചയായും അദ്ദേഹം അറിവുള്ളവന് തന്നെയാണ്. പക്ഷെ മനുഷ്യരില് അധികപേരും അറിയുന്നില്ല.
അവര് യൂസുഫിന്റെ അടുത്ത് കടന്ന് ചെന്നപ്പോള് അദ്ദേഹം തന്റെ സഹോദരനെ തന്നിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചു. എന്നിട്ട് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: തീര്ച്ചയായും ഞാന് തന്നെയാണ് നിന്റെ സഹോദരന്. ആകയാല് അവര് ( മൂത്ത സഹോദരന്മാര് ) ചെയ്ത് വരുന്നതിനെപ്പറ്റി നീ ദുഃഖിക്കേണ്ടതില്ല.
അങ്ങനെ അവര്ക്കുള്ള സാധനങ്ങള് അവര്ക്ക് ഒരുക്കികൊടുത്തപ്പോള് അദ്ദേഹം ( യൂസുഫ് ) പാനപാത്രം തന്റെ സഹോദരന്റെ ഭാണ്ഡത്തില് വെച്ചു. പിന്നെ ഒരാള് വിളിച്ചുപറഞ്ഞു: ഹേ; യാത്രാസംഘമേ, തീര്ച്ചയായും നിങ്ങള് മോഷ്ടാക്കള് തന്നെയാണ്.
അവരുടെ നേരെ തിരിഞ്ഞ് കൊണ്ട് ( യാത്രാസംഘം ) പറഞ്ഞു: എന്താണ് നിങ്ങള്ക്ക് നഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടുള്ളത്?
അവര് പറഞ്ഞു: ഞങ്ങള്ക്ക് രാജാവിന്റെ അളവുപാത്രം നഷ്ടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. അത് കൊണ്ട് വന്ന് തരുന്നവന് ഒരു ഒട്ടകത്തിന് വഹിക്കാവുന്നത് ( ധാന്യം ) നല്കുന്നതാണ്. ഞാനത് ഏറ്റിരിക്കുന്നു.
അവര് പറഞ്ഞു: അല്ലാഹുവെ തന്നെയാണ,ഞങ്ങള് നാട്ടില് കുഴപ്പമുണ്ടാക്കാന് വേണ്ടി വന്നതല്ലെന്ന് നിങ്ങള്ക്കറിയാമല്ലോ. ഞങ്ങള് മോഷ്ടാക്കളായിരുന്നിട്ടുമില്ല.
അവര് ചോദിച്ചു: എന്നാല് നിങ്ങള് കള്ളം പറയുന്നവരാണെങ്കില് അതിനു എന്ത് ശിക്ഷയാണ് നല്കേണ്ടത് ?
അവര് പറഞ്ഞു: അതിനുള്ള ശിക്ഷ ഇപ്രകാരമത്രെ. ഏതൊരുവന്റെ യാത്രാ ഭാണ്ഡത്തിലാണോ അതു കാണപ്പെടുന്നത് അവനെ പിടിച്ച് വെക്കുകയാണ് അതിനുള്ള ശിക്ഷ. അപ്രകാരമാണ് ഞങ്ങള് അക്രമികള്ക്ക് പ്രതിഫലം നല്കുന്നത്.
എന്നിട്ട് അദ്ദേഹം ( യൂസുഫ് ) തന്റെ സഹോദരന്റെ ഭാണ്ഡത്തേക്കാള് മുമ്പായി അവരുടെ ഭാണ്ഡങ്ങള് പരിശോധിക്കുവാന് തുടങ്ങി. പിന്നീട് തന്റെ സഹോദരന്റെ ഭാണ്ഡത്തില് നിന്ന് അദ്ദേഹമത് പുറത്തെടുത്തു. അപ്രകാരം യൂസുഫിന് വേണ്ടി നാം തന്ത്രം പ്രയോഗിച്ചു. അല്ലാഹു ഉദ്ദേശിക്കുന്നുവെങ്കിലല്ലാതെ രാജാവിന്റെ നിയമമനുസരിച്ച് അദ്ദേഹത്തിന് തന്റെ സഹോദരനെ പിടിച്ചുവെക്കാന് പറ്റുമായിരുന്നില്ല. നാം ഉദ്ദേശിക്കുന്നവരെ നാം പല പദവികള് ഉയര്ത്തുന്നു. അറിവുള്ളവരുടെയെല്ലാം മീതെ എല്ലാം അറിയുന്നവനുണ്ട്.
അവര് ( സഹോദരന്മാര് ) പറഞ്ഞു: അവന് മോഷ്ടിക്കുന്നുവെങ്കില് ( അതില് അത്ഭുതമില്ല. ) മുമ്പ് അവന്റെ സഹോദരനും മോഷ്ടിക്കുകയുണ്ടായിട്ടുണ്ട്. എന്നാല് യൂസുഫ് അത് തന്റെ മനസ്സില് ഗോപ്യമാക്കിവെച്ചു. അവരോട് അദ്ദേഹം അത് ( പ്രതികരണം ) പ്രകടിപ്പിച്ചില്ല. അദ്ദേഹം ( മനസ്സില് ) പറഞ്ഞു: നിങ്ങളാണ് മോശമായ നിലപാടുകാര്. നിങ്ങള് പറഞ്ഞുണ്ടാക്കുന്നതിനെപ്പറ്റി അല്ലാഹു നല്ലവണ്ണം അറിയുന്നവനാണ്.
അവര് പറഞ്ഞു: പ്രഭോ! ഇവന് വലിയ വൃദ്ധനായ പിതാവുണ്ട്. അതിനാല് ഇവന്റെ സ്ഥാനത്ത് ഞങ്ങളില് ഒരാളെ പിടിച്ച് വെക്കുക. തീര്ച്ചയായും താങ്കളെ ഞങ്ങള് കാണുന്നത് സദ്വൃത്തരില്പെട്ട ഒരാളായിട്ടാണ്.
അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: അല്ലാഹുവില് ശരണം. നമ്മുടെ സാധനം ആരുടെ കയ്യില് കണ്ടെത്തിയോ അവനെയല്ലാതെ നാം പിടിച്ച് വെക്കുകയോ? എങ്കില് തീര്ച്ചയായും നാം അക്രമകാരികള് തന്നെയായിരിക്കും.
അങ്ങനെ അവനെ ( സഹോദരനെ ) പ്പറ്റി അവര് നിരാശരായി കഴിഞ്ഞപ്പോള് അവര് തനിച്ച് മാറിയിരുന്ന് കൂടിയാലോചന നടത്തി. അവരില് വലിയ ആള് പറഞ്ഞു: നിങ്ങളുടെ പിതാവ് അല്ലാഹുവിന്റെ പേരില് നിങ്ങളോട് ഉറപ്പ് വാങ്ങിയിട്ടുണ്ടെന്നും, യൂസുഫിന്റെ കാര്യത്തില് മുമ്പ് നിങ്ങള് വീഴ്ചവരുത്തിയിട്ടുണ്ടെന്നും നിങ്ങള്ക്കറിഞ്ഞ് കൂടെ? അതിനാല് എന്റെ പിതാവ് എനിക്ക് അനുവാദം തരികയോ, അല്ലാഹു എനിക്ക് വിധി തരികയോ ചെയ്യുന്നത് വരെ ഞാന് ഈ ഭൂപ്രദേശം വിട്ടുപോരുകയേ ഇല്ല. വിധികര്ത്താക്കളില് ഏറ്റവും ഉത്തമനത്രെ അവന്.
നിങ്ങള് നിങ്ങളുടെ പിതാവിന്റെ അടുത്തേക്ക് മടങ്ങിച്ചെന്നിട്ട് പറയൂ. ഞങ്ങളുടെ പിതാവേ, താങ്കളുടെ മകന് മോഷണം നടത്തിയിരിക്കുന്നു. ഞങ്ങള് അറിഞ്ഞതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തില് മാത്രമാണ് ഞങ്ങള് സാക്ഷ്യം വഹിച്ചിട്ടുള്ളത്. അദൃശ്യകാര്യം ഞങ്ങള്ക്ക് അറിയുമായിരുന്നില്ലല്ലോ.
ഞങ്ങള് പോയിരുന്ന രാജ്യക്കാരോടും, ഞങ്ങള് ( ഇങ്ങോട്ട് ) ഒന്നിച്ച് യാത്ര ചെയ്ത യാത്രാസംഘത്തോടും താങ്കള് ചോദിച്ച് നോക്കുക. തീര്ച്ചയായും ഞങ്ങള് സത്യം പറയുന്നവരാകുന്നു.
അദ്ദേഹം ( പിതാവ് ) പറഞ്ഞു: അല്ല, നിങ്ങളുടെ മനസ്സുകള് നിങ്ങള്ക്ക് എന്തോകാര്യം ഭംഗിയായി തോന്നിച്ചിരിക്കുന്നു. അതിനാല് നന്നായി ക്ഷമിക്കുക തന്നെ. അവരെല്ലാവരെയും അല്ലാഹു എന്റെ അടുത്ത് കൊണ്ടുവന്നു തന്നേക്കാവുന്നതാണ്. തീര്ച്ചയായും അവന് എല്ലാം അറിയുന്നവനും യുക്തിമാനുമാകുന്നു.
അവരില് നിന്നു തിരിഞ്ഞുകളഞ്ഞിട്ട് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: യൂസുഫിന്റെ കാര്യം എത്ര സങ്കടകരം! ദുഃഖം നിമിത്തം അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഇരുകണ്ണുകളും വെളുത്ത് പോയി. അങ്ങനെ അദ്ദേഹം ( ദുഃഖം ) ഉള്ളിലൊതുക്കി കഴിയുകയാണ്.
അവര് പറഞ്ഞു: അല്ലാഹുവിനെ തന്നെയാണ, താങ്കള് തീര്ത്തും അവശനാകുകയോ, അല്ലെങ്കില് മരണമടയുകയോ ചെയ്യുന്നതു വരെ താങ്കള് യൂസുഫിനെ ഓര്ത്തു കൊണേ്ടയിരിക്കും.
അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: എന്റെ വേവലാതിയും വ്യസനവും ഞാന് അല്ലാഹുവോട് മാത്രമാണ് ബോധിപ്പിക്കുന്നത്. അല്ലാഹുവിങ്കല് നിന്നും നിങ്ങള് അറിയാത്ത ചിലത് ഞാനറിയുന്നുമുണ്ട്.
എന്റെ മക്കളേ, നിങ്ങള് പോയി യൂസുഫിനെയും അവന്റെ സഹോദരനെയും സംബന്ധിച്ച് അന്വേഷിച്ച് നോക്കുക. അല്ലാഹുവിങ്കല് നിന്നുള്ള ആശ്വാസത്തെപ്പറ്റി നിങ്ങള് നിരാശപ്പെടരുത്. അവിശ്വാസികളായ ജനങ്ങളല്ലാതെ അല്ലാഹുവിങ്കല് നിന്നുള്ള ആശ്വാസത്തെപ്പറ്റി നിരാശപ്പെടുകയില്ല, തീര്ച്ച.
അങ്ങനെ യൂസുഫിന്റെ അടുക്കല് കടന്ന് ചെന്നിട്ട് അവര് പറഞ്ഞു: പ്രഭോ, ഞങ്ങളെയും ഞങ്ങളുടെ കുടുംബത്തേയും ദുരിതം ബാധിച്ചിരിക്കുന്നു. മോശമായ ചരക്കുകളേ ഞങ്ങള് കൊണ്ടുവന്നിട്ടുള്ളൂ. അതിനാല് താങ്കള് ഞങ്ങള്ക്ക് അളവ് തികച്ചുതരികയും, ഞങ്ങളോട് ഔദാര്യം കാണിക്കുകയും ചെയ്യണം. തീര്ച്ചയായും അല്ലാഹു ഉദാരമതികള്ക്ക് പ്രതിഫലം നല്കുന്നതാണ്.
അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: നിങ്ങള് അറിവില്ലാത്തവരായിരുന്നപ്പോള് യൂസുഫിന്റെയും അവന്റെ സഹോദരന്റെയും കാര്യത്തില് നിങ്ങള് ചെയ്തതെന്താണെന്ന് നിങ്ങള് മനസ്സിലാക്കിയിട്ടുണ്ടോ?
അവര് ചോദിച്ചു: നീ തന്നെയാണോ യൂസുഫ്? അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: ഞാന് തന്നെയാണ് യൂസുഫ്. ഇതെന്റെ സഹോദരനും! അല്ലാഹു ഞങ്ങളോട് ഔദാര്യം കാണിച്ചിരിക്കുന്നു. തീര്ച്ചയായും ആര് സൂക്ഷ്മത പാലിക്കുകയും ക്ഷമിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുവോ ആ സദ്വൃത്തര്ക്കുള്ള പ്രതിഫലം അല്ലാഹു നഷ്ടപ്പെടുത്തിക്കളയുകയില്ല; തീര്ച്ച.
അവര് പറഞ്ഞു: അല്ലാഹുവെതന്നെയാണ, തീര്ച്ചയായും അല്ലാഹു നിനക്ക് ഞങ്ങളെക്കാള് മുന്ഗണന നല്കിയിരിക്കുന്നു. തീര്ച്ചയായും ഞങ്ങള് തെറ്റുകാരായിരിക്കുന്നു.
അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: ഇന്ന് നിങ്ങളുടെ മേല് ഒരു ആക്ഷേപവുമില്ല. അല്ലാഹു നിങ്ങള്ക്ക് പൊറുത്തുതരട്ടെ. അവന് കരുണയുള്ളവരില് വെച്ച് ഏറ്റവും കാരുണികനാകുന്നു.
നിങ്ങള് എന്റെ ഈ കുപ്പായം കൊണ്ട് പോയിട്ട് എന്റെ പിതാവിന്റെ മുഖത്ത് ഇട്ടുകൊടുക്കുക. എങ്കില് അദ്ദേഹം കാഴ്ചയുള്ളവനായിത്തീരും. നിങ്ങളുടെ മുഴുവന് കുടുംബാംഗങ്ങളെയും കൊണ്ട് നിങ്ങള് എന്റെ അടുത്ത് വരുകയും ചെയ്യുക.
യാത്രാസംഘം ( ഈജിപ്തില് നിന്ന് ) പുറപ്പെട്ടപ്പോള് അവരുടെ പിതാവ് ( അടുത്തുള്ളവരോട് ) പറഞ്ഞു: തീര്ച്ചയായും എനിക്ക് യൂസുഫിന്റെ വാസന അനുഭവപ്പെടുന്നുണ്ട്. നിങ്ങളെന്നെ ബുദ്ധിഭ്രമം പറ്റിയവനായി കരുതുന്നില്ലെങ്കില് ( നിങ്ങള്ക്കിത് വിശ്വസിക്കാവുന്നതാണ്. )
അവര് പറഞ്ഞു: അല്ലാഹുവെ തന്നെയാണ, തീര്ച്ചയായും താങ്കള് താങ്കളുടെ പഴയ വഴികേടില് തന്നെയാണ്.
അനന്തരം സന്തോഷവാര്ത്ത അറിയിക്കുന്ന ആള് വന്നപ്പോള് അയാള് ആ കുപ്പായം അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖത്ത് വെച്ച് കൊടുത്തു. അപ്പോള് അദ്ദേഹം കാഴ്ചയുള്ളവനായി മാറി. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: നിങ്ങള്ക്കറിഞ്ഞുകൂടാത്ത ചിലത് അല്ലാഹുവിങ്കല് നിന്ന് ഞാന് അറിയുന്നുണ്ട് എന്ന് ഞാന് നിങ്ങളോട് പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ.
അവര് പറഞ്ഞു: ഞങ്ങളുടെ പിതാവേ, ഞങ്ങള്ക്കു വേണ്ടി ഞങ്ങളുടെ പാപങ്ങള് പൊറുത്തുകിട്ടാന് താങ്കള് പ്രാര്ത്ഥിക്കണേ-തീര്ച്ചയായും ഞങ്ങള് തെറ്റുകാരായിരിക്കുന്നു.
അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: നിങ്ങള്ക്ക് വേണ്ടി എന്റെ രക്ഷിതാവിനോട് ഞാന് പാപമോചനം തേടാം. തീര്ച്ചയായും അവന് ഏറെ പൊറുക്കുന്നവനും കരുണാനിധിയുമാകുന്നു.
അനന്തരം അവര് യൂസുഫിന്റെ മുമ്പാകെ പ്രവേശിച്ചപ്പോള് അദ്ദേഹം ( യൂസുഫ് ) തന്റെ മാതാപിതാക്കളെ തന്നിലേക്ക് അണച്ചു കൂട്ടി. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: അല്ലാഹു ഉദ്ദേശിക്കുന്ന പക്ഷം നിങ്ങള് നിര്ഭയരായിക്കൊണ്ട് ഈജിപ്തില് പ്രവേശിച്ചു കൊള്ളുക.
അദ്ദേഹം തന്റെ മാതാപിതാക്കളെ രാജപീഠത്തിന്മേല് കയറ്റിയിരുത്തി. അവര് അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുമ്പില് പ്രണാമം ചെയ്യുന്നവരായിക്കൊണ്ട് വീണു. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: എന്റെ പിതാവേ, മുമ്പ് ഞാന് കണ്ട സ്വപ്നം പുലര്ന്നതാണിത്. എന്റെ രക്ഷിതാവ് അതൊരു യാഥാര്ത്ഥ്യമാക്കിത്തീര്ത്തിരിക്കുന്നു. എന്നെ അവന് ജയിലില് നിന്ന് പുറത്തുകൊണ്ട് വന്ന സന്ദര്ഭത്തിലും എന്റെയും എന്റെ സഹോദരങ്ങളുടെയും ഇടയില് പിശാച് കുഴപ്പം ഇളക്കിവിട്ടതിന് ശേഷം മരുഭൂമിയില് നിന്ന് അവന് നിങ്ങളെയെല്ലാവരെയും ( എന്റെ അടുത്തേക്ക് ) കൊണ്ടുവന്ന സന്ദര്ഭത്തിലും അവന് എനിക്ക് ഉപകാരം ചെയ്തിരിക്കുന്നു. തീര്ച്ചയായും എന്റെ രക്ഷിതാവ് താന് ഉദ്ദേശിക്കുന്ന കാര്യങ്ങള് സൂക്ഷ്മമായി നിയന്ത്രിക്കുന്നവനത്രെ. തീര്ച്ചയായും അവന് എല്ലാം അറിയുന്നവനും യുക്തിമാനുമാകുന്നു.
( യൂസുഫ് പ്രാര്ത്ഥിച്ചു: ) എന്റെ രക്ഷിതാവേ, നീ എനിക്ക് ഭരണാധികാരത്തില് നിന്ന് ( ഒരംശം ) നല്കുകയും, സ്വപ്നവാര്ത്തകളുടെ വ്യാഖ്യാനത്തില് നിന്നും ( ചിലത് ) നീ എനിക്ക് പഠിപ്പിച്ചുതരികയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു. ആകാശങ്ങളുടെയും ഭൂമിയുടെയും സ്രഷ്ടാവേ, നീ ഇഹത്തിലും പരത്തിലും എന്റെ രക്ഷാധികാരിയാകുന്നു. നീ എന്നെ മുസ്ലിമായി മരിപ്പിക്കുകയും സജ്ജനങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തില് ചേര്ക്കുകയും ചെയ്യേണമേ.
( നബിയേ, ) നിനക്ക് നാം സന്ദേശമായി നല്കുന്ന അദൃശ്യവാര്ത്തകളില് പെട്ടതത്രെ അത്. ( യൂസുഫിനെതിരില് ) തന്ത്രം പ്രയോഗിച്ചുകൊണ്ട് അവര് തങ്ങളുടെ പദ്ധതി കൂടിത്തീരുമാനിച്ചപ്പോള് നീ അവരുടെ അടുക്കല് ഉണ്ടായിരുന്നില്ലല്ലോ.
എന്നാല് നീ അതിയായി ആഗ്രഹിച്ചാലും മനുഷ്യരില് അധികപേരും വിശ്വസിക്കുന്നവരല്ല.
നീ അവരോട് ഇതിന്റെ പേരില് യാതൊരു പ്രതിഫലവും ചോദിക്കുന്നുമില്ല. ഇത് ലോകര്ക്ക് വേണ്ടിയുള്ള ഒരു ഉല്ബോധനം മാത്രമാകുന്നു.
ആകാശങ്ങളിലും ഭൂമിയിലും എത്രയെത്ര ദൃഷ്ടാന്തങ്ങള്! അവയെ അവഗണിച്ചുകൊണ്ട് അവര് അവയുടെ അടുത്ത് കൂടി കടന്ന് പോകുന്നു.
അവരില് അധികപേരും അല്ലാഹുവില് വിശ്വസിക്കുന്നത് അവനോട് ( മറ്റുള്ളവരെ ) പങ്കുചേര്ക്കുന്നവരായിക്കൊണ്ട് മാത്രമാണ്.
അവരെ വലയം ചെയ്യുന്ന തരത്തിലുള്ള അല്ലാഹുവിന്റെ ശിക്ഷ അവര്ക്ക് വന്നെത്തുന്നതിനെപ്പറ്റി, അല്ലെങ്കില് അവര് ഓര്ക്കാതിരിക്കെ പെട്ടെന്ന് അന്ത്യദിനം അവര്ക്ക് വന്നെത്തുന്നതിനെപ്പറ്റി അവര് നിര്ഭയരായിരിക്കുകയാണോ?
( നബിയേ, ) പറയുക: ഇതാണ് എന്റെ മാര്ഗം. ദൃഢബോധ്യത്തോട് കൂടി അല്ലാഹുവിലേക്ക് ഞാന് ക്ഷണിക്കുന്നു. ഞാനും എന്നെ പിന്പറ്റിയവരും. അല്ലാഹു എത്ര പരിശുദ്ധന്! ഞാന് ( അവനോട് ) പങ്കുചേര്ക്കുന്ന കൂട്ടത്തിലല്ല തന്നെ.
വിവിധ രാജ്യക്കാരില് നിന്ന് നാം സന്ദേശം നല്കിക്കൊണ്ടിരുന്ന ചില പുരുഷന്മാരെത്തന്നെയാണ് നിനക്ക് മുമ്പും നാം ദൂതന്മാരായി നിയോഗിച്ചിട്ടുള്ളത് അവര് ( അവിശ്വാസികള് ) ഭൂമിയിലൂടെ സഞ്ചരിച്ചിട്ട് തങ്ങളുടെ മുന്ഗാമികളുടെ പര്യവസാനം എങ്ങനെയായിരുന്നുവെന്ന് നോക്കിയിട്ടില്ലേ? എന്നാല് പരലോകമാണ് സൂക്ഷ്മത പാലിച്ചവര്ക്ക് കൂടുതല് ഉത്തമമായിട്ടുള്ളത്. അപ്പോള് നിങ്ങള് ഗ്രഹിക്കുന്നില്ലേ?
അങ്ങനെ ദൈവദൂതന്മാര് നിരാശപ്പെടുകയും ( അവര് ) തങ്ങളോട് പറഞ്ഞത് കളവാണെന്ന് ജനങ്ങള് വിചാരിക്കുകയും ചെയ്തപ്പോള് നമ്മുടെ സഹായം അവര്ക്ക് ( ദൂതന്മാര്ക്ക് ) വന്നെത്തി. അങ്ങനെ നാം ഉദ്ദേശിച്ചിരുന്നവര്ക്ക് രക്ഷനല്കപ്പെട്ടു. കുറ്റവാളികളായ ജനങ്ങളില് നിന്നും നമ്മുടെ ശിക്ഷ തടുക്കപ്പെടുന്നതല്ല.
തീര്ച്ചയായും അവരുടെ ചരിത്രത്തില് ബുദ്ധിമാന്മാര്ക്ക് പാഠമുണ്ട്. അത് കെട്ടിയുണ്ടാക്കാവുന്ന ഒരു വര്ത്തമാനമല്ല. പ്രത്യുത; അതിന്റെ മുമ്പുള്ളതിനെ ( വേദങ്ങളെ ) ശരിവെക്കുന്നതും, എല്ലാകാര്യത്തെയും സംബന്ധിച്ചുള്ള ഒരു വിശദീകരണവും വിശ്വസിക്കുന്ന ജനങ്ങള്ക്ക് മാര്ഗദര്ശനവും കാരുണ്യവുമാകുന്നു അത്.
بسم الله الرحمن الرحيم
الر تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ
إِنَّا أَنزَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لَّعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ
نَحْنُ نَقُصُّ عَلَيْكَ أَحْسَنَ الْقَصَصِ بِمَا أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ هَـذَا الْقُرْآنَ وَإِن كُنتَ مِن قَبْلِهِ لَمِنَ الْغَافِلِينَ
إِذْ قَالَ يُوسُفُ لِأَبِيهِ يَا أَبتِ إِنِّي رَأَيْتُ أَحَدَ عَشَرَ كَوْكَبًا وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ رَأَيْتُهُمْ لِي سَاجِدِينَ
قَالَ يَا بُنَيَّ لاَ تَقْصُصْ رُؤْيَاكَ عَلَى إِخْوَتِكَ فَيَكِيدُواْ لَكَ كَيْدًا إِنَّ الشَّيْطَانَ لِلإِنسَانِ عَدُوٌّ مُّبِينٌ
وَكَذَلِكَ يَجْتَبِيكَ رَبُّكَ وَيُعَلِّمُكَ مِن تَأْوِيلِ الأَحَادِيثِ وَيُتِمُّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكَ وَعَلَى آلِ يَعْقُوبَ كَمَا أَتَمَّهَا عَلَى أَبَوَيْكَ مِن قَبْلُ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْحَقَ إِنَّ رَبَّكَ عَلِيمٌ حَكِيمٌ
لَّقَدْ كَانَ فِي يُوسُفَ وَإِخْوَتِهِ آيَاتٌ لِّلسَّائِلِينَ
إِذْ قَالُواْ لَيُوسُفُ وَأَخُوهُ أَحَبُّ إِلَى أَبِينَا مِنَّا وَنَحْنُ عُصْبَةٌ إِنَّ أَبَانَا لَفِي ضَلاَلٍ مُّبِينٍ
اقْتُلُواْ يُوسُفَ أَوِ اطْرَحُوهُ أَرْضًا يَخْلُ لَكُمْ وَجْهُ أَبِيكُمْ وَتَكُونُواْ مِن بَعْدِهِ قَوْمًا صَالِحِينَ
قَالَ قَآئِلٌ مَّنْهُمْ لاَ تَقْتُلُواْ يُوسُفَ وَأَلْقُوهُ فِي غَيَابَةِ الْجُبِّ يَلْتَقِطْهُ بَعْضُ السَّيَّارَةِ إِن كُنتُمْ فَاعِلِينَ
قَالُواْ يَا أَبَانَا مَا لَكَ لاَ تَأْمَنَّا عَلَى يُوسُفَ وَإِنَّا لَهُ لَنَاصِحُونَ
أَرْسِلْهُ مَعَنَا غَدًا يَرْتَعْ وَيَلْعَبْ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ
قَالَ إِنِّي لَيَحْزُنُنِي أَن تَذْهَبُواْ بِهِ وَأَخَافُ أَن يَأْكُلَهُ الذِّئْبُ وَأَنتُمْ عَنْهُ غَافِلُونَ
قَالُواْ لَئِنْ أَكَلَهُ الذِّئْبُ وَنَحْنُ عُصْبَةٌ إِنَّا إِذًا لَّخَاسِرُونَ
فَلَمَّا ذَهَبُواْ بِهِ وَأَجْمَعُواْ أَن يَجْعَلُوهُ فِي غَيَابَةِ الْجُبِّ وَأَوْحَيْنَآ إِلَيْهِ لَتُنَبِّئَنَّهُم بِأَمْرِهِمْ هَـذَا وَهُمْ لاَ يَشْعُرُونَ
وَجَاؤُواْ أَبَاهُمْ عِشَاء يَبْكُونَ
قَالُواْ يَا أَبَانَا إِنَّا ذَهَبْنَا نَسْتَبِقُ وَتَرَكْنَا يُوسُفَ عِندَ مَتَاعِنَا فَأَكَلَهُ الذِّئْبُ وَمَا أَنتَ بِمُؤْمِنٍ لِّنَا وَلَوْ كُنَّا صَادِقِينَ
وَجَآؤُوا عَلَى قَمِيصِهِ بِدَمٍ كَذِبٍ قَالَ بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ أَنفُسُكُمْ أَمْرًا فَصَبْرٌ جَمِيلٌ وَاللّهُ الْمُسْتَعَانُ عَلَى مَا تَصِفُونَ
وَجَاءتْ سَيَّارَةٌ فَأَرْسَلُواْ وَارِدَهُمْ فَأَدْلَى دَلْوَهُ قَالَ يَا بُشْرَى هَـذَا غُلاَمٌ وَأَسَرُّوهُ بِضَاعَةً وَاللّهُ عَلِيمٌ بِمَا يَعْمَلُونَ
وَشَرَوْهُ بِثَمَنٍ بَخْسٍ دَرَاهِمَ مَعْدُودَةٍ وَكَانُواْ فِيهِ مِنَ الزَّاهِدِينَ
وَقَالَ الَّذِي اشْتَرَاهُ مِن مِّصْرَ لاِمْرَأَتِهِ أَكْرِمِي مَثْوَاهُ عَسَى أَن يَنفَعَنَا أَوْ نَتَّخِذَهُ وَلَدًا وَكَذَلِكَ مَكَّنِّا لِيُوسُفَ فِي الأَرْضِ وَلِنُعَلِّمَهُ مِن تَأْوِيلِ الأَحَادِيثِ وَاللّهُ غَالِبٌ عَلَى أَمْرِهِ وَلَـكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يَعْلَمُونَ
وَلَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُ آتَيْنَاهُ حُكْمًا وَعِلْمًا وَكَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ
وَرَاوَدَتْهُ الَّتِي هُوَ فِي بَيْتِهَا عَن نَّفْسِهِ وَغَلَّقَتِ الأَبْوَابَ وَقَالَتْ هَيْتَ لَكَ قَالَ مَعَاذَ اللّهِ إِنَّهُ رَبِّي أَحْسَنَ مَثْوَايَ إِنَّهُ لاَ يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ
وَلَقَدْ هَمَّتْ بِهِ وَهَمَّ بِهَا لَوْلا أَن رَّأَى بُرْهَانَ رَبِّهِ كَذَلِكَ لِنَصْرِفَ عَنْهُ السُّوءَ وَالْفَحْشَاء إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُخْلَصِينَ
وَاسُتَبَقَا الْبَابَ وَقَدَّتْ قَمِيصَهُ مِن دُبُرٍ وَأَلْفَيَا سَيِّدَهَا لَدَى الْبَابِ قَالَتْ مَا جَزَاء مَنْ أَرَادَ بِأَهْلِكَ سُوَءًا إِلاَّ أَن يُسْجَنَ أَوْ عَذَابٌ أَلِيمٌ
قَالَ هِيَ رَاوَدَتْنِي عَن نَّفْسِي وَشَهِدَ شَاهِدٌ مِّنْ أَهْلِهَا إِن كَانَ قَمِيصُهُ قُدَّ مِن قُبُلٍ فَصَدَقَتْ وَهُوَ مِنَ الكَاذِبِينَ
وَإِنْ كَانَ قَمِيصُهُ قُدَّ مِن دُبُرٍ فَكَذَبَتْ وَهُوَ مِن الصَّادِقِينَ
فَلَمَّا رَأَى قَمِيصَهُ قُدَّ مِن دُبُرٍ قَالَ إِنَّهُ مِن كَيْدِكُنَّ إِنَّ كَيْدَكُنَّ عَظِيمٌ
يُوسُفُ أَعْرِضْ عَنْ هَـذَا وَاسْتَغْفِرِي لِذَنبِكِ إِنَّكِ كُنتِ مِنَ الْخَاطِئِينَ
وَقَالَ نِسْوَةٌ فِي الْمَدِينَةِ امْرَأَةُ الْعَزِيزِ تُرَاوِدُ فَتَاهَا عَن نَّفْسِهِ قَدْ شَغَفَهَا حُبًّا إِنَّا لَنَرَاهَا فِي ضَلاَلٍ مُّبِينٍ
فَلَمَّا سَمِعَتْ بِمَكْرِهِنَّ أَرْسَلَتْ إِلَيْهِنَّ وَأَعْتَدَتْ لَهُنَّ مُتَّكَأً وَآتَتْ كُلَّ وَاحِدَةٍ مِّنْهُنَّ سِكِّينًا وَقَالَتِ اخْرُجْ عَلَيْهِنَّ فَلَمَّا رَأَيْنَهُ أَكْبَرْنَهُ وَقَطَّعْنَ أَيْدِيَهُنَّ وَقُلْنَ حَاشَ لِلّهِ مَا هَـذَا بَشَرًا إِنْ هَـذَا إِلاَّ مَلَكٌ كَرِيمٌ
قَالَتْ فَذَلِكُنَّ الَّذِي لُمْتُنَّنِي فِيهِ وَلَقَدْ رَاوَدتُّهُ عَن نَّفْسِهِ فَاسَتَعْصَمَ وَلَئِن لَّمْ يَفْعَلْ مَا آمُرُهُ لَيُسْجَنَنَّ وَلَيَكُونًا مِّنَ الصَّاغِرِينَ
قَالَ رَبِّ السِّجْنُ أَحَبُّ إِلَيَّ مِمَّا يَدْعُونَنِي إِلَيْهِ وَإِلاَّ تَصْرِفْ عَنِّي كَيْدَهُنَّ أَصْبُ إِلَيْهِنَّ وَأَكُن مِّنَ الْجَاهِلِينَ
فَاسْتَجَابَ لَهُ رَبُّهُ فَصَرَفَ عَنْهُ كَيْدَهُنَّ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ
ثُمَّ بَدَا لَهُم مِّن بَعْدِ مَا رَأَوُاْ الآيَاتِ لَيَسْجُنُنَّهُ حَتَّى حِينٍ
وَدَخَلَ مَعَهُ السِّجْنَ فَتَيَانَ قَالَ أَحَدُهُمَآ إِنِّي أَرَانِي أَعْصِرُ خَمْرًا وَقَالَ الآخَرُ إِنِّي أَرَانِي أَحْمِلُ فَوْقَ رَأْسِي خُبْزًا تَأْكُلُ الطَّيْرُ مِنْهُ نَبِّئْنَا بِتَأْوِيلِهِ إِنَّا نَرَاكَ مِنَ الْمُحْسِنِينَ
قَالَ لاَ يَأْتِيكُمَا طَعَامٌ تُرْزَقَانِهِ إِلاَّ نَبَّأْتُكُمَا بِتَأْوِيلِهِ قَبْلَ أَن يَأْتِيكُمَا ذَلِكُمَا مِمَّا عَلَّمَنِي رَبِّي إِنِّي تَرَكْتُ مِلَّةَ قَوْمٍ لاَّ يُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَهُم بِالآخِرَةِ هُمْ كَافِرُونَ
وَاتَّبَعْتُ مِلَّةَ آبَآئِـي إِبْرَاهِيمَ وَإِسْحَقَ وَيَعْقُوبَ مَا كَانَ لَنَا أَن نُّشْرِكَ بِاللّهِ مِن شَيْءٍ ذَلِكَ مِن فَضْلِ اللّهِ عَلَيْنَا وَعَلَى النَّاسِ وَلَـكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يَشْكُرُونَ
يَا صَاحِبَيِ السِّجْنِ أَأَرْبَابٌ مُّتَفَرِّقُونَ خَيْرٌ أَمِ اللّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ
مَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِهِ إِلاَّ أَسْمَاء سَمَّيْتُمُوهَا أَنتُمْ وَآبَآؤُكُم مَّا أَنزَلَ اللّهُ بِهَا مِن سُلْطَانٍ إِنِ الْحُكْمُ إِلاَّ لِلّهِ أَمَرَ أَلاَّ تَعْبُدُواْ إِلاَّ إِيَّاهُ ذَلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ وَلَـكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يَعْلَمُونَ
يَا صَاحِبَيِ السِّجْنِ أَمَّا أَحَدُكُمَا فَيَسْقِي رَبَّهُ خَمْرًا وَأَمَّا الآخَرُ فَيُصْلَبُ فَتَأْكُلُ الطَّيْرُ مِن رَّأْسِهِ قُضِيَ الأَمْرُ الَّذِي فِيهِ تَسْتَفْتِيَانِ
وَقَالَ لِلَّذِي ظَنَّ أَنَّهُ نَاجٍ مِّنْهُمَا اذْكُرْنِي عِندَ رَبِّكَ فَأَنسَاهُ الشَّيْطَانُ ذِكْرَ رَبِّهِ فَلَبِثَ فِي السِّجْنِ بِضْعَ سِنِينَ
وَقَالَ الْمَلِكُ إِنِّي أَرَى سَبْعَ بَقَرَاتٍ سِمَانٍ يَأْكُلُهُنَّ سَبْعٌ عِجَافٌ وَسَبْعَ سُنبُلاَتٍ خُضْرٍ وَأُخَرَ يَابِسَاتٍ يَا أَيُّهَا الْمَلأُ أَفْتُونِي فِي رُؤْيَايَ إِن كُنتُمْ لِلرُّؤْيَا تَعْبُرُونَ
قَالُواْ أَضْغَاثُ أَحْلاَمٍ وَمَا نَحْنُ بِتَأْوِيلِ الأَحْلاَمِ بِعَالِمِينَ
وَقَالَ الَّذِي نَجَا مِنْهُمَا وَادَّكَرَ بَعْدَ أُمَّةٍ أَنَاْ أُنَبِّئُكُم بِتَأْوِيلِهِ فَأَرْسِلُونِ
يُوسُفُ أَيُّهَا الصِّدِّيقُ أَفْتِنَا فِي سَبْعِ بَقَرَاتٍ سِمَانٍ يَأْكُلُهُنَّ سَبْعٌ عِجَافٌ وَسَبْعِ سُنبُلاَتٍ خُضْرٍ وَأُخَرَ يَابِسَاتٍ لَّعَلِّي أَرْجِعُ إِلَى النَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَعْلَمُونَ
قَالَ تَزْرَعُونَ سَبْعَ سِنِينَ دَأَبًا فَمَا حَصَدتُّمْ فَذَرُوهُ فِي سُنبُلِهِ إِلاَّ قَلِيلاً مِّمَّا تَأْكُلُونَ
ثُمَّ يَأْتِي مِن بَعْدِ ذَلِكَ سَبْعٌ شِدَادٌ يَأْكُلْنَ مَا قَدَّمْتُمْ لَهُنَّ إِلاَّ قَلِيلاً مِّمَّا تُحْصِنُونَ
ثُمَّ يَأْتِي مِن بَعْدِ ذَلِكَ عَامٌ فِيهِ يُغَاثُ النَّاسُ وَفِيهِ يَعْصِرُونَ
وَقَالَ الْمَلِكُ ائْتُونِي بِهِ فَلَمَّا جَاءهُ الرَّسُولُ قَالَ ارْجِعْ إِلَى رَبِّكَ فَاسْأَلْهُ مَا بَالُ النِّسْوَةِ اللاَّتِي قَطَّعْنَ أَيْدِيَهُنَّ إِنَّ رَبِّي بِكَيْدِهِنَّ عَلِيمٌ
قَالَ مَا خَطْبُكُنَّ إِذْ رَاوَدتُّنَّ يُوسُفَ عَن نَّفْسِهِ قُلْنَ حَاشَ لِلّهِ مَا عَلِمْنَا عَلَيْهِ مِن سُوءٍ قَالَتِ امْرَأَةُ الْعَزِيزِ الآنَ حَصْحَصَ الْحَقُّ أَنَاْ رَاوَدتُّهُ عَن نَّفْسِهِ وَإِنَّهُ لَمِنَ الصَّادِقِينَ
ذَلِكَ لِيَعْلَمَ أَنِّي لَمْ أَخُنْهُ بِالْغَيْبِ وَأَنَّ اللّهَ لاَ يَهْدِي كَيْدَ الْخَائِنِينَ
وَمَا أُبَرِّىءُ نَفْسِي إِنَّ النَّفْسَ لأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلاَّ مَا رَحِمَ رَبِّيَ إِنَّ رَبِّي غَفُورٌ رَّحِيمٌ
وَقَالَ الْمَلِكُ ائْتُونِي بِهِ أَسْتَخْلِصْهُ لِنَفْسِي فَلَمَّا كَلَّمَهُ قَالَ إِنَّكَ الْيَوْمَ لَدَيْنَا مِكِينٌ أَمِينٌ
قَالَ اجْعَلْنِي عَلَى خَزَآئِنِ الأَرْضِ إِنِّي حَفِيظٌ عَلِيمٌ
وَكَذَلِكَ مَكَّنِّا لِيُوسُفَ فِي الأَرْضِ يَتَبَوَّأُ مِنْهَا حَيْثُ يَشَاء نُصِيبُ بِرَحْمَتِنَا مَن نَّشَاء وَلاَ نُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ
وَلَأَجْرُ الآخِرَةِ خَيْرٌ لِّلَّذِينَ آمَنُواْ وَكَانُواْ يَتَّقُونَ
وَجَاء إِخْوَةُ يُوسُفَ فَدَخَلُواْ عَلَيْهِ فَعَرَفَهُمْ وَهُمْ لَهُ مُنكِرُونَ
وَلَمَّا جَهَّزَهُم بِجَهَازِهِمْ قَالَ ائْتُونِي بِأَخٍ لَّكُم مِّنْ أَبِيكُمْ أَلاَ تَرَوْنَ أَنِّي أُوفِي الْكَيْلَ وَأَنَاْ خَيْرُ الْمُنزِلِينَ
فَإِن لَّمْ تَأْتُونِي بِهِ فَلاَ كَيْلَ لَكُمْ عِندِي وَلاَ تَقْرَبُونِ
قَالُواْ سَنُرَاوِدُ عَنْهُ أَبَاهُ وَإِنَّا لَفَاعِلُونَ
وَقَالَ لِفِتْيَانِهِ اجْعَلُواْ بِضَاعَتَهُمْ فِي رِحَالِهِمْ لَعَلَّهُمْ يَعْرِفُونَهَا إِذَا انقَلَبُواْ إِلَى أَهْلِهِمْ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ
فَلَمَّا رَجِعُوا إِلَى أَبِيهِمْ قَالُواْ يَا أَبَانَا مُنِعَ مِنَّا الْكَيْلُ فَأَرْسِلْ مَعَنَا أَخَانَا نَكْتَلْ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ
قَالَ هَلْ آمَنُكُمْ عَلَيْهِ إِلاَّ كَمَا أَمِنتُكُمْ عَلَى أَخِيهِ مِن قَبْلُ فَاللّهُ خَيْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ
وَلَمَّا فَتَحُواْ مَتَاعَهُمْ وَجَدُواْ بِضَاعَتَهُمْ رُدَّتْ إِلَيْهِمْ قَالُواْ يَا أَبَانَا مَا نَبْغِي هَـذِهِ بِضَاعَتُنَا رُدَّتْ إِلَيْنَا وَنَمِيرُ أَهْلَنَا وَنَحْفَظُ أَخَانَا وَنَزْدَادُ كَيْلَ بَعِيرٍ ذَلِكَ كَيْلٌ يَسِيرٌ
قَالَ لَنْ أُرْسِلَهُ مَعَكُمْ حَتَّى تُؤْتُونِ مَوْثِقًا مِّنَ اللّهِ لَتَأْتُنَّنِي بِهِ إِلاَّ أَن يُحَاطَ بِكُمْ فَلَمَّا آتَوْهُ مَوْثِقَهُمْ قَالَ اللّهُ عَلَى مَا نَقُولُ وَكِيلٌ
وَقَالَ يَا بَنِيَّ لاَ تَدْخُلُواْ مِن بَابٍ وَاحِدٍ وَادْخُلُواْ مِنْ أَبْوَابٍ مُّتَفَرِّقَةٍ وَمَا أُغْنِي عَنكُم مِّنَ اللّهِ مِن شَيْءٍ إِنِ الْحُكْمُ إِلاَّ لِلّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَعَلَيْهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُتَوَكِّلُونَ
وَلَمَّا دَخَلُواْ مِنْ حَيْثُ أَمَرَهُمْ أَبُوهُم مَّا كَانَ يُغْنِي عَنْهُم مِّنَ اللّهِ مِن شَيْءٍ إِلاَّ حَاجَةً فِي نَفْسِ يَعْقُوبَ قَضَاهَا وَإِنَّهُ لَذُو عِلْمٍ لِّمَا عَلَّمْنَاهُ وَلَـكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يَعْلَمُونَ
وَلَمَّا دَخَلُواْ عَلَى يُوسُفَ آوَى إِلَيْهِ أَخَاهُ قَالَ إِنِّي أَنَاْ أَخُوكَ فَلاَ تَبْتَئِسْ بِمَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ
فَلَمَّا جَهَّزَهُم بِجَهَازِهِمْ جَعَلَ السِّقَايَةَ فِي رَحْلِ أَخِيهِ ثُمَّ أَذَّنَ مُؤَذِّنٌ أَيَّتُهَا الْعِيرُ إِنَّكُمْ لَسَارِقُونَ
قَالُواْ وَأَقْبَلُواْ عَلَيْهِم مَّاذَا تَفْقِدُونَ
قَالُواْ نَفْقِدُ صُوَاعَ الْمَلِكِ وَلِمَن جَاء بِهِ حِمْلُ بَعِيرٍ وَأَنَاْ بِهِ زَعِيمٌ
قَالُواْ تَاللّهِ لَقَدْ عَلِمْتُم مَّا جِئْنَا لِنُفْسِدَ فِي الأَرْضِ وَمَا كُنَّا سَارِقِينَ
قَالُواْ فَمَا جَزَآؤُهُ إِن كُنتُمْ كَاذِبِينَ
قَالُواْ جَزَآؤُهُ مَن وُجِدَ فِي رَحْلِهِ فَهُوَ جَزَاؤُهُ كَذَلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ
فَبَدَأَ بِأَوْعِيَتِهِمْ قَبْلَ وِعَاء أَخِيهِ ثُمَّ اسْتَخْرَجَهَا مِن وِعَاء أَخِيهِ كَذَلِكَ كِدْنَا لِيُوسُفَ مَا كَانَ لِيَأْخُذَ أَخَاهُ فِي دِينِ الْمَلِكِ إِلاَّ أَن يَشَاء اللّهُ نَرْفَعُ دَرَجَاتٍ مِّن نَّشَاء وَفَوْقَ كُلِّ ذِي عِلْمٍ عَلِيمٌ
قَالُواْ إِن يَسْرِقْ فَقَدْ سَرَقَ أَخٌ لَّهُ مِن قَبْلُ فَأَسَرَّهَا يُوسُفُ فِي نَفْسِهِ وَلَمْ يُبْدِهَا لَهُمْ قَالَ أَنتُمْ شَرٌّ مَّكَانًا وَاللّهُ أَعْلَمْ بِمَا تَصِفُونَ
قَالُواْ يَا أَيُّهَا الْعَزِيزُ إِنَّ لَهُ أَبًا شَيْخًا كَبِيرًا فَخُذْ أَحَدَنَا مَكَانَهُ إِنَّا نَرَاكَ مِنَ الْمُحْسِنِينَ
قَالَ مَعَاذَ اللّهِ أَن نَّأْخُذَ إِلاَّ مَن وَجَدْنَا مَتَاعَنَا عِندَهُ إِنَّـآ إِذًا لَّظَالِمُونَ
فَلَمَّا اسْتَيْأَسُواْ مِنْهُ خَلَصُواْ نَجِيًّا قَالَ كَبِيرُهُمْ أَلَمْ تَعْلَمُواْ أَنَّ أَبَاكُمْ قَدْ أَخَذَ عَلَيْكُم مَّوْثِقًا مِّنَ اللّهِ وَمِن قَبْلُ مَا فَرَّطتُمْ فِي يُوسُفَ فَلَنْ أَبْرَحَ الأَرْضَ حَتَّىَ يَأْذَنَ لِي أَبِي أَوْ يَحْكُمَ اللّهُ لِي وَهُوَ خَيْرُ الْحَاكِمِينَ
ارْجِعُواْ إِلَى أَبِيكُمْ فَقُولُواْ يَا أَبَانَا إِنَّ ابْنَكَ سَرَقَ وَمَا شَهِدْنَا إِلاَّ بِمَا عَلِمْنَا وَمَا كُنَّا لِلْغَيْبِ حَافِظِينَ
وَاسْأَلِ الْقَرْيَةَ الَّتِي كُنَّا فِيهَا وَالْعِيْرَ الَّتِي أَقْبَلْنَا فِيهَا وَإِنَّا لَصَادِقُونَ
قَالَ بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ أَنفُسُكُمْ أَمْرًا فَصَبْرٌ جَمِيلٌ عَسَى اللّهُ أَن يَأْتِيَنِي بِهِمْ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ
وَتَوَلَّى عَنْهُمْ وَقَالَ يَا أَسَفَى عَلَى يُوسُفَ وَابْيَضَّتْ عَيْنَاهُ مِنَ الْحُزْنِ فَهُوَ كَظِيمٌ
قَالُواْ تَالله تَفْتَأُ تَذْكُرُ يُوسُفَ حَتَّى تَكُونَ حَرَضًا أَوْ تَكُونَ مِنَ الْهَالِكِينَ
قَالَ إِنَّمَا أَشْكُو بَثِّي وَحُزْنِي إِلَى اللّهِ وَأَعْلَمُ مِنَ اللّهِ مَا لاَ تَعْلَمُونَ
يَا بَنِيَّ اذْهَبُواْ فَتَحَسَّسُواْ مِن يُوسُفَ وَأَخِيهِ وَلاَ تَيْأَسُواْ مِن رَّوْحِ اللّهِ إِنَّهُ لاَ يَيْأَسُ مِن رَّوْحِ اللّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْكَافِرُونَ
فَلَمَّا دَخَلُواْ عَلَيْهِ قَالُواْ يَا أَيُّهَا الْعَزِيزُ مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ وَجِئْنَا بِبِضَاعَةٍ مُّزْجَاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْكَيْلَ وَتَصَدَّقْ عَلَيْنَآ إِنَّ اللّهَ يَجْزِي الْمُتَصَدِّقِينَ
قَالَ هَلْ عَلِمْتُم مَّا فَعَلْتُم بِيُوسُفَ وَأَخِيهِ إِذْ أَنتُمْ جَاهِلُونَ
قَالُواْ أَإِنَّكَ لَأَنتَ يُوسُفُ قَالَ أَنَاْ يُوسُفُ وَهَـذَا أَخِي قَدْ مَنَّ اللّهُ عَلَيْنَا إِنَّهُ مَن يَتَّقِ وَيِصْبِرْ فَإِنَّ اللّهَ لاَ يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ
قَالُواْ تَاللّهِ لَقَدْ آثَرَكَ اللّهُ عَلَيْنَا وَإِن كُنَّا لَخَاطِئِينَ
قَالَ لاَ تَثْرَيبَ عَلَيْكُمُ الْيَوْمَ يَغْفِرُ اللّهُ لَكُمْ وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ
اذْهَبُواْ بِقَمِيصِي هَـذَا فَأَلْقُوهُ عَلَى وَجْهِ أَبِي يَأْتِ بَصِيرًا وَأْتُونِي بِأَهْلِكُمْ أَجْمَعِينَ
وَلَمَّا فَصَلَتِ الْعِيرُ قَالَ أَبُوهُمْ إِنِّي لَأَجِدُ رِيحَ يُوسُفَ لَوْلاَ أَن تُفَنِّدُونِ
قَالُواْ تَاللّهِ إِنَّكَ لَفِي ضَلاَلِكَ الْقَدِيمِ
فَلَمَّا أَن جَاء الْبَشِيرُ أَلْقَاهُ عَلَى وَجْهِهِ فَارْتَدَّ بَصِيرًا قَالَ أَلَمْ أَقُل لَّكُمْ إِنِّي أَعْلَمُ مِنَ اللّهِ مَا لاَ تَعْلَمُونَ
قَالُواْ يَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا كُنَّا خَاطِئِينَ
قَالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّيَ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ
فَلَمَّا دَخَلُواْ عَلَى يُوسُفَ آوَى إِلَيْهِ أَبَوَيْهِ وَقَالَ ادْخُلُواْ مِصْرَ إِن شَاء اللّهُ آمِنِينَ
وَرَفَعَ أَبَوَيْهِ عَلَى الْعَرْشِ وَخَرُّواْ لَهُ سُجَّدًا وَقَالَ يَا أَبَتِ هَـذَا تَأْوِيلُ رُؤْيَايَ مِن قَبْلُ قَدْ جَعَلَهَا رَبِّي حَقًّا وَقَدْ أَحْسَنَ بَي إِذْ أَخْرَجَنِي مِنَ السِّجْنِ وَجَاء بِكُم مِّنَ الْبَدْوِ مِن بَعْدِ أَن نَّزغَ الشَّيْطَانُ بَيْنِي وَبَيْنَ إِخْوَتِي إِنَّ رَبِّي لَطِيفٌ لِّمَا يَشَاء إِنَّهُ هُوَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ
رَبِّ قَدْ آتَيْتَنِي مِنَ الْمُلْكِ وَعَلَّمْتَنِي مِن تَأْوِيلِ الأَحَادِيثِ فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ أَنتَ وَلِيِّي فِي الدُّنُيَا وَالآخِرَةِ تَوَفَّنِي مُسْلِمًا وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ
ذَلِكَ مِنْ أَنبَاء الْغَيْبِ نُوحِيهِ إِلَيْكَ وَمَا كُنتَ لَدَيْهِمْ إِذْ أَجْمَعُواْ أَمْرَهُمْ وَهُمْ يَمْكُرُونَ
وَمَا أَكْثَرُ النَّاسِ وَلَوْ حَرَصْتَ بِمُؤْمِنِينَ
وَمَا تَسْأَلُهُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ هُوَ إِلاَّ ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ
وَكَأَيِّن مِّن آيَةٍ فِي السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ يَمُرُّونَ عَلَيْهَا وَهُمْ عَنْهَا مُعْرِضُونَ
وَمَا يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِاللّهِ إِلاَّ وَهُم مُّشْرِكُونَ
أَفَأَمِنُواْ أَن تَأْتِيَهُمْ غَاشِيَةٌ مِّنْ عَذَابِ اللّهِ أَوْ تَأْتِيَهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً وَهُمْ لاَ يَشْعُرُونَ
قُلْ هَـذِهِ سَبِيلِي أَدْعُو إِلَى اللّهِ عَلَى بَصِيرَةٍ أَنَاْ وَمَنِ اتَّبَعَنِي وَسُبْحَانَ اللّهِ وَمَا أَنَاْ مِنَ الْمُشْرِكِينَ
وَمَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ إِلاَّ رِجَالاً نُّوحِي إِلَيْهِم مِّنْ أَهْلِ الْقُرَى أَفَلَمْ يَسِيرُواْ فِي الأَرْضِ فَيَنظُرُواْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَلَدَارُ الآخِرَةِ خَيْرٌ لِّلَّذِينَ اتَّقَواْ أَفَلاَ تَعْقِلُونَ
حَتَّى إِذَا اسْتَيْأَسَ الرُّسُلُ وَظَنُّواْ أَنَّهُمْ قَدْ كُذِبُواْ جَاءهُمْ نَصْرُنَا فَنُجِّيَ مَن نَّشَاء وَلاَ يُرَدُّ بَأْسُنَا عَنِ الْقَوْمِ الْمُجْرِمِينَ
لَقَدْ كَانَ فِي قَصَصِهِمْ عِبْرَةٌ لِّأُوْلِي الأَلْبَابِ مَا كَانَ حَدِيثًا يُفْتَرَى وَلَـكِن تَصْدِيقَ الَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ وَتَفْصِيلَ كُلَّ شَيْءٍ وَهُدًى وَرَحْمَةً لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ
JOSEPH, CHAPTER NO. 012
With the Name of Allah, the Merciful Benefactor, The Merciful Redeemer
012.001 A.L.R. These are the symbols (or Verses) of the perspicuous Book.
012.002 We have sent it down as an Arabic Qur’an, in order that ye may learn wisdom.
012.003 We do relate unto thee the most beautiful of stories, in that We reveal to thee this (portion of the) Qur’an: before this, thou too was among those who knew it not.
012.004 Behold! Joseph said to his father: "O my father! I did see eleven stars and the sun and the moon: I saw them prostrate themselves to me!"
012.005 Said (the father): "My (dear) little son! relate not thy vision to thy brothers, lest they concoct a plot against thee: for Satan is to man an avowed enemy!
012.006 "Thus will thy Lord choose thee and teach thee the interpretation of stories
(and events) and perfect His favour to thee and to the posterity of Jacob - even as He perfected it to thy fathers Abraham and Isaac aforetime! for Allah is full of knowledge and wisdom."
012.007 Verily in Joseph and his brethren are signs (or symbols) for seekers (after
Truth).
012.008 They said: "Truly Joseph and his brother are loved more by our father than we: But we are a goodly body! really our father is obviously wandering (in his mind)!
012.009 "Slay ye Joseph or cast him out to some (unknown) land, that so the favour of your father may be given to you alone: (there will be time enough) for you to be righteous after that!"
012.010 Said one of them: "Slay not Joseph, but if ye must do something, throw him down to the bottom of the well: he will be picked up by some caravan of travellers."
012.011 They said: "O our father! why dost thou not trust us with Joseph,- seeing we are indeed his sincere well-wishers?
012.012 "Send him with us tomorrow to enjoy himself and play, and we shall take every care of him."
012.013 (Jacob) said: "Really it saddens me that ye should take him away: I fear lest the wolf should devour him while ye attend not to him."
012.014 They said: "If the wolf were to devour him while we are (so large) a party, then should we indeed (first) have perished ourselves!"
012.015 So they did take him away, and they all agreed to throw him down to the bottom of the well: and We put into his heart (this Message): ‘Of a surety thou shalt (one day) tell them the truth of this their affair while they know (thee) not’
012.016 Then they came to their father in the early part of the night, weeping.
012.017 They said: "O our father! We went racing with one another, and left Joseph with our things; and the wolf devoured him.... But thou wilt never believe us even though we tell the truth."
012.018 They stained his shirt with false blood. He said: "Nay, but your minds have made up a tale (that may pass) with you, (for me) patience is most fitting: Against that which ye assert, it is Allah (alone) Whose help can be sought"..
012.019 Then there came a caravan of travellers: they sent their water-carrier (for water), and he let down his bucket (into the well)...He said: "Ah there! Good news! Here is a (fine) young man!" So they concealed him as a treasure! But Allah knoweth well all that they do!
012.020 The (Brethren) sold him for a miserable price, for a few dirhams counted out: in such low estimation did they hold him!
012.021 The man in Egypt who bought him, said to his wife: "Make his stay (among us) honourable: may be he will bring us much good, or we shall adopt him as a son." Thus did We establish Joseph in the land, that We might teach him the interpretation of stories (and events). And Allah hath full power and control over His affairs; but most among mankind know it not.
012.022 When Joseph attained His full manhood, We gave him power and knowledge: thus do We reward those who do right.
012.023 But she in whose house he was, sought to seduce him from his (true) self: she fastened the doors, and said: "Now come, thou (dear one)!" He said: "Allah forbid! truly (thy husband) is my lord! he made my sojourn agreeable! truly to no good come those who do wrong!"
012.024 And (with passion) did she desire him, and he would have desired her, but that he saw the evidence of his Lord: thus (did We order) that We might turn away from him (all) evil and shameful deeds: for he was one of Our servants, sincere and purified.
012.025 So they both raced each other to the door, and she tore his shirt from the back: they both found her lord near the door. She said: "What is the (fitting) punishment for one who formed an evil design against thy wife, but prison or a grievous chastisement?"
012.026 He said: "It was she that sought to seduce me - from my (true) self." And one of her household saw (this) and bore witness, (thus):- "If it be that his shirt is rent from the front, then is her tale true, and he is a liar!
012.027 "But if it be that his shirt is torn from the back, then is she the liar, and he is telling the truth!"
012.028 So when he saw his shirt,- that it was torn at the back,- (her husband) said:
"Behold! It is a snare of you women! truly, mighty is your snare!
012.029 "O Joseph, pass this over! (O wife), ask forgiveness for thy sin, for truly thou hast been at fault!"
012.030 Ladies said in the City: "The wife of the (great) ‘Aziz is seeking to seduce her slave from his (true) self: Truly hath he inspired her with violent love: we see she is evidently going astray."
012.031 When she heard of their malicious talk, she sent for them and prepared a banquet for them: she gave each of them a knife: and she said (to Joseph), "Come out before them." When they saw him, they did extol him, and (in their amazement) cut their hands: they said, "Allah preserve us! no mortal is this! this is none other than a noble angel!"
012.032 She said: "There before you is the man about whom ye did blame me! I did seek to seduce him from his (true) self but he did firmly save himself guiltless!....and now, if he doth not my bidding, he shall certainly be cast into prison, and (what is more) be of the company of the vilest!"
012.033 He said: "O my Lord! the prison is more to my liking than that to which they invite me: Unless Thou turn away their snare from me, I should (in my youthful folly) feel inclined towards them and join the ranks of the ignorant."
012.034 So his Lord hearkened to him (in his prayer), and turned away from him their snare: Verily He heareth and knoweth (all things).
012.035 Then it occurred to the men, after they had seen the signs, (that it was best) to imprison him for a time.
012.036 Now with him there came into the prison two young men. Said one of them:
"I see myself (in a dream) pressing wine." said the other: "I see myself (in a dream) carrying bread on my head, and birds are eating, thereof." "Tell us" (they said) "The truth and meaning thereof: for we see thou art one that doth good (to all)."
012.037 He said: "Before any food comes (in due course) to feed either of you, I will surely reveal to you the truth and meaning of this ere it befall you: that is part of the (duty) which my Lord hath taught me. I have (I assure you) abandoned the ways of a people that believe not in Allah and that (even) deny the Hereafter.
012.038 "And I follow the ways of my fathers,- Abraham, Isaac, and Jacob; and never could we attribute any partners whatever to Allah: that (comes) of the grace of Allah to us and to mankind: yet most men are not grateful.
012.039 "O my two companions of the prison! (I ask you): are many lords differing among themselves better, or the One Allah, Supreme and Irresistible?
012.040 "If not Him, ye worship nothing but names which ye have named,- ye and your fathers,- for which Allah hath sent down no authority: the command is for none but Allah: He hath commanded that ye worship none but Him: that is the right religion, but most men understand not...
012.041 "O my two companions of the prison! As to one of you, he will pour out the wine for his lord to drink: as for the other, he will hang from the cross, and the birds will eat from off his head. (so) hath been decreed that matter whereof ye twain do enquire"...
012.042 And of the two, to that one whom he consider about to be saved, he said:
"Mention me to thy lord." But Satan made him forget to mention him to his lord: and (Joseph) lingered in prison a few (more) years.
012.043 The king (of Egypt) said: "I do see (in a vision) seven fat kine, whom seven lean ones devour, and seven green ears of corn, and seven (others) withered. O ye chiefs! Expound to me my vision if it be that ye can interpret visions."
012.044 They said: "A confused medley of dreams: and we are not skilled in the interpretation of dreams."
012.045 But the man who had been released, one of the two (who had been in prison) and who now bethought him after (so long) a space of time, said: "I will tell you the truth of its interpretation: send ye me (therefore)."
012.046 "O Joseph!" (he said) "O man of truth! Expound to us (the dream) of seven fat kine whom seven lean ones devour, and of seven green ears of corn and (seven) others withered: that I may return to the people, and that they may understand."
012.047 (Joseph) said: "For seven years shall ye diligently sow as is your wont: and the harvests that ye reap, ye shall leave them in the ear,- except a little, of which ye shall eat.
012.048 "Then will come after that (period) seven dreadful (years), which will devour what ye shall have laid by in advance for them,- (all) except a little which ye shall have (specially) guarded.
012.049 "Then will come after that (period) a year in which the people will have abundant water, and in which they will press (wine and oil)."
012.050 So the king said: "Bring ye him unto me." But when the messenger came to him, (Joseph) said: "Go thou back to thy lord, and ask him, ‘What is the state of mind of the ladies who cut their hands’? For my Lord is certainly well aware of their snare."
012.051 (The king) said (to the ladies): "What was your affair when ye did seek to seduce Joseph from his (true) self?" The ladies said: "Allah preserve us! no evil know we against him!" Said the ‘Aziz’s wife: "Now is the truth manifest (to all): it was I who sought to seduce him from his (true) self: He is indeed of those who are (ever) true (and virtuous).
012.052 "This (say I), in order that He may know that I have never been false to him in his absence, and that Allah will never guide the snare of the false ones.
012.053 "Nor do I absolve my own self (of blame): the (human) soul is certainly prone to evil, unless my Lord do bestow His Mercy: but surely my Lord is Oft-forgiving, Most Merciful."
012.054 So the king said: "Bring him unto me; I will take him specially to serve about my own person." Therefore when he had spoken to him, he said: "Be assured this day, thou art, before our own presence, with rank firmly established, and fidelity fully proved!
012.055 (Joseph) said: "Set me over the store-houses of the land: I will indeed guard them, as one that knows (their importance)."
012.056 Thus did We give established power to Joseph in the land, to take possession therein as, when, or where he pleased. We bestow of our Mercy on whom We please, and We suffer not, to be lost, the reward of those who do good.
012.057 But verily the reward of the Hereafter is the best, for those who believe, and are constant in righteousness.
012.058 Then came Joseph’s brethren: they entered his presence, and he knew them, but they knew him not.
012.059 And when he had furnished them forth with provisions (suitable) for them, he said: "Bring unto me a brother ye have, of the same father as yourselves, (but a different mother): see ye not that I pay out full measure, and that I do provide the best hospitality?
012.060 "Now if ye bring him not to me, ye shall have no measure (of corn) from me, nor shall ye (even) come near me."
012.061 They said: "We shall certainly seek to get our wish about him from his father: Indeed we shall do it."
012.062 And (Joseph) told his servants to put their stock-in-trade (with which they had bartered) into their saddle-bags, so they should know it only when they returned to their people, in order that they might come back.
012.063 Now when they returned to their father, they said: "O our father! No more measure of grain shall we get (unless we take our brother): So send our brother with us, that we may get our measure; and we will indeed take every care of him."
012.064 He said: "Shall I trust you with him with any result other than when I trusted you with his brother aforetime? But Allah is the best to take care (of him), and He is the Most Merciful of those who show mercy!"
012.065 Then when they opened their baggage, they found their stock-in-trade had been returned to them. They said: "O our father! What (more) can we desire? this our stock-in-trade has been returned to us: so we shall get (more) food for our family; We shall take care of our brother; and add (at the same time) a full camel’s load (of grain to our provisions). This is but a small quantity.
012.066 (Jacob) said: "Never will I send him with you until ye swear a solemn oath to me, in Allah’s name, that ye will be sure to bring him back to me unless ye are yourselves hemmed in (and made powerless). And when they had sworn their solemn oath, he said: "Over all that we say, be Allah the witness and guardian!"
012.067 Further he said: "O my sons! enter not all by one gate: enter ye by different gates. Not that I can profit you aught against Allah (with my advice): None can command except Allah: On Him do I put my trust: and let all that trust put their trust on Him."
012.068 And when they entered in the manner their father had enjoined, it did not profit them in the least against (the plan of) Allah: It was but a necessity of Jacob’s soul, which he discharged. For he was, by our instruction, full of knowledge (and experience): but most men know not.
012.069 Now when they came into Joseph’s presence, he received his (full) brother to stay with him. He said (to him): "Behold! I am thy (own) brother; so grieve not at aught of their doings."
012.070 At length when he had furnished them forth with provisions (suitable) for them, he put the drinking cup into his brother’s saddle-bag. Then shouted out a crier:
"O ye (in) the caravan! behold! ye are thieves, without doubt!"
012.071 They said, turning towards them: "What is it that ye miss?"
012.072 They said: "We miss the great beaker of the king; for him who produces it, is (the reward of) a camel load; I will be bound by it."
012.073 (The brothers) said: "By Allah! well ye know that we came not to make mischief in the land, and we are no thieves!"
012.074 (The Egyptians) said: "What then shall be the penalty of this, if ye are
(proved) to have lied?"
012.075 They said: "The penalty should be that he in whose saddle-bag it is found, should be held (as bondman) to atone for the (crime). Thus it is we punish the wrong-doers!"
012.076 So he began (the search) with their baggage, before (he came to) the baggage of his brother: at length he brought it out of his brother’s baggage. Thus did We plan for Joseph. He could not take his brother by the law of the king except that Allah willed it (so). We raise to degrees (of wisdom) whom We please: but over all endued with knowledge is one, the All-Knowing.
012.077 They said: "If he steals, there was a brother of his who did steal before
(him)." But these things did Joseph keep locked in his heart, revealing not the secrets to them. He (simply) said (to himself): "Ye are the worse situated; and Allah knoweth best the truth of what ye assert!"
012.078 They said: "O exalted one! Behold! he has a father, aged and venerable,
(who will grieve for him); so take one of us in his place; for we see that thou art (gracious) in doing good."
012.079 He said: "Allah forbid that we take other than him with whom we found our property: indeed (if we did so), we should be acting wrongfully.
012.080 Now when they saw no hope of his (yielding), they held a conference in private. The leader among them said: "Know ye not that your father did take an oath from you in Allah’s name, and how, before this, ye did fail in your duty with Joseph? Therefore will I not leave this land until my father permits me, or Allah commands me; and He is the best to command.
012.081 "Turn ye back to your father, and say, ‘O our father! behold! thy son committed theft! we bear witness only to what we know, and we could not well guard against the unseen!
012.082 "’Ask at the town where we have been and the caravan in which we returned, and (you will find) we are indeed telling the truth.’"
012.083 Jacob said: "Nay, but ye have yourselves contrived a story (good enough) for you. So patience is most fitting (for me). Maybe Allah will bring them (back) all to me (in the end). For He is indeed full of knowledge and wisdom."
012.084 And he turned away from them, and said: "How great is my grief for
Joseph!" And his eyes became white with sorrow, and he fell into silent melancholy.
012.085 They said: "By Allah! (never) wilt thou cease to remember Joseph until thou reach the last extremity of illness, or until thou die!"
012.086 He said: "I only complain of my distraction and anguish to Allah, and I know from Allah that which ye know not...
012.087 "O my sons! go ye and enquire about Joseph and his brother, and never give up hope of Allah’s Soothing Mercy: truly no one despairs of Allah’s Soothing Mercy, except those who have no faith."
012.088 Then, when they came (back) into (Joseph’s) presence they said: "O exalted one! distress has seized us and our family: we have (now) brought but scanty capital: so pay us full measure, (we pray thee), and treat it as charity to us: for Allah doth reward the charitable."
012.089 He said: "Know ye how ye dealt with Joseph and his brother, not knowing
(what ye were doing)?"
012.090 They said: "Art thou indeed Joseph?" He said, "I am Joseph, and this is my brother: Allah has indeed been gracious to us (all): behold, he that is righteous and patient,- never will Allah suffer the reward to be lost, of those who do right."
012.091 They said: "By Allah! indeed has Allah preferred thee above us, and we certainly have been guilty of sin!"
012.092 He said: "This day let no reproach be (cast) on you: Allah will forgive you, and He is the Most Merciful of those who show mercy!
012.093 "Go with this my shirt, and cast it over the face of my father: he will come to see (clearly). Then come ye (here) to me together with all your family."
012.094 When the caravan left (Egypt), their father said: "I do indeed scent the presence of Joseph: Nay, think me not a dotard."
012.095 They said: "By Allah! truly thou art in thine old wandering mind."
012.096 Then when the bearer of the good news came, He cast (the shirt) over his face, and he forthwith regained clear sight. He said: "Did I not say to you, ‘I know from Allah that which ye know not?’"
012.097 They said: "O our father! ask for us forgiveness for our sins, for we were truly at fault."
012.098 He said: "Soon will I ask my Lord for forgiveness for you: for he is indeed
Oft-Forgiving, Most Merciful."
012.099 Then when they entered the presence of Joseph, he provided a home for his parents with himself, and said: "Enter ye Egypt (all) in safety if it please Allah."
012.100 And he raised his parents high on the throne (of dignity), and they fell down in prostration, (all) before him. He said: "O my father! this is the fulfilment of my vision of old! Allah hath made it come true! He was indeed good to me when He took me out of prison and brought you (all here) out of the desert, (even) after Satan had sown enmity between me and my brothers. Verily my Lord understandeth best the mysteries of all that He planneth to do, for verily He is full of knowledge and wisdom.
012.101 "O my Lord! Thou hast indeed bestowed on me some power, and taught me something of the interpretation of dreams and events,- O Thou Creator of the heavens and the earth! Thou art my Protector in this world and in the Hereafter. Take Thou my soul (at death) as one submitting to Thy will (as a Muslim), and unite me with the righteous."
012.102 Such is one of the stories of what happened unseen, which We reveal by inspiration unto thee; nor wast thou (present) with them then when they concerted their plans together in the process of weaving their plots.
012.103 Yet no faith will the greater part of mankind have, however ardently thou dost desire it.
012.104 And no reward dost thou ask of them for this: it is no less than a message for all creatures.
012.105 And how many Signs in the heavens and the earth do they pass by? Yet they turn (their faces) away from them!
012.106 And most of them believe not in Allah without associating (other as partners) with Him!
012.107 Do they then feel secure from the coming against them of the covering veil of the wrath of Allah,- or of the coming against them of the (final) Hour all of a sudden while they perceive not?
012.108 Say thou: "This is my way: I do invite unto Allah,- on evidence clear as the seeing with one’s eyes,- I and whoever follows me. Glory to Allah! and never will I join gods with Allah!"
012.109 Nor did We send before thee (as apostles) any but men, whom we did inspire,- (men) living in human habitations. Do they not travel through the earth, and see what was the end of those before them? But the home of the hereafter is best, for those who do right. Will ye not then understand?
012.110 (Respite will be granted) until, when the apostles give up hope (of their people) and (come to) think that they were treated as liars, there reaches them Our help, and those whom We will are delivered into safety. But never will be warded off our punishment from those who are in sin.
012.111 There is, in their stories, instruction for men endued with understanding. It is not a tale invented, but a confirmation of what went before it,- a detailed exposition of all things, and a guide and a mercy to any such as believe.
പരമകാരുണികനും കരുണാനിധിയുമായ അല്ലാഹുവിന്റെനാമത്തില്.
അലിഫ്-ലാം-റാ. സ്പഷ്ടമായ വേദഗ്രന്ഥത്തിലെ വചനങ്ങളാകുന്നു അവ.
നിങ്ങള് ഗ്രഹിക്കുന്നതിന് വേണ്ടി അത് അറബിഭാഷയില് വായിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു പ്രമാണമായി അവതരിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു.
നിനക്ക് ഈ ഖുര്ആന് ബോധനം നല്കിയത് വഴി ഏറ്റവും നല്ല ചരിത്രവിവരണമാണ് നാം നിനക്ക് നല്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. തീര്ച്ചയായും ഇതിനുമുമ്പ് നീ അതിനെപ്പറ്റി ബോധമില്ലാത്തവനായിരുന്നു.
യൂസുഫ് തന്റെ പിതാവിനോട് പറഞ്ഞ സന്ദര്ഭം: എന്റെ പിതാവേ, പതിനൊന്നു നക്ഷത്രങ്ങളും സൂര്യനും ചന്ദ്രനും എനിക്ക് സാഷ്ടാംഗം ചെയ്യുന്നതായി ഞാന് സ്വപ്നം കണ്ടിരിക്കുന്നു.
അദ്ദേഹം ( പിതാവ് ) പറഞ്ഞു: എന്റെ കുഞ്ഞുമകനേ, നിന്റെ സ്വപ്നം നീ നിന്റെ സഹോദരന്മാര്ക്ക് വിവരിച്ചുകൊടുക്കരുത്. അവര് നിനക്കെതിരെ വല്ല തന്ത്രവും പ്രയോഗിച്ചേക്കും. തീര്ച്ചയായും പിശാച് മനുഷ്യന്റെ പ്രത്യക്ഷ ശത്രുവാകുന്നു.
അപ്രകാരം നിന്റെ രക്ഷിതാവ് നിന്നെ തെരഞ്ഞെടുക്കുകയും, സ്വപ്നവാര്ത്തകളുടെ വ്യാഖ്യാനത്തില് നിന്ന് നിനക്കവന് പഠിപ്പിച്ചുതരികയും, നിന്റെ മേലും യഅ്ഖൂബ് കുടുംബത്തിന്റെ മേലും അവന്റെ അനുഗ്രഹങ്ങള് അവന് നിറവേറ്റുകയും ചെയ്യുന്നതാണ്. മുമ്പ് നിന്റെ രണ്ട് പിതാക്കളായ ഇബ്രാഹീമിന്റെയും ഇഷാഖിന്റെയും കാര്യത്തില് അതവന് നിറവേറ്റിയത് പോലെത്തന്നെ. തീര്ച്ചയായും നിന്റെ രക്ഷിതാവ് സര്വ്വജ്ഞനും യുക്തിമാനുമാകുന്നു.
തീര്ച്ചയായും യൂസുഫിലും അദ്ദേഹത്തിന്റെ സഹോദരന്മാരിലും ചോദിച്ച് മനസ്സിലാക്കുന്നവര്ക്ക് പല ദൃഷ്ടാന്തങ്ങളുമുണ്ട്.
യൂസുഫും അവന്റെ സഹോദരനുമാണ് നമ്മുടെ പിതാവിന് നമ്മളെക്കാള് ഇഷ്ടപ്പെട്ടവര്. നമ്മളാകട്ടെ ഒരു ( പ്രബലമായ ) സംഘമാണ് താനും. തീര്ച്ചയായും നമ്മുടെ പിതാവ് വ്യക്തമായ വഴിപിഴവില് തന്നെയാണ്.
നിങ്ങള് യൂസുഫിനെ കൊന്നുകളയുക. അല്ലെങ്കില് വല്ല ഭൂപ്രദേശത്തും അവനെ ( കൊണ്ടുപോയി ) ഇട്ടേക്കുക. എങ്കില് നിങ്ങളുടെ പിതാവിന്റെ മുഖം നിങ്ങള്ക്ക് ഒഴിഞ്ഞ് കിട്ടും. അതിന് ശേഷം നിങ്ങള്ക്ക് നല്ല ആളുകളായികഴിയുകയും ചെയ്യാം. എന്ന് അവര് പറഞ്ഞ സന്ദര്ഭം ( ശ്രദ്ധേയമത്രെ. )
അവരില് നിന്ന് ഒരു വക്താവ് പറഞ്ഞു: യൂസുഫിനെ നിങ്ങള് കൊല്ലരുത്. നിങ്ങള്ക്ക് വല്ലതും ചെയ്യണമെന്നുണ്ടെങ്കില് അവനെ നിങ്ങള് ( ഒരു ) കിണറ്റിന്റെ അടിയിലേക്ക് ഇട്ടേക്കുക. ഏതെങ്കിലും യാത്രാസംഘം അവനെ കണ്ടെടുത്ത് കൊള്ളും.
( തുടര്ന്ന് പിതാവിന്റെ അടുത്ത് ചെന്ന് ) അവര് പറഞ്ഞു: ഞങ്ങളുടെ പിതാവേ: താങ്കള്ക്കെന്തുപറ്റി? യൂസുഫിന്റെ കാര്യത്തില് താങ്കള് ഞങ്ങളെ വിശ്വസിക്കുന്നില്ല! ഞങ്ങളാകട്ടെ തീര്ച്ചയായും അവന്റെ ഗുണകാംക്ഷികളാണ് താനും.
നാളെ അവനെ ഞങ്ങളോടൊപ്പം അയച്ചുതരിക. അവന് ഉല്ലസിച്ച് നടന്നുകളിക്കട്ടെ. തീര്ച്ചയായും ഞങ്ങള് അവനെ കാത്തുരക്ഷിച്ച് കൊള്ളാം.
അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: നിങ്ങള് അവനെ കൊണ്ടുപോകുക എന്നത് തീര്ച്ചയായും എനിക്ക് സങ്കടമുണ്ടാക്കുന്നതാണ്. നിങ്ങള് അവനെപ്പറ്റി അശ്രദ്ധരായിരിക്കെ അവനെ ചെന്നായ തിന്നേക്കുമെന്ന് ഞാന് ഭയപ്പെടുന്നു.
അവര് പറഞ്ഞു: ഞങ്ങള് ഒരു ( പ്രബലമായ ) സംഘമുണ്ടായിട്ടും അവനെ ചെന്നായ തിന്നുകയാണെങ്കില് തീര്ച്ചയായും ഞങ്ങള് മഹാനഷ്ടക്കാര് തന്നെയായിരിക്കും.
അങ്ങനെ അവര് അവനെ ( യൂസുഫിനെ ) യും കൊണ്ടുപോകുകയും, അവനെ കിണറ്റിന്റെ അടിയിലേക്ക് ഇടുവാന് അവര് ഒന്നിച്ച് തീരുമാനിക്കുകയും ചെയ്തപ്പോള് ( അവര് ആ കടും കൈ പ്രവര്ത്തിക്കുക തന്നെ ചെയ്തു. ) തീര്ച്ചയായും നീ അവര്ക്ക് അവരുടെ ഈ ചെയ്തിയെപ്പറ്റി ( ഒരിക്കല് ) വിവരിച്ചുകൊടുക്കുമെന്ന് അവന്ന് ( യൂസുഫിന് ) നാം ബോധനം നല്കുകയും ചെയ്തു. ( അന്ന് ) അവര് അതിനെപറ്റി ബോധവാന്മാരായിരിക്കുകയില്ല.
അവര് സന്ധ്യാസമയത്ത് അവരുടെ പിതാവിന്റെ അടുക്കല് കരഞ്ഞുകൊണ്ട് ചെന്നു.
അവര് പറഞ്ഞു: ഞങ്ങളുടെ പിതാവേ, ഞങ്ങള് മത്സരിച്ച് ഓടിപ്പോകുകയും, യൂസുഫിനെ ഞങ്ങളുടെ സാധനങ്ങളുടെ അടുത്ത് വിട്ടുപോകുകയും ചെയ്തു. അപ്പോള് അവനെ ചെന്നായ തിന്നുകളഞ്ഞു. ഞങ്ങള് സത്യം പറയുന്നവരാണെങ്കില്പോലും താങ്കള് വിശ്വസിക്കുകയില്ലല്ലോ.
യൂസുഫിന്റെ കുപ്പായത്തില് കള്ളച്ചോരയുമായാണ് അവര് വന്നത്. പിതാവ് പറഞ്ഞു: അങ്ങനെയല്ല, നിങ്ങളുടെ മനസ്സ് നിങ്ങള്ക്ക് ഒരു കാര്യം ഭംഗിയായി തോന്നിച്ചിരിക്കുകയാണ്. അതിനാല് നല്ല ക്ഷമ കൈക്കൊള്ളുക തന്നെ. നിങ്ങളീ പറഞ്ഞുണ്ടാക്കുന്ന കാര്യത്തില് ( എനിക്ക് ) സഹായം തേടാനുള്ളത് അല്ലാഹുവോടത്രെ.
ഒരു യാത്രാസംഘം വന്നു. അവര് അവര്ക്ക് വെള്ളം കൊണ്ട് വരുന്ന ജോലിക്കാരനെ അയച്ചു. അവന് തന്നെ തൊട്ടിയിറക്കി. അവന് പറഞ്ഞു: ഹാ, സന്തോഷം! ഇതാ ഒരു ബാലന്! അവര് ബാലനെ ഒരു കച്ചവടച്ചരക്കായി ഒളിച്ചുവെച്ചു. അവര് പ്രവര്ത്തിച്ചിരുന്നതിനെ പറ്റി അല്ലാഹു നല്ലവണ്ണം അറിയുന്നവനാകുന്നു.
അവര് അവനെ തുച്ഛമായ ഒരു വിലയ്ക്ക്- ഏതാനും വെള്ളിക്കാശിന് - വില്ക്കുകയും ചെയ്തു. അവര് അവന്റെ കാര്യത്തില് താല്പര്യമില്ലാത്തവരുടെ കൂട്ടത്തിലായിരുന്നു.
ഈജിപ്തില് നിന്ന് അവനെ ( യൂസുഫിനെ ) വിലക്കെടുത്ത ആള് തന്റെ ഭാര്യയോട് പറഞ്ഞു: ഇവന്ന് മാന്യമായ താമസസൌകര്യം നല്കുക. അവന് നമുക്ക് പ്രയോജനപ്പെട്ടേക്കാം. അല്ലെങ്കില് നമുക്കവനെ മകനായി സ്വീകരിക്കാം. അപ്രകാരം യൂസുഫിന് നാം ആ ഭൂപ്രദേശത്ത് സൌകര്യമുണ്ടാക്കികൊടുത്തു. സ്വപ്നവാര്ത്തകളുടെ വ്യാഖ്യാനത്തില് നിന്ന് അദ്ദേഹത്തിന് നാം അറിയിച്ച് കൊടുക്കാന് വേണ്ടിയും കൂടിയാണത്. അല്ലാഹു തന്റെ കാര്യം ജയിച്ചടക്കുന്നവനത്രെ. പക്ഷെ മനുഷ്യരില് അധികപേരും അത് മനസ്സിലാക്കുന്നില്ല.
അങ്ങനെ അദ്ദേഹം പൂര്ണ്ണവളര്ച്ചയെത്തിയപ്പോള് അദ്ദേഹത്തിന് നാം യുക്തിബോധവും അറിവും നല്കി. സുകൃതം ചെയ്യുന്നവര്ക്ക് അപ്രകാരം നാം പ്രതിഫലം നല്കുന്നു.
അവന് ( യൂസുഫ് ) ഏതൊരുവളുടെ വീട്ടിലാണോ അവള് അവനെ വശീകരിക്കുവാന് ശ്രമം നടത്തി. വാതിലുകള് അടച്ച് പൂട്ടിയിട്ട് അവള് പറഞ്ഞു: ഇങ്ങോട്ട് വാ. അവന് പറഞ്ഞു. അല്ലാഹുവില് ശരണം! നിശ്ചയമായും അവനാണ് എന്റെ രക്ഷിതാവ്. അവന് എന്റെ താമസം ക്ഷേമകരമാക്കിയിരിക്കുന്നു. തീര്ച്ചയായും അക്രമം പ്രവര്ത്തിക്കുന്നവര് വിജയിക്കുകയില്ല.
അവള്ക്ക് അവനില് ആഗ്രഹം ജനിച്ചു. തന്റെ രക്ഷിതാവിന്റെ പ്രമാണം കണ്ടറിഞ്ഞില്ലായിരുന്നെങ്കില് അവന്ന് അവളിലും ആഗ്രഹം ജനിച്ചേനെ. അപ്രകാരം ( സംഭവിച്ചത് ) തിന്മയും നീചവൃത്തിയും അവനില് നിന്ന് നാം തിരിച്ചുവിടുന്നതിന് വേണ്ടിയത്രെ. തീര്ച്ചയായും അവന് നമ്മുടെ നിഷ്കളങ്കരായ ദാസന്മാരില് പെട്ടവനാകുന്നു.
അവര് രണ്ടുപേരും വാതില്ക്കലേക്ക് മത്സരിച്ചോടി. അവള് പിന്നില് നിന്ന് അവന്റെ കുപ്പായം ( പിടിച്ചു. അത് ) കീറി. അവര് ഇരുവരും വാതില്ക്കല് വെച്ച് അവളുടെ നാഥനെ ( ഭര്ത്താവിനെ ) കണ്ടുമുട്ടി. അവള് പറഞ്ഞു: താങ്കളുടെ ഭാര്യയുടെ കാര്യത്തില് ദുരുദ്ദേശം പുലര്ത്തിയവനുള്ള പ്രതിഫലം അവന് തടവിലാക്കപ്പെടുക എന്നതോ, വേദനയേറിയ മറ്റെന്തെങ്കിലും ശിക്ഷയോ തന്നെ ആയിരിക്കണം.
യൂസുഫ് പറഞ്ഞു: അവളാണ് എന്നെ വശീകരിക്കുവാന് ശ്രമം നടത്തിയത്. അവളുടെ കുടുംബത്തില് പെട്ട ഒരു സാക്ഷി ഇപ്രകാരം സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തി: അവന്റെ കുപ്പായം മുന്നില് നിന്നാണ് കീറിയിട്ടുള്ളതെങ്കില് അവള് സത്യമാണ് പറഞ്ഞത്. അവനാകട്ടെ കളവ് പറയുന്നവരുടെ കൂട്ടത്തിലാണ്.
എന്നാല് അവന്റെ കുപ്പായം പിന്നില് നിന്നാണ് കീറിയിട്ടുള്ളതെങ്കില് അവള് കളവാണ് പറഞ്ഞത്. അവനാകട്ടെ സത്യം പറഞ്ഞവരുടെ കൂട്ടത്തിലാണ്.
അങ്ങനെ അവന്റെ ( യൂസുഫിന്റെ ) കുപ്പായം പിന്നില് നിന്നാണ് കീറിയിട്ടുള്ളത് എന്ന് കണ്ടപ്പോള് അയാള് ( ഗൃഹനാഥന്-തന്റെ ഭാര്യയോട് ) പറഞ്ഞു: തീര്ച്ചയായും ഇത് നിങ്ങളുടെ ( സ്ത്രീകളുടെ ) തന്ത്രത്തില് പെട്ടതാണ്. നിങ്ങളുടെ തന്ത്രം ഭയങ്കരം തന്നെ.
യൂസുഫേ നീ ഇത് അവഗണിച്ചേക്കുക. ( പെണ്ണേ, ) നീ നിന്റെ പാപത്തിന് മാപ്പുതേടുക. തീര്ച്ചയായും നീ പിഴച്ചവരുടെ കൂട്ടത്തിലാകുന്നു.
നഗരത്തിലെ ചില സ്ത്രീകള് പറഞ്ഞു: പ്രഭുവിന്റെ ഭാര്യ തന്റെ വേലക്കാരനെ വശീകരിക്കാന് ശ്രമിക്കുന്നു. അവള് അവനോട് പ്രേമബദ്ധയായിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. തീര്ച്ചയായും അവള് വ്യക്തമായ പിഴവില് അകപ്പെട്ടതായി ഞങ്ങള് കാണുന്നു.
അങ്ങനെ ആ സ്ത്രീകളുടെ കുസൃതിയെപ്പറ്റി അവള് കേട്ടറിഞ്ഞപ്പോള് അവരുടെ അടുത്തേക്ക് അവള് ആളെ അയക്കുകയും അവര്ക്ക് ചാരിയിരിക്കാവുന്ന ഇരിപ്പിടങ്ങളൊരുക്കുകയും ചെയ്തു. അവരില് ഓരോരുത്തര്ക്കും ( പഴങ്ങള് മുറിക്കാന് ) അവള് ഓരോ കത്തി കൊടുത്തു. ( യൂസുഫിനോട് ) അവള് പറഞ്ഞു: നീ അവരുടെ മുമ്പിലേക്ക് പുറപ്പെടുക. അങ്ങനെ അവനെ അവര് കണ്ടപ്പോള് അവര്ക്ക് അവനെപ്പറ്റി വിസ്മയം തോന്നുകയും, അവരുടെ സ്വന്തം കൈകള് അവര് തന്നെ അറുത്ത് പോകുകയും ചെയ്തു. അവര് പറഞ്ഞു: അല്ലാഹു എത്ര പരിശുദ്ധന്! ഇതൊരു മനുഷ്യനല്ല. ആദരണീയനായ ഒരു മലക്ക് തന്നെയാണ്.
അവള് പറഞ്ഞു: എന്നാല് ഏതൊരുവന്റെ കാര്യത്തില് നിങ്ങളെന്നെ ആക്ഷേപിച്ചുവോ അവനാണിത്. തീര്ച്ചയായും ഞാന് അവനെ വശീകരിക്കാന് ശ്രമിച്ചിട്ടുണ്ട്. അപ്പോള് അവന് ( സ്വയം കളങ്കപ്പെടുത്താതെ ) കാത്തുസൂക്ഷിക്കുകയാണ് ചെയ്തത്. ഞാനവനോട് കല്പിക്കുന്ന പ്രകാരം അവന് ചെയ്തില്ലെങ്കില് തീര്ച്ചയായും അവന് തടവിലാക്കപ്പെടുകയും, നിന്ദ്യരുടെ കൂട്ടത്തിലായിരിക്കുകയും ചെയ്യും.
അവന് ( യൂസുഫ് ) പറഞ്ഞു: എന്റെ രക്ഷിതാവേ, ഇവര് എന്നെ ഏതൊന്നിലേക്ക് ക്ഷണിക്കുന്നുവോ അതിനെക്കാളും എനിക്ക് കൂടുതല് പ്രിയപ്പെട്ടത് ജയിലാകുന്നു. ഇവരുടെ കുതന്ത്രം എന്നെ വിട്ട് നീ തിരിച്ചുകളയാത്ത പക്ഷം ഞാന് അവരിലേക്ക് ചാഞ്ഞുപോയേക്കും. അങ്ങനെ ഞാന് അവിവേകികളുടെ കൂട്ടത്തില് ആയിപോകുകയും ചെയ്യും.
അപ്പോള് അവന്റെ പ്രാര്ത്ഥന തന്റെ രക്ഷിതാവ് സ്വീകരിക്കുകയും അവരുടെ കുതന്ത്രം അവനില് നിന്ന് അവന് തട്ടിത്തിരിച്ചുകളയുകയും ചെയ്തു. തീര്ച്ചയായും അവന് എല്ലാം കേള്ക്കുന്നവനും കാണുന്നവനുമത്രെ.
പിന്നീട് തെളിവുകള് കണ്ടറിഞ്ഞതിന് ശേഷവും അവര്ക്ക് തോന്നി; അവനെ ഒരു അവധിവരെ തടവിലാക്കുക തന്നെ വേണമെന്ന്.
അവനോടൊപ്പം രണ്ട് യുവാക്കളും ജയിലില് പ്രവേശിച്ചു. അവരില് ഒരാള് പറഞ്ഞു: ഞാന് വീഞ്ഞ് പിഴിഞ്ഞെടുക്കുന്നതായി സ്വപ്നം കാണുന്നു. മറ്റൊരാള് പറഞ്ഞു: ഞാന് എന്റെ തലയില് റൊട്ടി ചുമക്കുകയും, എന്നിട്ട് അതില് നിന്ന് പറവകള് തിന്നുകയും ചെയ്യുന്നതായി ഞാന് സ്വപ്നം കാണുന്നു. ഞങ്ങള്ക്ക് താങ്കള് അതിന്റെ വ്യാഖ്യാനം വിവരിച്ചുതരൂ. തീര്ച്ചയായും ഞങ്ങള് താങ്കളെ കാണുന്നത് സദ്വൃത്തരില് ഒരാളായിട്ടാണ്.
അവന് ( യൂസുഫ് ) പറഞ്ഞു: നിങ്ങള്ക്ക് ( കൊണ്ടുവന്ന് ) നല്കപ്പെടാറുള്ള ഭക്ഷണം നിങ്ങള്ക്ക് വന്നെത്തുന്നതിന്റെ മുമ്പായി അതിന്റെ വ്യാഖ്യാനം ഞാന് നിങ്ങള്ക്ക് വിവരിച്ചുതരാതിരിക്കുകയില്ല. എന്റെ രക്ഷിതാവ് എനിക്ക് പഠിപ്പിച്ചുതന്നതില് പെട്ടതത്രെ അത്. അല്ലാഹുവില് വിശ്വസിക്കാത്തവരും പരലോകത്തെ നിഷേധിക്കുന്നവരുമായിട്ടുള്ളവരുടെ മാര്ഗം തീര്ച്ചയായും ഞാന് ഉപേക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു.
എന്റെ പിതാക്കളായ ഇബ്രാഹീം, ഇഷാഖ്, യഅ്ഖൂബ് എന്നിവരുടെ മാര്ഗം ഞാന് പിന്തുടര്ന്നിരിക്കുന്നു. അല്ലാഹുവിനോട് യാതൊന്നിനെയും പങ്കുചേര്ക്കുവാന് ഞങ്ങള്ക്ക് പാടുള്ളതല്ല. ഞങ്ങള്ക്കും മനുഷ്യര്ക്കും അല്ലാഹു നല്കിയ അനുഗ്രഹത്തില് പെട്ടതത്രെ അത് ( സന്മാര്ഗദര്ശനം. ) പക്ഷെ മനുഷ്യരില് അധികപേരും നന്ദികാണിക്കുന്നില്ല.
ജയിലിലെ രണ്ട് സുഹൃത്തുക്കളേ, വ്യത്യസ്ത രക്ഷാധികാരികളാണോ ഉത്തമം; അതല്ല, ഏകനും സര്വ്വാധികാരിയുമായ അല്ലാഹുവാണോ?
അവന്നുപുറമെ നിങ്ങള് ആരാധിക്കുന്നവ നിങ്ങളും നിങ്ങളുടെ പിതാക്കളും നാമകരണം ചെയ്തിട്ടുള്ള ചില നാമങ്ങളല്ലാതെ മറ്റൊന്നുമല്ല. അവയെപ്പറ്റി അല്ലാഹു യാതൊരു പ്രമാണവും അവതരിപ്പിച്ചിട്ടില്ല. വിധികര്ത്തൃത്വം അല്ലാഹുവിന് മാത്രമാകുന്നു. അവനെയല്ലാതെ നിങ്ങള് ആരാധിക്കരുതെന്ന് അവന് കല്പിച്ചിരിക്കുന്നു. വക്രതയില്ലാത്ത മതം അതത്രെ. പക്ഷെ മനുഷ്യരില് അധികപേരും മനസ്സിലാക്കുന്നില്ല.
ജയിലിലെ രണ്ട് സുഹൃത്തുക്കളേ, എന്നാല് നിങ്ങളിലൊരുവന് തന്റെ യജമാനന്ന് വീഞ്ഞ് കുടിപ്പിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കും. എന്നാല് മറ്റേ ആള് ക്രൂശിക്കപ്പെടും. എന്നിട്ട് അയാളുടെ തലയില് നിന്ന് പറവകള് കൊത്തിത്തിന്നും. ഏതൊരു കാര്യത്തെപ്പറ്റി നിങ്ങള് ഇരുവരും വിധി ആരായുന്നുവോ ആ കാര്യം തീരുമാനിക്കപ്പെട്ട് കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
അവര് രണ്ട് പേരില് നിന്ന് രക്ഷപ്പെടുന്നവനാണ് എന്ന് വിചാരിച്ച ആളോട് അദ്ദേഹം ( യൂസുഫ് ) പറഞ്ഞു: നിന്റെ യജമാനന്റെ അടുക്കല് നീ എന്നെ പറ്റി പ്രസ്താവിക്കുക. എന്നാല് തന്റെ യജമാനനോട് അത് പ്രസ്താവിക്കുന്ന കാര്യം പിശാച് അവനെ മറപ്പിച്ച് കളഞ്ഞു. അങ്ങനെ ഏതാനും കൊല്ലങ്ങള് അദ്ദേഹം ( യൂസുഫ് ) ജയിലില് താമസിച്ചു.
( ഒരിക്കല് ) രാജാവ് പറഞ്ഞു: തടിച്ചുകൊഴുത്ത ഏഴ് പശുക്കളെ ഏഴ് മെലിഞ്ഞ പശുക്കള് തിന്നുന്നതായി ഞാന് സ്വപ്നം കാണുന്നു. ഏഴ് പച്ചക്കതിരുകളും, ഏഴ് ഉണങ്ങിയ കതിരുകളും ഞാന് കാണുന്നു. ഹേ, പ്രധാനികളേ, നിങ്ങള് സ്വപ്നത്തിന് വ്യാഖ്യാനം നല്കുന്നവരാണെങ്കില് എന്റെ ഈ സ്വപ്നത്തിന്റെ കാര്യത്തില് നിങ്ങളെനിക്ക് വിധി പറഞ്ഞുതരൂ.
അവര് പറഞ്ഞു: പലതരം പേക്കിനാവുകള്! ഞങ്ങള് അത്തരം പേക്കിനാവുകളുടെ വ്യാഖ്യാനത്തെപ്പറ്റി അറിവുള്ളവരല്ല.
ആ രണ്ട് പേരില് ( യൂസുഫിന്റെ രണ്ട് ജയില് സുഹൃത്തുക്കളില് ) നിന്ന് രക്ഷപ്പെട്ടവന് ഒരു നീണ്ടകാലയളവിന് ശേഷം ( യൂസുഫിന്റെ കാര്യം ) ഓര്മിച്ച് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു: അതിന്റെ വ്യാഖ്യാനത്തെപ്പറ്റി ഞാന് നിങ്ങള്ക്ക് വിവരമറിയിച്ചു തരാം. നിങ്ങള് ( അതിന് ) എന്നെ നിയോഗിച്ചേക്കൂ.
( അവന് യൂസുഫിന്റെ അടുത്ത് ചെന്ന് പറഞ്ഞു: ) ഹേ, സത്യസന്ധനായ യൂസുഫ്, തടിച്ച് കൊഴുത്ത ഏഴ് പശുക്കളെ ഏഴ് മെലിഞ്ഞ പശുക്കള് തിന്നുന്ന കാര്യത്തിലും ഏഴ് പച്ചക്കതിരുകളുടെയും വേറെ ഏഴ് ഉണങ്ങിയ കതിരുകളുടെയും കാര്യത്തിലും താങ്കള് ഞങ്ങള്ക്കു വിധി പറഞ്ഞുതരണം. ജനങ്ങള് അറിയുവാനായി ആ വിവരവും കൊണ്ട് എനിക്ക് അവരുടെ അടുത്തേക്ക് മടങ്ങാമല്ലോ.
അദ്ദേഹം ( യൂസുഫ് ) പറഞ്ഞു: നിങ്ങള് ഏഴുകൊല്ലം തുടര്ച്ചയായി കൃഷി ചെയ്യുന്നതാണ്. എന്നിട്ട് നിങ്ങള് കൊയ്തെടുത്തതില് നിന്ന് നിങ്ങള്ക്ക് ഭക്ഷിക്കുവാന് അല്പം ഒഴിച്ച് ബാക്കി അതിന്റെ കതിരില് തന്നെ വിട്ടേക്കുക.
പിന്നീടതിന് ശേഷം പ്രയാസകരമായ ഏഴ് വര്ഷം വരും. ആ വര്ഷങ്ങള്, അന്നേക്കായി നിങ്ങള് മുന്കൂട്ടി സൂക്ഷിച്ച് വെച്ചിട്ടുള്ളതിനെയെല്ലാം തിന്നുതീര്ക്കുന്നതാണ്. നിങ്ങള് കാത്തുവെക്കുന്നതില് നിന്ന് അല്പം ഒഴികെ.
പിന്നീടതിന് ശേഷം ഒരു വര്ഷം വരും. അന്ന് ജനങ്ങള്ക്ക് സമൃദ്ധി നല്കപ്പെടുകയും, അന്ന് അവര് ( വീഞ്ഞും മറ്റും ) പിഴിഞ്ഞെടുക്കുകയും ചെയ്യും.
രാജാവ് പറഞ്ഞു: നിങ്ങള് യൂസുഫിനെ എന്റെ അടുത്ത് കൊണ്ട് വരൂ. അങ്ങനെ തന്റെ അടുത്ത് ദൂതന് വന്നപ്പോള് അദ്ദേഹം ( യൂസുഫ് ) പറഞ്ഞു: നീ നിന്റെ യജമാനന്റെ അടുത്തേക്ക് തിരിച്ചുപോയിട്ട് സ്വന്തം കൈകള് മുറിപ്പെടുത്തിയ ആ സ്ത്രീകളുടെ നിലപാടെന്താണെന്ന് അദ്ദേഹത്തോട് ചോദിച്ച് നോക്കുക. തീര്ച്ചയായും എന്റെ രക്ഷിതാവ് അവരുടെ തന്ത്രത്തെപ്പറ്റി നന്നായി അറിയുന്നവനാകുന്നു.
( ആ സ്ത്രീകളെ വിളിച്ചുവരുത്തിയിട്ട് ) അദ്ദേഹം ( രാജാവ് ) ചോദിച്ചു: യൂസുഫിനെ വശീകരിക്കുവാന് നിങ്ങള് ശ്രമം നടത്തിയപ്പോള് നിങ്ങളുടെ സ്ഥിതി എന്തായിരുന്നു? അവര് പറഞ്ഞു: അല്ലാഹു എത്ര പരിശുദ്ധന്! ഞങ്ങള് യൂസുഫിനെപ്പറ്റി ദോഷകരമായ ഒന്നും മനസ്സിലാക്കിയിട്ടില്ല. പ്രഭുവിന്റെ ഭാര്യ പറഞ്ഞു: ഇപ്പോള് സത്യം വെളിപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഞാന് അദ്ദേഹത്തെ വശീകരിക്കാന് ശ്രമിക്കുകയാണുണ്ടായത്. തീര്ച്ചയായും അദ്ദേഹം സത്യവാന്മാരുടെ കൂട്ടത്തില് തന്നെയാകുന്നു.
അത് ( ഞാനങ്ങനെ പറയുന്നത്, അദ്ദേഹത്തിന്റെ ) അസാന്നിദ്ധ്യത്തില് ഞാന് അദ്ദേഹത്തെ വഞ്ചിച്ചിട്ടില്ലെന്ന് അദ്ദേഹം അറിയുന്നതിന് വേണ്ടിയാകുന്നു. വഞ്ചകന്മാരുടെ തന്ത്രത്തെ അല്ലാഹു ലക്ഷ്യത്തിലെത്തിക്കുകയില്ല എന്നതിനാലുമാകുന്നു.
ഞാന് എന്റെ മനസ്സിനെ കുറ്റത്തില് നിന്ന് ഒഴിവാക്കുന്നില്ല. തീര്ച്ചയായും മനസ്സ് ദുഷ്പ്രവൃത്തിക്ക് പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത് തന്നെയാകുന്നു. എന്റെ രക്ഷിതാവിന്റെ കരുണ ലഭിച്ച മനസ്സൊഴികെ. തീര്ച്ചയായും എന്റെ രക്ഷിതാവ് ഏറെ പൊറുക്കുന്നവനും കരുണാനിധിയുമാകുന്നു.
രാജാവ് പറഞ്ഞു: നിങ്ങള് അദ്ദേഹത്തെ എന്റെ അടുത്ത് കൊണ്ട് വരൂ. ഞാന് അദ്ദേഹത്തെ എന്റെ ഒരു പ്രത്യേകക്കാരനായി സ്വീകരിക്കുന്നതാണ്. അങ്ങനെ അദ്ദേഹത്തോട് സംസാരിച്ചപ്പോള് രാജാവ് പറഞ്ഞു: തീര്ച്ചയായും താങ്കള് ഇന്ന് നമ്മുടെ അടുക്കല് സ്ഥാനമുള്ളവനും വിശ്വസ്തനുമാകുന്നു.
അദ്ദേഹം ( യൂസുഫ് ) പറഞ്ഞു: താങ്കള് എന്നെ ഭൂമിയിലെ ഖജനാവുകളുടെ അധികാരമേല്പിക്കൂ. തീര്ച്ചയായും ഞാന് വിവരമുള്ള ഒരു സൂക്ഷിപ്പുകാരനായിരിക്കും.
അപ്രകാരം യൂസുഫിന് ആ ഭൂപ്രദേശത്ത്, അദ്ദേഹം ഉദ്ദേശിക്കുന്നിടത്ത് താമസമുറപ്പിക്കാവുന്ന വിധം നാം സ്വാധീനം നല്കി. നമ്മുടെ കാരുണ്യം നാം ഉദ്ദേശിക്കുന്നവര്ക്ക് നാം അനുഭവിപ്പിക്കുന്നു. സദ്വൃത്തര്ക്കുള്ള പ്രതിഫലം നാം നഷ്ടപ്പെടുത്തിക്കളയുകയില്ല.
വിശ്വസിക്കുകയും സൂക്ഷ്മത പാലിക്കുന്നവരായിരിക്കുകയും ചെയ്തവര്ക്ക് പരലോകത്തെ പ്രതിഫലമാകുന്നു കൂടുതല് ഉത്തമം.
യൂസുഫിന്റെ സഹോദരന്മാര് വന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ അടുത്ത് പ്രവേശിച്ചു. അപ്പോള് അദ്ദേഹം അവരെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അവര് അദ്ദേഹത്തെ തിരിച്ചറിഞ്ഞിരുന്നില്ല.
അങ്ങനെ അവര്ക്ക് വേണ്ട സാധനങ്ങള് അവര്ക്ക് ഒരുക്കികൊടുത്തപ്പോള് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: നിങ്ങളുടെ ബാപ്പയൊത്ത ഒരു സഹോദരന് നിങ്ങള്ക്കുണ്ടല്ലോ. അവനെ നിങ്ങള് എന്റെ അടുത്ത് കൊണ്ട് വരണം. ഞാന് അളവ് തികച്ചുതരുന്നുവെന്നും, ഏറ്റവും നല്ല ആതിഥ്യമാണ് ഞാന് നല്കുന്നത് എന്നും നിങ്ങള് കാണുന്നില്ലേ?
എന്നാല് അവനെ നിങ്ങള് എന്റെ അടുത്ത് കൊണ്ട് വരുന്നില്ലെങ്കില് നിങ്ങള്ക്കിനി എന്റെ അടുക്കല് നിന്ന് അളന്നുതരുന്നതല്ല. നിങ്ങള് എന്നെ സമീപിക്കേണ്ടതുമില്ല.
അവര് പറഞ്ഞു: ഞങ്ങള് അവന്റെ കാര്യത്തില് അവന്റെ പിതാവിനോട് ഒരു ശ്രമം നടത്തിനോക്കാം. തീര്ച്ചയായും ഞങ്ങളത് ചെയ്യും.
അദ്ദേഹം ( യൂസുഫ് ) തന്റെ ഭൃത്യന്മാരോട് പറഞ്ഞു: അവര് കൊണ്ട് വന്ന ചരക്കുകള് അവരുടെ ഭാണ്ഡങ്ങളില് തന്നെ നിങ്ങള് വെച്ചേക്കുക. അവര് അവരുടെ കുടുംബത്തില് തിരിച്ചെത്തുമ്പോള് അവരത് മനസ്സിലാക്കിക്കൊള്ളും. അവര് ഒരുവേള മടങ്ങി വന്നേക്കാം.
അങ്ങനെ അവര് തങ്ങളുടെ പിതാവിന്റെ അടുത്ത് തിരിച്ചെത്തിയപ്പോള് അവര് പറഞ്ഞു: ഞങ്ങളുടെ പിതാവേ, ഞങ്ങള്ക്ക് അളന്നുതരുന്നത് മുടക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. അത് കൊണ്ട് ഞങ്ങളോടൊപ്പം ഞങ്ങളുടെ സഹോദരനെയും കൂടി താങ്കള് അയച്ചുതരണം. എങ്കില് ഞങ്ങള്ക്ക് അളന്നുകിട്ടുന്നതാണ്. തീര്ച്ചയായും ഞങ്ങള് അവനെ കാത്തുസൂക്ഷിക്കുക തന്നെ ചെയ്യും.
അദ്ദേഹം ( പിതാവ് ) പറഞ്ഞു: അവന്റെ സഹോദരന്റെ കാര്യത്തില് മുമ്പ് ഞാന് നിങ്ങളെ വിശ്വസിച്ചത് പോലെയല്ലാതെ അവന്റെ കാര്യത്തില് നിങ്ങളെ എനിക്ക് വിശ്വസിക്കാനാകുമോ? എന്നാല് അല്ലാഹുവാണ് നല്ലവണ്ണം കാത്തുസൂക്ഷിക്കുന്നവന്. അവന് കരുണയുള്ളവരില് ഏറ്റവും കാരുണികനാകുന്നു.
അവര് അവരുടെ സാധനങ്ങള് തുറന്നുനോക്കിയപ്പോള് തങ്ങളുടെ ചരക്കുകള് തങ്ങള്ക്ക് തിരിച്ചുനല്കപ്പെട്ടതായി അവര് കണ്ടെത്തി. അവര് പറഞ്ഞു: ഞങ്ങളുടെ പിതാവേ, നമുക്കിനി എന്തുവേണം? നമ്മുടെ ചരക്കുകള് ഇതാ നമുക്ക് തന്നെ തിരിച്ചുനല്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ( മേലിലും ) ഞങ്ങള് ഞങ്ങളുടെ കുടുംബത്തിന് ആഹാരം കൊണ്ട് വരാം. ഞങ്ങളുടെ സഹോദരനെ ഞങ്ങള് കാത്തുകൊള്ളുകയും ചെയ്യാം. ഒരു ഒട്ടകത്തിന് വഹിക്കാവുന്ന അളവ് ഞങ്ങള്ക്ക് കൂടുതല് കിട്ടുകയും ചെയ്യും. കുറഞ്ഞ ഒരു അളവാകുന്നു അത്.
അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: തീര്ച്ചയായും നിങ്ങള് അവനെ എന്റെ അടുക്കല് കൊണ്ട് വന്നുതരുമെന്ന് അല്ലാഹുവിന്റെ പേരില് എനിക്ക് ഉറപ്പ് നല്കുന്നത് വരെ ഞാനവനെ നിങ്ങളുടെ കുടെ അയക്കുകയില്ല തന്നെ. നിങ്ങള് ( ആപത്തുകളാല് ) വലയം ചെയ്യപ്പെടുന്നുവെങ്കില് ഒഴികെ. അങ്ങനെ അവരുടെ ഉറപ്പ് അദ്ദേഹത്തിന് അവര് നല്കിയപ്പോള് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: അല്ലാഹു നാം പറയുന്നതിന് മേല്നോട്ടം വഹിക്കുന്നവനാകുന്നു.
അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: എന്റെ മക്കളേ, നിങ്ങള് ഒരേ വാതിലിലൂടെ പ്രവേശിക്കാതെ വ്യത്യസ്ത വാതിലുകളിലൂടെ പ്രവേശിക്കുക. അല്ലാഹുവിങ്കല് നിന്നുണ്ടാകുന്ന യാതൊന്നും നിങ്ങളില് നിന്ന് തടുക്കുവാന് എനിക്കാവില്ല. വിധികര്ത്തൃത്വം അല്ലാഹുവിന് മാത്രമാകുന്നു. അവന്റെ മേല് ഞാന് ഭരമേല്പിക്കുന്നു. അവന്റെ മേല് തന്നെയാണ് ഭരമേല്പിക്കുന്നവര് ഭരമേല്പിക്കേണ്ടത്.
അവരുടെ പിതാവ് അവരോട് കല്പിച്ച വിധത്തില് അവര് പ്രവേശിച്ചപ്പോള് അല്ലാഹുവിങ്കല് നിന്നുണ്ടാകുന്ന യാതൊന്നും അവരില് നിന്ന് തടുക്കുവാന് അദ്ദേഹത്തിന് കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല. യഅ്ഖൂബിന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്ന ഒരു ആവശ്യം അദ്ദേഹം നിറവേറ്റി എന്ന് മാത്രം. നാം അദ്ദേഹത്തിന് പഠിപ്പിച്ചുകൊടുത്തിട്ടുള്ളതിനാല് തീര്ച്ചയായും അദ്ദേഹം അറിവുള്ളവന് തന്നെയാണ്. പക്ഷെ മനുഷ്യരില് അധികപേരും അറിയുന്നില്ല.
അവര് യൂസുഫിന്റെ അടുത്ത് കടന്ന് ചെന്നപ്പോള് അദ്ദേഹം തന്റെ സഹോദരനെ തന്നിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചു. എന്നിട്ട് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: തീര്ച്ചയായും ഞാന് തന്നെയാണ് നിന്റെ സഹോദരന്. ആകയാല് അവര് ( മൂത്ത സഹോദരന്മാര് ) ചെയ്ത് വരുന്നതിനെപ്പറ്റി നീ ദുഃഖിക്കേണ്ടതില്ല.
അങ്ങനെ അവര്ക്കുള്ള സാധനങ്ങള് അവര്ക്ക് ഒരുക്കികൊടുത്തപ്പോള് അദ്ദേഹം ( യൂസുഫ് ) പാനപാത്രം തന്റെ സഹോദരന്റെ ഭാണ്ഡത്തില് വെച്ചു. പിന്നെ ഒരാള് വിളിച്ചുപറഞ്ഞു: ഹേ; യാത്രാസംഘമേ, തീര്ച്ചയായും നിങ്ങള് മോഷ്ടാക്കള് തന്നെയാണ്.
അവരുടെ നേരെ തിരിഞ്ഞ് കൊണ്ട് ( യാത്രാസംഘം ) പറഞ്ഞു: എന്താണ് നിങ്ങള്ക്ക് നഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടുള്ളത്?
അവര് പറഞ്ഞു: ഞങ്ങള്ക്ക് രാജാവിന്റെ അളവുപാത്രം നഷ്ടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. അത് കൊണ്ട് വന്ന് തരുന്നവന് ഒരു ഒട്ടകത്തിന് വഹിക്കാവുന്നത് ( ധാന്യം ) നല്കുന്നതാണ്. ഞാനത് ഏറ്റിരിക്കുന്നു.
അവര് പറഞ്ഞു: അല്ലാഹുവെ തന്നെയാണ,ഞങ്ങള് നാട്ടില് കുഴപ്പമുണ്ടാക്കാന് വേണ്ടി വന്നതല്ലെന്ന് നിങ്ങള്ക്കറിയാമല്ലോ. ഞങ്ങള് മോഷ്ടാക്കളായിരുന്നിട്ടുമില്ല.
അവര് ചോദിച്ചു: എന്നാല് നിങ്ങള് കള്ളം പറയുന്നവരാണെങ്കില് അതിനു എന്ത് ശിക്ഷയാണ് നല്കേണ്ടത് ?
അവര് പറഞ്ഞു: അതിനുള്ള ശിക്ഷ ഇപ്രകാരമത്രെ. ഏതൊരുവന്റെ യാത്രാ ഭാണ്ഡത്തിലാണോ അതു കാണപ്പെടുന്നത് അവനെ പിടിച്ച് വെക്കുകയാണ് അതിനുള്ള ശിക്ഷ. അപ്രകാരമാണ് ഞങ്ങള് അക്രമികള്ക്ക് പ്രതിഫലം നല്കുന്നത്.
എന്നിട്ട് അദ്ദേഹം ( യൂസുഫ് ) തന്റെ സഹോദരന്റെ ഭാണ്ഡത്തേക്കാള് മുമ്പായി അവരുടെ ഭാണ്ഡങ്ങള് പരിശോധിക്കുവാന് തുടങ്ങി. പിന്നീട് തന്റെ സഹോദരന്റെ ഭാണ്ഡത്തില് നിന്ന് അദ്ദേഹമത് പുറത്തെടുത്തു. അപ്രകാരം യൂസുഫിന് വേണ്ടി നാം തന്ത്രം പ്രയോഗിച്ചു. അല്ലാഹു ഉദ്ദേശിക്കുന്നുവെങ്കിലല്ലാതെ രാജാവിന്റെ നിയമമനുസരിച്ച് അദ്ദേഹത്തിന് തന്റെ സഹോദരനെ പിടിച്ചുവെക്കാന് പറ്റുമായിരുന്നില്ല. നാം ഉദ്ദേശിക്കുന്നവരെ നാം പല പദവികള് ഉയര്ത്തുന്നു. അറിവുള്ളവരുടെയെല്ലാം മീതെ എല്ലാം അറിയുന്നവനുണ്ട്.
അവര് ( സഹോദരന്മാര് ) പറഞ്ഞു: അവന് മോഷ്ടിക്കുന്നുവെങ്കില് ( അതില് അത്ഭുതമില്ല. ) മുമ്പ് അവന്റെ സഹോദരനും മോഷ്ടിക്കുകയുണ്ടായിട്ടുണ്ട്. എന്നാല് യൂസുഫ് അത് തന്റെ മനസ്സില് ഗോപ്യമാക്കിവെച്ചു. അവരോട് അദ്ദേഹം അത് ( പ്രതികരണം ) പ്രകടിപ്പിച്ചില്ല. അദ്ദേഹം ( മനസ്സില് ) പറഞ്ഞു: നിങ്ങളാണ് മോശമായ നിലപാടുകാര്. നിങ്ങള് പറഞ്ഞുണ്ടാക്കുന്നതിനെപ്പറ്റി അല്ലാഹു നല്ലവണ്ണം അറിയുന്നവനാണ്.
അവര് പറഞ്ഞു: പ്രഭോ! ഇവന് വലിയ വൃദ്ധനായ പിതാവുണ്ട്. അതിനാല് ഇവന്റെ സ്ഥാനത്ത് ഞങ്ങളില് ഒരാളെ പിടിച്ച് വെക്കുക. തീര്ച്ചയായും താങ്കളെ ഞങ്ങള് കാണുന്നത് സദ്വൃത്തരില്പെട്ട ഒരാളായിട്ടാണ്.
അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: അല്ലാഹുവില് ശരണം. നമ്മുടെ സാധനം ആരുടെ കയ്യില് കണ്ടെത്തിയോ അവനെയല്ലാതെ നാം പിടിച്ച് വെക്കുകയോ? എങ്കില് തീര്ച്ചയായും നാം അക്രമകാരികള് തന്നെയായിരിക്കും.
അങ്ങനെ അവനെ ( സഹോദരനെ ) പ്പറ്റി അവര് നിരാശരായി കഴിഞ്ഞപ്പോള് അവര് തനിച്ച് മാറിയിരുന്ന് കൂടിയാലോചന നടത്തി. അവരില് വലിയ ആള് പറഞ്ഞു: നിങ്ങളുടെ പിതാവ് അല്ലാഹുവിന്റെ പേരില് നിങ്ങളോട് ഉറപ്പ് വാങ്ങിയിട്ടുണ്ടെന്നും, യൂസുഫിന്റെ കാര്യത്തില് മുമ്പ് നിങ്ങള് വീഴ്ചവരുത്തിയിട്ടുണ്ടെന്നും നിങ്ങള്ക്കറിഞ്ഞ് കൂടെ? അതിനാല് എന്റെ പിതാവ് എനിക്ക് അനുവാദം തരികയോ, അല്ലാഹു എനിക്ക് വിധി തരികയോ ചെയ്യുന്നത് വരെ ഞാന് ഈ ഭൂപ്രദേശം വിട്ടുപോരുകയേ ഇല്ല. വിധികര്ത്താക്കളില് ഏറ്റവും ഉത്തമനത്രെ അവന്.
നിങ്ങള് നിങ്ങളുടെ പിതാവിന്റെ അടുത്തേക്ക് മടങ്ങിച്ചെന്നിട്ട് പറയൂ. ഞങ്ങളുടെ പിതാവേ, താങ്കളുടെ മകന് മോഷണം നടത്തിയിരിക്കുന്നു. ഞങ്ങള് അറിഞ്ഞതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തില് മാത്രമാണ് ഞങ്ങള് സാക്ഷ്യം വഹിച്ചിട്ടുള്ളത്. അദൃശ്യകാര്യം ഞങ്ങള്ക്ക് അറിയുമായിരുന്നില്ലല്ലോ.
ഞങ്ങള് പോയിരുന്ന രാജ്യക്കാരോടും, ഞങ്ങള് ( ഇങ്ങോട്ട് ) ഒന്നിച്ച് യാത്ര ചെയ്ത യാത്രാസംഘത്തോടും താങ്കള് ചോദിച്ച് നോക്കുക. തീര്ച്ചയായും ഞങ്ങള് സത്യം പറയുന്നവരാകുന്നു.
അദ്ദേഹം ( പിതാവ് ) പറഞ്ഞു: അല്ല, നിങ്ങളുടെ മനസ്സുകള് നിങ്ങള്ക്ക് എന്തോകാര്യം ഭംഗിയായി തോന്നിച്ചിരിക്കുന്നു. അതിനാല് നന്നായി ക്ഷമിക്കുക തന്നെ. അവരെല്ലാവരെയും അല്ലാഹു എന്റെ അടുത്ത് കൊണ്ടുവന്നു തന്നേക്കാവുന്നതാണ്. തീര്ച്ചയായും അവന് എല്ലാം അറിയുന്നവനും യുക്തിമാനുമാകുന്നു.
അവരില് നിന്നു തിരിഞ്ഞുകളഞ്ഞിട്ട് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: യൂസുഫിന്റെ കാര്യം എത്ര സങ്കടകരം! ദുഃഖം നിമിത്തം അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഇരുകണ്ണുകളും വെളുത്ത് പോയി. അങ്ങനെ അദ്ദേഹം ( ദുഃഖം ) ഉള്ളിലൊതുക്കി കഴിയുകയാണ്.
അവര് പറഞ്ഞു: അല്ലാഹുവിനെ തന്നെയാണ, താങ്കള് തീര്ത്തും അവശനാകുകയോ, അല്ലെങ്കില് മരണമടയുകയോ ചെയ്യുന്നതു വരെ താങ്കള് യൂസുഫിനെ ഓര്ത്തു കൊണേ്ടയിരിക്കും.
അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: എന്റെ വേവലാതിയും വ്യസനവും ഞാന് അല്ലാഹുവോട് മാത്രമാണ് ബോധിപ്പിക്കുന്നത്. അല്ലാഹുവിങ്കല് നിന്നും നിങ്ങള് അറിയാത്ത ചിലത് ഞാനറിയുന്നുമുണ്ട്.
എന്റെ മക്കളേ, നിങ്ങള് പോയി യൂസുഫിനെയും അവന്റെ സഹോദരനെയും സംബന്ധിച്ച് അന്വേഷിച്ച് നോക്കുക. അല്ലാഹുവിങ്കല് നിന്നുള്ള ആശ്വാസത്തെപ്പറ്റി നിങ്ങള് നിരാശപ്പെടരുത്. അവിശ്വാസികളായ ജനങ്ങളല്ലാതെ അല്ലാഹുവിങ്കല് നിന്നുള്ള ആശ്വാസത്തെപ്പറ്റി നിരാശപ്പെടുകയില്ല, തീര്ച്ച.
അങ്ങനെ യൂസുഫിന്റെ അടുക്കല് കടന്ന് ചെന്നിട്ട് അവര് പറഞ്ഞു: പ്രഭോ, ഞങ്ങളെയും ഞങ്ങളുടെ കുടുംബത്തേയും ദുരിതം ബാധിച്ചിരിക്കുന്നു. മോശമായ ചരക്കുകളേ ഞങ്ങള് കൊണ്ടുവന്നിട്ടുള്ളൂ. അതിനാല് താങ്കള് ഞങ്ങള്ക്ക് അളവ് തികച്ചുതരികയും, ഞങ്ങളോട് ഔദാര്യം കാണിക്കുകയും ചെയ്യണം. തീര്ച്ചയായും അല്ലാഹു ഉദാരമതികള്ക്ക് പ്രതിഫലം നല്കുന്നതാണ്.
അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: നിങ്ങള് അറിവില്ലാത്തവരായിരുന്നപ്പോള് യൂസുഫിന്റെയും അവന്റെ സഹോദരന്റെയും കാര്യത്തില് നിങ്ങള് ചെയ്തതെന്താണെന്ന് നിങ്ങള് മനസ്സിലാക്കിയിട്ടുണ്ടോ?
അവര് ചോദിച്ചു: നീ തന്നെയാണോ യൂസുഫ്? അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: ഞാന് തന്നെയാണ് യൂസുഫ്. ഇതെന്റെ സഹോദരനും! അല്ലാഹു ഞങ്ങളോട് ഔദാര്യം കാണിച്ചിരിക്കുന്നു. തീര്ച്ചയായും ആര് സൂക്ഷ്മത പാലിക്കുകയും ക്ഷമിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുവോ ആ സദ്വൃത്തര്ക്കുള്ള പ്രതിഫലം അല്ലാഹു നഷ്ടപ്പെടുത്തിക്കളയുകയില്ല; തീര്ച്ച.
അവര് പറഞ്ഞു: അല്ലാഹുവെതന്നെയാണ, തീര്ച്ചയായും അല്ലാഹു നിനക്ക് ഞങ്ങളെക്കാള് മുന്ഗണന നല്കിയിരിക്കുന്നു. തീര്ച്ചയായും ഞങ്ങള് തെറ്റുകാരായിരിക്കുന്നു.
അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: ഇന്ന് നിങ്ങളുടെ മേല് ഒരു ആക്ഷേപവുമില്ല. അല്ലാഹു നിങ്ങള്ക്ക് പൊറുത്തുതരട്ടെ. അവന് കരുണയുള്ളവരില് വെച്ച് ഏറ്റവും കാരുണികനാകുന്നു.
നിങ്ങള് എന്റെ ഈ കുപ്പായം കൊണ്ട് പോയിട്ട് എന്റെ പിതാവിന്റെ മുഖത്ത് ഇട്ടുകൊടുക്കുക. എങ്കില് അദ്ദേഹം കാഴ്ചയുള്ളവനായിത്തീരും. നിങ്ങളുടെ മുഴുവന് കുടുംബാംഗങ്ങളെയും കൊണ്ട് നിങ്ങള് എന്റെ അടുത്ത് വരുകയും ചെയ്യുക.
യാത്രാസംഘം ( ഈജിപ്തില് നിന്ന് ) പുറപ്പെട്ടപ്പോള് അവരുടെ പിതാവ് ( അടുത്തുള്ളവരോട് ) പറഞ്ഞു: തീര്ച്ചയായും എനിക്ക് യൂസുഫിന്റെ വാസന അനുഭവപ്പെടുന്നുണ്ട്. നിങ്ങളെന്നെ ബുദ്ധിഭ്രമം പറ്റിയവനായി കരുതുന്നില്ലെങ്കില് ( നിങ്ങള്ക്കിത് വിശ്വസിക്കാവുന്നതാണ്. )
അവര് പറഞ്ഞു: അല്ലാഹുവെ തന്നെയാണ, തീര്ച്ചയായും താങ്കള് താങ്കളുടെ പഴയ വഴികേടില് തന്നെയാണ്.
അനന്തരം സന്തോഷവാര്ത്ത അറിയിക്കുന്ന ആള് വന്നപ്പോള് അയാള് ആ കുപ്പായം അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖത്ത് വെച്ച് കൊടുത്തു. അപ്പോള് അദ്ദേഹം കാഴ്ചയുള്ളവനായി മാറി. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: നിങ്ങള്ക്കറിഞ്ഞുകൂടാത്ത ചിലത് അല്ലാഹുവിങ്കല് നിന്ന് ഞാന് അറിയുന്നുണ്ട് എന്ന് ഞാന് നിങ്ങളോട് പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ.
അവര് പറഞ്ഞു: ഞങ്ങളുടെ പിതാവേ, ഞങ്ങള്ക്കു വേണ്ടി ഞങ്ങളുടെ പാപങ്ങള് പൊറുത്തുകിട്ടാന് താങ്കള് പ്രാര്ത്ഥിക്കണേ-തീര്ച്ചയായും ഞങ്ങള് തെറ്റുകാരായിരിക്കുന്നു.
അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: നിങ്ങള്ക്ക് വേണ്ടി എന്റെ രക്ഷിതാവിനോട് ഞാന് പാപമോചനം തേടാം. തീര്ച്ചയായും അവന് ഏറെ പൊറുക്കുന്നവനും കരുണാനിധിയുമാകുന്നു.
അനന്തരം അവര് യൂസുഫിന്റെ മുമ്പാകെ പ്രവേശിച്ചപ്പോള് അദ്ദേഹം ( യൂസുഫ് ) തന്റെ മാതാപിതാക്കളെ തന്നിലേക്ക് അണച്ചു കൂട്ടി. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: അല്ലാഹു ഉദ്ദേശിക്കുന്ന പക്ഷം നിങ്ങള് നിര്ഭയരായിക്കൊണ്ട് ഈജിപ്തില് പ്രവേശിച്ചു കൊള്ളുക.
അദ്ദേഹം തന്റെ മാതാപിതാക്കളെ രാജപീഠത്തിന്മേല് കയറ്റിയിരുത്തി. അവര് അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുമ്പില് പ്രണാമം ചെയ്യുന്നവരായിക്കൊണ്ട് വീണു. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: എന്റെ പിതാവേ, മുമ്പ് ഞാന് കണ്ട സ്വപ്നം പുലര്ന്നതാണിത്. എന്റെ രക്ഷിതാവ് അതൊരു യാഥാര്ത്ഥ്യമാക്കിത്തീര്ത്തിരിക്കുന്നു. എന്നെ അവന് ജയിലില് നിന്ന് പുറത്തുകൊണ്ട് വന്ന സന്ദര്ഭത്തിലും എന്റെയും എന്റെ സഹോദരങ്ങളുടെയും ഇടയില് പിശാച് കുഴപ്പം ഇളക്കിവിട്ടതിന് ശേഷം മരുഭൂമിയില് നിന്ന് അവന് നിങ്ങളെയെല്ലാവരെയും ( എന്റെ അടുത്തേക്ക് ) കൊണ്ടുവന്ന സന്ദര്ഭത്തിലും അവന് എനിക്ക് ഉപകാരം ചെയ്തിരിക്കുന്നു. തീര്ച്ചയായും എന്റെ രക്ഷിതാവ് താന് ഉദ്ദേശിക്കുന്ന കാര്യങ്ങള് സൂക്ഷ്മമായി നിയന്ത്രിക്കുന്നവനത്രെ. തീര്ച്ചയായും അവന് എല്ലാം അറിയുന്നവനും യുക്തിമാനുമാകുന്നു.
( യൂസുഫ് പ്രാര്ത്ഥിച്ചു: ) എന്റെ രക്ഷിതാവേ, നീ എനിക്ക് ഭരണാധികാരത്തില് നിന്ന് ( ഒരംശം ) നല്കുകയും, സ്വപ്നവാര്ത്തകളുടെ വ്യാഖ്യാനത്തില് നിന്നും ( ചിലത് ) നീ എനിക്ക് പഠിപ്പിച്ചുതരികയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു. ആകാശങ്ങളുടെയും ഭൂമിയുടെയും സ്രഷ്ടാവേ, നീ ഇഹത്തിലും പരത്തിലും എന്റെ രക്ഷാധികാരിയാകുന്നു. നീ എന്നെ മുസ്ലിമായി മരിപ്പിക്കുകയും സജ്ജനങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തില് ചേര്ക്കുകയും ചെയ്യേണമേ.
( നബിയേ, ) നിനക്ക് നാം സന്ദേശമായി നല്കുന്ന അദൃശ്യവാര്ത്തകളില് പെട്ടതത്രെ അത്. ( യൂസുഫിനെതിരില് ) തന്ത്രം പ്രയോഗിച്ചുകൊണ്ട് അവര് തങ്ങളുടെ പദ്ധതി കൂടിത്തീരുമാനിച്ചപ്പോള് നീ അവരുടെ അടുക്കല് ഉണ്ടായിരുന്നില്ലല്ലോ.
എന്നാല് നീ അതിയായി ആഗ്രഹിച്ചാലും മനുഷ്യരില് അധികപേരും വിശ്വസിക്കുന്നവരല്ല.
നീ അവരോട് ഇതിന്റെ പേരില് യാതൊരു പ്രതിഫലവും ചോദിക്കുന്നുമില്ല. ഇത് ലോകര്ക്ക് വേണ്ടിയുള്ള ഒരു ഉല്ബോധനം മാത്രമാകുന്നു.
ആകാശങ്ങളിലും ഭൂമിയിലും എത്രയെത്ര ദൃഷ്ടാന്തങ്ങള്! അവയെ അവഗണിച്ചുകൊണ്ട് അവര് അവയുടെ അടുത്ത് കൂടി കടന്ന് പോകുന്നു.
അവരില് അധികപേരും അല്ലാഹുവില് വിശ്വസിക്കുന്നത് അവനോട് ( മറ്റുള്ളവരെ ) പങ്കുചേര്ക്കുന്നവരായിക്കൊണ്ട് മാത്രമാണ്.
അവരെ വലയം ചെയ്യുന്ന തരത്തിലുള്ള അല്ലാഹുവിന്റെ ശിക്ഷ അവര്ക്ക് വന്നെത്തുന്നതിനെപ്പറ്റി, അല്ലെങ്കില് അവര് ഓര്ക്കാതിരിക്കെ പെട്ടെന്ന് അന്ത്യദിനം അവര്ക്ക് വന്നെത്തുന്നതിനെപ്പറ്റി അവര് നിര്ഭയരായിരിക്കുകയാണോ?
( നബിയേ, ) പറയുക: ഇതാണ് എന്റെ മാര്ഗം. ദൃഢബോധ്യത്തോട് കൂടി അല്ലാഹുവിലേക്ക് ഞാന് ക്ഷണിക്കുന്നു. ഞാനും എന്നെ പിന്പറ്റിയവരും. അല്ലാഹു എത്ര പരിശുദ്ധന്! ഞാന് ( അവനോട് ) പങ്കുചേര്ക്കുന്ന കൂട്ടത്തിലല്ല തന്നെ.
വിവിധ രാജ്യക്കാരില് നിന്ന് നാം സന്ദേശം നല്കിക്കൊണ്ടിരുന്ന ചില പുരുഷന്മാരെത്തന്നെയാണ് നിനക്ക് മുമ്പും നാം ദൂതന്മാരായി നിയോഗിച്ചിട്ടുള്ളത് അവര് ( അവിശ്വാസികള് ) ഭൂമിയിലൂടെ സഞ്ചരിച്ചിട്ട് തങ്ങളുടെ മുന്ഗാമികളുടെ പര്യവസാനം എങ്ങനെയായിരുന്നുവെന്ന് നോക്കിയിട്ടില്ലേ? എന്നാല് പരലോകമാണ് സൂക്ഷ്മത പാലിച്ചവര്ക്ക് കൂടുതല് ഉത്തമമായിട്ടുള്ളത്. അപ്പോള് നിങ്ങള് ഗ്രഹിക്കുന്നില്ലേ?
അങ്ങനെ ദൈവദൂതന്മാര് നിരാശപ്പെടുകയും ( അവര് ) തങ്ങളോട് പറഞ്ഞത് കളവാണെന്ന് ജനങ്ങള് വിചാരിക്കുകയും ചെയ്തപ്പോള് നമ്മുടെ സഹായം അവര്ക്ക് ( ദൂതന്മാര്ക്ക് ) വന്നെത്തി. അങ്ങനെ നാം ഉദ്ദേശിച്ചിരുന്നവര്ക്ക് രക്ഷനല്കപ്പെട്ടു. കുറ്റവാളികളായ ജനങ്ങളില് നിന്നും നമ്മുടെ ശിക്ഷ തടുക്കപ്പെടുന്നതല്ല.
തീര്ച്ചയായും അവരുടെ ചരിത്രത്തില് ബുദ്ധിമാന്മാര്ക്ക് പാഠമുണ്ട്. അത് കെട്ടിയുണ്ടാക്കാവുന്ന ഒരു വര്ത്തമാനമല്ല. പ്രത്യുത; അതിന്റെ മുമ്പുള്ളതിനെ ( വേദങ്ങളെ ) ശരിവെക്കുന്നതും, എല്ലാകാര്യത്തെയും സംബന്ധിച്ചുള്ള ഒരു വിശദീകരണവും വിശ്വസിക്കുന്ന ജനങ്ങള്ക്ക് മാര്ഗദര്ശനവും കാരുണ്യവുമാകുന്നു അത്.
Subscribe to:
Posts (Atom)